ErotischeVerhalen.com: Het Web, de uitkomst door Shaun307

Het Web, de uitkomst. Rrriingg! Rrriingg! De bel van de voordeur. Ga weg. Rrriingg! Ga weg, schreeuwt het in mijn hoofd. Ik wil niemand zien, nooit meer. Rrriingg! De beller houdt aan. Weer gaat dat klereding. In sla het donsdek weg, spring het bed uit, pak mijn schoen, het raam open en smijt mijn schoen naar beneden in de richting van de deur. Ik kan nooit doel geraakt hebben anders gebeuren hier ter plekke wonderen, het is alleen een teken dat ik het er niet mee eens ben. "Au" hoor ik nog net voordat ik het raam sluit. Een demonische glimlach speelt om mijn lippen, toch doel geraakt. Maar wie was dat doel eigenlijk. Het zweet breekt me uit, wie weet heeft iemand van de buren mijn schoen op zijn hoofd gekregen. Het was nota bene ook nog een goede schoen, ik heb die straks weer nodig. Ach wat, ik kom mijn bed nooit meer uit en dan heb ik geen schoenen meer nodig. Ik snel mijn bed weer in en kruip diep onder het dekbed. Ring ring. Ring ring. De telefoon, ja dat had ik kunnen denken. Ring ring Ik pak het kussen naast me en dek daar de telefoon mee af. Dit kussen, gisteren lagen zijn blonde haren nog op dit kussen. ‘stairway to heaven' Nee hè. ‘stairway to heaven' Mijn mobiele, ja die stond ook nog aan daar heeft die lullo me gisteren op gebeld met zijn vreugdevolle boodschap. Meteen toen ik Eduard ontmoette heb ik Stairway to heaven als ringtone gedownload. Ja, wat wil je, ik was verliefd tot ver over mijn oren. Ik pak het apparaat en druk het uit, ten minste dat wil ik doen maar ik pak het verkeerde knopje. "Hé lief, ik heb spijt, laat me binnen, ik ben het. Je eigen Eddy" hoor ik een heel bekende stem aan de andere kant. Ik word week, zijn stem klinkt als het spreekwoordelijke muziek in mijn oren. Nee, ik moet hard zijn, hij komt er niet meer in. Letterlijk en figuurlijk. Ik verbreek de verbinding en zet het toestel uit. Ik kan wel janken, ik voel me zo gebruikt, ik weet wel dat ik nu medelijden met mezelf heb maar het overkomt me net iets te vaak. Gewoon aan de kant gezet. Gisterenmiddag ging mijn mobiele af en --‘Hoi lief met mij. Je moet maar niet meer op me wachten, ik heb een fantastische jongen ontmoet en ik wil met hem verder, denk ik. Mijn spullen kom ik nog wel halen. Ik bel je nog. Nu moet ik rennen'.-- Klik. En de verbinding is verbroken. Ik realiseer me na enige tijd dat ik nog steeds met de telefoon in mijn hand aan mijn oor sta. Langzaam gaat mijn hand omlaag en kijk onwezenlijk naar het kleine apparaatje waaruit zojuist een stem kwam die mijn hele leven op drijfzand heeft

Het Web, de uitkomst (mm:een-op-een, 7218 words)
Auteur: Shaun307	Toegevoegd: Jan 01 2003	Kijkers/Lezers: 6052/4448 [73%]	Waardering (verhaal): 10.00 (2 stemmen)
Het diepe dal, een berg van liefde. Ik heb het gevoel dat ik droom, dit kan niet echt zijn. En toch...