ErotischeVerhalen.com: 21 hoog door Poezewoefke

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal zeggen dat er daardoor veel spanningen waren tussen haar en haar echtgenoot? Het werd haar allemaal teveel om alleen te dragen. Daarom wou zij naar het dak om een einde te maken aan alle zorgen en verdriet. De lift steeg verder: vierentwintig, vijfentwintig, zesentwintig... Plots gebeurde het! De lift stopte heel bruusk, zakte met een schok wat omlaag, trilde even en ging dan weer wat omhoog. In de daaropvolgende stilte hoorden zij een knarsend geluid. Zij keken elkaar ietwat verschrikt aan. Boven hen klonk wat gestommel, de lift wou zich in beweging zetten maar het was een opeenvolging van kleine schokjes. - "Wat gebeurt er? Zou er een kabel afgeknakt zijn? Is er gevaar dat de andere ook afbreken en de lift naar beneden dondert?" Zij keek met ogen vol angst naar de aanwijzer die tussen de achtentwintig en negenentwintig stond. - "Ik denk niet dat zo ernstig is, het zal wel een kleine storing zijn in de besturingscomputer. Het kan zijn dat de computer het zelf oplost als hij zo geprogrammeerd is. Anders..." - "Anders wat?" - "Als we geluk hebben ziet de nachtwaker dat er moeilijkheden zijn. Als we geen geluk hebben dan zitten we vast voor een paar uur, enfin, tot hij zijn ronde doet. Maar dat is pas om vier uur en als hij die niet doet - en dat gebeurt wel eens omdat hier toch niemand is - dan is het morgenvroeg zeven uur want dat is zijn laatste ronde vooraleer de eerste bedienden aankomen." Zij schudde haar hoofd. Haar haren vielen langs haar gezichtje en Harry vond dat zij er nog mooier uitzag dan daarnet. De poging van de computer tot zelfherstelling mislukte blijkbaar want zonder enige aanwijzing ging hij opeens snel omlaag en bleef weer met een schok staan tussen drieëntwintig en vierentwintig. Door de snelheid en het plotse remmen kwamen zij beiden op de vloer terecht. Geen van de twee durfde het aan om recht te staan. In beider ogen was duidelijk schrik te lezen. - "Computerfout hé...". Zij fluisterde uit schrik, alsof de klank van haar stem iets zou veroorzaken. - "Die liften zijn gemaakt dat er voor honderd procent veiligheid is, er kan eigenlijk niets mis lopen. Maar dit keer heb ik geen passend antwoord voor het gebeuren." Hij keek op zijn uurwerk. Elf uur vijftien. De volgende controleronde van de nachtwaker was slechts om vier uur. Harry stond recht, nam haar bij de arm en hielp haar opstaan. Zij stonden op amper een halve meter van elkaar en keken elkaar in het gezicht. Zij wisten dat hun lot gezamenlijk was. - "Mijn naam is Harry" zei hij terwijl hij de hand uitstak. - "Laura", klonk het antwoord, een fijne hand in zijn brede hand leggend. Het was het ogenblik dat de lift uitkoos om terug een vrije val te maken van één verdieping want de teller stond nu tussen tweeëntwintig en drieëntwintig. Tussen het ogenblik dat zij elkaar de hand gaven en het plotse dalen van de lift waren slechts luttele seconden en de opnieuw toeslaande schrik liet niet meer toe dat hun handen zich scheidden. Haar adem ging nu gejaagd, haar borst deinde op en neer. - "Harry, hou me vast.." Zij drukte zich tegen hem aan, sloeg haar armen om hem heen, legde haar hoofd tegen zijn borst. Hij voelde hoe zij beefde. Het gaf haar een veiliger gevoel en zij was dankbaar voor zijn aanwezigheid. Stel je voor dat zij hier alleen in de lift had gestaan. Er klonk een doffe knal, iets viel op het dak van de lift. De elektriciteit viel uit. Laura schreeuwde het nu uit van angst en onbewust kneep zij zeer hard in de armen van Harry. Het was nu helledonker in de lift. Zij durfden zich niet bewegen. Na een paar minuten die eindeloos leken ging het licht weer zachtjes aan, minder klaar dan oorspronkelijk. De noodverlichting trad in werking. Beiden zagen heel bleek in het vale licht. - "Die knal en de rest zal weer een gesprongen kabel zijn. Eén voor één zullen zij afspringen en wij zullen te pletter storten. Wij hebben geen enkele maar dan ook geen enkele kans meer", jammerde zij. - "Ach nee, zo erg zal het niet worden, geloof mij. Het is verontrustend, dat geef ik toe maar er is een technische verklaring voor". - "Ja, maar die zullen wij niet meer horen of weten. Let op mijn woorden". Zij stonden nog steeds tegen elkaar aangedrukt. Haar lichaam voelde zacht aan tegen het zijne. Zij maakte zich langzaam los. Hij wou haar tegenhouden maar zij nam zijn armen en hield ze van haar af terwijl zij een stap achteruit deed. Zij keek hem recht in de ogen. Het bleke gezicht stond ernstig, met een vastberaden trek om de mond. Haar ogen hielden hem gevangen. Hij zag hoe een lichte blos haar wangen kleurde. Langzaam ontdeed zij zich van haar vest die zij achteloos op de vloer liet vallen en begon de knoopjes van haar blouse los te maken. - "Mevrouw...eh...Laura, wat doe je nu? Komaan, wees redelijk en kleed je maar niet verder uit. Ik kan het je niet toestaan." Zij deed twee stappen achteruit en stond nu in de hoek van de lift. Haar blouse was nu helemaal open. Zij droeg een beha van kant en hij zag de donkere tepelvlekken waar hij star naar keek. - "Laura, doe dit niet, je zult er spijt van hebben. Dat ligt je niet, je bent een dame en een echte dame doet zoiets niet, ook niet in de positie dat wij ons bevinden. Stop ermee en wees redelijk. Waarom doe je dit eigenlijk? Besef je niet in welke situatie wij verkeren?" - "Ja, ik besef het maar al te goed", zei ze knikkend, "maar ik besef ook dat dit de ultieme gelegenheid is." - "O, en voor wat is dit volgens U de ultieme gelegenheid?" Zijn stem klonk schor. Zij ontdeed zich nu van haar rok. Het héél kleine broekje was ook van kant. Zijn mond was droog en hij wist zich met zijn houding geen raad. God-nog-aan-toe, als die lift nu opeens werkt en naar beneden gaat, dan heeft zij de tijd niet meer om zich te kleden en ben ik gezien, dacht hij. De nachtwaker zou nog meer in zijn vuistje lachen en morgen zou hij het middelpunt zijn van vele spottende blikken. - "Weet je, Harry, dat er in oorlogstijd bij oprukkende of wegtrekkende soldaten enorm veel vrouwen worden verkracht? Dat, als een vliegtuig gaat crashen er ook mensen zijn die nog een laatste keer seks willen hebben en zich op dat ogenblik niet eens storen aan de medepassagiers? Wel, als dit mijn laatste uur is - en daar is veel kans toe - dan wil ik nog één keer...een man tegen en in mij voelen, ik wil nog één keer de passie de overhand voelen nemen, ik wil nog één keer een orgasme hebben dat me doet vergeten dat ik opgesloten ben in een lift en dat ik het volgende ogenblik zestig meter omlaag kan storten en zij mij straks van de wanden kunnen schrapen. Harry, laat me niet in de steek. Aanzie het als de laatste wens van een ter dood veroordeelde." Zij zei het met een gelaten stem waarin wanhoop klonk alsof het laatste oordeel zeer nabij was en er geen andere mogelijkheid meer bestond. Met dezelfde gelatenheid maar toch vastberaden bracht zij de armen achter de rug, deed het haakje los en hield de beha tussen duim en wijsvinger vast tot zij hem liet vallen. Harry zag dat allemaal bijna wezenloos aan. Hij kon niet anders dan naar haar staren, naar die prachtige borsten. Op het ogenblik dat zij de beha uitdeed was er alleen een lichte trilling te zien geweest, geen verzakking, niets. Het waren de meest volmaakte borsten die hij ooit had aanschouwd en dat op anderhalve meter van hem. Zij deed nu twee stappen naar hem toe en stond tegen hem aan. Zij stak haar handen onder zijn vest over zijn schouders en liet zijn vest van hem afglijden. - "Wat zei je daarnet tegen mij? Dat ik een "dame" was en dat échte dames zoiets niet doen? Jongen toch, (haar stem klonk verongelijkend), je weet niet tot wat dames en ook de échte dames toe in staat zijn. Dame zijn is dikwijls slechts een laagje vernis van de beschaving. Je vergeet gewoon dat ook een echte dame altijd en in de eerste plaats een vrouw blijft. Dit is nu het ogenblik niet om op mijn status te denken, dit is het ogenblik waarop ik me nog één keer een vrouw wil voelen. Snap je?" De knoopjes van zijn hemd baarden haar moeilijkheden en in één ruk trok zij zijn hemd open. Drie of vier knopen sprongen er af en zij hoorden ze tegen de wand tikken en dan op de vloer vallen. Eéntje bleef rollen en het geluid klonk hen luid in de oren door de stilte om hen. - "Doe dat af." Ze zei het met gebiedende stem terwijl zij haar handen over zijn borst liet glijden, verder afzakkend naar zijn broek. Met de broekriem had zij geen last en in no-time was de rits open en gleed zijn broek langs zijn benen tot op de voeten. Met een tikje op zijn been kreeg hij het bevel er uit te stappen. Zonder te kijken gaf zij er een trap op naar de andere klederen toe. Harry vond de situatie vervelend maar het zicht op deze mooie vrouw begon hem toch op te winden en dat was al duidelijk te zien in zijn nauwe slip. - "Laura, please...hou op vooraleer we dingen doen waarvan we achteraf spijt zullen hebben. Besef wie en wat je bent, denk aan de buitenwereld en... - "Hou op", onderbrak zij hem met een stem waarin zij geen tegenspraak meer duldde. "In de situatie waarin we nu verkeren, bestaat de buitenwereld voor mij niet meer, evenmin als mijn rang en status en ik weet zeker dat in dezelfde omstandigheden velen zouden denken en doen zoals wij. Genoeg gepraat, tijd om te handelen. Ik zie hier niets van de buitenwereld, hier is alleen een kleine ruimte met daarin een man en een vrouw die wachten op het fatale moment om voor goed afscheid te nemen van die buitenwereld en die nog één keer willen proeven van het aardse genoegen om elkaar toe te behoren. DAT is de realiteit die helaas niet lang meer kan duren. Genoeg getreuzeld." Hem in de ogen kijkend stak zij haar hand zin de slip. Haar ogen begonnen te glinsteren terwijl zij met vaardige hand hem begon te strelen en overal lichte kusjes plaatste op zijn borst. Heel even beet zij in zijn tepel, nam zijn hand en plaatste die op haar borst. Harry hief de ogen ten hemel als wou hij op voorhand vergiffenis vragen, maar zijn lustgevoel werd sterker en sterker door haar aanrakingen. De warmte van haar borst en de stijve tepel die in zijn handpalm drukte deden hem kreunen en toegeven. Zij gaf een kusje op zijn buik en hij drukte haar hoofd naar beneden toe. Zij liet zich op een knie zakken, trok de slip naar beneden en hapte in één beweging zijn penis in haar mond. Hij kreunde nu luid, legde zijn handen op haar hoofd en deed ritmisch haar bewegingen mee. Zij streelde zijn ballen met lichte aanrakingen. Zij had gelijk, dacht hij, straks ploffen we naar beneden en zijn we in stukken uiteen gereten. Naakt ja, maar wie zal daar iets achter zoeken? En wat dan nog? Hij trok haar hoofd weg, keek haar aan en dan in het rond alsof hij de beste plaats uitzocht waar zij zouden kunnen liggen. Zij keerde zich om, nam hun kleren die her en der lagen en begon die nu uit te spreiden op de grond. Zij stond gebukt naar hem toe en hij bewonderde de mooie ronde vormen. Zij draaide zich naar hem toe, ontdeed zich met die typische vrouwelijke beweging van het laatste stukje textiel dat zij aan had. Zij wierp het achteloos achter zich en stak haar armen naar hem uit. Welke man zou aan haar kunnen weerstaan, dacht hij. Hij kon zich niet herinneren ooit een mooiere vrouw te hebben gezien. In haar naaktheid leek zij de perfectie. Heel even dacht hij dat Eva er ook zo zou hebben uitgezien. Hij liet zijn ogen dwalen van haar hoofd over haar hals en borsten naar haar schoot. Haar vagina was totaal kaal. Er was geen spoortje van een haartje te ontdekken. Het leek alsof zij compleet geëpileerd was. Het was een schitterend gezicht, vond hij, en bemerkte toch dat de lippen gezwollen waren. - "Je bent een wonderlijk mooie vrouw Laura en...ik weet niet wat ik moet zeggen...ik... - "Er wordt niet gevraagd om een redevoering, ik wil dat je meteen handelt, kom!" Zij strekte zich neer op hun kleding en keek naar de man die hoog boven haar stond. Zijn gespannen lid deed haar maag ineenkrimpen van ingehouden lust. Zij had het slechter kunnen treffen, dacht zij. Zou zij op dezelfde manier hebben gereageerd met iemand anders? Of was het onder invloed van haar gevoelens dat zij zo reageerde? Hij knielde tussen haar geopende benen en liet zich met de borst over haar glijden tot hij helemaal op haar lag. Het laatste wat hij zag vooraleer hij haar begon te kussen waren haar gesloten ogen en de bijna vreugdevolle uitdrukking op haar gezicht. Zijn lippen beroerden de hare nauwelijks. De aanraking ervan was zo zacht en teder. Hij deed het telkens en telkens weer. Op haar ogen, haar hals en haar lippen. Hij voelde hoe haar lippen trilden. Langzaam opende zij haar mond, voelde de tip van zijn tong naar binnen glijden en zich terugtrekken, steeds weer. Bij de volgende keer hapte zij toe, kneep haar lippen er rond en zoog zijn tong gulzig naar binnen. Haar handen drukten zijn hoofd hard tegen haar mond aan. Zijn harde penis drukte op haar venusheuvel. Het kussen werd wilder, zij duwde zijn tong terug, nam zelf bezit van zijn mond, liet haar tong er in ronddraaien, varieerde met in en uit, een uitdagend spel waaraan hij maar al te graag aan toegaf. Net een slangentong, dacht hij, forceerde een doorgang en speelde hetzelfde spelletje. Hij had ondertussen een tepel tussen duim en wijsvinger genomen en begon die te masseren, nam afwisselend haar ganse borst in zijn hand met knedende streling. Een kleine beweging van het hoofd en hij kon de andere tepel in zijn mond nemen, gaf likjes en zoog om beurten aan de linkse en rechtse, genoot van de grootte en de stijfheid ervan. Zij liet zich volledig gaan, streelde zachtjes over zijn haren zoals men over een kat streelt die ligt te spinnen. Nee, hij vergat niet dat zij er twee had en wisselde de linker voor de rechter en omgekeerd. Haar bekken begon te reageren in kleine schokjes. Zij trachtte zich wat hoger te hijsen om de druk van de penis op haar vagina te kunnen voelen, maar in plaats daarvan liet hij zich langzaam zakken, ieder plaatsje kussend. Haar venusheuvel leek hem hoog en hard. Onder zijn lippen voelde hij niet één haarstoppeltje. Dat was voorzeker elektrisch geëpileerd dacht hij. Het vlees was warm, zacht. Hij liet zijn tong glijden vanaf de rand van de venusheuvel naar links en dan rechts tussen de benen. Hij hoorde haar een geluidje van ongeduld maken. Zij trachtte zich naar die mond toe te bewegen om die te krijgen waar zij hem hebben wou maar hij hield er tot haar spijt mee op. Wonderlijk mooi, dacht hij en liet zijn vingertip over de lippen glijden, volgde de lijn van boven naar onder met een lichte druk daar waar de scheiding begon. Onbewust wipte zij wat omhoog. Die voorbereidingen, de strelingen en het kussen hadden tot gevolg dat haar vagina nu erg gezwollen stond én nat, dat voelde zij. Op zijn beurt hapte hij en nam zoveel mogelijk van dat malse zachte vlees in zijn mond, kneep met samengeperste lippen en stak een tongtip er tussen, proevend van haar geil. Boven zich hoorde hij haar mompelen: komaan, komaan... Hij liet haar los, streelde de zijwanden van haar vagina met zijn tong. Het leek alsof de spreuk Sesam open U werd uitgesproken en hij directe toegang kreeg. Zij duwde zijn hoofd in haar schoot, wipte op en neer en maakte kirrende geluidjes achter in de keel. Zij had een bijzondere geur. De geur van het wijfjesdier dat de man lokt. Hij likte, beet zachtjes, dartelde met zijn tong overal waar hij maar kon, legde zijn handen onder haar, duwde haar omhoog en ging zo diep hij kon in haar. Hij voelde hoe langer hoe meer de spanning in haar stijgen. Zij kreunde nu harder, steunde op haar hielen en duwde zich naar die mond toe. Hij hoorde hoe zij de adem inhield, zij was één en al gespannen. Met een ingehouden maar niet controleerbare "Aaaahhh" schreeuwde zij haar extase uit, klauwde in zijn haren, wilde hem daar weg en toch weer niet. Hij hield haar in een stevige greep, onderbrak het contact met zijn mond niet en was zich ervan bewust dat zij na het eerste orgasme al aan de opbouw van het tweede bezig was. Enkele seconden later barstte dit met evenveel geweld los. Geen van beiden waren nog met hun zinnen op deze wereld, behalve toen de lift tot viermaal toe met kleine rukjes wat verder naar omlaag ging. Het leek bijna niets maar voldoende om de tot dan toe weggeëbde paniek in volle omvang te doen terugkeren. - "Vooruit, vooruit...we gaan er aan, we gaan er aan en ik wil je IN mij voelen, nog één keer genomen worden door een man, vooruit, op wat wacht je?" Haar stem klonk schril in de ruimte, vol angst en ongeduld. Zij rukte zich los, duwde Harry weg, draaide hem op zijn rug en ging boven op hem zitten. In twee tellen had zij zijn penis vast en liet hem in haar floepen waarop zij wild op en neer begon te wippen, kermend dat dit de laatste ogenblikken waren van hun leven, de beste. Harry liet zich gewillig meeslepen, gaf stoot voor stoot terug, zag dat haar gezicht verwrongen was van deugd en passie. Haar borsten deinden in het ritme van haar lichaam mee. Hij dacht niet meer na, hij wist alleen dat zijn lichaam zich aan de situatie had aangepast, het was een lichaam dat in vuur en vlam stond, waar de passie de bovenhand had. Hij had de indruk dat hij dit uren zou kunnen volhouden. Hij maakte haar nog driftiger door haar aan te moedigen om haar op alle manieren te laten nemen. Het leek alsof zij hem eerst niet hoorde, dan plots gleed zij van hem af, zette zich op de knieën, steunend op de ellebogen en bood zich aan, onderging zijn stoten, liet zich langzaam onderuit zakken en lag nu op haar buik zonder dat de coïtus onderbroken werd en draaide zich nadien op haar zijde, hem de gelegenheid gevend dieper in haar door te dringen. Een tijdje waren alleen nog haar zuchten en zacht kermen te horen evenals zijn adem die hortend en stotend ging volgens het ritme dat hij aangaf. Dat er ondertussen bijna een uur was verstreken hadden zij niet eens opgemerkt. Op een bepaald moment keek zij hem aan en zei met omfloerste stem na een derde en vierde orgasme: kom nu. Hij deed het, niet in wilde galop maar met liefdevolle gebaren uit respect voor deze vrouw. Zijn uiteindelijke zaadlozing in haar was als het ultieme, het bekroonde moment van wat zij hadden beleefd aan en met elkaar. Hij bleef nog een tijdje in haar tot de natuur orde in zaken bracht. De passie was weg, de angst nu ook. De stilte woog zwaar als de rust in het woud na een zware dondervlaag. Zij keken elkaar aan, bijna beschaamd. Hij stond het eerst recht, zocht zijn kleren en begon zich te kleden, in dit voorbeeld gevolgd door Laura. Zij deden het met de rug naar elkaar toe en gingen dan elk in een hoek van de lift staan, zwijgend. Uiteindelijk was het Laura die naar hem kwam en zich tegen hem aanvleide. Haar glimlach was die van een tevreden vrouw, een vrouw die voldaan was, een vrouw die gekregen had waarop zij had gehoopt. - "Harry, ik begin stilaan hoop te krijgen dat we hier toch nog weg geraken. Het is nu toch al een tijdje dat er niets gebeurt. Ik zou je eigenlijk nog veel moeten vertellen maar dit is het bijzonderste: je hebt onbewust niet alleen mijn leven gered, ook dat van mijn echtgenoot. Nee, kijk niet zo verbaasd, het is zo. Je hebt me doen inzien dat het leven mooi is. Nee, ik schaam me niet over wat we hebben gedaan. Ik blijf erbij dat een mens in nood of gevaar bewust of onbewust eigenaardige dingen doet, dingen die niet eigen zijn aan de persoon. Ik wou me in die veronderstelde laatste ogenblikken nog eens vrouw voelen. Je hebt me dat gevoel gegeven, meer zelfs, je hebt er voor gezorgd dat ik voortaan een toegewijde echtgenote zal zijn. Noch jij of ik zullen dit ooit kunnen vergeten. Iedere lift die je neemt zal je een gevoel van schrik geven én een gevel van nostalgie voor wat hier is gebeurd. Bedankt voor alles Harry, ook omdat je nooit hebt getoond of laten blijken dat je ook schrik had. Je bent een goede man Harry. Sorry, je bent een échte man." Hij wist niet wat te antwoorden, knikte alleen maar en ging zitten. Hij besefte wat er tussen hen was gebeurd. Hij kon het niet begrijpen. Laura zette zich tussen zijn gespreide benen, haar rug tegen zijn borst leunend, zijn armen om haar heen. Voor het eerst merkten zij dat het koud was geworden in de lift. De tijd verstreek. Heel dicht bijeen, na al die emoties, konden zij niet ontkomen aan een lichte sluimering. Beiden schoten opeens wakker. Iets kwam met een geweldige dreun op het dak van de lift terecht. Zij sprongen recht en keken toch angstig, wachtend op wat komen zou. Toen hoorden zij stemmen, begonnen te lachen en vielen in elkanders armen. Gered, zij waren gered. Laura liet haar tranen de vrije loop. Harry keek op zijn uurwerk. Vier uur twintig. De nachtwaker had zijn ronde gemaakt en had waarschijnlijk het defect aan die ene lift ontdekt. Het duurde nog twee uur vooraleer een bijgeroepen technieker het euvel kon herstellen en de lift deze keer zachtjes naar beneden gleed. In hun laatste reis samen hielden zij elkaar's hand vast als twee samenzweerders. Deuren van een lift die opengaan hebben altijd een bevrijdend gevoel en toen zij voet konden zetten op de begane grond keek Laura rond en slaakte een zucht van verlichting. De nachtwaker verontschuldigde zich wel honderd keer, draaide rond hen als een kip zonder kop. Hij was zich er niet van bewust geweest dat zij nog in het gebouw aanwezig waren. Harry mompelde dat het allemaal niet zo erg was geweest en dat ze nu blij waren gered te zijn. Hij vroeg alleen om een taxi te bellen. Laura wou niet dat Harry haar weg bracht. Terwijl zij wachtten keken zij elkaar glimlachend aan, een blik van verstandhouding, een blik die meer zei dan duizend woorden. - "Eh, kunnen we...zullen we elkaar nog terugzien?" Zijn zin was nog niet helemaal uitgesproken of zij schudde ontkennend het hoofd. - "Nee, liever niet. Trouwens, het is onmogelijk. Ik rij naar het vliegveld en dan ben ik duizenden kilometers van je verwijderd en ik kom hier nooit terug. Ik zal een toegewijde echtgenote zijn. Ik heb het recht niet om mij te beklagen over mijn verder lot. Ik heb deze nacht de dood voor ogen gezien en ik heb gevoeld waar mijn taak ligt. Waar ik naartoe vlieg? Kies maar uit: China, Nepal, Australië, Alaska, Canada...heel, héél ver weg. Ik wens je het allerbeste Harry, en wat er ook gebeurt, ik zal je nooit ofte nooit kunnen vergeten." De taxi was er. Zij stonden tegenover elkaar, niet wetend hoe afscheid te nemen. Hij stak zijn hand uit maar zij nam zijn hoofd, trok het naar zich toe en gaf hem twee kussen op zijn wangen, een derde en laatste op zijn lippen die iets langer duurde. Hij hield de deur van de wagen open en zij stapte in. Hij hoorde haar de bestemming opgeven: naar Hotel Atlante, dan wachten en haar naar het vliegveld voeren. De taxi zette aan, zij wierp hem nog een kushandje toe en een glimlach die elk gevoel kon omvatten. Hij bleef nog een tijdje staren naar het einde van de straat waar de taxi verdwenen was. Hij zag niet en kon niet weten dat Laura stil zat te schreien. Toen stapte hij in zijn wagen en reed naar huis. Nee, dit avontuur zou hij nooit vergeten. Laura ook niet. Drie uur later zat Laura in het vliegtuig naar Australië, naar haar onvruchtbare man toe. Ja, zij had hem lief en uit liefde voor hem zou zij nooit bekennen dat hij onvruchtbaar was en zij dus kinderloos zouden blijven. Zij wist dat hij er onder zou lijden, juist zoals zij bijna de fatale stap had genomen. Hoe ironisch, dacht zij, instappen om naar de dood te gaan, dan onwillekeurig de dood voor ogen zien om meteen over te schakelen op een ongeremde levenslust. De man naast haar wou een gesprek beginnen. Zij dankte hem vriendelijk maar wou liever rusten. Om haar woorden kracht bij te zetten sloot zij de ogen, liet haar hoofd rusten tegen de zijwand van het vliegtuig. Nee, zij was niet alleen. Zij vertoefde in gedachten in de lift, hoorde en zag zichzelf als in een film die herbegon tot het moment dat hij in haar was klaargekomen. Het waren vertederende ogenblikken die zij nooit zou vergeten. Zij verplaatste zich even, voelde hoe nat haar broekje was. Een vertederende glimlach gleed over haar gezicht en zij genoot intens van deze ogenblikken. Nee, zij zou dit nooit, nooit vergeten. Wat zij in zich meedroeg zou zij gans haar verder leven bekijken en herinnerd worden aan de nacht waar dood en leven samen gingen. Ach ja, het gevoel en het besef van zwanger te zijn komt pas veel later na het gebeuren, maar dat wist zij toen nog niet! Hoog in de lucht liet het vliegtuig twee witte strepen na.

21 hoog (vm:romantisch, 5140 words)
Auteur: Poezewoefke	Toegevoegd: Sep 15 2002	Kijkers/Lezers: 7671/6024 [79%]	Waardering (verhaal): 8.00 (4 stemmen)
Man en onbekende vrouw raken geblokkeerd in lift. Angst voor de dood wordt de drijfveer naar sex tot...