ErotischeVerhalen.com: FLORIS deel 4 door Hans Bernard [deel 4]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Maar we hebben toch niets verkeerds gedaan," riep Mailo. "Ik vond het fijn en daarom denk ik ook dat ik van je houd. Je hebt toen wij elkaar pas kenden ook van mij gehouden, waarom kan dat nu niet meer. Is Wiebe zo belangrijk voor je?" "Mailo zwijg, ik vind Wiebe méér dan aardig. Ik wil er nu niet meer over praten." Omdat hij niet langer alleen met Mailo op de slaapkamer wilde blijven zei hij zachtjes:"Kom, zullen we dan nu maar naar beneden gaan naar je moeder?" Mailo knikte gelaten. Hij zag er wel erg tegenop om Nelle uitleg te geven. Maar gelukkig was Floris erbij, die hem kon helpen als het nodig was. Floris echter wilde na alle commotie het liefste naar huis ondanks het feit dat hij zou blijven eten. Dus bedankte hij Nelle voor de uitnodiging en zei dat hij vond dat Mailo met haar alleen moest praten en dat hij daar niet bij hoorde. Ondanks de protesten van Mailo zei hij beiden gedag, pakte zijn rugzak en stapte buiten op zijn fiets. Hij zou onderweg zijn moeder wel bellen en zeggen dat hij toch thuis kwam eten. Toen hij wegreed keek hij nog even om, zwaaide gedag en riep tegen Mailo: "Tot morgen." Eenmaal op weg, trapte hij als een bezetene. Hij was ontzettend kwaad op zichzelf dat hij zich zo had laten gaan. Al pratend in zichzelf begon Floris steeds harder te fietsen. Hé, daar waren de eerste woningen van Litburg al. Hijgend van inspanning liet Floris de trappers even rusten en zijn fiets uitlopen. Daarna reed hij rustig langs het kanaal en sloeg bij de brug rechtsaf de wijk in. Overal zag hij door de ramen mensen aan tafel zitten voor het avondmaal. O jé dat was waar ook, hij moest zijn moeder nog bellen. Hij stopte. Met één voet op de stoeprand en zijn mobiel aan het oor hoorde hij de telefoon overgaan. "Met Jolijn." "Met mij mam, ik kom toch thuis eten. Ik ben al in Litburg. Leg je direct alles wel uit, dag, tot zo." Hij wilde zijn gsm in zijn zak steken toen hij een stevige klap tegen zijn elleboog kreeg. Zijn mobieltje schoot uit zijn hand en vloog in een wijde boog voor hem op het asfalt. Iemand op de fiets reed hem in razende vaart voorbij en raapte de gsm van de grond en verdween pijlsnel richting centrum. Floris vloekte eens goed en wreef over zijn pijnlijke elleboog. Hij was zich kapot geschrokken en trilde over zijn hele lijf. Flink overstuur ging hij op de stoeprand zitten. Stommeling die hij was. In de krant had al meerdere malen een waarschuwing gestaan om niet zo maar onderweg op die manier je gsm te gebruiken. Al vaak had men zó iemand zijn mobieltje afhandig gemaakt. Toen hij wat rustiger was besloot hij verder te fietsen en overwoog of het zin zou hebben het voorval bij de politie aan te geven. Het schoot hem te binnen dat je zoiets voortaan ook digitaal kon doen, dus een mooi klusje voor na het eten. Floris fietste verder en even later stapte hij af bij de ingang naar de fietsen-kelder. Toen hij de kamer binnen kwam zat Jolijn al aan een gedekte tafel op hem te wachten. Ze had besloten Floris eerst tot rust te laten komen en te wachten tot hij uit zichzelf met zijn verhaal over Mailo zou komen. Zij zei toen hij zat: "Eet smakelijk, er is genoeg voor ons tweeën." Floris merkte ineens dat hij flink honger had. Dus begon hij aan de heerlijke ovenschotel die Jolijn gemaakt had. Zij schepte ook op en tijdens het eten vertelde zij wat ze zoal vandaag gedaan had. Bij het kopje koffie na het eten was Floris zover dat hij in alle rust aan Jolijn kon vertellen wat er gebeurd was op school. Over de teleurstelling van Mailo en zijn vermeende gevoelens voor hem. Nog lang zaten moeder en zoon te praten die avond. In de loop van de week deed Floris aangifte bij de politie. Zaterdagavond, het was ruim over zevenen, toen de telefoon ging. Wiebe, of hij zin had samen een filmpje te pikken. Op zijn vraag waarom Floris niet mobiel te bereiken was, deed deze zijn verhaal. Na het verslag van het jatten van zijn gsm maakten ze de afspraak om rond acht uur elkaar te treffen bij de cinema. Floris legde de telefoon neer en maakte een vreugdedans. Rond kwart voor acht ging hij weg, na zich snel verkleed te hebben. "Moest jij niet werken vanavond?" vroeg hij aan Wiebe toen hij bij de cinema aankwam. "Nee, het was niet zo druk en ik zag mijn kans schoon gauw vrij te vragen." "Gaaf man, zomaar onverwachts een zaterdagavondje samen uit. Naar welke film gaan we eigenlijk?" Wiebe zei dat hij al kaartjes had gekocht voor "De Elf Geboden" en Floris reageerde enthousiast. Volgens de recensies één van de beste films van de laatste jaren. De film liet allerlei vormen van samenleven zien met als motto ‘Leef volgens je geweten' is je elfde gebod. Dit laatste als boodschap voor al diegenen, die veroordeeld werden om hun manier van leven en hun geaardheid. Het publiek was van allerlei pluimage. Floris keek zijn ogen uit vriendenstellen, meiden samen, heterostelletjes, veel alleengaanden, gemengde groepjes en dat in alle leeftijdsklassen. Floris maakte nog een grapje "Wiebe, nu zit je vanavond toch nog in ‘het elfde gebod' terwijl je niet hoeft te werken. Het bleek een goede keus want Floris en Wiebe genoten van de film en van elkaar. Wiebe had vrijwel onmiddellijk zijn arm om Floris geslagen terwijl deze zijn hand op Wiebe zijn knie gelegd had. In de pauze hadden ze een verhitte discussie met wat mensen om hen heen. Ook het tweede deel was van enorm boeiend. Bij het naar buiten gaan besloten ze nog ergens wat te gaan drinken. Het was weekend en zaterdagavond dus geen enkel probleem om het wat later te maken. De keuze viel op café-bar ‘de Lollypop' de bekendste homobar van Litburg. Wiebe was er wel eens geweest, Floris nog nooit. Hun ogen moesten even wennen aan de donkere sfeer door de minimale verlichting. Het was er nog niet erg druk. Aan de bar zat een tiental jongens en kerels, die bijna allemaal keken toen zij binnen kwamen hoogst waarschijnlijk om te zien ‘of er niet iets bij zat van hun gading'. Floris voelde zich wat opgelaten zo de eerste keer in een ‘nichtentent'. Hij was blij dat Wiebe erbij was. Er waren nog wat plaatsen vrij aan de bar. Ze zaten naast een wat oudere man, vaste gast hier in de Lollypop, zo bleek al gauw. "Voor de eerste keer hier?" richtte hij zich tot Floris. Deze knikte en al gauw zaten de twee in een geanimeerd gesprek gewikkeld en ook Wiebe had gezelschap aan een sportieve knaap die na hen was binnen gekomen. De barkeeper mengde zich in het gesprek nadat hij beiden van een drankje had voorzien. Floris voelde zich al gauw thuis in de gaybar en was blij dat Wiebe hem hier mee naar toe genomen had. Hier keek niemand op als hij zijn hand op de knie van Wiebe legde of als hij hem een kusje gaf. Tegen twaalven was het behoorlijk druk en stonden Floris en Wiebe op het vloertje om te dansen zich uit te leven. Af en toe gaven ze elkaar een zoen maar het echte werk kwam pas bij een langzaam muzieknummer. Elkaar stevig vasthoudend, de wangen tegen elkaar, schuifelden ze innig omstrengeld op de muziek naar hogere sferen. Beneden echter voelden ze hun opgewondenheid, hun verlangen naar elkaar. Wiebe had intussen zijn handen op de heupen van Floris liggen en drukte hem zo tegen zich aan. Hier kon dat rustig. Al schuifelend drukten zij hun penissen tegen elkaar. Hun lippen sloten zich in een hartstochtelijke kus. Floris voelde zich in de zevende hemel. Zij gingen zo in elkaar op dat ze niet zagen wie er binnenkwam. De muziek van het romantische langzame nummer liep ten einde. Floris en Wiebe openden hun ogen en lieten elkaar los. Hand in hand liepen ze naar hun plaatsen aan de bar. Ze gingen zitten en bestelden nog een drankje. "Dat was heerlijk" zei Wiebe."Vet gaaf" beaamde Floris. Meteen boog hij zich voorover om Wiebe een innige kus te geven. Op hetzelfde ogenblik keek hij langs Wiebe heen naar de andere gasten aan de bar. Eén van de barkrukkers kende hij maar al te goed. Floris zijn hart sloeg een slag over. "Hé, kijk eens wie daar aan de bar zit!" fluisterde hij Wiebe in het oor. "Ik mag hangen als dat Mailo niet is. Wat komt die hier doen?" "Ik zou het niet weten." Nog geen vijf minuten later kreeg Mailo Floris in het oog. Hij maakte meteen aanstalten om naar hen toe te komen. Dus wachtten Wiebe en Floris geduldig tot hij zich door de drukte heen gewrongen had. Hij begroette beiden met een kus. "Hoi, wat leuk jullie hier tegen te komen" Na wat over en weer gepraat vroeg Wiebe aan Mailo hoe het kwam dat hij in de Lollypop was. Na een lichte aarzeling besloot Mailo open kaart te spelen en ze eerlijk te vertellen waarom hij hier was. Eenmaal op dreef was bleek hij niet meer te stoppen. Hij vertelde hoe hij na zijn gesprek met Floris was gaan nadenken over zijn eigen leven. Eerlijk gezegd moest hij toegeven dat hoewel erg in trek bij de meiden, hij eigenlijk nog nooit iets met een meisje had gehad. Dus toen hij meende jaloers te zijn op Floris en Wiebe was hij geschrokken. En had zich serieus afgevraagd of hij misschien op jongens viel. Ook daar was hij niet 100% zeker van. Floris stond met open mond naar Mailo te luisteren en ook Wiebe was nogal verbaasd over de openhartigheid van Mailo. Hij had Floris wel even fronsend aangekeken toen Mailo het had over zijn gesprek dat hij met Floris gevoerd had. Opnieuw luisterden ze allebei aandachtig naar Mailo, hoewel sommige dingen hun ontgingen door het lawaai in de homobar. Het kwam hierop neer dat Mailo voor zichzelf had uitgemaakt dat wat experimenteren voor hem het beste middel zou zijn om duidelijkheid te krijgen over zijn geaardheid. Hoewel hij er tegenop had gezien om alleen naar een homobar te gaan, had hij toch vanavond maar de stoute schoenen aan getrokken en zodoende hier was. Maar hij was ontzettend blij hen te zien zodat hij zich niet meer zo alleen voelde. Floris en Wiebe hadden er helemaal geen bezwaar tegen dat Mailo bij hen bleef en zo werd het een lekkere avond met z'n drieën. Mailo was gewoon aardig en liet verder uit niets blijken wat er tussen hem en Floris was voorgevallen toen die met hem was komen praten. Hij verdeelde zijn aandacht tussen Floris en Wiebe en probeerde hier en daar ook met iemand anders een gesprek aan te knopen. Tegen twee uur vonden zij dat het tijd werd om op te stappen. Er was echter één probleem. Mailo had zich kostelijk geamuseerd maar ook wat teveel gedronken. Het was absoluut gevaarlijk hem naar huis te laten fietsen. Floris deed er echter niet moeilijk over en besliste dat Mailo met hem naar huis kon en die nacht wel bij hun kon slapen. En hoewel hij aan Wiebe zag dat die daar wat moeite mee had hield hij voet bij stuk en zo gebeurde het dat het tweetal met één fiets aan de hand en een wankele Mailo in het midden, op weg ging naar de flat van Floris. Zonder al teveel moeite bereikten ze de flat en terwijl Wiebe met Mailo in de hal wachtte, zette Floris de fiets in de kelder in de berging. Toen hij terugkwam in de hal om Mailo op te halen zag hij nog juist Wiebe met grote stappen wegbenen. Hij vroeg aan Mailo waarom Wiebe wegliep en wilde hem achterna rennen maar Mailo hield hem tegen. "Ik heb mijn mond voorbij gepraat en verteld dat jij bij mij bent geweest om alles uit te praten. Ik heb per ongeluk ook gezegd dat wij ons in een opwelling hebben laten gaan maar dat het niets te betekenen had. Toen is hij boos opgestapt." Mailo zakte weer weg en Floris begreep dat het geen zin had boos tegen hem uit te vallen. Bovendien was het nu gebeurd. Wiebe was weg en als hij een beetje een vent was geweest had hij hem eerst de kans gegeven een en ander uit te leggen. Temeer daar Mailo teveel gedronken had en dus wel van alles kon uitkramen en beweren. Floris ondersteunde Mailo naar de lift en boven gekomen, naar de slaap-kamer. Daar hielp hij Mailo uit zijn kleren. Met alleen zijn strakke boxer nog aan legde hij Mailo op bed. Daarna kleedde hij zich uit en ook met alleen zijn boxer aan kroop hij in de slaapzak die hij uit de kast had gehaald en naast het bed op de grond gelegd had. Ofschoon hij lag te tobben over wat Mailo precies allemaal tegen Wiebe gezegd had, was hij zo moe dat hij vrijwel onmiddellijk in slaap viel. Op hetzelfde moment lag Wiebe zich druk te maken over wat hij gehoord had van Mailo, die nota bene nu ook nog eens naast Floris in bed lag. 2008 © Hans Bernard

FLORIS deel 4 (mm:een-op-een, 2990 words) [4/8] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Jun 24 2010	Kijkers/Lezers: 4907/3977 [81%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Wiebe en Mailo zijn jaloers op elkaar.

Dit is deel 4 van totaal 8 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel