ErotischeVerhalen.com: FLORIS deel 3 door Hans Bernard [deel 3]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal Dit was helemaal te gek. Floris pakte Wiebe bij de arm en trok hem mee naar zijn kamer. Duwde hem in zijn gemakkelijke stoel en ging zelf op het bed zitten. "Gaaf joh, dat je meteen gekomen bent. Ik ben er helemaal verrast door. Je moet weten dat ik vanavond mijn moeder pas heb verteld dat ik op jongens val en dat ik denk verliefd te zijn op jou.........." Verschrikt hield Floris op met praten. Hij sloeg beide handen voor zijn mond. Wat zei hij nu tegen Wiebe. Was hij nou helemaal gek geworden. Wat moest Wiebe wel denken? Zat hij zo maar tegen hem te zeggen dat hij dacht verliefd op hem te zijn. Nou die was direct natuurlijk meteen verdwenen. Wiebe keek hem echter lachend aan en zei lichtelijk spottend: "En nu kom je zo dadelijk zeker op je knieën voor me zitten, om mij ten huwelijk te vragen?" Floris kon wel door de grond zakken. Hij zat voorover met zijn hoofd in zijn handen. Wiebe kwam uit zijn stoel en ging naast Floris op het bed zitten. Hij sloeg zijn arm om hem heen en fluisterde in zijn oor: "Hé kerel, dat was maar een grapje. Ik vind het best cool, dat jij meent op mij te vallen. Zal ik je iets vertellen, ik zie jou ook wel zitten! Floris keek met een ruk op en stamelde:"Is dat waar?" In plaats van te antwoorden, drukte Wiebe voorzichtig een kus op de lippen van Floris. "Lieverd," mompelde hij "Ik denk dat wij samen heel gelukkig kunnen worden." Er werd een sleutel in het slot van de voordeur gestoken; Jolijn kwam thuis. "Dat is mijn moeder, zij is bij haar vriendin geweest. Ik wilde vanavond een paar uur alleen zijn. En nu is zij er weer. Ik wil je graag aan haar voorstellen ook al ken je haar uit het eetcafé. Maar dit is nu toch anders." Er werd op de deur geklopt, een gewoonte die moeder en zoon hadden aangenomen om elkaars privacy te respecteren. Wiebe was intussen weer in de gemakkelijke stoel gaan zitten. Jolijn stapte binnen om te zeggen dat ze weer thuis was en keek verrast van Floris naar Wiebe. "Ha Wiebe, wat leuk je weer te zien." "Dag mevrouw, dat vind ik ook." "Hebben jullie zin om bij mij nog wat te drinken? Er is bier en er staat nog witte wijn open." De jongens vonden het een prima idee en Jolijn liep al naar de kamer om een en ander klaar te zetten. En natuurlijk werd daarbij een lekker hapje niet vergeten. Floris en Wiebe kwamen al grapjes makend binnen en gingen samen op de bank zitten. Jolijn, die normaal altijd in de bank zat, was nu in een stoel gaan zitten om de bank voor de jongens vrij te laten. Ze zag meteen dat er iets bijzonders was tussen de beide knullen. Omdat ze alle drie zin hadden in een glas witte wijn had ze niet genoeg aan de aangebroken fles en maakte ze een tweede fles open. Nadat zij voor ieder een flinke bel had ingeschonken hief ze haar glas om te proosten "op de vriendschap" zei de met een knipoog. Al gauw waren de drie in een gezellig gesprek verwikkeld. Het werd Jolijn wel duidelijk dat Floris bijzonder op Wiebe gesteld moest zijn. Hij keek gebiologeerd naar hem. Zijn hele gezicht straalde. Was er bij Floris sprake van liefde op het eerste gezicht? Jolijn zorgde ervoor dat het niet te laat werd want morgen was het weer vroeg dag. Rond twaalven maakten zij een einde aan het gesprek. Wiebe nam afscheid van Jolijn. Floris kuste zijn moeder, die al naar bed ging, bedankte haar voor alles en ging Wiebe vóór om hem uit te laten. In de gang gekomen trok hij hem echter zijn kamer in om ongestoord afscheid te kunnen nemen. Hij sloeg zijn armen om hem heen en legde zijn hoofd op de schouder van Wiebe. Deze echter pakte Floris zijn gezicht in beide handen en kuste hem vol op zijn mond. Zijn tong gleed langs de lippen van Floris, gleed tussen zijn tanden door op zoek naar zijn tong. Opgewonden beantwoordde Floris de zoen en beide gingen geheel in elkaar op. Ettelijke minuten laten lieten ze elkaar los. Er was geen woord gesproken. Dat was ook niet nodig. Woorden waren nu overbodig. Hand in hand liepen ze naar de voordeur, nog snel een kusje en Wiebe liep naar de lift. Een kushand en weg was hij. Floris sloot de deur, liep terug naar zijn kamer maar zag nog licht branden in de slaapkamer van zijn moeder, klopte op de deur en na het ‘ja' van Jolijn stapte hij haar slaapkamer in. Zijn moeder lag al in bed en Floris ging op de rand zitten. "Hi mam, hoe vond je Wiebe?" En voor Jolijn kon antwoorden praatte Floris honderduit over Wiebe. Moeder hoorde het allemaal aan met een glimlach maar was diep in haar hart zielsgelukkig. Nee, zoals het zich nu liet aanzien hoefde ze zich geen zorgen om haar zoon te maken, die redde zich wel. Na een half uurtje kletsen werd het toch echt tijd om te gaan slapen. Floris gaf zijn moeder een stevige nachtzoen en vertrok naar zijn eigen kamer. Binnen de kortste keren waren allebei in diepe slaap verzonken. Ook over Litburg viel de nachtelijke stilte. De cafés liepen langzaam leeg. Het was de eerste rookvrije avond en er werd natuurlijk nog volop nagepraat over de nieuwe regels. Op straat rookte men nog volop. Het werd stiller en stiller in het centrum. Een rustige nacht brak aan. Floris was de volgende morgen al vroeg wakker. Toen hij aan Wiebe dacht begon hij helemaal te stralen. Eerst even een sms'je sturen. Te laat, zijn mobieltje liet zich al horen en Floris dacht meteen dat het een berichtje van Wiebe was. Nee, van Mailo. Wat had die te vertellen vroeg Floris zich af. ‘Voorlopig liever geen contact. Vertel je later wel waarom, Mailo.' Floris stond perplex, ‘wat krijgen we nou' dacht hij. ‘Hoe kwam Mailo daar nu toch bij.' Zijn blijdschap was opeens zo goed als weg. Met een enigszins bedrukt gevoel kwam hij aan het ontbijt. Jolijn vond hem die morgen wel wat stil maar schonk er verder geen aandacht aan. Ze was met haar gedachten bij alle afspraken die ze vandaag had. Wat afwezig kuste ze Floris toen deze haar gedag zei en wenste hem een prettige dag. Dat hij daar nauwelijks op reageerde viel haar niet eens op. Na een fietstochtje van ongeveer een half uur kwam Floris op de muziekschool aan. Mailo die anders altijd op hem stond te wachten was in geen velden of wegen te bekennen. Bij het horen van de zoemer om 9 uur liep Floris alleen naar binnen, ging op zijn plaats zitten en pakte zijn spullen uit zijn rugzak. Juist voordat de leraar de deur wilde dichtdoen, schoot Mailo binnen en ging zitten op de eerste de beste stoel die vrij was in plaats van naast Floris. Hij snapte er niets van. Wat was er gebeurd dat Mailo niet eens meer naast hem wilde zitten. Hij zag dat andere medecursisten ook verbaasd waren over de houding van Mailo. De les begon maar hij kon zich nauwelijks concentreren. Zijn gedachten tolden alsmaar door zijn hoofd, bezig een antwoord te vinden voor het onverklaarbare gedrag van Mailo. En Mailo? Die keek niet op of om en was in de pauze meteen het lokaal uit en leek van de aardbodem verdwenen. Na de pauze kwam hij als laatste binnen en ging weer zitten zonder een blik in de richting van Floris te werpen. Het laatste uur van de morgen hadden ze nog praktijkles zang. En in het koor stonden Mailo en hij ook naast elkaar omdat ze allebei tenoren waren. Floris was benieuwd of Mailo nu wél naast hem kwam staan. Hij liep de aula binnen en ging op zijn eigen plaats staan. Nauwlettend hield hij de toegangsdeuren van de aula in de gaten. Maar al wie binnen kwam géén Mailo. De koorles begon. Mailo kwam niet meer opdagen, zijn plaats naast Floris bleef leeg. De rest van de dag sleepte zich voort. Floris kon maar nauwelijks zijn aandacht bij de les houden en bleef zich maar afvragen wat in hemelsnaam de reden was van het vreemde gedrag van Mailo. Hij wilde na de lessen naar zijn thuis rijden om met hem te praten. Toen de laatste zoemer een einde maakte aan een verschrikkelijke dag rende Floris naar zijn fiets en reed hij zo snel hij kon naar het huis van Mailo. Gewoontegetrouw fietste hij meteen achterom, smeet zijn fiets tegen het schuurtje en stapte na kort geklopt te hebben door de achterdeur naar binnen. In de keuken stond Nelle de moeder van Mailo. "Jij alleen Floris? Waar is Mailo?" zei ze verbaasd. "Ik weet het niet, ik dacht hem hier aan te treffen?" "Nee hoor, hij is nog niet thuis geweest." Vreemd dacht Floris, ik heb toch zeker zojuist zijn fiets tegen de achtergevel zien staan. Dat betekende dat hij hier ergens was. Floris vertelde de moeder van Mailo het hele verhaal van het onverklaarbare gedrag van Mailo; dat hij niets begreep van het feit dat Mailo hem ineens niet meer wilde zien. Het zat hem zo hoog dat hij moeite moest doen om zijn tranen binnen te houden. Nelle luisterde en had medelijden met Floris die oprecht ontdaan was door de houding van Mailo. Aan de andere kant maakte ze zich ook druk om het feit dat Mailo nog niet thuis was. Ook zij kon slechts gissen naar de beweegredenen van haar zoon. Zij legde even troostend haar arm om Floris zijn schouder en streek een keer door zijn haren. "Wil je een kop thee?" vroeg ze. Floris knikte alleen maar en zat zwijgend voor zich uit te kijken. Op dat moment ging de achterdeur open en stapte een verwaaide Mailo binnen. Hij veegde zijn voeten op de deurmat, keek zijn moeder en Floris aan en liep zonder iets te zeggen langs hen heen naar boven naar zijn kamer. Floris en Nelle keken elkaar vragend aan. Floris wilde opstaan en hem achterna gaan maar de hand van Nelle op zijn arm hield hem tegen. Hij ging weer zitten en dronk van zijn thee. "Laat hem maar even," zei Nelle, die haar zoon goed genoeg kende om te weten dat ze hem nu met rust moesten laten. "Moet je niet even naar huis bellen dat je later komt?" "Ja, dat zal ik doen," zei Floris terwijl hij zijn mobieltje uit zijn rugzak viste. "Weet je wat, zeg maar meteen dat je hier blijft eten dan kun je daarna rustig met Mailo praten als hij dat wil." Floris vertelde zijn moeder kort wat er aan de hand was. Jolijn vond het meteen goed dat hij bij Mailo bleef eten. Toen hij zijn gsm weer in zijn rugzak wilde steken ging de keukendeur open. Daar stond Mailo met een betraand gezicht. 2008 © Hans Bernard

FLORIS deel 3 (mm:een-op-een, 2567 words) [3/8] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Jun 21 2010	Kijkers/Lezers: 5287/4202 [79%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Floris, Wiebe en Mailo. Floris en Wiebe zien het samen wel zitten. Maar waarom wil Mailo ineens niets meer van Floris weten?

Dit is deel 3 van totaal 8 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel