ErotischeVerhalen.com: MORGENSTER - hoofdstuk 25 door Lucky Eye [deel 25]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal 'De vrije hand mag duidelijk zijn, Max,' zei Richard met een glimlach op zijn gezicht en in zijn stem. 'Toen het DNA totaal niet leek te matchen ben ik verder gegaan. Ik begreep dat je antwoorden zou willen hebben maar ... dat betekende wel dat ik een onderzoek zou moeten instellen naar ... waar jij vandaan kwam. Begrijp je dat?' Hij had dat verwacht. En toch was er schrik in hem ineens. Maar ... het was toch logisch? Hij moest ergens vandaan gekomen zijn. Jocelyn zag iets van paniek op het gezicht van Richard dat eerder wat rode blosjes had gehad vanwege de sterke drank en het ingedaalde besef dat hij van Stan mocht houden maar dat nu steeds bleker begon te worden. Ze keek van Richard naar Max en weer terug. 'Vertel het me. Maar ... als ik het niet meer wil horen, zal ik dat aangeven. Is dat goed? Max knikte. 'Je moeder ... zij heette Victoria, Vicky voor familie en vrienden, Hartman.' De achternaam. Hij wilde weten hoe je dat schreef en vroeg ernaar. Het bleek niet Amerikaans te zijn en ook niet Duits, toen Max het voor hem spelde. Heel even was hij afgeleid door zijn denken maar de opmerking van Nancy die volgde hoorde hij wel heel duidelijk. 'Je zegt heette.' Max knikte en keek naar Jocelyn. Zij voelde aan wat ervan haar verwacht werd en vroeg Richard om alles even op zich in te laten werken. Daarna benoemde ze dat Max altijd heel zorgvuldig was met de woorden die hij koos en dat hij de verleden tijd niet voor niets had gebruikt. Richard kende Max goed genoeg. Hij wist wat dat "heette" betekende. 'Als ik het kort samenvat kan ik me voorstellen dat het voelt alsof je gevoelens, je emoties in een achtbaan zitten. Ik haat achtbanen. Ze gaan over de kop vaak en daar kan ik niet tegen. Zo zou het ook voor jou kunnen voelen. Je ouders die jij nooit ouders hebt genoemd blijken je ouders niet te zijn. Dan is er ineens een echte moeder en die ... die is inmiddels overleden en ... ' Hier werd ze onderbroken. 'Voor mij voelt het anders.' 'Spreek het uit, Richard.' 'Hoe weet je dit allemaal, Max?' Heel bewust ging de jongen voorbij aan dat wat Jocelyn hem had gevraagd. Hij wilde dit eerst weten. 'Zij heeft me in de twee gesprekken die ik met haar heb gehad heel goed geïnformeerd.' 'Sorry hoor, maar nou ben ik de draad weer eens kwijt,' gaf Nancy blijk van de onduidelijkheid voor haar. 'Zij?' 'Mary Donahue,' noemde Richard de moeder die niet zijn moeder was bij haar naam. 'Laten we het niet moeilijker maken dan het is. Voor mij hangt aan hen beiden geen gevoel meer. Zij heet Mary en hij heet Shaun. Laten we hen zo noemen vanaf nu om het voor iedereen duidelijk te maken.' Hij sloeg zijn blik naar beneden, zuchtte diep en keek toen opnieuw de anderen een voor een aan. Zijn blik werd helder. Zijn ogen twinkelden. 'Het voelt voor mij niet als iets ergs. Niet dus als een achtbaan die over de kop gaat. Ik heb met Mary en Shaun geen band gevoeld. Nooit. En ik heb dat met Victoria Hartman ook niet. Ik kan dat ook nooit gevoeld hebben want zij heeft mij op de wereld gezet en daarna waarschijnlijk overgedragen aan de Donahues. Toch?' 'Ja. Zo is het gegaan, maar niet helemaal. Wat ik ga vertellen weet ik deels van Mary en voor de rest van de onderzoekers.' Een vrij lange opsomming van data en gebeurtenissen volgde. In oktober 1988 werkte Vicky Hartman in het universiteitsziekenhuis in New York. Zij leerde voor arts en liep stage op de verpleegafdelingen op dat moment. Zij raakte, waarschijnlijk ongewild, in verwachting. Mary werkte als hoofdverpleegkundige in hetzelfde ziekenhuis. Dat ze elkaar goed kenden was naar voren gekomen uit het ondervragen van ziekenhuismedewerkers die Mary en Vicky hadden gekend. In november staakte Vicky haar opleiding tijdelijk en vertrok met de noorderzon uit New York. 'Dat vertrek had dus te maken met het feit dat ze in verwachting was,' memoreerde Richard. 'Daar lijkt het wel op.' 'Maar waarom wilde ze verdwijnen?' 'Ik kom daar straks op terug, als je het niet erg vindt. Oké?' Max zag Richard knikken en ging verder. 'Begin december verlieten Mary en Shaun New York plotseling. Collega's die achtergrondinformatie gegeven hebben verbazen zich nog steeds over dat, zo lijkt het, overhaaste vertrek. Gelukkig moeten mensen zich registreren als ze ergens gaan wonen en daarom doken ze een paar weken later op in Chicago.' 'Daar ben je geboren, Richard!' merkt Nancy op. 'Dat klopt. De geboorteplaats van Richard. Opnieuw hadden de onderzoekers geluk. Er waren nog buren die zich Mary en Shaun wisten te herinneren en wel om de reden dat zij daar in hoge verwachting aankwam. De buren hadden het niet verantwoord gevonden dat het paar in haar toestand nog zo'n lange reis met de auto had gemaakt.' 'Maar ... nu snap ik het niet. Ik ben niet haar kind heb je eerder verteld!' 'Toneelspel. En er is meer show opgevoerd. Jouw achternaam was Donahue toen je hier kwam maar toen Mary en Shaun in New York woonden heetten ze Sterling. Het is te danken aan Mary's openhartigheid dat ik jullie dit allemaal kan vertellen.' 'Maar waarom al dat valse gedoe!' merkte Edith boos op terwijl ze de snippers van verscheurde zakdoekjes van haar schoot veegde.. 'Zand in de ogen strooien. Zorgen dat sporen goed verdoezeld werden. Daarom werd er toneelgespeeld. De oude buren wisten verder te vertellen dat er voor de kerst een nichtje bij Mary en Shaun op bezoek kwam. En ook dat werd weer onthouden vanwege een zwangerschap. Ook het nichtje, Vicky dus, was hoogzwanger. Op 6 januari werd er een baby geboren. Het nichtje ging na een paar dagen weer weg en was nog steeds in verwachting.' 'Dat kan dus niet! Richard was haar kind heb je eerder verteld.' 'Ze waren goed in toneelspelen, Nancy,' legde Jocelyn kalm uit. 'Een kussen onder een trui kan een zwangerschap doen vermoeden. 'Shit! Wat een idioten zeg!' 'En verder?' drong Richard aan. 'Het was dus een wisseltruc als het ware. Vicky bracht jou ter wereld en stond jou inderdaad af aan Mary en Shaun.' Nancy was nog steeds boos. 'Weet je waarom ze dat deed?' 'Gedeeltelijk maar op die vraag hoop ik nog meer antwoorden te vinden. Kom ik later op terug. Een paar weken daarna verhuisden de Sterlings naar Canada. Daar raakten de onderzoekers het spoor bijster. Ook omdat de Sterlings hun naam wijzigden in Donahue. Illegaal, zo weet ik. Alle sporen van hun oude leven werden verwijderd. De reden daarvoor is dat Shaun flinke schulden had. Schulden bij gevaarlijke mensen in New York vanwege het gokken. Hun eigen kapitaal was volledig verdwenen en Shaun stelde Mary voor om helemaal opnieuw te beginnen. Eerst zag zij dat niet zitten maar nadat zij op straat een keer staande was gehouden door iemand die haar erop gewezen had dat zij ervoor moest zorgen dat Shaun over de brug kwam en dat zij anders via haar Shaun zouden dwingen, deed haar besluiten Shauns voorstel met grote tegenzin aan te nemen. Een kind, een nieuw land - haar geboorteland - , een nieuwe naam dat alles zorgde voor een compleet nieuwe identiteit voor Mary en Shaun in de hoop dat ze zouden kunnen ontsnappen aan de criminele geldschieters die Shaun en dus ook haar in hun macht hadden.' 'Is het gek dat ik totaal geen medelijden of medeleven voel?' vroeg Richard gericht aan Jocelyn. 'Nee. Op dit moment is dat niet mogelijk. Het kan zijn dat dat later misschien wel komt. Maar ... zie het absoluut niet als iets dat moet, als een verplichting. Hun leven is dat van hun geweest. Zij hebben hun keuzes gemaakt en daar sta jij volledig buiten.' Richard pakte zijn glas op en nam een flinke slok. Het spul brandde in zijn keel. Waar hij verwacht had dat het zijn gevoel, want er was wel degelijk iets dat hij voelde en dat was bedrog, zou verdoven deed het dat niet. Het hield hem juist helder en alert. Toen hij het glas opnieuw naar zijn lippen bracht werd zijn arm tegengehouden door Nancy. 'Hier met dat glas, Richard! Je hebt nog nooit gedronken en daarom doe je nu voorzichtig aan! Hier met dat glas!' 'Nancy heeft gelijk, lieverd,' bemiddelde Edith. 'Een paar slokken voor de schrik is goed maar nu kun je het beter laten staan.' Met een brede, lieve glimlach gaf hij zijn glas aan Nancy en bedankte haar en Edith voor hun interventie. 'Ik ben blij dat er zoveel mensen zijn die om mij geven en voor mij zorgen. En ik bedoel dat absoluut niet cynisch. Ik ben eerlijk en oprecht.' 'Max! Hoe zit het nou precies?' 'Wat, schat?' 'Vicky verwachtte een kind. Ongewild, zei je.' 'Ja. Van Mary heb ik begrepen dat ze van een avondje uit met iemand en het vervolg daarop in verwachting is geraakt. Absoluut niet gewild. Sorry, Richard.' 'Het geeft niet. Ook hier kan ik de eerdere woorden van Jocelyn op toepassen.' 'De vader is door Vicky niet aan Mary genoemd. Voor Vicky kwam het ongelegen. Ze zat midden in haar studie die ze wilde afmaken. Maar of dat de echte reden is, weet ik niet. Hopelijk krijg ik nog meer duidelijkheid.' 'En daarom sloot ze die deal met Mary en Shaun,' deed Richard een poging het verhaal snel af te maken. 'Zat er ... hmm ... moeilijk om de juiste woorden te vinden,' probeerde Jocelyn een vraag te formuleren. 'Heeft Mary op die overeenkomst aangedrongen?' 'Ja. En dat omdat Shaun haar onder druk zette. Ze moesten verdwijnen.' 'Ik kwam dus ter wereld en toen?' 'Mary en Shaun verhuisden naar Canada. Daar hebben ze werkelijk het hele land doorkruist. Ergens hebben ze illegaal hun naam en officiële papieren veranderd. Overal hebben ze gewerkt en ondertussen uitgekeken naar een vaste baan en een vaste woonplaats. Na twee jaar werd dat Metchosin.' 'En Vicky?' 'Wil je dit weten, Richard?' 'Je mag het vertellen maar zodra ik stop roep, wil ik dat je ook echt stopt. Mocht ik dan nog vragen hebben dan stel ik ze.' Max kon prima leven met die nieuwe spelregel. 'Vicky is niet meer teruggegaan naar New York. Ze heeft haar opleiding afgemaakt in Baltimore. Heeft zich daar gespecialiseerd in kindergeneeskunde en in dat vakgebied echt een uitblinker geworden. Ze heeft boeken geschreven, over de hele wereld gastcolleges gegeven, en noem maar op. Vijf jaar geleden is ze overleden ten gevolge van kanker.' 'Ahhhh,' verzuchtte Nancy verdrietig. 'Als ... ' 'Ja ... als ... daar staat dit hele verhaal bol van, zo voelt het voor mij,' gaf Richard uiting aan zijn gevoel. 'Als dit ... als dat ... maar het is allemaal anders.' 'Maar anders is niet mis,' meende Jocelyn de ondertoon die ze gemeend geproefd te hebben in de woorden van Richard te moeten ondermijnen. 'Je liedje.' 'Niet mijn liedje. Het liedje van Eveline Beumkes dat we kregen van onze vriendin in Nederland.' 'Ja? En hoe gaat dat dan?' was Nancy benieuwd. 'Het gaat zoals het gaat, en het is zoals het is. En loopt het anders dan je denkt ... dan loopt het anders en niet mis,' klonk het dichterlijk uit de mond van Richard. 'Een mooie, wijze tekst die ik van Jocelyn mee heb gekregen een keer. Een tekst waar ik wat mee kan. Een wijsheid waar ik blij mee ben. Als het anders loopt is het niet per se fout. Het is ook zoals Max en Edith hun kinderen opgevoed hebben. Mij hebben laten zien dat je het woordje 'fout' niet zo snel in de mond moet nemen. Het is anders. En zo ... is mijn hele leven dus anders gelopen. En absoluut niet mis! Mijn leven ... de hele weg die ik gelopen heb, alleen, en met Stan ... heeft mij gemaakt tot wie ik ben, heeft ons gemaakt tot wie we zijn.' 'Wauw!' Het voelde voor Nancy als een openbaring. 'Je hebt helemaal gelijk. Ik ... nou ja ... bij mij is het ook niet allemaal gegaan zoals de bedoeling was. En ... eigenlijk heb ik dat ook ... nooit gezien als iets dat mis was. Het was anders. Ik werd niet opgevoed door een vader en een moeder maar door een opa en een oma. Zeker anders, maar zeker niet mis. Heel mooi!' 'Sorry, hoor,' kwam Edith nadat het een paar tellen stil was gebleven, 'ik loop de kans dat je "stop" gaat roepen, Richard, maar ik vraag er toch naar. Maar weet dat ik je ingrijpen respecteer.' Voor Richard was het geen probleem en met een handgebaar gaf hij Edith de ruimte haar prangende vraag te stellen. 'Vicky is overleden. Maar ... zijn er familieleden?' Tot de volgende keer... Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, juni 2017 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

MORGENSTER - hoofdstuk 25 (mm:overige, 2780 words) [25/32] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Nov 25 2017	Kijkers/Lezers: 2324/1700 [73%]	Waardering (deel): 9.00 (2 stemmen)
Vervolg...

Dit is deel 25 van totaal 32 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel