ErotischeVerhalen.com: NIEUW IN CALIFORNIË door Lucky Eye [deel 1]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal waren. Ik stond op en ging naar de deur en beetje voorzichtig voor het geval iemand ons zou storen bij onze vlucht. Maar het was slechts Josh, een soort van vriend van school die ik eerder op de dag verteld had dat ik ging verhuizen. Josh is een prima vent maar een beetje een saaie boekenwurm en een echte spelfanaat. Van 'Dungeons and Dragons' heeft hij zowat alle spelregelboekjes die er voor handen zijn. Ik heb me daar nooit mee beziggehouden. In mijn dagelijkse leven besteed ik al veel te veel tijd om me voor te doen als iemand anders en dan heb ik daar in mijn vrije tijd geen zin meer in! We hadden altijd wat samen opgetrokken totdat ik me zo goed het ging had verstopt na 'het voorval'. Hij was, zo zou je kunnen zeggen, iemand die de term beste vriend het dichtst benaderd en daarom had ik hem ook verteld van ons vertrek. "Uhh, hai, Drew", schoof hij zenuwachtig heen en weer voor de deur me niet in de ogen kijkend. Plotseling kwam een overweldigende geur van eau de cologne over me heen, "kan ik binnenkomen?" "He, Josh. Jezus zeg, heb je de fles laten vallen man? Je ruikt als een parfumerie." Hij werd helder rood in het gezicht en begon nog meer zenuwachtig heen en weer te schuifelen. Typisch Josh, hij zou een goed uitziende vent zijn als hij rechtop zou staan, iets met zijn haar zou doen en wat vrienden zou maken. En ja, aan deze zaken heb ik wel gedacht! En ik let er ook erg op bij anderen! Als je een gefrustreerde teenager bent (en is er een ander soort?) kleed je alles wat een broek draagt in gedachten uit! "Natuurlijk, kom binnen maar je kunt niet lang blijven we zijn druk bezig met een verhuizing." "Kan ik misschien helpen?" Hij klonk zo pathetisch dat ik bijna zou vergeten dat hij de meest onhandige persoon is die ik ken. Maar ondanks dat, besloot ik zijn aanbod af te slaan zeker omdat ik wist dat mijn moeder er geen behoefte aan had dat een vreemde in haar spullen zou neuzen. "Dag mevrouw Q." Alsof ze mijn gedachten had gelezen, kwam mijn moeder de hal binnen. "Hallo Josh. Zeg lieverd waarom neem je niet wat tijd om met Josh te praten. Ik kan het heus wel alleen verder aan hoor!" Ze duwde een weerbarstige haarlok uit haar ogen en gaf ons beiden een brede glimlach. "Bedankt mam." Mijn lieve oude moeder, tijd vrij om een gesprek te hebben met een jongen die ik slechts half ken en waarvan ik het idee heb dat hij enorm vervelend is. "We zijn in de tuin." Had ik al verteld dat mijn vader zakken vol geld heeft? Nee? Nou, geen tuintje voor ons maar een in terrassen aangelegd park dat zich van de achterkant van ons huis uitstrekt tot aan een belvedere en een beekje aan het eind. We liepen zij aan zij in stilte de tuin in. "Zeg Josh, ik wil niet onvriendelijk zijn maar waarom ben je hier?" Ik stopte en keek hem aan, zijn gezicht verscholen door de schaduw van bladeren en takken. "Ik wilde je gedag zeggen." "Maar dat had je toch al gedaan." "Weet ik, maar ik wilde het op een juiste wijze doen." Hij pauzeerde en nam zijn bril van zijn neus om de glazen op te poetsen met de loshangende panden van zijn shirt. "En ik wilde ook nog met je praten." "Waarover?" "Ach, dat weet ik niet. Gewoon. Zeggen dat ik je zal missen." Hij gluurde hoopvol naar me waarschijnlijk verwachtend dat ik op dezelfde wijze zou reageren. "Natuurlijk zal ik jou ook missen, oude vriend." Ik dacht dat ik best aardig klonk, ook al was het een leugen maar hij meende iets opgemerkt te hebben in de toon waarop ik het zei. "Echt?" Hij zette zijn bril weer terug en keek me recht in het gezicht. "Ja. Zeker," zei ik vasthoudend. Dit keer accepteerde hij mijn worden en liepen we verder naar beneden de tuin in naar het beekje. "Ik heb een cadeautje voor je," zei hij zachtjes. "He joh, dat had je toch niet hoeven doen," reageerde ik automatisch omdat het het enige juiste is om te zeggen ook al zou je nooit een geschenk weigeren. "Wat is het?" Hij overhandigde mij een klein, slecht ingepakt pakje dat er uitzag en aanvoelde als een boek. "Maak maar open." Ik trok aan het papier en onthulde een oud boek waarvan de letters op het kaft al aardig versleten waren. Daarom kon ik er niet gemakkelijk wijs uit worden. "Het zijn de 'Analects van Confucius', ik dacht dat het je misschien zou helpen zaken filosofisch te bekijken. Je vindt het niet leuk he?" Ik bemerkte dat ik daar stom (zonder te spreken dus) stond te staren naar het boek. Het was lief van hem en ik was echt geroerd dat hij iets voor me had gekocht maar bovenal door het feit dat hij zich na zoveel maanden had herinnerd dat ik ooit eens met hem had gesproken over Confucius. I slikte iets weg dat het begin van een traan had kunnen zijn. "Nee, ik vind het prachtig. Heel erg bedankt Josh." En impulsief omhelsde ik hem. Ik hoorde hoe hij diep inademde en voelde meteen zijn gespannenheid toenemen. Daarom liet ik hem meteen los en mompelde iets ter verontschuldiging. "Nee, het is goed, echt," antwoordde hij. Maar zijn stem klonk raar en ik wist dat ik te ver was gegaan. Maar wat maakte het ook uit. Morgenvroeg zou ik weggaan dus hem hoefde ik in elk geval niet te vermijden op school. "Laten we gaan zitten," hij wees op de belvedere terwijl ik probeerde mijn verbazing dat hij niet meteen was weggerend te verbergen. We liepen erheen en namen plaats op een bankje. Hier was het lichter door de het schijnsel van de maan dat weerspiegeld werd in het water. Maar we waren afgezonderd van de rest van de tuin. Ik zuchtte diep. "Is er iets?" vroeg hij. "Nee niets. Ik dacht eraan dat dit eigenlijk best wel een romantisch plekje is. Ik wed dat mijn ouders hier best wel vaak samen zijn geweest, in hun betere tijden." Een lach ontsnapte aan mijn lippen. "Ja best wel romantisch." Er was een lange stilte waarin we geen van beiden iets zeiden. Ik bezig met de verwerking van wat hij zojuist had gezegd en hij waarschijnlijk bezig te bedenken wat nu te zeggen. Hij schraapte zijn keel en begon, weifelachtig, te spreken en toen kwam het er allemaal uit als een waterval. "Drew, als het antwoord nee is, kan ik het begrijpen. Maar nu jij morgen weggaat, is het nu of nooit. En ik heb het je al heel lang willen vragen maar je leek me zo, zo normaal en daarom heb ik het nooit gedurfd. En Jezus, nu heb ik het echt verknald, niet?" Hij stopte met praten. "Josh, ik weet niet zeker. Ik ." Ik raakte het spoor enigszins bijster en was met stomheid geslagen door zijn uitbarsting. "Oh, verdomme," zei hij en plotseling kuste hij me. Op mijn lippen. Mij. Een jongen. Door een andere vent, denk je dat eens in. Mij verstand was tot geen enkele samenhangende gedachte meer in staat. Ik was totaal verbouwereerd. Maar niet, God zij dank (of de evolutie of wat dan maar ook) te verbaasd om te reageren. Ik bracht mijn handen omhoog en plaatste op zijn rug terwijl ik het zachte stof van zijn flanellen shirt begon te strelen, me er plotseling van bewust hoe stevig Josh's lichaam was. Mijn reactie moet hem ervan overtuigd hebben dat het goed zat want ook hij sloeg zijn armen om mij heen. De volgende vijf minuten gingen volledig op aan onze gedachten over die kus - mijn eerste kus! Maar verdomme, waarom nu?! "Wow," zei hij overeindkomen voor lucht en schaapachtig naar me grijnzend. I staarde hem recht in het gezicht te verbaasd om ook maar iets te zeggen. "Ik dacht dat je me zou gaan slaan of zoiets," voegde hij toe. "Je slaan?" "Ja weet je wel omdat ik een flikker ben," zei hij aarzelend zijn stem minder luid bij de laatste twee woorden. "Een flikker?" Ik realiseerde dat ik hem papegaaide. "Ja, ik denk het." Oh, dat was beter. Dat was nog eens verstandige taal! Waar waren de spitsvondige ingevingen als je ze nodig had? "Maar je deed het niet." "Nee, ik deed het niet." "Je kuste me terug!" Nu grijnsde hij als een volslagen idioot. "Ja, dat deed ik." Zeker er werd vast iets meer van me verwacht dat deze stomme korte zinnetjes. "Zouden we het misschien nog eens kunnen doen?" Het was mijn beurt om aarzelend over te komen. Maar ik elk geval beter dan wat ik tot nu toe had uitgebracht. Ik strekte mijn handen uit naar zijn gezicht en tilde de bril van zijn neus, legde hem op het boek naast me op de bank. Ik keek hem in zijn ogen: een delicate kleur blauw, enigszins waterig zonder zijn bril maar desalniettemin mooi. Hij lachte verlegen en ik bemerkte dat hij geprobeerd had iets met zijn van nature warrige haar te doen. Maar een kam alleen zou hem niet helpen. Deze jongen had beslist een stylist nodig. Maar ik wilde mijn tijd niet met dit soort bespiegelingen verdoen. Ik legde mijn hand onder zijn kin en kuste hem opnieuw. Zijn vingers speelden door mijn haar als onze tongen langs elkaar wrongen. "Waarom heb je nooit iets eerder tegen me gezegd?" vroeg ik hem toen we onze tweede kus verbraken terwijl we onze armen om elkaar gestrengeld hielden. "Ik was bang dat je me zou slaan, me zou haten, of nog erger, dat je me zou uitlachen. Oh Drew, je bent zo mooi," verzuchtte hij diep. "Mooi? IK?" Ik was sprakeloos. Ik ben ongeveer 1.78 meter en denk dat ik een aardig mooi lijf heb, geen vet en aardig strak belijnd. Maar niets bijzonders. Ik doe aan sport maar ben geen uitblinker. Altijd heb ik al gevonden dat mijn ogen het beste onderdeel aan me zijn. Ze zijn donkerbruin, zo donker dat het soms moeilijk is de iris van de pupil te onderscheiden. Vaak genoeg heb ik mezelf voor de spiegel diep in de ogen gestaard om te weten dat ik 'killer eyes' heb. Mij haar houd ik aardig kort, mijn tanden staan recht en zijn wit maar voor de rest is er niets bijzonders aan mijn gezicht. Het is zelfs een beetje te rond, vind ik. Maar ja, ook dat is natuurlijk afhankelijk van de waarnemer, nietwaar? "Ja. Je bent mooi," zei mijn persoonlijke waarnemer terwijl hij zijn hand op mijn dijbeen legde. Pijnlijk werd ik me er voor de eerste keer van bewust dat dit niet het enige ding was dat tegen mijn dij aandrukte. "Mag ik je aanraken?" vroeg zijn stem zacht en angstig. Ik wilde hem zeggen dat hij daar al mee bezig was toen ik begreep dat hij eigenlijk bedoelde of hij mijn pik mocht aanraken. Ik knikte en zag dat zijn gezicht oplichtte. Iets wegslikkend bedacht ik me dat dit aardig snel ging maar zoals hij al gezegd had het was nu of nooit en mijn aarzeling was alleen maar psychisch. Mijn lichaam wilde iets heel anders. Dus tijd voor het Verstand om zijn grote mond te sluiten, zich gedeisd te houden en te genieten van de rit! Onhandig waren zijn vingers bezig met de knopsluiting van mijn jeans. Mijn shirt (hangend over de broek) zat hem in de weg en ik besloot hem te helpen door de knoopjes los te maken en de panden opzij te slaan. Zo kreeg hij een goed zicht op mijn onderbuik en de bovenkant van mijn jeans. Hij leunde voorover om in het donker beter te kunnen zien wat hij deed en ik voelde zijn hete adem op mijn vel. Terwijl ik de achterkant zijn hoofd streelde, hoorde ik hem hijgen en eindelijk lukte het hem de eerste broeksknoop los te krijgen. Vanaf dat moment leek het hem makkelijker af te gaan met de andere. Meer in beslag genomen door het gevoel van mijn hand op zijn nek dan zijn gedoe met die knopen werd ik me plotseling bewust van zijn hand in mijn broek die mijn lul beetpakte. Ik verstijfde en daarmee bedoel ik echt dat alles verstijfde. "Oh, God!" hijgde hij en ik voelde zijn woorden tegen mijn lijf. "Ik kan niet geloven dat dit gebeurd met mij." Kon hij niet geloven dat dit met HEM gebeurde? Bijna moest ik hardop lachen maar werd hiervan weerhouden door het voorzichtige strelen van zijn vingers over mijn borst. Ik ademde diep in en liet het toen weer langzaam gaan. Zijn vingers in mijn broek hadden het klaargespeeld mijn shorts uit de weg te ruimen en mijn pik, hard als beton, lag in zijn hand. Het gevoel van iemands anders hand was overweldigend. Zoiets had ik nog nooit eerder gevoeld. Dit gevoel was veel beter dan al die keren dat ik mezelf had afgetrokken. Ik heb er een van zo'n ruim 15 centimeter, een goede handvol dus en zo te merken was Josh er ook behoorlijk tevreden mee. Hij begon regelmatig zijn hand op en neer te trekken langs mijn stijve en ik wist dat dit niet lang zou kunnen duren maar het gaf niets. Dit voelde zo goed dat ik gewoon niet wilde dat hij langzamer aan zou doen of zelfs zou stoppen. Eventjes was er het gevoel dat alleen ik maar genoot. "Ga rechtop zitten", zei ik hem, "ik wil jou ook trekken." "Maak je daar maar niet druk over," zei hij terwijl hij naar me opkeek en bloosde. Toen deed hij iets totaal onverwachts. Hij nam de kop van mijn lul in zijn mond! En als ik gedacht had dat een hand aan je pik geweldig is, nou dan moet ik je zeggen dat dit nog veel beter was! Mijn ademhaling werd onregelmatig door het heerlijke, vochtige, strakke gevoel van zijn mond die op en neer mijn stang ging terwijl zijn hand nog steeds de resterende centimeters van mijn schacht beroerden. Oh, mijn God!!! "Andrew," de stem van mijn moeder kwam vanaf het huis de tuin ingedreven en mijn lichaam raakte gespannen. Gedeeltelijk vanwege de angst om in deze compromitterende situatie gezien te worden maar ook omdat Josh me net nabij mijn hoogtepunt had gebracht. Ik voelde mijn ballen verstrakken en het heerlijke gevoel van een naderend orgasme nam de overhand. Ik begon hard te roepen, enerzijds om Josh te waarschuwen en anderzijds als reactie op mijn moeder. "Ik kom, ik kooooom!" En zo gebeurde het. Josh stopte niet met zuigen maar hield zijn mond waar het was en slikte mijn hele lading in. Ik had mijn eigen zaad wel eens geproefd en vond het niet bijzonder. Maar misschien is het net als met mijn uiterlijk: alles is een kwestie van smaak! "Okay, maar schiet je wel een beetje op!" Vaag hoorde ik mijn moeders reactie. Oncontroleerbaar begon ik te lachen totdat de tranen mij over de wangen liepen. Josh keek me aan met een vreemde lach om zijn lippen. Waarschijnlijk omdat hij genoten had van mijn witte room maar wellicht ook omdat hij niet begreep wat er aan de hand was met mij. Terwijl ik zijn handen in de mijne nam, vertelde ik hem dat dit het meeste bijzondere was dat ik ooit ervaren had. Ik legde zoveel mogelijk oprechtheid in mijn stem als ik kon. "Mag ik het nu bij jou doen?" "Ahh, dat is niet nodig. Ik ben al ." Hij keek erg moeilijk. "Wel, ik ben al klaargekomen!" Was hij gekomen terwijl hij me pijpte? Dat was mooi! "Nou, okay. Kus me dan nog eens." "Ik denk dat je moet gaan, je moeder riep je toch." Plotseling leek het erop dat hij heel snel weg wilde. Alsof hij zich schaamde voor wat er zojuist was gebeurd. Terwijl ik juist nog wat langer met hem hier had willen zitten en kussen. Maar hij stond al rechtop en daarom maakte ik de knopen van mijn broek en shirt maar dicht. "Dank je wel," zei hij waarna hij me een lichte kus op de lippen drukte. Hij zette zijn bril weer op en legde het boek in mijn handen. Daarna liepen we terug naar het huis. "Zul je me schrijven?" vroeg hij met een smekende blik terwijl ik hem uitliet. "Dat zal ik doen. Ik beloof het." Ik keek of mijn moeder in de buurt was en stal een snelle kus en toen was hij weg. Terwijl hij wegliep hoorde ik een zachte snik. Die nacht sliep ik als een roos. Tenminste voor het grootste gedeelte want ik hoorde mijn moeder meer dan een keer door het huis lopen en een keer keek me voorzichtig om de hoek van mijn deur en zuchtte ze diep. Ze is een lieve vrouw, mijn moeder, ze probeerde altijd alles op rolletjes te laten lopen en zou zich voor mij in de vreemdste bochten wringen als dat nodig mocht zijn. En verdomme, ik zou dat ook voor haar doen. Raar eigenlijk dat je dingen pas leert waarderen als ze er niet meer zijn. Vanaf dat moment nam ik me voor om de best mogelijke zoon te zijn voor haar. Opgewekt en behulpzaam te zijn op alle momenten zodat mijn moeder zich nooit zou afvragen of ze het goede had gedaan door bij mijn vader weg te gaan. Eigenlijk zou het ook niet zo moeilijk moeten zijn. De laatste drie jaren was het toch niet echt leuk geweest thuis met mijn vader dan wel te verstaan. Het enige jammere van ons vertrek was natuurlijk Josh. Oh, diepe zucht! "Ben je klaar lieverd," riep mijn moeder naar boven terwijl ik op handen en voeten door mijn kamer kroop op zoek naar mijn tweede schoen. "Ja, een momentje nog!" riep ik terug. "Nou, schiet op dan. We moeten zo weg." Waarom? Voor het geval dat Californie besluit om van plaats op de aardbodem te wisselen met een ander gebied? Moeders ook! Ik vond gelukkig mijn schoen snel en was klaar voor vertrek. Ik pakte het boek dat ik van Josh gekregen had op en liet mijn vingers over het soepele leer gaan. Met een diepe ademtocht sloot ik deur (onze voordeur) van mijn oude leven achter me. Mijn moeder reed het eerste stuk en ik begroef mij neus in de 'Analects'. Nadat we de stad verlaten hadden reden we met grote snelheid naar de staatsgrens. Bij het passeren daarvan draaide ik mijn raampje naar beneden en gooide iets naar buiten in de berm. "Wat was dat?" "Och niets bijzonders," zei ik terwijl ik haar met een schuine glimlach aankeek. "Kom op Andrew Timothy Quinn, vertel." Als een ouder al je officiele namen gaat noemen weet je als kind dat je je zelf in de nesten hebt gewerkt. "Nou .", begon ik stukje bij beetje, "je weet dat pa nooit een sleutel bij zich heeft?" Hij verwachtte altijd dat mijn moeder thuis zou zijn als hij arriveerde waar dan ook maar vandaan! "Ja?" Er klonk iets prettigs in haar toon nu. "Nou, dat wat ik naar buiten gooide was de reservesleutel van onder de bloempot bij de voordeur." "Het is geen bloempot maar een Keulse pot, jongen." Mijn moeder probeerde serieus te blijven maar kon dat niet lang volhouden en barstte uit in lachen hierbij helemaal naar het midden van de weg zwaaiend. Ik pakte snel het stuur beet en trok de auto weer recht. "Mam! Let op de weg!" Jezus, zo leuk was het nou ook weer niet. "Sorry!" Ze veegde de tranen uit haar ogen en slaakte en diepe zucht. Maar ze lachte nog steeds en schudde haar hoofd. "Dat was erg stout, Andrew. Je arme vader moet nu een vermogen betalen aan een slotenmaker om in het huis te kunnen komen." "Als hij al bij een telefoon kan om er een te bellen," lachte ik naar haar. "Waar heb je dit soort gedrag toch geleerd, jongeman?" zei ze terwijl ze een klopje op mijn knie gaf. De rest van de dag brachten we bijna geheel in stilte door. Elke paar uur wisselden we elkaar af aan het stuur. Twee keer stopten we om wat te eten in de plaatsen die we passeerden maar we praatten niet veel. Ik denk dat mijn moeder in gedachten verzonken was over wat we aan het doen waren. Over wat we nu zouden moeten gaan doen. Ik zelf ook. De ene helft van me keek uit naar een nieuw begin terwijl de andere helft terug wou naar de armen van Josh. Maar ik ben een realist en wist dat dat niet zou kunnen. Wordt vervolgd. original text: Ardveche (URL: www.ardveche.com, e-mail: ardveche@ardveche.com) Nederlandse vertaling: Lucky-Eye, februari 2001 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

NIEUW IN CALIFORNIË (mm:overige, 4232 words) [1/14] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Update: Sep 08 2001	Kijkers/Lezers: 9288/5870 [63%]	Waardering (deel): 7.50 (2 stemmen)
Andrew Quinn verhuist met zijn moeder naar Californië. Vlak voor vertrek neemt een vriend afscheid.

Dit is deel 1 van totaal 14 delen.
	toon alle delen	volgend deel