ErotischeVerhalen.com: Marnix deel 1 door Hans Bernard [deel 1]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal me wel wat bij voorstellen," begreep Niels. "Toen ik hier voor het eerst naar toe reed op mijn fiets, ben ik wel -tig keren omgedraaid omdat ik niet durfde." "Goh, het is dus niet vreemd dat ik bang was?" "Nee natuurlijk niet. Ik weet nog dat ik de angst had dat iemand die ik kende mij zou zien binnengaan. Daarnaast had ik wel eens wilde verhalen over homo bars gehoord. Ik wist dus niet wat ik binnen zou aantreffen." Marnix zuchtte opgelucht. Hij was dus niet de enige die niet naar binnen durfde. Hij nam een slok van zijn witte wijn en keek eens goed naar Niels. Best een knappe knul. Blond golvend haar, een mooie rechte neus, een krachtige kin en leuke kuiltjes in zijn wangen wanneer hij lachte. En, niet te vergeten, een prachtig, donkerbruin stemgeluid. Iets wat je niet bij hem zou verwachten. "Wat kijk je?"vroeg Niels. "Ik keek naar je en besefte dat ik voor het eerst naast een homo zit en ook nog met hem praat. Niels keek verrast. ‘Wat een groentje', dacht hij. "Mag ik je wat vragen?" zei Marnix. "Je gaat je gang maar," glimlachte Niels, "als je te ver gaat, zeg ik het wel." "Hoe oud ben je?" "Twintig, pas geworden." "Hoe lang, Niels, weet je al dat je homo bent en hoe ben je er achter gekomen?" "Ik wist al heel vroeg dat ik homo was. Ik denk dat ik toen een jaar of 11 was. Ik had alleen maar oog voor alles wat man was en fantaseerde daarbij volop. En ik reed nogal eens naar een tijdschriftenwinkel om daar een blad te kopen met schaars geklede mannen erin want een echt homoblad durfde ik nog niet. Hoewel ik heb wel eens stiekem een dergelijk echt homoseksblad in mijn zak gestoken en zonder te betalen meegenomen." Marnix herkende veel in wat Niels vertelde en voegde eraan toe dat hij zelf bij seksuele spelletjes vroeger alleen belangstelling had voor de piemels van de jongens en dat blote meisjes hem totaal onverschillig lieten. Binnen de kortste keren waren Marnix en Niels in een diepgaand gesprek verwikkeld. De hoofden dicht bij elkaar, proberend elkaar te verstaan door het lawaai van de muziek heen. "Zou jij kinderen willen?" Marnix schudde vertwijfeld zijn hoofd: "Ik moet er niet aan denken een stel van die koters om me heen. Ik zou er horendol van worden". Niels schoot in de lach: "Jij kunt iets toch ook ‘recht voor zijn raap' zeggen." Marnix glimlachte met hem mee. Hij begon Niels steeds aardiger te vinden. Hij voelde dat er iemand aan de andere kant naast hem op de lege kruk schoof. Omdat hij niet onbeleefd wilde zijn, draaide hij zich naar de nieuwkomer. Met een vriendelijke lach wilde hij zich tot hem richten toen hij zag wie er naast hem op de lege barkruk was gaan zitten. Een van het groepje jongens dat later op de avond was binnen gekomen. Het groepje had zich nogal uitdagend opgesteld. Maar bij nader inzien zag deze knul er nu heel vriendelijk uit. Dus knikte Marnix ook maar vriendelijk terug, enigszins verrast door zijn getint uiterlijk. Dan draaide hij zich weer naar Niels. Die liet blijken niet erg blij te zijn dat de jongen naast hem ging zitten. Ze zetten echter hun gesprek voort en waren hem al gauw vergeten. Hoe later op de avond, hoe drukker het werd. Het zitten aan de bar bleek geen onverdeeld genoegen meer nu er telkens over zijn schouder of tussen hem en Niels bestellingen werden doorgegeven. Sommigen bezoekers werden daarbij handtastelijk: sloegen een arm om zijn schouder, legden quasi per ongeluk hun hand op zijn bovenbeen, hingen met hun volle gewicht over zijn schouder of stonden brutaalweg tegen hem aan te rijden. Wat dat betrof kreeg Marnix wel meteen zijn vuurdoop. Niels nodigde hem uit om mee naar huis te gaan en daar samen nog een borrel te drinken. Maar eerlijk gezegd had hij daar geen zin in en zeker niet meteen na een eerste kennismaking ofschoon hij Niels wel een gave knul vond. Hij zat wat rond te kijken toen tot zijn verbazing de jongen naast hem zich voorstelde en vroeg of hij met hem wilde dansen. Dat wilde Marnix wel. Zo kon hij met goed fatsoen weg bij de bar want dat gehang bij de bestellingen begon hem aardig de keel uit te hangen. Hij vond het wel jammer dat hij niet meer met Niels kon praten. Maar uiteindelijk was hij naar een homobar gegaan om te weten te komen hoe het er daar allemaal aan toeging. Dus moest hij ook niet op één plaats en met dezelfde persoon de hele avond blijven zitten. "Niels, ik ben er vandoor, naar de dansvloer. Bedankt voor de gezelligheid en misschien zien we elkaar later op de avond nog wel." "Oké en dans ze", zei een enigszins teleurgestelde Niels. Met een gevoel van opwinding volgde hij na een korte kennismaking over en weer, Mourad naar de dansvloer. Marnix vermaakte zich uitstekend en vond het vet hier in de homobar. Hij had eigenlijk niet verwacht zo vlug aanspraak te hebben en gevraagd te worden om mee te dansen al helemaal niet. Maar ja hij kon ook niet weten dat iedere nieuwkomer een aantrekkelijke aas was en dat het een sport was voor sommige vaste klanten, om te kijken wie van hen de nieuweling het eerste kon versieren. Dus kreeg hij alle aandacht. Zij zochten een plaatsje op de dansvloer en gingen beiden op een housenummer helemaal uit hun dak. Binnen de kortste keren voelde Marnix het zweet over zijn rug lopen. Mourad bleef hem voortdurend aankijken zodat hij er verlegen van werd. Tussen twee nummers in fluisterde Mourad in zijn oor dat hij er knap en geil uitzag. Bij een rustig romantisch nummer trok Mourad hem naar zich toe. Marnix was te verrast om hem weg te duwen. Bovendien kon hij door al die glazen witte wijn niet helemaal alert meer handelen. Hij liet zich gewillig door Mourad leiden en voelde zich langzaam opgewonden worden. Mourad was dat al, merkte hij. Die legde zijn wang tegen die van Marnix en vroeg in zijn oor of hij met hem naar huis wilde om lekker verwend te worden. Voor de tweede keer die avond maakte Marnix de ander duidelijk dat hij daar niet aan begon de eerste keer. De dans stopte en hij voelde opeens een hand op zijn schouder. Het was een onbekende jongen, die kwam vragen om met hem te dansen. Marnix wilde echter liever blijven dansen met Mourad en zei dat tegen de onbekende. Hij draaide zich naar Mourad, die al ongeduldig op hem stond te wachten. Tot zijn verbazing werd hij na iedere dans door een ander gevraagd. Tot ineens Niels voor hem stond die hem kwam vragen. Marnix twijfelde maar besloot toch om met Mourad te blijven dansen. Hij had het idee dat Niels behoorlijk wat gedronken had. Niels droop af. Inderdaad had hij zich eerst nog wat moed in gedronken om daarna de dansvloer op te stappen en Marnix af te tikken. En die had hem nu afgewezen omdat hij zag dat Niels wel erg veel gedronken had. Hij liep terug naar zijn barkruk en bestelde bij Onno de barkeeper nog een drankje. Die had alles van een afstandje aangezien en vond dat hij Niels wat moest opbeuren. "Kom op, Niels, de wereld vergaat niet als je een keer geweigerd wordt. Vergeet niet dat voor die Marnix alles ook nieuw en vreemd is. En volgens mij heeft hij heel goed door dat jij gedronken hebt. Is het dan zo gek dat hij je afwijst omdat hij je nog niet zo goed kent?" Dit had Niels juist nodig om in te zien dat Onno gelijk had. Hij had ook teveel gedronken, weliswaar moed ingedronken maar toch......Niels knikte en voelde zich een stuk beter. Hij schoof onmiddellijk het drankje naar Onno en zei: "Gooi maar weg en geef me een cola light." Marnix danste intussen nog steeds met Mourad, die zich meer en meer opdringerig ging gedragen. Hij bleef maar aandringen om met hem mee naar huis te gaan. Opeens had Marnix er zo genoeg van dat hij zich losrukte en naar de garderobe vluchtte. Niels, die Marnix voortdurend in de gaten had gehouden begreep er niets van en dacht: "Hier moet ik het mijne van weten". Marnix, in de garderobe aangekomen, vertelde Sjef wat er gebeurd was. Sjef knikte begrijpend en legde Marnix uit dat hij op moest passen in een bar waar allerlei types rondliepen. Voor figuren, die er een sport van maakten wie het eerste een nieuweling in het bed kon krijgen. Die deden alsof jij de jongen van hun dromen was. Kerels die uit waren op een one night stand. Marnix was behoorlijk uit het veld geslagen door het verhaal. Het fijne gevoel van de avond verdween. Hij was, uilskuiken, er met twee voeten ingetrapt. Goedgelovig als hij was, had hij genoten van de aandacht van Niels en later Mourad, zich niet afvragend of er geen andere bedoelingen achter zaten. Tranen prikten achter zijn ogen. Sjef, die dat zag, trok hem even troostend tegen zich aan. "Er zijn ook nog gewone jongens op de wereld zonder vervelende bedoelingen zoals Niels." Marnix knikte en vermande zich. Hij bedankte Sjef, zei dat hij gauw weer eens terug kwam en liep naar buiten, naar zijn fiets. Het was een heldere nacht. In een flink tempo fietste hij naar huis. Hij liet intussen de avond nog eens aan zich voorbij gaan. Net nu het zo fijn was geweest, gebeurde er dit. Dat hij zoiets niet in de gaten had. Waarschijnlijk omdat hij meer gedronken had dan goed voor hem was. Hij had niet meer zo helder kunnen denken. Aan de andere kant was hij pas voor de eerste keer in een homobar. Hij kon er toch niet vanuit gaan dat hij iedereen zou moeten wantrouwen. Naarmate hij dichter bij huis kwam reed hij rustiger, kreeg hij een beter beeld van wat er gebeurd was. Hij begreep nu ook dat het in de bar als een wedstrijdje werd gezien wie er in slaagde een nieuweling als eerste te versieren. Maar van Niels had hij het eigenlijk niet verwacht. En als hij Sjef moest geloven was Niels niet zo. Nou dat moest hij nog maar eens zien. Marnix draaide de hoek om en zag hun huis al liggen. Hij verlangde nu toch wel erg naar zijn bed. Een klein stukje nog en hij was thuis. Een eind achter hem reed nog een eenzame fietser, die er echter voor zorgde dat er voldoende afstand bleef tussen hem en Marnix. Toen Marnix al lang binnen was stond de onbekende nog in de schaduw van een grote kastanje naar het huis te kijken. Zo bleef hij een tijdje doodstil staan. Hij keerde vervolgens zijn fiets, stak over en reed dezelfde weg terug vanwaar hij gekomen was. Intussen was Marnix de trap opgeslopen en deed de deur zachtjes dicht om niemand wakker te maken. Hij knipte het schemerlampje naast zijn pc aan en kleedde zich uit. Opnieuw trokken de gebeurtenissen van die avond aan hem voorbij. Toen hij in bed lag beleefde hij weer de sensatie van het uitgelaten dansen met Mourad. Hij zakte weg in een roes, herinnerde zich hoe opgewonden Mourad was geweest. Hij beleefde nog eens het gevoel dat hen was overvallen. In een geile stemming drukte zich tegen Mourad aan. Hij was hard, had een flinke erectie. Daaraan terugdenkend kon hij de verleiding niet weerstaan om zijn hand in zijn boxer te laten glijden en zijn pik vast te pakken en hem lekker te verwennen. Dan dwaalden zijn gedachten af naar Niels, die hij die avond ontmoet had. Die met zijn gespierde borstkas, zijn blonde krullen en niet te vergeten met zijn leuke kuiltjes in zijn wangen. Hij glimlachte bij de gedachte aan Niels. Met dat beeld voor ogen genoot hij van de opwinding die zich van hem meester maakte, de spanning en het naderende gevoel van het bijna klaar komen overgaand in een hevige uiteindelijke ontlading. Meteen echter sloeg de twijfel omtrent Niels weer toe. Had hij echt uit belangstelling contact met hem gezocht of was hij ook uit om te scoren? Zijn ogen vielen dicht en wat later was hij in een diepe slaap verzonken. Uit de diepe rimpels op zijn voorhoofd viel op te maken dat het ditmaal geen erotische droom was. Hij sliep die nacht aan een stuk door en pas bij het geluid van de wekker ontwaakte hij. 2010 © Hans Bernard

Marnix deel 1 (mm:romantisch, 2909 words) [1/10] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Update: Oct 19 2011	Kijkers/Lezers: 6155/4583 [74%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Marnix gaat voor de eerste keer naar een homobar.

Dit is deel 1 van totaal 10 delen.
	toon alle delen	volgend deel