ErotischeVerhalen.com: Marnix deel 9 de tweeling door Hans Bernard [deel 9]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal Stil, ieder met zijn eigen gedachten, reden Niels en Marnix naast elkaar, zwijgend naar huis. Hun geluk straalde van ze af en verlichtte als het ware het asfalt waarop ze reden. Bij het huis van Marnix gekomen, namen ze afscheid met een kus en een verliefde blik. Nog geen minuut later kwam Marcus de hoek om. Samen liepen ze naar de eetkamer. Het leek voor de anderen alsof ze van de kapsalon thuis kwamen. Ze hielden zich maar rustig en gingen onder in het geroezemoes van de familie Jaspers. Na het avondmaal bleven zij niet natafelen en verlieten zo snel mogelijk de eetkamer. Ze gingen meteen naar hun kamer om ongestoord met elkaar te kunnen praten. Marnix die door het samenzijn met Niels al zijn boosheid naar Marcus was vergeten wilde beginnen maar Marcus was hem een slag voor en begon te vertellen. Vol ongeloof volgde Marnix zijn verhaal. Hij was met stomheid geslagen toen hij hoorde dat Marcus gevoelens had voor Babs. Maar hij was zo verstandig om Marcus niet in de rede te vallen en hem eerst zijn hele verhaal te laten vertellen. Marcus stortte zijn hart uit bij zijn tweelingbroer. Door het allemaal nog eens te benoemen en hardop aan Marnix te vertellen drongen de werkelijkheid en de moeilijkheden waarvoor Babs en hij zouden komen te staan, steeds duidelijker tot hem door. Het ene moment maakte hem dat wanhopig, het andere ogenblik sterkte het hem juist en voelde hij de vechtlust om de problemen te overwinnen. Marnix verschoot van de stilte, die plots ingetreden was. Marcus leunde vermoeid achterover. Het hele verhaal vertellen had de nodige energie van hem gekost. Nu kwam het erop aan hoe Marnix zou reageren. Met ingehouden adem keek hij zijn tweelingbroer aan. Diens gezicht straalde nog steeds ongeloof uit. Tot het hem ineens helder werd. Het was Marcus zijn leven. Die besliste hoe en met wie hij dat leven wilde delen. Dat had hij maar van Marcus te accepteren. Hij voelde zich rustig worden en een glimlach trok over zijn gezicht. Dit deed Marcus opgelucht ademhalen en als bij afspraak stonden beiden op uit hun stoel en vielen elkaar in de armen. "Dank je, broerlief, voor je begrip," fluisterde Marcus met verstikte stem. "Natuurlijk sta ik achter je en weet, broertje, dat je altijd op me kunt rekenen. Ik zal er zijn voor jou en Babs." "Ik voor jou en Niels. Want als ik jou goed ken hebben jullie vanavond elkaar echt gevonden. " Opnieuw knuffelden ze elkaar broederlijk en beloofden nogmaals plechtig voor elkaar een steun en toeverlaat te zullen zijn. En dus wilde Marnix mee met Marcus, die nu zijn ouders wilde gaan vertellen hoe het er nu tussen hem en Babs voor stond, om hem te steunen. "Wacht even, Marnix. Het is lief dat je mij terzijde wilt staan maar ik moet dit zelf ook kunnen. Pa en ma zijn geen boemannen voor mij. Ik ben niet bang van ze en weet dat ze van me houden. Loop over een half uurtje maar langs om te zien hoe het er bij staat. Is het mis dan kun je nog altijd bijspringen." "Oké, sterkte. Ik zie je." Marcus verliet hun kamer en Marnix vloog naar zijn computer. Zou Niels er zijn? Natuurlijk was Niels er, hij zou die fout geen tweede keer maken, beloven er te zijn en dan niet verschijnen. De webcams werden meteen ingeschakeld en Marnix kon verslag uitbrengen van de gebeurtenissen rond Marcus. Nu was het Niels, die met open mond zat te luisteren. Marnix zag aan zijn gezicht dat hij nauwelijks kon geloven wat hem verteld werd. Toen Marnix uitverteld was slaakte Niels een welgemeende zucht. "Als ik jou niet kende, zou ik niets geloven van wat jij daar net vertelde." Marnix en Niels waren al ruim een half uur aan het praten samen toen Marnix zich herinnerde dat Marcus gevraagd had of hij na een half uur even quasi toevallig zou willen langs lopen. Dus sloot hij af met Niels en liep naar beneden. Toen hij echter de kamer in wilde gaan, bleek de deur dicht, iets wat zelden voor kwam. Hij aarzelde of hij toch niet naar binnen zou lopen. Op dat moment kwam Maria de gang in. "Ik zou niet naar binnen gaan als ik jou was. Ik heb begrepen dat ze door niemand gestoord willen worden. Kom maar mee naar de keuken, dan drinken we samen iets." Samen liepen ze naar de eetkeuken en Maria schonk voor beiden een glas fris in. "Vertel mij nu ook maar eens wat er precies allemaal speelt," zei ze met oprechte belangstelling. En Marnix die Maria als een tweede moeder beschouwde stortte zijn hart uit en maakte haar deelgenoot van die zaken die hij kon vertellen. Maar over Marcus zweeg hij. Midden in zijn verhaal hield hij op. Hij hoorde de deur van de kamer opengaan en stemmen op de gang. Maria maakte met haar hoofd een gebaar van vooruit, ga maar. Marnix stond op en liep naar de gang. Hij wist niet wat hij verwachtte aan te treffen maar in ieder geval niet drie droevig gestemde mensen. Pa met een diepe frons in het voorhoofd. Ma met rode ogen en Marcus met een gezicht dat verraadde dat het hem ook hoog zat. "Hé Marnix, neem Marcus maar mee naar jullie kamer, hij zal je steun goed kunnen gebruiken. " Daar liet pa het bij, klopte Marcus bemoedigend op de schouder en verdween met ma naar zijn kantoor. "Wil je naar boven, naar onze kamer of zullen we naar de keuken gaan, naar Maria? Zij zal zeker haar mond houden." "Laten we maar naar de keuken gaan, een kop koffie drinken. Ik wil even nergens over praten," zei Marcus en samen liepen ze naar Maria, die de koffie al had aangezet. Voor Marcus zijn eerste slok koffie nam, keek hij Marnix recht in de ogen: "Lieve broer wij lijken meer op elkaar dan we ooit voor mogelijk hebben gehouden en ik ben daar heel blij om. Dat was het laatste wat er die avond over de hele kwestie gezegd werd. De eerste dagen erna hield Marcus zijn mond en was hij niet voor een gesprek te porren. Dagen later pas kreeg Marnix het hele verhaal van Marcus te horen. Daar waar pa en ma volkomen begrip hadden gehad voor de homoseksualiteit van Marnix, was er onbegrip voor de gevoelens van Marcus ten opzichten van Babs. Zij vroegen zich af hoe het mogelijk was dat Marcus van een meisje hield dat eigenlijk een jongen was en nota bene ook nog borsten en een piemel had. Ze hadden aan hem gevraagd of hij ook homoseksueel was net als zijn tweelingbroer. Marcus had dat ten stelligste ontkent. Hij had nogmaals uitgelegd dat hij echt had verondersteld dat Babs een meisje was. Hij koesterde prille gevoelens voor haar en hij wilde samen met Babs de moeilijke toekomst tegemoet, waarin zijn langzaam zou veranderen in een echte vrouw. Dat dit een zwaar en langdurig gebeuren zou worden had hij wel begrepen maar hij kon het zich nog niet direct concreet voorstellen. Pa en ma beseften dat Marcus nu in een verliefde periode zat maar wilde hem eigenlijk behoeden voor de moeilijke tijd, die zij voor hem voorzagen. Ze hadden op hem ingepraat om een einde aan de nog prille verhouding te maken. Hoe meer zij tegenstribbelden, hoe standvastiger Marcus zich gedroeg. Ten slotte hadden pa en ma zich bij de situatie neergelegd en hem gevraagd om Babs mee te brengen zodat zij haar konden leren kennen. Marnix begreep wel dat het voor Marcus heel anders was als voor hem een paar weken geleden. Bij hem was de situatie duidelijk, bij Marcus gingen ze een onzekere tijd tegemoet. De hele voorbereiding voor de uiteindelijke geslachtsverandering zou jaren in beslag nemen. Zouden Babs en hij de druk aan kunnen? En hoe moest het met hun liefdesleven zolang Babs nog half jongen half meisje was? Marnix zuchtte diep, wat zou de toekomst allemaal nog brengen? Hans Bernard © 2011

Marnix deel 9 de tweeling (mm:romantisch, 2193 words) [9/10] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Oct 14 2011	Kijkers/Lezers: 3978/3334 [84%]	Waardering (deel): 9.50 (2 stemmen)
Hoe is het nu uiteindelijk met Marnix en Marcus

Dit is deel 9 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel