ErotischeVerhalen.com: Vrijgevochten deel 3 door Lucky Eye [deel 3]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Heb je ook broers en zussen in het buitenland dan?" "Yep. Een broer woont in Oostenrijk en een zus in Zwitserland. De rest zie ik meestal elke maand wel bij de een of ander. Een keer per maand vieren we de verjaardagen die er die maand zijn geweest bij iemand. Mijn oudste zus maakt voor elk jaar een soort van planning zodat er geen onmin kan ontstaan over waar er wat gevierd gaat worden. Iedereen houdt zich daar keurig aan tenzij er ergens een crisis ontstaat." "Als ik dat zo hoor stel ik me haar voor als een vrij bazig typje!" "Helemaal verkeerd ingeschat jongen! Anna organiseert dingen wel maar laat de uitvoering over aan anderen, tenzij ze zelf aan de beurt is om het te organiseren natuurlijk. Nee, Anna is een prima mens. Net als alle anderen eigenlijk." "Klinkt haast te perfect, die familie van jou." Opnieuw moest Karl lachen en opnieuw kreeg zijn bedgenoot een stomp te verwerken. "We zijn echt niet perfect jongen. Perfect zijn is ook nergens voor nodig. We zijn mensen en allemaal laten we af en toe wel eens ergens een steekje vallen en daar is niets mis mee. Af en toe bakkeleien we wat met elkaar maar ook altijd weten we onder dat gedoe weer een streep te zetten gelukkig. Alleen politiek is een taboe en..." Karl hield midden in de zin op want hij merkte dat Rinze in slaap was gevallen. Eindelijk dan! Hij keek op de klok. Het was 23:32 uur. Hij wachtte nog eventjes en ging toen zelf ook zijn best doen om in te slapen en dat lukte al vrij snel. Twee uren later schrok hij wakker toen hij een hand van Rinze met een klap recht op zijn neus kreeg. Verschrikt schoot hij overeind en tastte naar het geblesseerde lichaamsdeel maar meteen realiseerde hij zich dat hij zijn aandacht beter kon richten op Rinze. Deze woelde enorm en bleef om zich heen slaan. Karl knipte het bedlampje aan en zag dat het zweet de jongen op het hoofd en lijf parelde. Snel stapte hij uit bed en haalde een handdoek en een van zijn T-shirts uit de kast. Voorzichtig maakte hij de jongen wakker. Deze reageerde verdwaasd en het leek alsof hij gewoon doorsliep. Karl kreeg hem zover dat hij rechtop ging zitten en begon rug, borst en hoofd droog te wrijven waarna hij hem het T-shirt aantrok. Wel veel te groot maar dat was geen probleem. Hij hoefde tenslotte niet mee te doen aan een modeshow. Toen hij de jongen in het kledingstuk gehesen had, sommeerde hij hem weer te gaan liggen en al heel snel was Rinze weer in diepe slaap. Een half uur later herhaalde hetzelfde tafereel zich nog eens en Karl realiseerde zich dat dit niet zou werken. Op de een of andere manier verwerkte de knaap waarschijnlijk alles dat hij overdag had meegemaakt in zijn slaap. Het T-shirt dat hij de jongen zo-even had aangetrokken was doorweekt van het zweet en moest nodig vervangen worden. Ook het sportbroekje was nat en aan vervanging toe. Opnieuw maakte hij hem wakker, ontdeed hem van de natte kledingstukken, droogde hem af en verkleedde hem. Daarna liep hij naar de badkamer voor een glas water en een pilletje. Toen hij terugkwam, was Rinze alweer in slaap maar toch maakte Karl hem wakker. Gewillig liet hij zich het pilletje voeren en met een slok water slikte hij het weg. Even later was de rust weer teruggekeerd en dat bleef zo de rest van de nacht. Ondanks de gebroken nacht werd Karl rond zijn vaste tijd wakker: 06.30 uur. Al zeker drie jaar lang was dat zijn vaste tijd om te ontwaken. Soms iets eerder, soms iets later maar altijd zo rond de klok van halfzeven opende hij zijn ogen. Bovendien maakte het niets uit - zoals ook nu weer bleek - hoe laat hij in bed lag en in slaap viel. De zon was al eerder op dan hij en de slaapkamer was al behoorlijk verlicht. Dat betekende in elk geval dat het na de urenlange regen van gisteravond en vannacht weer droog was geworden. De vogels vierden feest, zo leek het wel en zongen het allerhoogste lied. Karl vond het heerlijk om al luisterend naar hun ochtendconcert nog eventjes te blijven liggen en vanochtend was het nog bekoorlijker dan anders. En dat lag niet aan de vogels buiten maar aan de jongen die naast hem lag. Over diens gezicht lag een heerlijk serene glimlach. De jongen sliep de slaap der onschuldigen alsof hij nog nooit iets in zijn leven had mee hoeven maken en toch... toch was dat anders, zo realiseerde Karl zich snel. De jongen maakte op dit moment een vertrouwenscrisis mee zoals hij nog nooit had gekend in zijn jonge leven. De vertrouwde omgeving zoals die er altijd voor hem geweest was, was ineens weggevallen en waarschijnlijk had hij het gevoel dat hij er helemaal alleen voor stond. Karl hoopte van harte dat hij het vertrouwen van Rinze gewonnen had en dat de jongen zijn hulp zou inroepen als het nodig was. Hij van zijn kant zou het niet alleen bij woorden laten maar alles doen wat hij zou kunnen om de jongen te helpen, daarvan was hij meer dan overtuigd. Rustig bleef hij liggen en genoot van het uitzicht. De jongen was verrekte mooi! Toen hij merkte dat hij een stijve begon te krijgen, sprak hij zichzelf vermanend toe. Kom op man! Zoiets kan ik niet maken! Deze jongen is hier omdat hij mijn hulp nodig heeft, niet om een rol te spelen in mijn seksuele fantasieën. Geërgerd door zijn eigen gedrag liet hij zich langzaam uit bed rollen, pakte uit de kast schone kleren en liep de slaapkamer uit. In de woonkamer deed hij eerst zijn dagelijkse oefeningen om fit te blijven: rek- en strekoefeningen, push ups, sit ups en een serie yoga oefeningen. Het kon eigenlijk niet toepasselijker vandaag want de zon liet zich opnieuw van haar beste kant zien. Karl was iemand die in de regel hield van een strak, vastomlijnd schema. Dat werkte voor hem heel erg goed en had hem in het verleden enorm geholpen om niet totaal te flippen. Na zijn oefeningen waste en schoor hij zich in de badkamer om zich vervolgens aan te kleden. Een khakikleurige korte broek over een witte boxer, een wit overhemd met korte mouwen en een paar witte sokken maakten hem het heertje. Daarna begon hij in de keuken met het ontbijt. Als hij alleen was - en dat was meestal het geval - dan at hij zittende aan het kleine tafeltje in de keuken waar twee gammele stoeltjes bij stonden maar nu dekte hij zorgvuldig de tafel in de woonkamer voor twee personen. Tegen de tijd dat hij klaar was, had hij zo'n enorme honger dat hij toch maar besloot in elk geval al iets te eten. Op langslapers was geen wachten, zo grinnikte hij voor zich uit. Het maakte ook niets uit tenslotte. Hij was reuze blij dat de jongen sliep en hoopte dat hij straks verkwikt en wat ontlast van zijn zorgen wakker zou worden. Na zijn ontbijt, liep hij naar zijn computerkamer en begon daar wat op te ruimen. Hoognodig want het was werkelijk een te grote puinhoop geworden. Uit de ravage die hij overzag bleek nog steeds zijn ongeordende geest, zo concludeerde hij. Heel veel dingen had hij kunnen stroomlijnen en organiseren maar ergens bleef die kleine afwijking nog steeds aanwezig. Zolang hij op zijn werk maar goed presteerde en alles goed geordend hield kon hij ermee leven, zo dacht hij. En daar waren nooit klachten gekomen tot nu toe. Zijn inzet werd altijd prima gevonden ja soms zelfs wel eens een beetje te. Dan moesten ze hem haast verplichten om vrij te nemen want anders draafde hij door. Na de vloer in elk geval zo leeg gemaakt te hebben dat hij weer fatsoenlijk heen en weer kon lopen, ging hij op de bureaustoel zitten en zette de computer aan. Eventjes nog wat werk doen voor Rinze wakker zou worden, zo dacht hij. Al met al duurde het wakker worden van Rinze nog behoorlijk lang. Toen het Karl te lang begon te duren, ging hij toch maar eens voorzichtig kijken. Het was toen kwart voor tien en op zijn tenen sloop hij de slaapkamer binnen. De jongen sliep nog steeds. Karl ging net zo voorzichtig weer de slaapkamer uit. In de keuken zette hij het koffiezetapparaat aan om vervolgens nog wat werk te doen op zijn computer. Hij had al twee koppen koffie op toen om 10:50 uur de kleine blonde - danig in de war zittende - krulletjes van Rinze om de hoek van de computerkamer tevoorschijn kwamen. Hij had de ogen nog maar amper los, zo bleek. Het lange aan hem uitgeleende T-shirt reikte hem tot halverwege zijn dijbenen. "Goedemorgen, zonneschijn!" zo begroette Karl hem vrolijk. "Ben jij al lang op?" klonk de slaperige reactie. "Ik wel jongen maar daar hoef jij geen rekening mee te houden. Bovendien kun je als excuus aanvoeren dat je gedrogeerd was." "Huh? Wat? Gedrogeerd?" "Jij als VWO-klant kent dat woord toch wel?" "Zeker wel dat betekent dat je iets geslikt hebt om..." "Ja ja ja, je hoeft je kennis niet tentoon te spreiden hoor! Maar in jouw geval ging het niet om iets prestatieverhogends maar om iets dat je van de benen zou slaan." "Maar ik heb niets geslikt!" "Je zult het kwijt zijn jochie maa..." "En hoe kom ik aan dat T-shirt? Zo ben ik niet gaan slapen! En..." Voor Karl werd het duidelijk dat Rinze van zijn nachtelijke activiteiten totaal geen weet had." "Ga zitten Rinze," zo onderbrak hij de jongen, "dan leg ik het je uit." "Goedemorgen trouwens, sorry dat ik dat niet meteen gezegd heb maa..." "Geeft niets. Als je zo verward wakker wordt, kan ik me voorstellen dat je eerst graag antwoorden wilt en die ga ik je nu geven." Rinze ging zitten op de stoel die Karl hem gewezen had en deze deed hem verslag van dat wat er zich in de nachtelijke uurtjes had afgespeeld. "Heb je iets van die slag overgehouden?" vroeg Rinze meelevend nadat Karl het hele verhaal had verteld. "Nee, hoor! Het was meer schrik dan dat het pijn heeft gedaan eigenlijk. Maar wil je ontbijten?" Rinze knikte en beiden stonden ze op om terug te lopen naar de woonkamer. Rinze bleek een enorme eetlust te hebben en de eerste drie boterhammen gingen naar binnen zonder dat er ook maar een woord gewisseld werd. Karl bediende zich ook nog een keer want van het werk had hij best honger gekregen. Pas na die derde boterham begon de jongen weer te praten. "Hèhè! Daar was ik aan toe man! Ik geloof dat ik nog nooit zo'n honger gehad heb. Is dat een bijwerking misschien van dat pilletje van je moeder." "Zelf nooit iets van vernomen. Maar als je wilt, zal ik haar dat vragen." "Was maar een grapje hoor maar neem je dat spul zelf ook wel eens dan?" "Alleen in noodgevallen." "En wat noem jij een noodgeval?" "Ik heb een afwijking di..." "Eentje maar," proestte Rinze het uit. Karl haalde naar hem uit maar miste. "Ja... vervelend joch! Eentje maar, maar als je niet serieus wilt luisteren dan vertel ik het je niet." Plagerig stak Rinze de tong naar hem uit. "Ohhhhh en ook nog zoiets doen," sprak Karl quasi beledigd. "Het is het enige lichaamsdeel dat je nog niet echt hebt kunnen bekijken dus..." Karl schudde z'n hoofd en keek hem bedenkelijk aan. "Wil je dat ik verder vertel over mijn afwijking want misschien is het wel handig dat je het weet." "Ja hoor, lieverd, vertel maar verder." Karl schaterde het uit. "Weer niet goed?!?!" "Die afwijking van mij noemen ze tegenwoordig ADHD. Een Engelse afkorting voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder en wordt in het Nederlands vertaald als Aandachtstekortstoornis met Hyperactief Gedrag. Soms worden die letters ook wel eens uitgelegd als Alle Dagen Heel Druk. Toen ik klein was kenden ze die term volgens mij nog nauwelijks en was je alleen maar vervelend belastend voor je ouwelui. Niet dat mijn ouders er echt moeilijk over deden hoor, want met 11 andere kinderen was het altijd wel druk bij ons. Maar zelf had ik er wel dus heel veel last van. Kon soms totaal niet tot rust komen, sliep vreselijk slecht altijd en vandaar dat mijn moeder op een gegeven moment die pilletjes gebruikte om me te kalm te krijgen en dat lukte dan ook aardig. Op zo'n pilletje sliep ik enorm lang en daarna ontwaakte ik zo fris als een hoentje." "Om vervolgens de drukte weer opnieuw op te bouwen?" "Je begrijpt het helemaal! Zo ging het vaak." "En met leren op school hoe ging dat dan?" "Op de basisschool was het een ramp. Altijd kregen mijn ouders als opmerking van de ouderspreekavond mee: 'Er zit veel meer in Karl dan hij laat zien'. En bovendien vonden ze me vaak lastig. Ik kon slecht stilzitten was dus ook altijd heel snel afgeleid en kreeg bergen strafwerk en stond vaak in de hoek. En natuurlijk zat er ook wel meer in mij maar vanwege die drukte in mijn kop kon ik me soms helemaal niet concentreren en was het altijd een chaos daar van binnen." Karl tikte tegen de zijkant van zijn schedel. "Zelf stoorde ik me totaal niet aan die opmerkingen van de leraren. Ik vond het wel goed. Naar gewoon voortgezet onderwijs gaan zou kunnen leiden tot een ramp en daarom besloten mijn ouders me naar het internaat te sturen. Eerst zag ik daar enorm tegenop maar... uiteindelijk pakte het voor mij ontzettend goed uit. Wat ik daar leerde was structuur. Gedurende een dag had alles zijn vaste tijd. Opstaan, douchen, eten, leren en zo had alles zijn vaste plek in het verloop van de dag. En dat was voor mij een openbaring. Bij ons thuis was het met 12 kinderen soms echt een zooitje en wellicht dat dat ook niet echt bevorderlijk is geweest voor mijn afwijking." "Misschien moet je het geen afwijking noemen." "Waarom niet?" "Nou... dat klinkt niet echt positief vind ik." "Hoe zou jij het willen noemen dan?' "Tja... dat weet ik zo ook niet maar ik bedenk wel iets voor je." Een knipoog volgde. "Was dat internaat met geestlijken?" "Ja. Het was een internaat met paters." Karl zag de jongen iets rood worden in het gezicht. "En welke vraag brand er nu op je lippen?" "Nee, laat maar. Is niet zo belangrijk." "Dan vertolk ik je gedachten wel. Je wilt me vragen of ik daarr homo geworden ben, nietwaar?" Rinze werd nog dieper rood in het gezicht en kon alleen maar knikken. "Nee, jongen. Homo ben ik altijd al geweest voor zover ik weet. Ik heb jongens altijd veel mooier gevonden dan meisjes. Toen ik als achtjarige naar de rivier ging om te zwemmen was dat meer om naar de jongens te kijken dan om te zwemmen. Meisjes waren er ook voldoende natuurlijk maar ik vond het lichaam van die jongens veel interessanter. Er zijn heel wat beerputten open gekomen de laatste tijd over machtsmisbruik, seksuele intimidatie, verkrachtingen en dergelijke op dat soort instituten maar ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat geen van de paters die ik daar tegengekomen ben zich aan iets dergelijks heeft schuldig gemaakt. Natuurlijk kregen we wel eens flink straf maar nooit in de vorm van lijfstraffen. Ze zetten je op je nummer! Zeker wel! Maar verder gebeurde er niets en gelukkig maar want zo'n instituut als een internaat is er in de eerste plaats toch om kinderen te vormen en niet te misvormen. Mijn paters hebben mij uitstekend gevormd en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor." "Mmm dat zal ik ook zeker niet ontkennen! Fysiek zit je prima in elkaar ik kwijl zowat als ik naar je kijk!" "Ik bedoelde natuurlijk een andere manier van vormen maar ook op sportief gebied hebben we heel veel gedaan bij de paters." "Ik geloof je Karl. Je bent een uitstekend pleitbezorger. Ooit overwogen om advocaat te worden?" "Nee, jongetje. Ik had dan wel VWO maar heb niet eens overwogen om te gaan studeren. Ik wilde iets met m'n handen doen. Alleen maar werken in mijn hoofd zou voor mij een te grote belasting zijn geweest." "En daarom bouw je dus in je vrije tijd computers voor jezelf, familie en vrienden." Karl knikte en nam een hap van zijn brood. Een tijdje was het stil omdat ook Rinze weer iets te eten had genomen. "Hoe oud was je toen je voor het eerst seks had." "Je laat het netjes in het midden of dat met een meisje of een jongen is." "Jaaa, netjes ben ik hè!" luidde de reactie met volle mond. "Nou niet helemaal netjes want dan had je eerst wel je mond leeggegeten," zei Karl om vervolgens een brede glimlach op zijn gezicht te toveren. Rinze mompelde een verontschuldiging maar Karl hield hem voor dat zoiets niet nodig was. Zijn opmerking was als een grap bedoeld, zo hield hij hem voor. "Je steeds verontschuldigen kan een gekke gewoonte worden, dus begin er maar niet aan." "Maar hoe oud was je nou?" drong Rinze aan. "Ik was 13 en zat en in het tweede jaar van het internaat." "Dus toch daar!" "Ja! Maar het was iets met een jongen die net zo oud was als ik. Tuurlijk hadden jongens daar wel seks! Er werd heel wat getrokken en er werd ook flink over gepraat. En er waren ook jongens zoals Lucas en ik die iets met elkaar hadden. Maar er was geen sprake van machtsmisbruik. Geen oudere jongens die het deden met jongere tegen hun zin om maar iets te noemen. Lucas en ik deelden een kamer. Er waren allemaal tweepersoonskamers en geen grote slaapzalen op het internaat trouwens. Het eerste jaar leerden we elkaar goed kennen. We hielpen elkaar waar mogelijk en Lucas hielp me waar hij kon om me te laten houden aan de vastgestelde regels. In het begin had ik daar vreselijk veel moeite mee en ging ik dus ook regelmatig in de fout. Lucas hing overal briefjes op in onze kamer zodat ik er niet meer omheen kon. Zo bracht hij mij de broodnodige rust. Ook was hij vaak mijn 'advocaat'. Als er onmin was tussen mij en een andere jongen en het was terug te voeren op mijn afwijking, dan nam hij het altijd voor me op en deed hij zijn uiterste best de ander erop te wijzen dat ik soms er niet alles aan kon doen. Zelf wilde ik me daar zo min mogelijk op beroepen omdat ik vooral normaal wilde zijn." "Verstandige jongen was het dus," merkte Rinze op. "Zeker. Heel veel van hem geleerd." Een brede smile volgde. "En toen..." "Wat toen?" "De seks!" "Hahahaha, je bent me er eentje schat! Oké omdat je zo aandringt. De seks kwam in het tweede jaar. Na de zomervakantie, die bij ons twee hele maanden duurde, kwamen we terug en meteen die eerste avond zoenden we elkaar. Beiden gaven we te kennen dat we elkaar ontzettend gemist hadden. En dat was ook zo! Ik had in Lucas een echte kameraad gevonden en hij dus ook in mij. We hielden van elkaar." "Wow, man. Prachtig om te horen." "Meer seks horen?" "Nee, zo is het wel genoeg voor mij. De meer ranzige details hou je maar voor je." "Ranzig! Seks is niet ranzig hoor, je kunt er alles over zeggen maa..." "Rustig maar dude neem anders een pilletje." Karl sprong op, rende om de tafel heen en trok zijn gast van z'n stoel af. Meteen waren ze verwikkeld in een heftige stoeipartij. Ze rolden over de vloer en probeerden elkaar onder te krijgen maar ondanks het feit dat Rinze duidelijk kleiner was, lukte dat Karl allerminst. De jongen gaf uitstekend tegengas, zo goed zelfs dat Karl al snel begreep dat hij nooit zou kunnen winnen en daarom gaf hij het op een gegeven moment op. Rinze maakte daar dankbaar gebruik van. Pinde de handen van Karl vast terzijde van zijn hoofd en zat schrijlings op hem. Hijgend van de inspanning keken ze elkaar in de ogen en glimlachten allebei. "Vind... je... me... knap... genoeg... om... seks... mee... te hebben..." bracht Rinze hijgend uit. Karl nam de tijd om eerst op adem te komen voordat hij antwoordde ondanks het feit dat Rinze hem diverse keren met een gehijgd "nou...?" aanspoorde. "Bij mij gaat het daarom niet, jongen!" "Waarom... dan... wel...? Moet er ... meer zijn... voor jou...?" "Goed begrepen Rinze. Voor mij moet er meer zijn. Alleen maar een knap uiterlijk kan misschien mijn hoofd op hol brengen en mijn pik in opstand laten komen maar er is dan geen sprake van echt gevoel, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik wil niet zomaar seks met iemand hebben, hem dan weer verlaten en nooit weer zien. Als ik seks met iemand wil, dan moet ik hem kennen en in de regel duurt dat een tijdje. En dan niet alleen maar kennen maar ook een goed gevoel over hem hebben. Ik ken zat mensen heel goed maar met de meesten zou ik echt nooit seks willen hebben. Begrijp je me een beetje?" "Je zei 'in de regel' dus dat betekent dat het ook anders zou kunnen zijn?" "Ja!" "Zou het in mijn geval anders kunnen zijn?" "Ja! Jij maakt het verschil, jongen. Jij bent zo anders dan alle anderen met wie ik ooit een relatie gehad hebt. Jij bent... ik zei het al eerder... een open boek voor mij. Je bent nog geen 24 uur in mijn leven maar toch lijkt het alsof ik je zo al verrekte lang en zo verrekte goed ken..." "Goed genoeg om seks mee te hebben?" Karl knikte. Rinze boog zich over zijn 'slachtoffer' heen en drukte een klein kusje op zijn neus. Opnieuw glimlachten ze naar elkaar. "Je bent lief Karl." En voordat Karl hetzelfde terug kon zeggen, drukte de jongen zijn lippen op die van Karl hem zodoende het spreken belettend. Wordt vervolgd... Grote dank ben ik verschuldigd aan EP die als mijn editor me op heel veel fouten, kleine en grote, heeft geattendeerd en me daarnaast goede vondsten heeft aangedragen. Daarnaast is de titel van dit verhaal van zijn hand. EP, bedankt! Reacties zijn welkom op: lucky_eye2@yahoo.co.uk © Lucky-Eye, september 2007 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Vrijgevochten deel 3 (mm:overige, 4259 words) [3/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Sep 15 2007	Kijkers/Lezers: 6916/5705 [82%]	Waardering (deel): 8.00 (1 stem)
vervolg

Dit is deel 3 van totaal 20 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel