ErotischeVerhalen.com: FLORIS deel 6 door Hans Bernard [deel 6]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal had hij zijn moeder aan de lijn, die natuurlijk geen enkel bezwaar had dat hij bij Wiebe bleef eten. Zo, dat was ook gebeurd. Hij stond op, trok zijn jas aan en zei Mailo gedag. Die liep met hem mee naar buiten en sloeg even vriendschappelijk zijn arm om Floris' schouder en zei: "Veel plezier bij Wiebe." Hij pakte zijn fiets en spurtte richting Litburg, naar Wiebe, anders was hij nog zo laat. Ondertussen bleef het wel door zijn hoofd spoken dat Wiebe zo achterdochtig was geweest. Toen hij langs ‘zijn bankje' fietste, schoot het door zijn hoofd dat het daar allemaal begonnen was. Twintig minuten later stond hij bij Wiebe voor de deur. De deur ging open en Floris door kon lopen naar boven. Hij kreeg nauwelijks de tijd om Wiebe te begroeten of die begon te zeuren waarom hij zo laat uit Oostwick kwam. Floris wilde zich eraf maken met een geintje en zei lachend dat hij een lekke band had en dat een buitengewoon knappe en aantrekkelijke knul hem geholpen had. Wiebe liet zich echter niet om de tuin leiden en vroeg of hij soms bij Mailo was geweest. Floris was perplex én boos. Hij hoefde toch geen verantwoording af te leggen aan Wiebe. En dan dat achterdochtige toontje van hem. "Wiebe, je houdt nu op of ik ben weg. Je bent mijn moeder niet. Ik wil er niets meer over horen. Onderwerp gesloten." Geschrokken keek Wiebe hem aan. Hij begreep heel goed dat hij te ver was gegaan. Dus verontschuldigde hij zich en liep naar Floris, sloeg een arm om hem heen en kuste hem zachtjes op zijn mond. "Laten we er een fijne avond van maken fluisterde Floris in Wiebe zijn oor." Als antwoord drukte Wiebe hem nog steviger tegen zich aan. Het werd een gezellige en heerlijke avond. Wiebe had lekkere hapjes klaar gemaakt, afgekeken van de kok van ‘'t Elfde Gebod', schonk een voortreffelijke witte wijn en toonde zich een ware gastheer. Ze praatten over alles maar vermeden angstvallig het onderwerp Mailo. En hoewel de gesprekken regelmatig door vrijerijtjes onderbroken werden belandden ze niet in bed. Floris wilde dat ook beslist niet voor hij zeker was van zichzelf. Toen hij een uurtje later in zijn eigen bed lag, liet hij alles wat er die dag gebeurd was nog eens de revue passeren. En eens temeer besefte hij dat hij voor een keuze stond. Dat die keuze niet eenvoudig zou zijn. Hij twijfelde steeds meer aan zijn verliefdheid voor Wiebe en begon Mailo steeds aardiger te vinden en soms meende hij zelfs meer dan dat. In de dagen die volgden werd Floris heen en weer geslingerd door de onzekerheid over wat hij moest doen. Mailo hield zich aan zijn woord, deed op school heel normaal en liet Floris verder met rust. Zelfs de klas meende dat alles weer bij het oude was. Alleen een goede opmerker zou gezien hebben dat hun losse omgang met elkaar enigszins veranderd was in een wat andere houding. Wiebe had het er heel moeilijk mee. Hij wist dat Floris regelmatig contact had met Mailo, zeker op school maar ook daarbuiten. Hij begon Mailo steeds meer als zijn rivaal te zien. Hij wilde van Floris weten hoe het nu precies zat tussen hun tweeën. Maar Floris had hem heel duidelijk gemaakt dat hij er niet over wilde praten. Dus moest hij maar geduld hebben en vertrouwen dat het goed zou komen. Toch twijfelde hij wanneer Floris met gefronste wenkbrauwen en diep in gedachten voor zich uit zag staren. Dacht hij dan aan hem of aan Mailo? Bovendien had Floris hem aardig in een val gelokt. Hij had bedacht om samen een dagje uit te gaan en Wiebe was daar heel blij mee. Dus pakte hij Floris spontaan vast, gaf hem een dikke zoen en riep vrolijk dat hij het een uitstekend idee vond om samen een dag weg te zijn. Waarop Floris had gezegd dat hij ook Mailo en Tjeerd had uitgenodigd omdat hij het gezelliger vond om met zijn vieren een dagje Efteling te doen. De Efteling is tot daar aan toe had Wiebe gedacht, dat overleef ik wel. Maar een hele dag met zijn rivaal op stap was wel erg veel van het goede. Hij stond echter met zijn rug tegen de muur. Wilde hij Floris voor zich winnen dan zat er niets anders op dan braaf mee te gaan. Dus had hij zich flink gehouden en gedaan alsof hij het een leuk idee vond. Floris echter, die hem nu wat langer kende, twijfelde aan de oprechtheid van Wiebe en durfde er zijn hand voor in het vuur te steken dat hij deed alsof hij het leuk vond. Mailo was echt verrast geweest door de uitnodiging evenals Tjeerd, die zich afvroeg waaraan hij de eer te danken had om mee te mogen. Floris had zich op tijd gerealiseerd dat met z'n drieën wel erg lastig zou zijn om niet telkens één het gevoel te geven het vijfde rad aan de wagen te zijn. Tot hij plotseling een uitstekende ingeving kreeg en Tjeerd had gevraagd of die mee wilde. Tjeerd had enthousiast ja geroepen. En zo kwam het dat het viertal de volgende zaterdag klaar stonden voor een dagje pretpark. Keurig om half tien 's morgens waren de vier present hij de torenflat van Floris. Tjeerd en Mailo hadden ondertussen kennis gemaakt en waren samen komen fietsen vanuit Oostwick En zo stonden onze vier vrienden startklaar voor een tochtje naar Kaatsheuvel. Floris en Mailo voorop met Wiebe en Tjeerd in hun kielzog. De lucht was staalblauw, de zon al behoorlijk sterk. Het beloofde een prachtige dag te worden. Floris keek stiekem naast zich naar Mailo. Hij zag er knap en sexy uit. Zijn mooie stevige benen onder zijn zwarte driekwart broek met daarop een kleurig roze poloshirt maakten hem bijzonder aantrekkelijk. De vier hadden er goed de vaart in en binnen tien minuten lag Litburg achter hen. Wiebe, die pal achter Floris reed, genoot van het lekkere lijf voor hem. Een paar mooie kuiten staken onder de witte broek uit en een eenvoudige geruite blauwe blouse gaven Floris een zomers en sportief uiterlijk. Daarbij kwam dat hij in die witte zomerbroek wel een heel erg lekker kontje had. Wiebe had een bermuda aan met daarop een rood T-shirt met de tekst: I LOVE YOU. Duidelijker kon hij niet zijn. Tjeerd had de anderen enigszins verrast door met een driekwart lichtblauwe broek met daarop een donkerblauw mouwloos hemd en een gemêleerd lichtblauw sjaaltje er wel vet cool uit te zien. De eerlijkheid gebood te zeggen dat het hem ook wel heel goed stond. Floris had enig onderbuikgevoel gekregen toen hij hem 's morgens zag. Tjeerd voelde zich helemaal gelukkig dat hem gevraagd was om mee te gaan. Want nu kreeg hij de kans dicht bij zijn stille liefde te zijn en dat nog wel zonder dat de anderen er ook maar enig idee van hadden dat hij op één van hen viel. Vandaag was hij in ieder geval de hele dag met hem samen. En daarvan moest hij dan ook maar volop genieten. De drie dakspitsen van de hoofdingang van de Efteling. Snel de fietsen in de stalling en al stoeiend en lachend passeerden zij de hoofdingang. Het leken wel een stel jongens op schoolreisje. "Zullen we eerst koffie drinken en even plannen wat we daarna gaan doen? "Oké," vielen de andere Floris bij. En wat later zaten ze, met koffie en een appelpunt met slagroom, op het terras heerlijk in het zonnetje. Wiebe voelde zich ondanks zijn eerdere aversie nu toch wel in zijn element en was van plan er een gave dag van te maken. Wat hem wel verbaasde was dat hij zo onder de indruk was van Tjeerd. Tjonge, wat zag die er lekker sexy uit. Op dat moment zag hij dat Tjeerd hem indringend zat aan te kijken. En knipoogde hij nu of zag hij het verkeerd? Waarom voelde hij zich ineens zo warm worden van binnen? Hij wendde zich af en nam snel een hap van de appelpunt. Hij dook in zijn rugzak, zogenaamd om iets te pakken. Floris en Mailo hadden niets in de gaten en zaten samen te praten over 't Elfde Gebod. Wiebe besefte ineens dat hij Tjeerd vanaf het begin al heel aantrekkelijk had gevonden. Wiebe voelde zich ineens erg verward. Hij vermande zich, sprong overeind en riep: "Kom mannen, niet zo lui, in de benen. Ik stel voor eerst het sprookjesbos te doen want ik ben benieuwd wie van jullie de schone slaapster wakker kust?" "En dan ben jij zeker de schone slaapster?" klonk het uit de mond van Tjeerd. De laatste slok koffie werd naar binnen gewerkt en de vier stapten vrolijk naar het sprookjesbos. Al gauw bestegen zij de stenen trappen van het slot van Doornroosje. Het viel hen op dat het inderdaad niet zo druk was. Wiebe wist te vertellen dat er 's zaterdags altijd minder bezoekers waren. Boven gekomen ging Wiebe, met zijn ogen dicht, uitgestrekt op zijn rug op het muurtje voor het kasteel liggen. En terwijl Floris en Mailo nog aan het uitvechten waren wie van hen beiden deze schone slaper wakker zou kussen, liep Tjeerd op Wiebe toe en drukte teder zijn lippen op diens mond. Wiebe opende zijn ogen en keek verbouwereerd in het lachende gezicht van Tjeerd, die vrolijk meedeelde dat wanneer twee honden vechten om een been de derde er mee heen loopt. Daarop schoten ze allemaal in de lach. Op naar het volgende sprookje. Het werd een nostalgische dag die heel wat herinneringen uit hun jeugd opriep. Alle vier waren als kind regelmatig in de Efteling geweest. En dus genoten ze van Langnek tot Vliegende Fakir, van de Indische Waterlelies tot de Droomvlucht. Om 's middags zich nog uit te leven in de Python en de Pagode met zijn uitzicht over heel het park. Floris had het nog even benauwd gekregen toen hij in het spookhuis plotseling een hand op zijn rug gevoeld had. Maar omdat hij ingesloten stond tussen de andere drie kon hij met geen mogelijkheid na gaan wie het was geweest. Al met al was het een geslaagde dag die echter op tijd moest eindigen omdat zowel Wiebe als Tjeerd 's avonds moest werken. Zij hadden echter een verrassing voor Floris en Mailo. Beiden werden uitgenodigd om ‘s avonds te komen eten bij 't Elfde Gebod. Floris en Mailo glunderden en zeiden volmondig ja op deze heerlijke uitnodiging. Tijdens de terugtocht spraken ze af dat zij rond 9 uur zouden komen. Zo had Mailo tijd genoeg om op en neer naar Oostwick te gaan om zich om te kleden. Tegen half zes waren ze terug in Litburg. Wiebe en Tjeerd reden naar het eetcafé en Floris fietste naar huis. Hij was moe van de fijne dag en wilde nog gauw een uurtje naar bed. Gelukkig was zijn moeder er nog niet en hoefde hij haar niet het hele verhaal te vertellen wat zij vandaag allemaal gedaan hadden. Hij dook meteen in bed en nauwelijks vijf minuten later was hij opnieuw in droomland. Na een lekker bad, schone kleren en een uitgebreid verhaal aan zijn moeder die intussen thuis was gekomen en natuurlijk nieuwsgierig was hoe ze de dag hadden doorgebracht, vertrok hij om kwart voor negen richting eetcafé. Aan een tafeltje achter in de zaak zat Mailo al op hem te wachten. Floris stapte binnen en ging bij Mailo zitten. "Wij zullen jullie wel eens verrassen en verwennen" klonk het ineens achter Floris zijn rug. En daar stond Tjeerd met twee verrukkelijke voorgerechten, vergezeld van een lekker glas champagne. De inspanningen van de dag en het vergevorderde uur maakten de disgenoten tot hongerige gasten. Zij ‘vielen aan' op het voorgerecht, genoten van de voortreffelijke vis-fantasie op een bedje van rucola, vergezeld door een licht mierikswortelsausje. Dit alles met licht geroosterde toast. Het smaakte hen meer dan voortreffelijk. Een van de meisjes kwam de lege borden van het voorgerecht weghalen terwijl ze vriendelijk vroeg of het allemaal gesmaakt had. Beide jongens antwoordden bevestigend. "Vond jij het ook zo heerlijk?" vroeg Mailo aan Floris. "Het was verrukkelijk. Zullen we nog wat te drinken bestellen?" "Prima, voor mij maar een pilsje want ik heb dorst." Hierop bestelde Floris voor Mailo een biertje en voor zich zelf een glas cola light. Ze zaten allebei wat rond te kijken, ieder met zijn eigen gedachten. Terwijl ze op school altijd stof genoeg hadden tot kletsen zaten ze nu zonder al te veel te zeggen. Floris probeerde het gesprek nog maar eens op gang te krijgen door aan Mailo te vragen hoe hij het dagje Efteling gevonden had. Uit zijn enthousiaste reactie begreep Floris dat de dag een schot in de roos was geweest. Daarop viel het gesprek opnieuw stil. Floris keek naar Mailo en vroeg zich af wat er toch met hem was, dat hij zo weinig zei. Daar was het hoofdgerecht. Ze moesten oppassen want de borden waren heet. Ze hadden dezelfde keuze gehad: een lekkere biefstuk met peperroomsaus. Daarbij lekkere Vlaamse frieten en als groente broccoli. Omdat Mailo zo weinig spraakzaam bleef, besloot Floris hem te vragen wat er aan scheelde. Mailo probeerde eerst net te doen alsof er niets was maar hield dat niet lang vol. Tot zijn schrik zag Floris dat hij moeite had zijn tranen te bedwingen. oktober 2008 © Hans Bernard

FLORIS deel 6 (mm:een-op-een, 3047 words) [6/8] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Jul 05 2010	Kijkers/Lezers: 4617/3842 [83%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Wat is Floris van plan als hij Wiebe en Mailo tijdens een dagje uit, tegen elkaar uitspeelt?

Dit is deel 6 van totaal 8 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel