ErotischeVerhalen.com: de huisbaas - 3 door faydev1 [deel 3]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Doen... Willen... Kunnen... Naakt bij Freek?" Veroniek knikt. "Anneke, wees gerust. Freek doet niets wat jij zelf niet wilt. Maar alsjeblief, ik geef je dit mee. Freek zal nooit zelf de eerste stap zetten. Enkel als jij een bepaalde behoefte hebt zal hij je altijd helpen." "Maar heb jij al seks gehad met Freek?" Anneke kijkt Veroniek vol ongeloof aan. Heel rustig neemt Veroniek de handen van Anneke vast. Teder wrijft ze over haar kneukels en kijkt haar dan recht in de ogen. "Anneke, om eerlijk te zijn, ja, meerdere malen zelfs. Net als Nathalie. Zowel Nathalie als ik hebben in het verleden liefjes gehad, maar die wilden maar één ding: stomende seks. En dan meestal nog seks waarbij hun pleziertjes voorop stonden. Maar met Freek is het anders. Hij dringt zich nooit op, hij laat je altijd de keuze, en wil je stoppen, dan kan dat zonder morren. Daarom is hij zo'n lieve minnaar. Ja, hij is ouder dan wij zijn, meestal zelfs veel ouder dan onze ouders, maar zijn instelling naar ons toe is zo lief, zo teder, zo... zo onnoemelijk zacht." Veroniek legt haar handen in haar schoot. "Weet je, soms heb je behoefte aan een luisterend oor. Enkel een luisterend oor, niets anders. En dan komt Freek. Hij kan uren luisteren zonder je te onderbreken. Soms heb je behoefte aan een knuffel, niet meer dan een knuffel, en dan is er Freek. Je krijgt die warme knuffel, een deugddoende knuffel, zonder meer. En soms hebben Nathalie of ik - of beiden - behoefte aan een persoon die onze rug inzeept onder de douche, soms meer dan onze rug, en dan is er Freek. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Hij is er voor ons plezier, voor onze gevoelens, gewoon, voor ons." Ik zie via de spiegel in de eetkamer hoe Veroniek tranen in haar ogen krijgt. Ik wil in feite wel weggaan en de twee meisjes alleen laten, maar mijn buikgevoel zegt dat ik moet blijven. Als ik naar Anneke kijk, zie ik haar tepeltjes door haar polo priemen. Volgens mij heeft ze geen Bh'tje aan. Ik hoor Veroniek diep zuchten. Ze kijkt Anneke aan en geeft haar een knuffel. Plots trekt Anneke zich wat terug, kijkt in de ogen van Veroniek en geeft haar een zoen op haar lippen. Door de spiegel kan ik hen wat volgen. Ik voel me meer en meer voyeur, maar ik kan het niet laten. Hun kus wordt een passionele tongzoen. Anneke legt haar armen rond Veroniek haar nek en kust vol overgave. Net op dat ogenblik komt Nathalie binnen in de keuken. Ze wil net iets zeggen als ik mijn hand ophef. Onmiddellijk begrijpt ze dat er iets aan het gebeuren is. Ik doe haar teken in de spiegel te kijken, en met grote ogen kijkt ze naar het kussende koppeltje. Met een grote grijns en knipoog kijkt ze naar mij. Ik leg mijn vinger op mijn mond en glimlachend kijkt ze me aan. Anneke gaat helemaal op in de intense zoen. Ik hoor haar zacht kreunen, ook al zit er tussen de keuken en zitkamer nog de eetkamer, ze kan haar gekreun niet stil houden. Ik voel hoe Nathalie haar arm om me heen legt. Ze knipoogt als ze me aankijkt. Snel geeft ze me een zoen op mijn mond. Ik glimlach en leg mijn arm om haar heen. In de spiegel zie ik hoe Anneke haar armen laat zakken over de rug van Veroniek. Ik vraag me af hoever ze wil gaan. Plots trekt Veroniek haar hoofd achteruit. Ze kijkt zwoel naar Anneke. Snel neemt ze Annekes polo vast en trekt die over haar hoofdje. Ik zie Anneke zitten, met ontbloot bovenlijf. Haar bleke kleine borstjes zijn getooid met schitterende donkere tepelhoven, met daarbovenop ongelooflijk mooie rechtopstaande tepeltjes. Ik zie Veroniek ook gulzig kijken. Nathalie trekt me iets dichter tegen me aan en fluistert in mijn oor dat ik nog leuke jaren tegemoet ga. Ik kijk haar aan en fluister dat de seks super is, maar dat het begeleiden van de meisjes veel leuker is. Met een gespeelde frons kijkt ze me aan. Snel kijken we terug in de spiegel. Anneke zit met grote ogen naar Veroniek te kijken. Zacht begint Veroniek de borstjes te strelen. Volgens mij groeien de tepels nog meer. Plots buigt Veroniek zich naar voor en zuigt de rechtertepel in haar mond. Aan het diepe gekreun van Anneke te horen is dat een onbekende sensatie. "Oooh Veroniek, wat doe je, jaaa, oh, nee, jaa stop, nee ga door, oooh help, wat gebeurt er?" Anneke weet niet meer wat er met haar lichaam gebeurt. Als Veroniek plots stopt, zit Anneke diep te hijgen. Plots legt ze haar armen om Veroniek haar nek en haar hoofdje op haar schouder en begint stil te wenen. Geschrokken legt Veroniek haar armen om Anneke heeft en knuffelt haar. Ik zie hoe Annekes borstjes tegen de grotere borsten van Veroniek priemen. Ik doe teken aan Nathalie dat ik me ga terugtrekken. Ze knikt en laat me uit de keuken. Ik blijf echter wachten in de inkom. Ik kan hier niets meer zien, maar ik hoor wel nog alles. Blijkbaar is Nathalie uit de keuken ook in de zithoek gekomen. "Oei, Anneke, je weent, is er iets? Oh God jij hebt mooie borstjes." Ik hoor Nathalie in volle bewondering Annekes borstjes beschrijven. "Euh, euh, dank je. Maar dat was niet mijn bedoeling, denk ik, ik weet het niet. Dat heeft nog nooit iemand met mij gedaan. Oh Veroniek, dank je, maar ik heb zo'n vreemd gevoel in mijn onderbuik. Er is precies een nest vlinders aan het rondfladderen. God dit is raar." Ik hoor Veroniek lachen. "Dat noemen ze vlinders in je buik hebben, je hebt het schitterend beschreven. Maar ik verwacht Freek hier elk ogenblik terug, hij was enkele flessen wijn halen bij hem thuis. Doe je polo maar terug aan. Het vervolg zullen Nathalie en ik je straks wel leren." Ik glimlach, doe de voordeur zacht open en laat hem met een klap in het slot vallen. "Oei, daar is Freek, je polootje, snel." Fluitend loop ik naar de keuken en doe met veel omzwaai de koelkast open. Ik rammel even met wat flessen, gelukkig staan er nog een tiental flessen witte wijn en Cava in de frigo. Als ik de koelkast sluit hoor ik Veroniek roepen. "Hé, Freek, kom je bij ons zitten?" Rustig ga ik naar de zithoek. Ik zie Anneke met een hoofd als een pioen in de zetel zitten. Haar tepeltjes priemen hard door de fijne stof van haar polo. Glimlachend kijk ik haar aan. "Zo Anneke, vanaf vandaag kun je van je vrijheid genieten. Weet dat wij je steeds zullen steunen. Als je vragen hebt, laat ze maar komen." Met een rood hoofd knikt Anneke bevestigend. Plots draait Veroniek zich naar mij. "Freek, morgen wil Anneke gaan shoppen. Ik weet dat jij daar een hekel aan hebt, maar zie je het dan wel zitten om ofwel op de middag ofwel 's avonds met ons te gaan eten? Ieder betaalt het zijne natuurlijk. Misschien bij Foley's? Dat is steeds lekker." Ik begin te denken dat Veroniek Annekes budget wil beperken, zodat ze zo snel mogelijk haar diensten kan aanbieden. Ik knik maar geef aan dat het op mijn kosten zal zijn. Anneke kijkt me aan alsof ik haar net gered heb van een reusachtig probleem. "Super Freek, afgesproken. Dan gaan de meisjes rustig shoppen in de namiddag en komen we 's avonds samen bij Foley's. Leuk." Ik word wakker met een joekel van een ochtenderectie. Zoals gewoonlijk zet ik koffie en eet snel een boterham. Na de douche en scheerbeurt besluit ik mijn mails te checken voor ik naar het studentenhuis ga. De meeste mail is junkmail, maar ik zie een mailtje van Roos. Snel open ik de mail en begin die te lezen. ‘Liefste Freek, dank je voor gisteren. Ik voel nu echt wat ik vroeger vermoedde. Jij bent mijn grote liefde. Ik heb het er met Johan over gehad, en hij beseft dat hij steeds op de tweede plaats zal komen. Ik heb ook de afspraak dat ik jou terug mag zien. De arme jongen had geen andere keuze. Ik moet je terugzien, ik wil je terug knuffelen, zoenen, jouw zachte handen over mijn lichaam voelen. Ik kan echt niet zonder jou, dat besef ik nu meer dan anders. Kunnen wij binnenkort eens afspreken? Ik heb je nodig. Je liefste Roosje.' Ik staar stil naar de mail. Verdrietig vraag ik me af of wel goed gedaan heb door haar af te wijzen. Sinds Roosje zijn er al enkele meisjes geweest met wie ik intens gevreeën heb, maar nog nooit heb ik dezelfde verliefdheid gevoeld als met haar. Naast Roosje heb ik dezelfde gevoelens voor Veroniek en Nathalie, maar in mindere mate, minder mindblowing. Van alle andere studentjes waren er wel met wie ik een goede relatie had, zowel mentaal als lichamelijk, maar nooit zoals met Roosje. Ik krijg terstond opnieuw een erectie. Hoe pak ik dit aan? Ik wil er zelf geen verkeerde gevoelens aan overhouden en ik wil Roosje zeker niet kwetsen, maar ik koester ook voor haar die gevoelens. God wat verlang ik ernaar om haar traag uit te kleden, haar borstjes in mijn hand nemen, haar stijve tepeltjes in mijn mond nemen, haar kutje vingeren, haar beffen en haar ten laatste in haar kutje of haar kontje penetreren. Mijn erectie klopt in mijn jeans. Ik kan zo niet naar de meisjes gaan, Veroniek en Nathalie zouden dit wel leuk vinden, maar Anneke heeft nog maar één nacht in het huis geslapen. En om dan de huisbaas met een joekel van een erectie binnen te zien komen zou haar kunnen afschrikken. Ik besluit nog een kop koffie te nemen. Intussen denk ik aan het antwoord voor Roosje. Ik wil er niet mee wachten, ze zal elke minuut haar mails checken op mijn antwoord. Met een kop koffie in de hand ga ik terug naar de computer. Ik klik op antwoorden en begin te typen. ‘Mijn allerliefste Roosje, dank je voor je mailtje. Als ik eerlijk ben tegenover mezelf, ben jij het studentje dat het meest voor mij heeft betekend. Je was niet alleen het eerste studentje dat een kamer kwam huren, maar ook het eerste meisje sinds mijn vrouw overleden is, dat mijn hart kon raken. Jij, en jij alleen, hebt mijn leven opnieuw warmte en liefde gegeven. Door jou ben ik terug een man geworden die geniet van het leven. Van alle meisjes die bij mij een kamer hebben gehuurd, ben jij het meisje dat vanaf de eerste dag mijn hart heeft gestolen. En ja, ik weigerde jouw man te worden, het leeftijdsverschil van 32 jaar was er voor mij teveel aan. Maar je vraagt me om je terug te zien. Weet je dan niet dat je altijd welkom bent? Ik zal jou nooit in de kou laten staan, bij mij ben je thuis. Je kunt me steeds telefoneren om af te spreken, bij jou of bij mij. Maar ik hoop alleen dat ik jouw relatie met Johan niet om zeep help. Het ziet er mij een bezorgde partner uit, die het beste met jou voorheeft. Veel lieve kussen en dikke knuffel, Freek.' "Goedemorgen meisjes, hoe was het vannacht?" Ik stap resoluut binnen in de zithoek, en zie Anneke met rode koontjes naar Nathalie kijken. Ik kan me al inbeelden wat er gebeurt. Nathalie zit in de zetel recht tegenover Anneke, met haar voeten op de bank naast haar bekken, haar knieën open. Veroniek zit naast Nathalie, en lijkt net uitleg te geven. Als ik naar Nathalie kijk zie ik dat ze geen slipje aanheeft. "Goedemorgen Freek, we zijn Anneke net even wat uitleg aan het geven over het vrouwelijk lichaam, blij dat je er bij bent. Neem een kop koffie, we hebben jou straks ook nodig. Kom haast je." Ik kijk Veroniek gespeeld verbaasd aan. Met een grijns draai ik me om en ga naar de keuken om een mok koffie. Ik hoor hoe Veroniek intussen de verschillende onderdelen van een vrouwelijk geslachtsorgaan aanduidt. "Zo Anneke, nu weet je weer iets meer over het succesrijke vrouwenlichaam. Elke man - op Serge na misschien - krijg je hiermee op zijn knieën. Ik stel voor dat we nu even het mannelijke geslacht aanhalen. Freek, kom je even hier en doe je kleren uit." Ik kom naar de zithoek en kijk gespeeld boos. "Meisjes, als jullie echt willen dat Anneke na één nacht al terug naar haar moeder wil, moeten jullie zo voortdoen. Geef het wat tijd. Trouwens, misschien ontmoet Anneke de eerste cursusdag haar prins op het witte paard? En dan moet ze uitleggen dat ze al een oude vent van zestig, 42 jaar ouder dan zijzelf, in zijn blootje met een erectie heeft gezien. Laat het even, wil je?" De drie meisjes gieren het uit. Maar toch zie ik Anneke met een vragende blik naar mijn kruis kijken. Het valt Veroniek onmiddellijk op. "Kom Freek, Anneke zit met zoveel vragen. Ze komt echt uit Bachten de Kupe, dicht bij de Schréve. Daar doen ze nog niet aan seksuele opvoeding voor ongetrouwden. En eens getrouwd is het ook maar van horen zeggen. Doe niet onnozel en toon wat je in je broek hebt." Ik begin het nu toch even op mijn heupen te krijgen. "Vero, alsjeblief. Misschien komt het er ooit nog van, maar vandaag zeker niet. Ik wil Anneke overal mee helpen, maar geef haar tijd. Je bent haar samen met Nathalie al aan het pushen om zo snel mogelijk jullie ervaringen zelf mee te maken en zelfs nog veel meer. Geef Anneke tijd en ruimte. Kom, we gaan eten en daarna wilden jullie shoppen. Ik heb nog enkele afspraken vandaag, vanavond om 18 uur heb ik bij Foley's gereserveerd. We zien elkaar daar." Snel ga ik naar de eetkamer en schenk voor ons vier een kop koffie in. Zoals steeds heeft Nathalie voor de koeken en broodjes gezorgd. Je voelt duidelijk dat zij als arts in de zorgsector terechtkomt. In vergelijking met Veroniek, een vrolijke nerd, is Nathalie veel zorgzamer. Veroniek is eerder straight to the point, en een echte flapuit. Volgens mij zal ze het ver schoppen in de wereld. Als ik dan naar Anneke kijk, denk ik echt aan een jongere versie van Roosje. Het meisje lijkt echt de vermoorde onschuld. Ze is zo onervaren als maar kan, maar staat met haar guitige kijkers alles op te nemen wat ze maar kan. Ik prijs me gelukkig dat Nathalie en Veroniek hier nu zijn om haar wat wegwijs te maken in het leven. Enkele ogenblikken later zitten de drie meisjes bij me aan tafel. Anneke zit recht tegenover mij, met een dieprode blos op de wangen. Als ik haar aankijk schiet ik in een lach. Geschrokken kijkt ze me aan. "Wat is er Anneke? Had je nog nooit een naakte kut gezien? Het is inderdaad zo dat dit beeld bijna elke man op zijn knieën krijgt. Er zijn wereldoorlogen voor uitgevochten, ganse volksstammen zijn uitgemoord voor een vrouw. Tenminste voor dat deel van een vrouw." Anneke wordt bloedrood. Ze kijkt genegeerd naar haar bord als Veroniek haar arm rond haar schouders slaat. "Anneke, je moet niet beschaamd zijn, Freek weet alles van een vrouwenlichaam. Alleen wil ik jou ook een mannenlichaam tonen. Maar blijkbaar zal het niet voor vandaag zijn. Spijtig." Ik werp een gespeelde boze blik naar Veroniek. Het ontbijt gaat in een redelijke stilte voorbij. Plots gaat mijn telefoon. Ik zie een bekend nummer en neem me voor dit nu eindelijk in de contacten te steken. "Met Freek Dupeur, goedemorgen." Even is er een stilte aan de andere kant. "Hallo Freek, Johan hier. Stoor ik?" Snel geef ik aan dat er geen probleem is. "Freek, ik heb een probleem. Mag Roos bij jou langskomen voor een gesprek? Ik denk dat ze daar nood aan heeft. Ze weet met haarzelf geen weet meer sinds gisteren, en het wenen staat haar constant nader dan het lachen. Ze is zozeer in haarzelf gekeerd dat ze me zelfs niet meer hoort als ik iets tegen haar zeg. Alsjeblief, ik wil niet dat ze iets doms doet. Ze wil jou zien, ze wil jou praten, ik weet het niet meer. Alsjeblief, wil je ons helpen?" Het laatste komt eruit als een smeekbede. Ik zit even vertwijfeld naar mijn telefoon te kijken. Dit had ik niet meer verwacht, maar ons weerzien gisteren, na 2 jaar, toonde duidelijk dat Roosje haar gevoelens voor mij niet meer in de hand heeft. Ik zucht even, en begin rustig te praten. "Johan, natuurlijk is Roosje hier altijd welkom. Ze betekent voor mij evenveel als ik voor haar, dat moet je wel begrijpen. Vergeet niet dat zij mij uit de nood heeft geholpen, net als ik haar uit de nood heb geholpen. Is ze nu bij jou?" Na enkele ogenblikken hoor ik hoe Johan de telefoon doorgeeft. "Freek, mag ik komen?" De smeekbede van Roosje is zo intens dat ik besef dat ze op het randje van een depressie zit. Ik herinner me de periode kort na de geboorte van mijn zoon. Mijn vrouw was toen ook op de rand van een depressie. Maar ze wilde toen haar werk niet laten, en ik denk nog steeds dat het ongeluk veroorzaakt was door haar depressie. Ik besef dat ik haar nu moet helpen. "Roosje, alsjeblief, als je me nodig hebt, kom af. Ik woon 2 huizen van het studentenhuis. Je herkent het meteen, het is het iets groter herenhuis, met een centrale dubbele deur en vensters aan beide zijden van de inkom. Wanneer wil je komen?" Ik hoor een diepe snik in de telefoon. "Roosje, als je wilt mag je vandaag nog komen, heb je het nodig?" Plots hoor ik wenen aan de ander kant van de lijn. Snel neemt Johan over en vraagt of hij Roos mag brengen. Ik hoor de wanhoop in zijn stem en vraag me af waar ik mee bezig ben. "Johan, als ze het nodig heeft mag je Roosje steeds brengen. Ik weet niet of ze het zal willen, maar jij bent ook altijd welkom. Ik beloof je dat ik naar jullie wensen zal luisteren. Wanneer komen jullie?" Even later zit ik verdwaasd naar mijn telefoon te staren. Plots vraagt Nathalie wat er aan de hand is. "Meisjes, ik zal straks even naar huis moeten. Er is een probleem met Roosje. En het lijkt een groot probleem." De drie meisjes kijken me aan, maar geen van hen durft nog iets te zeggen. Ik zucht diep. "Anneke, je komt hier echt in een gekkenhuis terecht, maar we zullen je steunen." Ik sta recht en ga terug naar de voordeur. Ik hoor Anneke ook rechtstaan en naar mij toelopen. "Freek, mag ik even mee met jou? Ik wil je even spreken." Ik leg mijn arm om haar schouder en neem haar mee. "Nu beleef jij een primeur, Anneke. Ik neem je mee naar mijn huis, iets wat ik nog nooit gedaan heb. Meestal - en dat zal straks ook het geval zijn - ga ik met de meisjes naar hun kamer als ze me willen spreken. Maar omdat ik Roosje straks bij mij thuis verwacht en ik haar niet wil laten wachten, kun je eenmalig met mij mee. Kom, laten we gaan." Ik roep nog even naar de meisjes dat Anneke straks terug komt, maar nu even met mij gaat wandelen. "Goede Anneke, wat is het probleem?" We zitten in mijn salon, waar vier grote comfortabele zetels rond een ronde lage salontafel staan. Ik zit recht tegenover Anneke, die wat uitgezakt in de grote zetel zit. Mensen die het niet gewoon zijn, zakken in dit soort zetel makkelijk onderuit. Ik zie dat Anneke opnieuw een blos op haar gezicht krijgt. "Wel, euh, ik weet niet goed waar te beginnen. Het is nogal overweldigend wat er allemaal gebeurt." "Zijn Nathalie en Veroniek wat te voortvarend? Willen ze je te snel onderdompelen in de wereld van pure seks?" Anneke schudt het hoofd. "Neen Freek, dat is het zeker niet. Ik wil snel bijleren. Nathalie heeft me duidelijk uitgelegd waarom ik zo snel mogelijk een deftige seksuele opvoeding moet krijgen. Vele zaken die ze me gisterenavond en vanochtend hebben getoond zijn voor mij compleet nieuw. Als ik de uitleg rond seks niet had gehad, dan zou ik waarschijnlijk blindelings in de armen van een verkrachter of erger, een pooier, zijn gelopen. Ik kan me trouwens niet inbeelden dat iemand zou betalen voor de seks. Dat kan toch niet?" Ik kijk haar recht in de ogen. "Anneke, je beseft niet wat de meeste mensen willen doen om seks te hebben, en zeker met zo'n mooi, jong en fris meisje als jij. Vandaar dat ik blij ben dat de twee meisjes je al wegwijs maken in het seksueel verlangen van mensen." Anneke kijkt me met grote ogen aan. "Betekent dat dat jij ook al betaald hebt om seks te hebben? Jij bent toch zo lief tegen ons!" Ik knik. "Ja Anneke, ik betaal soms voor seks. Maar ik was niet van plan je dat te vertellen voor je minstens een maand bij ons op kot zit." Ik zucht even, niet wetend hoever ik nu moet gaan. "Maar Freek, waar ga je dan heen om te betalen voor de seks? Als ik Nathalie en Veroniek bezig hoor zijn ze beiden smoor op jou. En dan moet jij toch niet betalen voor seks met die twee mooie jonge vrouwen? Ik zou het bizar vinden, weet je." Nu moet ik doorgaan natuurlijk. "Kijk Anneke, als ik met Veroniek of Nathalie, of beiden, seks beleef, dan sponsor ik hen wel degelijk. Ik zorg er dan voor dat hun huishoudbudget wat opgekrikt wordt. Zo heb ik geen schuldgevoel omdat ik met mijn huursters vrij, en hebben zij iets meer uit te geven dan ze normaal zouden kunnen. Maar ik was van plan je dat maar begin oktober of november uit te leggen." Plots slaat Anneke haar ogen neer. "Wat zou je dan voor mij betalen? Ik heb nog helemaal geen ervaring, deze ochtend was het voor het eerst dat ik van zelfbevrediging heb gehoord." Ik sta recht en neem Annekes handen vast. Ik trek haar recht en troon haar mee naar een iets ruimere tweezit. "Kijk Anneke, ik ga er eerlijk in zijn. Ik heb met Nathalie en Veroniek de volgende afspraak. Als ik hen mag uitkleden, volledig uitkleden, en hen voor een half uurtje mag betasten, dan krijgen zij 50 Euro. Als ik hen mag uitkleden, en zij mij uitkleden, en mij dan met hun handen bevredigen, dan krijgen zij 100 Euro. Doen ze hetzelfde, maar ze bevredigen mij met hun mondje, dan is het 150 Euro. Als ze met mij willen vrijen, en ik kom klaar in hun kutje dan is het 200 Euro en als we het anaal doen, dat ik dus in hun kontje mag klaarkomen, dan verdienen ze 250 euro huishoudgeld." Anneke zit met rode oortjes naar mij te luisteren. "Freek, betekent dat dat ik daar ook mee aan kan doen? Als ik centen nodig heb of mijn budget is ontoereikend, gelden die voorwaarden ook voor mij?" Ik knik. "Ja Anneke, maar ik wilde dit nu nog niet aan jou meedelen. Je bent pas sinds gisteren bij ons, en nu denk je dat je bij een oude vieze vent bent terechtgekomen. Zo'n oude zak die zich graag vergrijpt aan jonge meisjes. Natuurlijk hou ik van jonge vrouwen, elke man die eerlijk is tegenover zichzelf moet dat toegeven. Maar ik zorg er tenminste voor dat de jonge vrouwen allemaal minstens evenveel aan hun trekken komen als ikzelf. En ja, de meisjes die bij mij huren worden betaald voor hun diensten, voor zover je dit diensten kunt noemen natuurlijk. Ik vind het niet meer dan billijk dat ik iets tegenover het plezier stel. Maar Anneke, dit gebeurt enkel als jij - of de meisjes - dit echt willen. Ik ga me niet opdringen bij jou of de anderen. Besef dat zeer goed. En dit betekent niet dat als je een probleem hebt, en je wilt erover praten, dat dit niet meer kan. Ik kan je verzekeren dat ik de meisjes veel meer knuffel dan ik er seks mee heb. Dat moet ook kunnen." Anneke weet niet meer waar kijken. Plots staat ze recht en komt op mijn schoot zitten. Ze neemt mijn hoofd in haar handen en drukt haar mond op de mijne. Ik voel haar tong over mijn lippen wrijven. Na enkele ogenblikken houdt ze haar hoofd iets achteruit. "Freek, als ik je zou vragen mij te ontmaagden, zou je dat doen? Voor mij?" Ik kijk in haar ogen en knik. "Ja Anneke, als je dat echt zou willen, maar niet binnen de eerste twee weken. We zijn nu midden augustus, het academiejaar begint officieel 1 oktober, dat betekent dat je nog zo'n zes weken verlof hebt. Veel kan gebeuren in die periode, dus wil ik je liever nog even jezelf laten zijn. Ja, ik wil jouw eerste minnaar zijn, maar niet onmiddellijk. Laten we die twee weken gebruiken om jou je eigen lichaam te laten verkennen. De twee meisjes zullen daar volop aan samenwerken." Anneke knikt opgelucht. Ze geeft me nog een zoen en springt recht. Als een dartel veulen loopt ze naar de voordeur met de melding dat ze terug gaat naar haar kamer en Veroniek en Nathalie. Even later hoor ik de voordeur dichtslaan. Ik zit stil in mijn zetel. Voor het eerst in een lange tijd heb ik me een glas whisky uitgeschonken. Talisker, North 57,9. Dit is echt lang geleden. Ik ruik de turf zonder mijn glas van tafel te nemen. Ik hou van de sterkere zwaar geturfde whisky's. Maar ik drink dit zelden. Ik vind van mezelf dat ik al teveel witte wijn drink, maar zolang niemand er last van heeft vind ik dit kunnen. Ik laat de film van Anneke in mijn salon nog eens afspelen. Haar reactie op het betalen voor seks, haar onzekerheid in de toekomst, maar vooral haar wil om door mij ontmaagd te worden komen steeds door mijn geest. De manier waarop ze dartel afscheid nam, doen me bijna zweven. Ik weet niet goed hoe dit te plaatsen. Ik denk dat ik voorzichtig zal moeten zijn met dit meisje. Ze wil seks, heel duidelijk, maar ze is nog zo fragiel als bergkristal. Ik besef zeer goed dat een ontmaagding een emotionele rollercoaster kan zijn, maar als het goed wordt aangepakt ook een soort lichamelijke en geestelijke verlossing kan veroorzaken. Daarom ben ik niet geneigd om hier vaart achter te zetten. Net als ik mijn glas wil nemen, gaat de deurbel. Ik neem diep adem en sta recht. Nog voor ik bij de deur ben, gaat de bel een tweede keer. Ik versnel mijn pas en open de deur. Ik kijk recht in de betraande ogen van Roosje. Ik open mijn armen en ze vliegt in mijn armen. Als ze haar hoofd op mijn schouder legt voel ik de warme tranen in mijn hals vallen. Ik trek haar mee naar binnen. Johan loopt achter haar aan, als een slachtlam dat beseft dat het zijn laatste uren zijn. Ik vraag hem om de deur dicht te doen en troon hen mee naar mijn salon. Ik zet me in de tweezit, met de bedoeling Roosje naast me te laten plaatsnemen, maar ze komt op mijn schoot zitten. Johan, ocharme die man, neemt stil plaats in een andere zetel. Roosje legt haar armen om mijn hals en drukt zichzelf dicht tegen me aan. Zachtjes streel ik haar lange haren. Als ik Johan bekijk, zie ik hem wenen. Hij kijkt naar mijn glas whisky, maar ik zie de tranen over zijn wangen lopen. Ook Roosje blijft wenen. Ik voel me erg ongemakkelijk. Ik heb er geen moeite mee om een meisje dat kapot is van verdriet terug op te krikken, maar nu zit ik met een koppel dat met zichzelf geen weg weet. En daar heb ik geen ervaring mee. We blijven zo een halfuur samen zitten, zonder een woord te zeggen. Even later duw ik Roosje in de zetel naast mij. "Kom op meid, wat is het probleem?" Ik probeer haar rustig aan het praten te krijgen. Ze legt haar handen in haar schoot en kijkt naar haar schoenen. Ik voel dat er iets meer nodig is om haar aan het praten te krijgen. "Goed, wacht nog even. Johan, wat wil je drinken? Ik heb bijna alles in huis. Van koffie, over frisdrank, bier, wijn, sterkere dranken, wat wil je? Ik zit zelf aan een geturfde whisky, een van de betere single malts, wat wens je?" Johan geeft aan dat een glaasje cola voldoende is. Als ik naar Roosje kijk, fluistert ze me toe dat het niet straf genoeg kan zijn. Ik beslis haar een iets zachter whisky te geven. Er zijn weinig vrouwen die een geturfde whisky lekker vinden, dus heb ik steeds ook enkele andere soorten staan. Snel geef ik hen de gevraagde drank. Ik neem mijn glas en ga terug in mijn zetel zitten. Ik kijk hen beiden een voor een aan. Plots komt Johan wat rechter zitten en haalt diep adem. "Freek, Roos en ik hebben problemen. En ik denk dat de oorzaak ligt in het feit dat ze nooit echte jeugdliefdes heeft gekend. De eerste man die haar liefde gaf, was jij. En iedereen weet dat je nooit je eerste echte liefde vergeet. Volgens mij is Roos nog steeds verliefd op jou, en ben jij de enige die haar echt gelukkig kan maken. Ik probeer haar alles te geven wat ze wil, liefde, genegenheid, geborgenheid, luxe als het nodig is, maar ik sta machteloos. Ik weet het echt niet meer. Maar ik wil haar niet verliezen. Desnoods deel ik haar met jou, ik weet het echt niet. Help ons alsjeblief. Wees haar minnaar opnieuw, zodat ze er emotioneel ook weer helemaal erbovenop geraakt. HELP ME!" Dat laatste schreeuwt Johan uit pure onmacht naar me toe. Als Roosje naar mij kijkt zie ik dat ze nog steeds weent. Het breekt mijn hart deze jonge vrouw zo te zien lijden. Ik knik naar Johan. "Johan, ik weet niet hoe ik Roosje het beste help. Door uit haar leven te verdwijnen of me er net weer in te nesten. Ik weet het niet." Snel komt Roosje recht. "Neen Freek, verdwijn nooit uit mijn leven, ik kan niet zonder jou. Jij bent mijn alles! Ik geef alles op om bij jou te zijn, verlaat mij nooit, ik smeek het je, verlaat mij nooit." Snikkend zet ze zich terug neer. Ik kijk haar aan en leg mijn hand op haar knie. "Roosje, ik zal je nooit verlaten. Maar denk je er goed aan te doen om een oude man als ik als minnaar te nemen? Natuurlijk hou ik ook van jou, dat is toch duidelijk? Maar ik wil niet dat je jouw lot aan dat van een oude man als mij bindt. Jouw toekomst ligt bij Johan. Hij is net als ik erg bezorgd in jouw geluk. Besef dat toch. Je bent hier altijd welkom voor een knuffel of een luisterend oor, maar vergeet jouw toekomst niet, alsjeblief meisje, vergeet je toekomst niet." Als ze mij nog steeds wenend aankijkt, legt ze haar hand op mijn hand. "Freek, ik wil Johan niet kwijt, maar ik heb geen zin meer in het leven als jij er niet bij wilt horen. Jij bent de man die mijn leven terug op de sporen heeft gezet. Ik hou van jou en ik heb je nodig. Alsjeblief, aanvaard mij toch! Besef je niet dat ik zonder jou geen toekomst meer heb! Ik wil je kunnen knuffelen, en nog veel meer! Mag ik hier vanavond bij jou blijven? Ik heb je echt nodig." Ik kijk naar Johan, die met zichzelf geen weg weet. Die man moet nu door een hel gaan. Na lange pogingen heb je eindelijk een toegang gevonden naar het hart van een ongelooflijk mooi en lief meisje, en dan blijkt ze verliefd te zijn op iemand die bijna haar grootvader kan zijn. En regelmatig kom je tegen een muur te lopen, de muur die ze zelf rond haar hart heeft gebouwd. En telkens opnieuw bouwt. Ik zucht even. "Roosje, ik zal je nooit alleen laten. Jij hebt mij evenveel geholpen als ik jou. Maar je toekomst met mij zal van korte duur zijn. Als ik echt geluk heb, heb ik nog tien tot vijftien goede jaren voor de boeg. Dan ben jij nauwelijks 43. Je leven is dan in volle bloei en dan zit je met zo'n oud wrak opgezadeld. Mensen zullen je een medaille geven voor je zorg, maar jouw leven zal wel om zeep zijn." Plots kijkt Roosje Johan aan. "Johan, zou je mij kunnen delen met Freek? Ik wil jou niet opgeven, maar Freek is voor mij het ongelooflijke gevoel van echte, diepe en zachte liefde. Ik kan bij hem terecht voor al mijn problemen, en veel dingen die ik met jou niet durf te bespreken. Omdat onze carrières ermee zullen botsen. Ik ben advocaat, jij bent magistraat. De pers en de tegenpartijen zullen hiervan smullen. Maar ik kan niet meer zonder Freek. Ik hoop dat je dat begrijpt." Johan kijkt mij bedroefd aan en knikt. "Roos, ik wil alles doen om jou te houden. Ik wil je helemaal niet kwijt, als ik jou moet delen, dan liefst met Freek. Ik weet niet hoe het komt, maar hem vertrouw ik volledig. Wat wil je? Welke voorwaarden wil je? Wanneer ben je bij mij en wanneer ben je bij Freek? Is dat een beetje co-ouderschap, een week bij Freek en een week bij mij? Hoe zie je het en wat wil je?" Ik zie hoe Roosje eindelijk stopt met wenen. Ze staat recht en gaat naar Johan. Als ze hem rechttrekt slaat ze haar armen om zijn nek en geeft hem een innige zoen. Snel trekt ze haar hoofd even achteruit en kijkt hem diep in de ogen. "Johan, dank je. Neen, geen half om half. Tijdens de week is het voor mij te druk om naar Gent te komen, ik wil graag de weekends in Gent zijn bij Freek. Tijdens de week, van maandagavond tot donderdagavond ben ik bij jou. Maar als de balie in Ieper of Veurne sluit op vrijdagmiddag, dan ben ik naar Freek. En ik kom op maandagochtend terug, klaar voor een nieuwe week. Kun je je daarin vinden?" Ik zie Johan bedroefd knikken. "Ja lieve Roos, ik kan me daarin vinden. Zolang we elkaar ook nog zullen knuffelen, ik hou van jou, van elke detail van jou. En dat wil ik niet kwijt. Maar wat zeg jij ervan Freek? Plots zullen al jouw weekends naar Roos gaan. Zie je dat zitten?" Ik kijk hen aan en knik. "Ja Johan, ik zie dat zeker zitten, maar jullie moeten duidelijk beseffen dat dit soort driehoeksverhouding niet voor eeuwig kan zijn. En weet, Roosje, soms zul je ook ontgoocheld zijn in het weekend dat je met mij hebt doorgebracht. Je weet dat ik op zaterdag en zondag steeds probeer om te gaan golfen in de voormiddag. Hou daar ook rekening mee. Die oude knorrepot heeft ook zijn hobby's." Snel laat Roosje Johan los, geeft hem een zoen op de mond en komt naar mij. Ze zet zich op mijn schoot en slaat haar armen om mijn nek. Zacht geeft ze mij een zoen. Plots kijkt ze diep in mijn ogen. "Dank je Freek, dank je. Maar dan leer ik gewoon ook golfen. Dat is toch geen probleem? Johan, jouw ouders golfen toch ook? Maar golf jij zelf? Je hebt er nooit over gesproken." Met een zucht geeft Johan toe dat hij ook golft, maar omdat Roosje het niet deed, en er ook geen interesse in had, is hij ermee gestopt. Roosje kijkt me aan, en met een glimlach geeft ze me een innige zoen. "Super, ik leer ook golfen. Johan, jij zorgt ervoor dat we samen kunnen golfen. Waar spelen jouw ouders? Dat was ergens in buurt van een beek. Karperbeek of zoiets?" Johan en ik schieten in een lach. "Roosje, het zal Palingbeek zijn, in de buurt van Ieper. Een zeer mooi terrein. Maar ik speel in Damme. Nu, kijk wat je het best past. Ofwel schrijf ik je in Damme in voor de initiatie tijdens het weekend, ofwel kijk je met Johan voor Palingbeek. Ik kijk er al naar uit." Ik begin te dromen van een flight met Roosje, zij gekleed in een polo met kort golfrokje - waar natuurlijk een ingebouwd broekje in zit - maar zonder ondergoed, en ik in mijn standaard polo met lange broek. Ik beeld me al in hoe ik haar swing moet verbeteren, achter haar staand, haar handen in mijn handen, de club in onze handen en mijn keiharde penis in haar bilspleet. Haar tepeltjes priemen keihard door haar polootje, ze kreunt als ik mijn penis door haar bilspleetje duw. "Ja Freek. Dat is het." Ik schrik op, niet meer wetend wat er aan de hand was. Roosje kijkt me opnieuw verliefd in de ogen. "Ja Freekje, wij gaan samen golfen. In de week zal Johan mij wel les geven en in het weekend gaan wij samen golfen en met elkaar spelen." Ik zie hoe Johan zich toch enigszins op zijn gemak begint te voelen. "Freek, mag ik vandaag al bij jou blijven?" Plots brengt Roosje ons terug bij de werkelijkheid. Ze is hier om bij mij te blijven. Ik kijk in haar ogen en voel mezelf compleet wegsmelten. Haar mooie kijkers doen mij volledig wegdromen. Ik probeer mezelf goed te houden en kijk naar Johan. Hij beseft dat hij er nu net teveel aan is. Hij drinkt zijn cola op, staat recht en komt naar Roosje. Zacht neemt hij haar handen vast en trekt haar recht. Met een innige zoen neemt hij afscheid van zijn vrouw, haar achterlatend bij mij, haar oude minnaar. Ik zie een traan over zijn wang lopen en sta ook recht. Ik ga naar hem toe en geef hem een knuffel. Als hij zijn armen rond mijn lichaam slaat voel ik hem intens wenen. Ik begrijp dat het niet makkelijk moet zijn. Je bent smoorverliefd op een super knap en slim meisje, maar zij verkiest een oude vent, met buikje en licht kalend, boven jezelf, een supersportieve, gespierde man die vele vrouwenharten op hol doet slaan. Na enkele ogenblikken laat hij me los, zwaait nog even naar Roosje en gaat weg. Als ik naar Roosje kijk, zie ik dat ze in gedachten verzonken is. Heeft ze goed gedaan om haar man weg te laten gaan en zelf bij mij te blijven? Maar haar gevoelens zijn duidelijk. Ze kiest volop voor mij. Einde deel drie.

de huisbaas - 3 (vm:oudere vrouw/man, 7370 words) [3/14] Toon alle delen
Auteur: faydev1	Toegevoegd: Jun 20 2022	Kijkers/Lezers: 1929/1692 [88%]	Waardering (deel): 9.33 (3 stemmen)
Deel drie van de huisbaas, een oudere man die studentenkamers verhuurt aan jonge, onervaren studentes. Nu wordt hij geconfronteerd met zijn eerste studente, die hem nooit heeft vergeten.

Dit is deel 3 van totaal 14 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel