ErotischeVerhalen.com: Marnix deel 8 Marcus en Babs door Hans Bernard [deel 8]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal kreeg ineens een helder ogenblik. Marcus gaf hem een koekje van eigen deeg. Die liet hem nu eens goed voelen hoe het is als iemand die altijd alles met je deelt, dat ineens niet doet. Marcus was uiteindelijk ook vrij om te gaan en te staan waar hij wilde. Marnix reed nu wat rustiger en overdacht de hele situatie. Hij hoopte maar dat Marcus hem alsnog in vertrouwen zou nemen en alles over Babs zou vertellen. Zou het mogelijk zijn dat er iets was tussen Babs en Marcus? Dat kon toch haast niet? Marcus viel toch op meiden en niet op meiden met een piemel. Hij zou toch niet biseksueel zijn? Nee daar was hij veel teveel een he-man voor. Marnix hield zich uit alle macht voor ogen dat zijn tweelingbroer absoluut hetero was. Die kon echt niet vallen voor een jongen met een meisjes uiterlijk. Toch drong stiekem de gedachte aan hem op dat de gelijkenis tussen hen als tweeling misschien wel zover ging dat ze allebei homoseksuele gevoelens hadden. Wist Marcus dit misschien al langer en was hij daarom zo kwaad geweest toen Marnix ermee naar buiten was gekomen zonder hem van tevoren in te lichten. Het bleef gissen, gokken en raden. Het was maar goed dat Marnix niet wist dat Marcus op dit ogenblik op weg was naar Babs. Zo gauw Marnix thuis kwam, was zijn eerste gang naar hun kamer. Marcus was in geen velden of wegen te bekennen. Marnix begreep er niets van. Waar zou hij in vredesnaam uithangen? Het kwam geen ogenblik in hem op om te denken dat Marcus naar Babs zou zijn. Hij startte zijn pc op en zocht Outlook Express op om te zien of er een mailtje was van Niels. Zijn hart maakte een sprongetje van vreugde toen hij Niels zijn email ontdekte. Snel opende hij de email. Liefste Marnix, Sorry, dat ik er niet was om met je te chatten maar ik ben nog een uurtje naar de homobar geweest. Ik had zo'n zin om nog even met de jongens te kletsen. Vind je toch niet erg hè? Kusje, Niels. De blijdschap over het mailtje van Niels was op slag verdwenen nu hij de inhoud gelezen had. Belachelijk, zo'n boodschap stuurde je naar je eerste de beste kennis maar niet naar je nieuwe vriendje. Marnix was teleurgesteld en ook wel enigszins aangeslagen. Hij had een goede reden verwacht van Niels, waarom hij niet naar huis was gegaan. Daarnaast was een uitgebreid excuus en een lieve geste om het weer goed te maken wel op zijn plaats geweest. Want hoe langer hij maar het mailtje keek, hoe bozer hij werd. En in zijn boosheid verloor hij natuurlijk alle normale verhoudingen uit het oog en werd een simpele verkeerde beslissing van Niels een haast onvergeeflijke fout in de ogen van Marnix. Niels, met wat meer ervaring, had er geen moment bij stil gestaan, dat het feit dat zijn ‘alleen nog een uurtje uitgaan' in dit stadium van hun vriendschap niet kon. En Marnix, helemaal in de wolken en niet met beide voeten op de grond kon nu, met nog maar pas "verkering" niet begrijpen dat geliefden ook recht hebben op een stukje eigen invulling van hun leven. Met een shit, shit, shit drukt Marnix de computer uit en denderde de trap af. Hij stormde de keuken door, liep Maria bijna omver en sloeg de buitendeur met een klap achter zich dicht. Hoewel Maria door het raam naar hem riep, gaf hij geen antwoord. Hij sprong op zijn fiets en racete weg. Onbewust koos hij dezelfde route als die hij met Niels op die middag, eerder in de week, gereden had. Een half uur later zat hij aan de rand van het vennetje. Hij had zich nog nooit zo eenzaam en verlaten gevoeld. Intussen liep Marcus in een flink tempo naar de straat waar Babs woonde. Hij liep bijna hardop in zichzelf te praten en hele verhalen af te steken over wat hij Babs wilde zeggen. Hij wilde haar deelgenoot maken van zijn opbloeiende liefde voor haar maar ook van zijn tegenstrijdige gevoelens en moeite met haar tweeslachtigheid. Toen ze vanmorgen de zaak binnen kwam had hij meteen weer dat verlangen naar haar gehad. Maar ook het gevoel haar onmogelijk te kunnen aanvaarden als halve jongen. Nu hij bijna bij haar kamer was, had hij spijt niet eerst met Marnix gepraat te hebben. Hij aarzelde of het niet beter zou zijn om om te keren en nu naar huis te gaan en eerst over zijn gevoelens met Marnix te praten. Hij besefte heel goed dat hij nu dezelfde fout maakte, die hij Marnix verweten had. Ook hij sloot nu zijn broer buiten. Hij stond op het punt zich om te draaien toen de deur ineens open ging en Babs voor zijn neus stond. Babs leek wel achter de voordeur gestaan te hebben. Voor hij iets kon zeggen, pakte zij hem bij zijn arm en trok hem naar binnen. Hij begreep dat ze hem het liefst onmiddellijk om zijn nek gevlogen was. Hij beduidde haar echter dit niet te doen omdat hij met haar wilde praten. Hij had zoveel vragen aan haar. Ondanks alles had zij een enorme aantrekkingskracht op hem. En als hij zich afvroeg hoe dat kwam dan had hij geen antwoord. Babs hing tegen hem aan met haar hele gewicht zodat Marcus haar verlangen wel in zijn buik moest voelen prikken. Voorzichtig pakte hij haar hand en leidde die naar zijn gezwollen penis. Hijzelf liet zich wat zakken en belandde met zijn mond bij haar borsten. Hij maakte haar bloesje los en zag dat Babs geen bh droeg. Haar donkerbruine tepels staken eigenwijs vooruit. Het leek wel een sprookje. Dadelijk kregen ze nog een gezichtje en zouden hun mondjes roepen: zuig me, zuig me. Marcus wilde de tepeltjes tegelijk kussen en verwennen. Het was hem duidelijk aan te zien dat hij bij de aanblik van haar mooie borsten zich niet meer in de hand had. Wat zou er gebeuren als zij verder zouden gaan? Nee dat wilde hij niet. Hij had geen zin in een confrontatie met haar mannelijk geslacht. Terwijl Marnix verdrietig in het water staarde, zat Niels thuis achter zijn computer op hem te wachten.. Niets vermoedend was hij zo snel mogelijk naar huis gegaan, omdat hij wist dat Marnix altijd vóór het eten nog gauw even online kwam. Misschien konden ze vanavond nog afspreken en elkaar een uurtje zien. Teleurgesteld deed hij een kwartier later zijn computer uit. Geen Marnix. Hij probeerde zichzelf gerust te stellen maar ergens in zijn achterhoofd knaagde een schuldgevoel. De telefoon ging over en Maria was aan de lijn. Of hij misschien wist waar Marnix was. Die was boos en verdrietig de deur uitgerend en Maria dacht dat hij mogelijk naar hem toe was gegaan. Niels ontkende dat Marnix bij hem was maar zei dat hij een vaag vermoeden had waar Marnix zou kunnen zijn. Hij beloofde haar onmiddellijk op zoek te gaan en haar te bellen zo gauw hij Marnix gevonden had. Hij legde de telefoon neer, liep naar buiten, pakte zijn fiets en verdween richting het vennetje. Hij trapte als een bezetene om er maar zo gauw mogelijk te zijn. Hijgend reed hij het bijna onopvallende smalle fietsspoor op. Nog even en hij zag het prachtige kleine ven voor zich. Met de armen rond zijn benen en het hoofd op de knieën zat daar eenzaam en alleen Marnix. Niels voelde de tranen achter zijn ogen branden. Omdat Marnix niet bewoog, kuchte Niels om hem niet teveel te laten schrikken. Meteen reageerde Marnix als gestoken door een wesp. Bij het zien van Niels maakte zijn hart een vreugdesprong, vergat hij alle boosheid, vloog omhoog en rende naar Niels toe. Die ving hem op in zijn armen en ze omhelsden elkaar alsof zij elkaar nooit meer zouden loslaten. "Hoe kom jij hier?" stamelde Marnix met verstikte stem. "Maria belde, ongerust, met de vraag of ik wist waar jij was," antwoordde Niels. Marnix keek verliefd naar hem op: "En toen?" "Ik had meteen zo'n gevoel dat jij hier naar toe was gereden. Boos of verdrietig omdat ik niet meer op de chat was verschenen." Marnix legde zijn vinger op de lippen van Niels en schudde zijn hoofd. Dan schoof hij zijn hand achter het hoofd van Niels en trok hem zo naar zich toe. Hun monden raakten elkaar in een liefdevolle, sensuele kus, die al snel overging in een hartstochtelijke tongzoen. Niels dwong Marnix zachtjes op zijn rug in het gras en schoof half over hem heen. Marnix voelde hun opwinding en kwam bijna spontaan. Hij drukte zich tegen Niels door zich aan hem op te trekken en tegelijk zijn bekken omhoog te duwen. Niels reageerde onmiddellijk door zijn hand achter in Marnix' broek te laten glijden. Zijn vingers vonden hun weg en streelden Marnix, die kreunend in zijn oor fluisterde: "Ga door!" En terwijl Niels, met zijn handen, Marnix alles om hem heen deed vergeten, liet die zich ook niet onbetuigd en verwende hij Niels. Al gauw waren zij in een liefdevol stoeien verwikkeld waarvan zij beiden met volle teugen genoten. Zij fluisterde elkaar lieve woordjes toe en vergaten de tijd in de opwinding van hun liefdesspel. Tot Niels ineens weer het beeld van een angstige Maria voor ogen kreeg, die hem dringend had verzocht haar onmiddellijk iets te laten horen als hij Marnix gevonden had. Dus pakte hij Marnix bij zijn armen om hem in bedwang te houden, keek hem dringend aan en legde hem uit dat zij eerst even Maria moesten bellen. Nadat zij haar aan de lijn hadden gehad en uitgelegd dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en dat zij binnen een uurtje thuis waren, vlogen zij elkaar opnieuw om de nek. De schemering omhelsde hen als een zijden laken en onttrok ze aan het oog van onverwachte passanten. De nog zwoele avondlucht joeg hun hormonen op. En zij bedreven de liefde zoals jong geliefden dat alleen maar kunnen. Voorzichtig tastend en zoekend, soms wat onhandig maar vol aandacht voor de ander. Zij groeiden samen naar een eerste samenzijn..................... Als er een paradijs op aarde bestond, dan was het hier en nu. 2010 © Hans Bernard.

Marnix deel 8 Marcus en Babs (mm:romantisch, 2543 words) [8/10] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Oct 05 2011	Kijkers/Lezers: 3870/3183 [82%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Marcus denkt dat Babs een echt meisje is. En als nu blijkt dat het niet zo is?

Dit is deel 8 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel