ErotischeVerhalen.com: Wie de schoen past ... - deel 1 door Lucky Eye [deel 1]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal mijn rug om nog wel grapjes over me gemaakt en af en toe moet ik nog wel eens een klap uitdelen maar het wordt dragelijker. Op m'n zestiende begin ik met uitgaan maar aan dates ben ik nog niet toe. Er zijn genoeg kandidaten die wel wat willen - vooral oudere mannen - maar ik houd de boot voorlopig nog even af. Ook laat ik mijn ouders weten dat ik homo ben. Grote schrik en vooral afkeuring. Ze zeggen het dan wel niet recht in mijn gezicht maar aan alles is gewoon te merken dat ze het er niet mee eens zijn. Het onderwerp wordt niet meer ter sprake gebracht. Zij beginnen er niet over en dus ik ook maar niet. Ook de mening van mijn zus (ze is 4 jaar ouder dan ik ben), die ik eerder dan mijn ouders al over mijn anders zijn inlichtte, is overduidelijk. Ze is van mening dat ik het mijn ouders maar liever niet moet vertellen. En dat ik zeker geen vriendjes mee naar huis moet nemen. De verhouding tussen ons is ineens vertroebeld en waar we voorheen alles met elkaar bespraken is er nu ineens een soort van ijskoud stilzwijgen. Al met al reden genoeg voor mij om te zorgen dat ik zo snel mogelijk op mezelf ga wonen. Al voor mijn achttiende schrijf ik me in bij de woningbouwvereniging en binnen een jaar krijg ik een woning toegewezen. Tot grote opluchting van mijn ouders volgens mij. In de bijna drie jaar dat ik nu gewerkt heb, heb ik genoeg geld bijeengespaard om mijn eigen huisje langzaamaan leuk in te kunnen richten. In tegenstelling tot andere dagen kom ik vandaag echter niet echt fris thuis. Het is hartstikke warm voor eind mei en na de drie kwartier fietsen van het werk naar mijn flat ben ik drijfnat van het zweet. Binnen in mijn woning is het gelukkig heerlijk koel. De enige plaats waar ik in de zon kan zitten - waar ik nu absoluut even geen behoefte aan heb - is het balkon met uitzicht over de weilanden die rond de stad liggen. In de hal schiet ik meteen uit mijn gympen en blootsvoets slof ik naar de bank. Daar laat ik me met een grote plof neervallen, niet van plan om ook nog maar een steek uit te voeren vandaag. Maar ja ... als ik daar dan zo lig, voel ik na geruime tijd toch wel de ‘inwendige Theo' om verzorging smeken. Hij heeft grote dorst en eigenlijk ook best wel honger. De dorst kan ik snel verhelpen door een grote fles cola uit de koelkast te rukken en daar een aantal flinke slokken van te nemen maar de honger ... dat is een ander verhaal. Daar moet ik toch zelf iets aan doen en daar ... heb ik helemaal geen zin in. En bovendien moet ik eerst ook nog boodschappen gaan halen omdat de koelkast net liet zien over weinig voorraad te beschikken. Dus en boodschappen halen en koken??? Nahhhh, deze jongen mooi niet gezien. Maar ja, honger lijden is ook geen optie natuurlijk. Ik besluit nog wat te wachten en val warempel in slaap op de bank. Als ik wakker word, staat de grote wijzer bijna op de twaalf en de kleine zowat op de vijf. Heb ik dus zowat twee uur liggen pitten. Nou ja, wat maakt het ook uit. Twee lichamelijke gevoelens strijden nu het hardst om mijn aandacht. Ten eerste is daar een gigantische knuppel ter hoogte van mijn kruis die gilt om verlossing van een aantal zaadcellen en dan is er ook nog dat knagende gerommel in mijn maag dat er waarschijnlijk de oorzaak van is dat ik wakker geworden ben. Eventjes ben ik in dubio over wat ik nu moet: eerst rukken of toch eerst maar eten bestellen? Ik besluit mijn hormonale aanvechtingen even te laten wachten en haal uit de keukenla het lijstje tevoorschijn van de pizzabezorgdienst. Mijn ogen glijden langs de Italiaanse verrukkingen (leuke woordspeling, nietwaar??) en kies voor een Quattro Stagione. Languit liggend op de bank tik ik het nummer in op mijn draagbare telefoon. Een vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn noteert mijn bestelling voor eenmaal nummer 18 en meldt zich af. Nu is het tijd voor dat andere gevoel dat nog steeds onverminderd aanwezig is. Het snel gepleegde telefoontje heeft de grootte van mijn pik absoluut niet doen afnemen. Ik maak de knoop van mijn jeans los en trek de rits naar beneden. Daarna schuif ik broek en shorts in een beweging tot op mijn knieën. Mijn stijve knalt daarbij hard tegen mijn goed gespierde onderbuik aan. Ik strek me uit op de bank en begin mijn pik en ballen te strelen. Een heerlijk gevoel maakt zich van me meester en al snel lig ik hardop te kreunen. Ook mijn T-shirt trek ik uit en met beide handen glijd ik daarna over mijn bovenlijf. Ik wind mezelf verder op door langdurig met mijn harde tepeltjes te spelen en als ik dan terug naar mijn kruis ga, zit er niets anders op dan hard te trekken. Met grote stralen spuit mijn warme - zowat kokende - zaad naar buiten en op datzelfde moment wordt er gebeld. Shit, roep ik hardop. Mijn pik lekt nog na. Snel pak ik wat papieren zakdoekjes en begin het witte spul weg te vegen. De bel gaat nog een keer. Dan hijs ik m'n broek op en loop naar de deur in de hoop dat ik al het sperma verwijderd heb. Voor de deur staat een jongen met mijn pizza. "De pizzabezorgdienst, meneer. Dat wordt dan 7 euro en 50 cent." "Oké, ik zal even geld voor je halen." Wetend dat hij me de pizza heus niet zal geven voordat ik hem het geld heb overhandigd - geen enkele bezorger voor hem deed dat tenminste - draai ik me meteen om teneinde mijn portemonnee op te halen vanuit de woonkamer. Als ik met het geld de hal in loop, merk ik dat hij ergens geboeid naar staat te kijken want zodra ik in zijn gezichtsveld kom, schrikt hij op om zich meteen ook weer te herstellen. Ik werp een snelle blik over mijn schouder om te kijken of ik kan zien wat zijn interesse opwekte maar ik zie echt niets bijzonders. Ik tel hem 8 euro's in de hand en zeg dat hij de vijftig cent mag houden als fooi. Dan krijg ik de doos die ontzettend warm aanvoelt. Ik bedank hem en wil de deur al sluiten als hij zijn mond opent en begint te praten. "Meneer?" "Ja?" "Als u de volgende keer weer een pizza wilt bestellen, zou u dan dit nummer kunnen bellen?" Hij overhandigt me een kaartje. Daarop staat het logo van de bezorgdienst met daaronder, handgeschreven, zijn naam ‘Farid' en een 06-nummer. Ik vraag hem waarom. "Over alles wat ik rechtstreeks plaats, krijg ik provisie." Ahhh een echte zakenman dus. "Oké, Farid. Dat komt in orde." We groeten elkaar en dan doe ik de deur dicht. Ik breng de pizza naar de keuken en bedenk me dan ineens dat ik wel vreselijke honger moet hebben. Normaal laat ik een jongen nooit zomaar, zo gemakkelijk aan mijn ogen ontsnappen. Snel ren ik naar de voordeur en loop de galerij op. Over de balustrade kijk ik naar beneden en zie nog net hoe hij de straat uitrijdt. Shit. Nou ja, dan maar eten. Twee dagen later bel ik het nummer op het kaartje. Farid neemt op en ik bestel eenzelfde pizza als de keer daarvoor. Ik pas ervoor op dat ik dit keer niet ga liggen rukken in de tijd dat ik moet wachten want het is eigenlijk best wel gênant om met zoveel plakspul in je shorts naar de deur te moeten. Wel doe ik mijn best om er leuk en een beetje uitdagend uit te zien. Je weet tenslotte maar nooit of zo'n jongen niet geïnteresseerd in mij is. Ik doe een korte broek aan over een slip en verder niets. Het weer laat het toe tenslotte, niet dan? Als de bel gaat, spring ik op en haast me naar de voordeur. Hetzelfde openingszinnetje volgt waarna hij me een brede glimlach schenkt. "En hoeveel verdien je nou op één zo'n pizza," vraag ik hem. "Niet zoveel hoor, meneer. 10 Eurocent, maar alles is lekker meegenomen natuurlijk hè. En het is naast de fooien bovenop het loon dat ik verdien natuurlijk." Waarschijnlijk omdat hij me nou ziet als een vaste klant krijg ik de doos al overhandigd voordat ik gedokt heb. Ik zeg hem dat ik het geld ga halen. Ik zet de pizza in de keuken neer en haal dan mijn portemonnee op uit de woonkamer. Als ik dan de hal weer inloop zie ik hem weer verschrikt opkijken. Ik laat niet merken dat het mij opgevallen is en pas een truc toe om hem een tijdje rustig te kunnen bekijken. De vorige keer kwam ik met gepast en uitgeteld geld naar hem toe maar dit keer betaal ik hem vanuit mijn portemonnee met een briefje van 20. En terwijl hij in zijn beurs op zoek gaat naar wisselgeld, heb ik voldoende tijd om hem uitvoerig in me op te nemen. Hij is van Turkse of Marokkaanse afkomst, het verschil kan ik niet zien. Hij is tegen de 1.85, zo schat ik en mooi slank. Hij draagt een groen poloshirt en een witte spijkerbroek die strak om zijn lijf zit en ... heeft een harde in zijn broek. Ahum, ik begin me iets ongemakkelijk te voelen, word wat rood in het gezicht en denk snel aan iets heel kouds. Als hij naar me opkijkt, zie ik twee mooie, bruine ogen. Wauw, hij ziet er echt cute uit. Netjes geeft hij mij geld terug tot de 7,50 die ik hem schuldig ben en dan geef ik hem opnieuw 50 cent fooi. Hij bedankt me uitvoerig en zegt dat hij graag nog eens langs komt. We nemen afscheid en ik kijk hem na als hij de galerij afloopt. Bij de deur naar de trappen draait hij zich om en steekt zijn hand op. Ik blijf buiten staan en kijk toe hoe hij zijn helm opzet en de rode brommer start. Dan pas herken ik in de kleuren van zijn kleren en het vervoermiddels iets: de kleuren van de Italiaanse vlag. Hij rijdt weg en nogmaals steekt hij zijn hand naar me op. Heb ik het overdreven? Als ik dan in de deuropening sta om naar binnen te gaan, blijf ik even staan om de hal in me op te nemen vanaf de plek waar hij stond en vraag me verbaasd af wat daarin nou zo interessant is. Het behang kan het niet zijn omdat het een van de allergoedkoopste soorten is. De kapstop stelt ook niets voor en dan zie ik ineens mijn groene Converse All Stars® Chuck Taylor sneakers staan en herinner me dat die daar de vorige keer ook stonden, op precies dezelfde plek. Heeft die lekkere gast een voorliefde, een fetisj, voor gympen??? Op zaterdag besluit ik dat uit te proberen. In werk in de middagploeg en ben pas tegen elf uur 's avonds thuis. Meteen tik ik Farids mobiele nummer in en gelukkig neemt hij zelf op. "Hé, heb jij zo laat nog dienst?" "Ja. Het is weekend hè en dan willen mensen op de meest gekke tijden eten. Wat moet ik u komen brengen?" "Je mag me iets komen brengen als je me belooft dat ‘u' weg te laten," antwoord ik laconiek en met een duidelijk lach in mijn stem. Hij grinnikt en zegt dat hij het zal proberen. Opnieuw vraagt hij naar mijn keuze maar ik zeg hem dat hij maar iets moet kiezen. "Verras me maar!" Binnen een half uur staat hij voor mijn deur. Dit keer open ik niet zo sexy als anders. Ik draag nog wel een korte broek maar heb mijn T-shirt aangehouden omdat het nu toch wel wat fris is. En ... ik heb mijn sneakers aangetrokken. Zodra ik opendoe, zie ik meteen zijn blik mijn gang inschieten en inderdaad naar de plek waar de vorige keer mijn gympen stonden. "Hé, goed je te zien. Heb je tijd om even binnen te komen?" Even is hij van zijn stuk gebracht en weet hij niet wat te moeten zeggen maar dan gaat hij met een knik akkoord en komt binnen. "Loop maar door," zeg ik en ik wijs hem de deur aan die hij moet nemen. Zo kan ik hem ook eens van de andere kant bekijken. En dat ziet er absoluut niet slecht uit. "Zet de pizza maar op de tafel neer en pak maar een stoel. Wil je wat drinken?" Opnieuw knikt hij. "Hè, niet zo verlegen man. Ik eet je niet op." Hij lacht zijn tanden bloot en ook dat ziet er ontzettend goed uit. Langzaamaan begint er bij mij iets leuks te groeien. Ik geil op deze jongen en dat is op zich best wel vreemd. Normaal heb ik dat niet zo snel. Er groeit bij mij heus wel vaker iets als er iets leuks voorbijkomt maar dat ik daar meteen het gevoel aan hecht dat ik iets met die persoon wil, is iets nieuws. Ik ben in de regel niet zo snel met seks. Maak liever eerst rustig kennis en dan maar bekijken wat er van komt. Maar als deze jongen geilt op mijn gympen dan ... Nee, niet te snel op de dingen vooruitlopen. Misschien is hij wel gewoon hartstikke hetero en wil hij helemaal niets van zo iemand als ik. Hij zegt dat hij graag een cola wil en ik haal het voor hem uit de keuken op. Terwijl ik aan mijn pizza begin, praten we over van alles en nog wat of beter gezegd, ik vraag dingen en hij geeft antwoord. Echt spraakzaam is hij van zichzelf niet. Hij lijkt me echt het type dat eerst de kat eens flink uit de boom moet kijken en daar is op zich helemaal niets mis mee. Ik kom te weten dat hij van Marokkaanse afkomst is en 16 jaar jong. Hij komt uit een groot gezin met in totaal 10 kinderen waarvan er 3 ouder dan hij en de rest jonger. Zijn vader werkt als buschauffeur en zijn moeder doet het huishouden. Voor aanvulling van zijn zakgeld werkt hij bij de pizzeria als koerier en daarnaast heeft hij samen met zijn broertje van 14 nog een krantenwijk. Hij doet VWO en wil huisarts worden. Als ik uitgegeten ben, sta ik op en loop naar de zithoek toe. "Kom joh, hier zit het gezelliger zeg ik tegen hem." Tot nu toe heeft hij, naar ik aanneem, de sneakers nog niet aan mijn voeten gezien maar daarin breng ik verandering als ik onderuitgezakt op de bank mijn benen op de lage tafel leg. Terwijl hij opstaat en naar me toeloopt, zijn de ogen van Farid duidelijk op mijn groene All Stars gericht. En ook groeit er duidelijk iets bij hem. Jammer op zich dat getinte mannen niet zo duidelijk kleuren. "Gave gympen," zegt hij als hij op een eindje afstand van me plaatsneemt. "Ja, hè," beaam ik. "Dit merk vind ik echt de beste. Ze zitten goed, ze staan goed. En ze zijn in heel veel verschillende soorten te krijgen. Heb jij dit merk ook?" "Nee man. Dat kan ik niet betalen. Veel te duur voor mijn portemonnee," zegt hij met een glimlach. Ons gesprek verstomt wat terwijl we onze glazen leegdrinken maar aan zijn heen en weer geschuif op de bank merk ik dat hij met een vraag zit. "Waarom stel je je vraag niet gewoon?" "Hoe bedoel je?" "Kom, Farid. Het is duidelijk dat je me iets wilt vragen. Je schuifelt de hele tijd heen en weer, man!" Opnieuw wordt het stil. "Geen enkele vraag is mij te gek hoor?" "Nou, dat weet ik zo net nog niet," zegt hij terwijl het lijkt alsof hij zijn eigen schoenen aan een grondige inspectieronde onderwerpt. "Hé! Als je mijn gast wilt blijven, zul je moeten leren dat mij niets te gek is. Kom op vuur af die vraag!" Nog steeds blijft het stil. Ik blijf mijn ogen op hem gericht houden en zie dat die stijve van hem er nog steeds is. Waarschijnlijk dus toch een vraag met een erotische lading en daarom kijk ik ook verbaasd op als hij uiteindelijk de vraag stelt. "Spuit jij nieuwe schoenen ook altijd in?" Zoiets had ik dus niet verwacht. Een huis-tuin-en-keuken-vraag over de behandeling van nieuwe schoenen??? "Met zo'n spuitbus zodat ze geen water doorlaten bedoel je?" "Nee, dat bedoel ik niet," zegt hij terwijl hij nog steeds naar zijn schoenen staart. "Ik dacht al. Het heeft ook geen zin trouwens hoor. Dit soort gympen hoort gewoon lek te zijn als het regent." Ik laat het volgen door een luide lach en eventjes kijkt hij me aan. Hij glimlacht. Gelukkig, hij begint iets te ontdooien. Iets van zijn pantser lijkt af te vallen. "Maar wat bedoel je dan wel, Farid?" "Ahhh, nee joh, laat maar. Gewone stomme opmerking van mij." "Stomme opmerkingen bestaan er niet en bovendien heb je mij nou hartstikke nieuwsgierig gemaakt, dus ik wil het weten gewoon!" Omstandig begint hij me uit te leggen wat hij bedoelt. Hij stamelt, hakkelt en stottert dat het een lieve lust is en als hij uitgepraat is, ben ik degene met een rood hoofd. "Doe je dat echt?" Hij knikt. "Wauw!" Ik ben even van mijn stuk gebracht en doe ook geen moeite om dat te verbergen. "En?" vraagt hij als mijn antwoord op zich laat wachten. "Nee, joh. Dat heb ik nog nooit gedaan. Doe jij het wel?" "Ja, elk nieuw paar schoenen, gympen dan hè, spuit ik in." "Waarom?" "Gewoon omdat ik dat lekker vind." "Je hebt iets bijzonders met schoenen dus." "Ja. Vind je dat gek?" Hierover moet ik lang nadenken. Zelf heb ik dat soort dingen niet maar daarom hoeft het nog niet gek te zijn. Als iemand door zoiets een bepaalde opgewondenheid krijgt, want daar gaat het om neem ik aan, hoeft dat toch niet gek te zijn? Sommige mannen houden van piercings en tatoos, anderen van vrouwen in lingeriesetjes en eigenlijk is dit net zoiets. "Nee, ik heb zoiets niet maar daarom hoeft het nog niet gek te zijn," verwoord ik mijn eigen gedachten. Hij kijkt me recht aan en schenkt me een brede glimlach. Mijn hersens werken op volle toeren en al heel snel bouw ik mijn plannetjes op om deze leuke jongen te krijgen waar ik hebben wil. "Welke maat heb jij?" "43." "Hé, ik ook. Wil je ze passen?" En zonder op antwoord te wachten knoop ik de veters van mijn All Stars los. Hij zit me verbaasd aan te kijken en doet dat nog als ik ze hem aanreik. "Kom op joh. Hier is je kans," zeg ik met een brede lach. Hij neemt mijn schoenen aan en de verbazing maakt plaats voor verrukking, zo blijkt uit de schittering in zijn ogen. Snel schiet hij zijn eigen gympen uit en trekt hij de mijne aan. Met uiterste concentratie knoopt hij de veters dicht alsof hij relikwieën aan zijn voeten heeft in plaats van gewone sneakers. Dan staat hij op en loopt stapje voor stapje heel rustig door de kamer. Wauw, hij is echt mooi. En de schoenen staan hem uitstekend. Inwendig lach ik om mezelf. Ontwikkel ik nou ook al een fetisj voor mijn eigen schoenen? Als Farid vraagt hoe de schoenen hem staan, prijs ik hem de hemel in. Hij glundert nog meer. En dan, als hij weer gaat zitten op de bank, schiet ik mijn volgende pijl af. "Ze zijn nog maar vier weken oud. Kun je ze dan ook nog inspuiten?" Door het dragen van mijn schoenen is de jongen zijn eerste verlegenheid en schaamte nu helemaal te boven. "Zeker wel!" "Samen doen dan?" En zonder op antwoord te wachten, sta ik op, maak ik de knopen van mijn jeans los, trek mijn broek en short in een beweging naar beneden en ga met ontbloot onderlijf weer op de bank zitten. "Kom op, geef mij er ook één," zeg ik hem. Nadat hij eerst heeft zitten toekijken hoe ik mij ontblootte, handelt hij nou razendsnel. Een schoen vliegt door de lucht mijn kant uit en zelf gaat hij vlak bij mij op de grond zitten. Zijn spijkerbroek en slip schuift hij naar zijn enkels en meteen begint hij te sjorren aan zijn stijve pik. Een ding met behoorlijke afmetingen waarvan ik de lengte niet durf te schatten. Mijn schoen, groen met roze vetergaten, staat naast hem. Hij rukt als een bezetene en kreunt enorm. De opwinding tijdens de voorfase - het mogen dragen van mijn schoenen - is er de reden van dat hij al snel klaarkomt. Vlak voordat het zover is, steekt hij zijn stijve in de schoen en spuit zijn lading erin. Ik zie het weliswaar niet maar de schokkende heupbewegingen en geluiden die hij produceert, maken me duidelijk dat hij een enorme ontlading heeft. Ik ruk ondertussen nog rustig. Zit helemaal onderuit gezakt met als doel dat Farid alles van mij goed kan zien. Af en toe laat ik de middelvinger van mijn rukhand ook eventjes mijn spleet verkennen. Terwijl hij daar zit na te hijgen, geef ik aan dat het heerlijk is, dat ik ontzettend geniet. Hij glimlacht naar me. "Kom op, joh," roept hij me toe. "Spuiten moet je! Je schoen wacht erop! Ga harder!" Ik voldoe aan zijn verzoek en verhoog het tempo. Als hij merkt dat ik mijn hoogtepunt nader, zet hij de schoen die hij gebruikt heeft op de grond neer, kruipt naar me toe en pakt mijn schoen. "Aangeven als je komt, oké?" Ik knik. "Ik kom," schreeuw ik even later. Meteen doet Farid de schoen over mijn lat en dan spuit ook ik een schoen vol. Het is vreselijk raar om te doen maar wel de moeite waard. Ik ben met deze geile jongen op de goede weg. Ik melk al het zaad eruit en kijk dan naar de jongen. Zijn ogen zijn nog steeds vol van schittering en daarom begrijp ik dat we nog niet klaar zijn. "En nu?" "Nu moet je het spul lekker aan de binnenkant van de schoen uitwrijven." En hij laat me zien wat hij bedoelt. Hij haalt een klodder in zijn eigen schoen van het bovenwerk af en smeert de zool ermee in. Ik volg zijn voorbeeld. Na een tijdje stopt hij. "En dan haal je de veters eruit en ga je de binnenkant van je schoen likken." "Ho!" zeg ik terwijl hij druk doende is met het verwijderen van de veters. "Zullen we dan ruilen van schoen?" "Wauw, te gek man! Awesome!" Meteen steekt hij mij zijn schoen toe en reik ik hem de mijne aan. Even later lik ik zijn zaad op. Het heeft een heerlijke smaak en heeft mijn rechterschoen een heel bijzondere geur gegeven. Als we uitgelikt zijn vraag ik hem of hij beide schoenen altijd tegelijkertijd inspuit. "Ja, maar wel met twee verschillende ladingen," verklaart hij grinnikend. "Dus je rukt je tweemaal af?" "Ja! Geen probleem toch of kun jij dat niet?" Ik schenk hem een brede glimlach en vraag hem of hij me soms op de proef wil stellen. "Inderdaad!" zegt hij uitdagend. Ik neem de uitdaging aan en al snel rukken we beiden opnieuw. De schoenen krijgen een tweede lading te verwerken waarna we weer wisselen van exemplaar. Het is een heerlijk geile avond zo met hem en ik had best nog veel meer willen doen maar als hij vraagt hoe laat het is en ik hem zeg dat het al bijna twaalf uur is, trekt hij snel zijn kleren omhoog en zegt dat hij moet gaan. "Kom je nog eens terug?" "Je belt maar als je een pizza nodig hebt," zegt hij in de deuropening tegen me. "Afgesproken." Hij rent de galerij af naar het trappenhuis en is razendsnel beneden. Bij zijn brommertje zwaait hij naar boven en rijdt dan snel weg. Op woensdag ben ik toe aan een nieuwe pizza. Of beter gezegd toe aan iets leuks met Farid. De pizza's zijn een lekker excuus maar liever zie ik hem en als het even kan zonder al te veel kleren. Meteen bij thuiskomst bel ik zijn nummer maar ik krijg zijn voicemail. Ik spreek een boodschap in en wacht af. Het is tegen halfvijf als hij me terugbelt en vraagt wat hij moet komen brengen. "Die van zaterdag was prima. En neem voor jezelf ook iets mee. Dan kunnen we samen eten." Vijftien minuten later belt hij aan en laat ik hem binnen. Snel zitten we achter de warme pizza's en nadat we de tafel leeggeruimd hebben, schenk ik hem een glas cola in en voor mezelf spa blauw. Met al die pizza's moet ik een beetje op mijn lijn letten, tenslotte. Uitdagend leg ik opnieuw mijn benen op tafel zodat hij mijn sneakers goed kan bekijken en lang duurt het niet voordat hij vraagt of hij ze een poosje mag aanhebben. Terwijl hij de mijne aantrekt, probeer ik die van hem. Ik vind het een heel vreemd gevoel om de schoenen van een ander te dragen. Ze passen, dat wel maar het comfort van mijn eigen is toch duidelijk beter. Hij glundert en paradeert net als de vorige keer met de groen/roze All Stars door de kamer. Opnieuw vraagt hij hoe ze hem staan en ook dit keer wuif ik hem weer complimenten toe. Als hij na een tijdje gaat zitten, lanceer ik de laatste acte van mijn zorgvuldig uitgevoerde plan de campagne. "Zeg, zou je ze niet een paar dagen willen lenen?" Ik zie zijn ogen groot worden en dat niet alleen van verbazing en ga er meteen op in. "Kun je laten zien hoe goed ze je staan aan je vrienden." "Meen je dat echt?" "Ja, natuurlijk. Je kunt ze vanavond wel meenemen en als je dan de volgende keer komt, neem je ze weer mee terug." Dan ontstaat er een brede, diepe groef in zijn voorhoofd: de overbekende denkrimpel. En als hij niet meteen zijn bedenkingen onder woorden brengt, begin ik me af te vragen of ik misschien te ver gegaan ben. Maar zijn reactie komt. "Wil je er iets voor terug?" Hij heeft door dat het niet voor niets zal zijn maar lijkt bereid tot het sluiten van een deal want anders had hij de schoenen wel meteen uitgetrokken. Ik glimlach naar hem en als hij gaat zitten vertel ik hem wat ik ervoor terug wil. Zoals altijd is hij ook nu spontaan. "Maar ik ben geen flikker?" "Heb ik dat gezegd dan?" "Nee, maar je wilt wel dingen van me." "Ja. Jij wilt tenslotte mijn schoenen dragen nietwaar?" Ik merk nu op dat getinte jongens toch kunnen kleuren. Op zijn linker jukbeen heeft hij een moedervlek zitten en deze wordt iets donkerder als hij zich verlegen voelt. Een heel klein teken, maar toch. "Ik doe het met meiden." "Prima," antwoord ik laconiek maar zonder de glimlach van mijn gezicht te halen. "Ben jij een flikker?" "Ik noem mezelf niet zo omdat het een scheldwoord is. Liever noem ik mezelf homo." "Sorry," mompelt hij een verontschuldiging met zijn hoofd naar beneden en zijn ogen gericht op mijn schoenen. "Maar hoever wil je gaan dan?" "Het is mijn bedoeling om zover mogelijk te gaan," leg ik hem uit, "maar ik zal nooit verder gaan dan jij wilt." Hij richt zijn hoofd op en kijkt me recht in de ogen. Dan slaat hij ze weer neer. "Het is een kwestie van vertrouwen, Farid." Opnieuw kijkt hij me aan. "Mag ik erover nadenken?" Ik lach en zeg hem dat het echt niet de bedoeling is dat we nu meteen iets gaan doen. "Ga jij maar rustig eerst naar huis met mijn schoenen, en je eigen, en denk erover na. Ik hoor wel van je als je een beslissing genomen hebt. Oké?" Hij kijkt me aan en glimlacht nu ook. "Ik ben wel serieus hoor! Ik zal je niet bedriegen!" "Daar vertrouw ik op, Farid." Op dat moment bliept zijn mobiele telefoon een paar keer. Hij bekijkt een sms'je en zegt dat hij moet gaan. Snel schrijf ik voor hem mijn werktijden voor deze maand op en als hij mij nog snel heeft opgenoemd op welke dagen en tijden hij werkt, laat ik hem uit en zoals de keren daarvoor blijf ik op de galerij staan tot hij op zijn brommer wegrijdt. Wel niets lekkers van mijn mooie vriendje gezien vandaag maar toch een duidelijke stap gezet, concludeer ik als ik weer binnen ben. Wordt vervolgd ... Dank ben ik verschuldigd aan mijn (inmiddels) vaste corrector die me op heel veel fouten, kleine en grote, heeft geattendeerd en me daarnaast goede vondsten heeft aangedragen. EP, bedankt! T. bedankt voor de aanzet tot de titel. Reacties zijn welkom op: lucky_eye@hotmail.com ©Lucky-Eye, mei 2005

Wie de schoen past ... - deel 1 (mm:overige, 5692 words) [1/8] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Update: Jul 02 2005	Kijkers/Lezers: 9723/6752 [69%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Als Theo een pizza bestelt, gebeuren er dingen die hij nooit had verwacht.

Dit is deel 1 van totaal 8 delen.
	toon alle delen	volgend deel