ErotischeVerhalen.com: Wie de schoen past ... - deel 1 door Lucky Eye [deel 1]

WIE DE SCHOEN PAST ... Een verhaal van Lucky-Eye Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. 1. Na een dag van hard werken kom ik doodmoe thuis. Ik werk in een drie-ploegendienst, vandaag van 6.00 uur tot 14.30 uur (met een half uur pauze), en houd me bezig met het onderhoud van grote machines. Een klus die de nodige kracht, technisch inzicht en niet bang zijn voor smerige handen en andere lichaamsdelen vereist. Gelukkig heeft mijn werkgever goede voorzieningen zodat ik na het werk altijd fris gedoucht en schoongekleed naar huis kan. Meteen vanaf school ben ik daar komen werken. Verder leren hoefde voor mij niet en bovendien kon ik meteen een baan krijgen, dus koos ik daarvoor. Ik werk met een vaste groep van drie collega's: allen oudere mannen van tussen de 30 en 60 jaar. Een prima stel kerels. Ze weten van aanpakken maar ook van een lolletje af en toe. Ze hebben me heel veel geleerd en nu na 4 jaar werken ben ik bijna net zo goed als zij zijn. Heel af en toe troeven ze me nog af met hun vakkennis maar dat heeft gewoon te maken met de jarenlange werkervaring die zij hebben. Ooit zal ik net zo goed, of misschien wel beter, zijn als zij. Het leuke aan hen is dat zij me nooit echt als het ‘broekie' hebben beschouwd. Vanaf de eerste dag, ik was toen nog maar 16, was ik voor hen gewoon een collega. Ze weten ook dat ik homo ben omdat ik daarover eerlijk geweest ben tegenover hen toen daar ooit een grapje over werd gemaakt. Na het werk douchen we altijd omdat je er toch wel smerig van wordt. Ik heb altijd shampoo, douchegel en dat soort dingen bij me. Zij doen het meestal met een stukje zeep omdat ze zich thuis waarschijnlijk nog een keer douchen. Maar ... wat ik bij de baas kan doen, doe ik niet thuis. Toen ik op een dag met een handdoek om mijn middel bezig was mijn nagels schoon te maken met een nagelborsteltje zei Kees: ‘Hé je lijkt wel een flikker man, zo netjes ben je op jezelf!' Voor mij was toen het moment gekomen om gewoon toe te geven dat ik op jongens viel. Het maakte me niet uit hoe ze erover zouden denken. Ik heb me toen naar Kees omgedraaid en hem gezegd dat ik het met jongens deed. Grote ogen alom. ‘Het was maar een grapje hoor,' verdedigde Kees zich toen. ‘Ja, maar van mij niet hoor. Ik doe het met jongens omdat ik dat nou eenmaal fijn vind,' reageerde ik kalm. We hebben toen met z'n vieren heel lang gepraat en ik kwam tot de conclusie dat ze er absoluut geen moeite mee hadden dat ik anders dan hen was. Gelukkig maar want zoiets moet de werksfeer niet verpesten, toch? En dat zoiets de sfeer kan verpesten, weet ik nog heel goed van school. Op de basisschool is er nog niets aan de hand. Ik ben me nog niet bewust van mijn anders zijn. Maar tegen m'n twaalfde beginnen de hormonen ook bij mij op te spelen en ontdek ik dat ik op jongens val. Eerst grote schrik en natuurlijk ontkenning maar lang houd ik dat niet vol. Jongens zijn gewoon mooi om te zien en bij het zien van extreem mooie exemplaren zoals Leonardo di Caprio, Tom Cruise of Brad Pitt krijg ik steevast een keiharde in mijn broek: duidelijk zat dus! Maar met het wegvallen van die twijfel beginnen ook de pesterijen. Ik weet niet hoe anderen het merken - misschien kijk ik te veel om me heen tijdens het douchen - maar het wordt opgemerkt. Ik hoor klasgenoten met elkaar fluisteren en als ik eraan kom, wordt het ineens stil. Mijn gymkleren, die altijd op een vaste plek in een tasje op school hangen, worden aan stukken gesneden. Mijn kluisje brandt op merkwaardige wijze uit. De banden van mijn fiets staan regelmatig leeg en ga zo maar door. Allemaal dingen waar je niets aan kunt doen omdat de dader niet bekend is. Ik neem me echter voor het niet over mijn kant te laten gaan zodra ik een van die treiterkoppen zal betrappen. Tijdens een middagpauze word ik door de grote broer van een mijn klasgenoten uitgemaakt voor ‘flikker' en meteen sla ik erop los. Een gigantische vechtpartij volgt tussen de boomlange vierdejaars en mij en hoewel ik de mindere partij ben - jonger, lichter en minder sterk - sla ik flink van me af. Leraren moeten ons uit elkaar halen. Natuurlijk wordt er gepraat op de kamer van de adjunct nadien maar ik ben niet van plan mijn mond open te doen en de ander ook niet. We krijgen allebei ontzettend veel straf en als we het kantoor verlaten, voegt hij me toe dat hij me nog wel zal krijgen. ‘Graag!' antwoord ik strijdlustig. Die eerste tijd ben ik best wel bang. Ik heb dan wel een grote mond maar wat als hij met een stel vrienden me ergens opwacht? Gelukkig voor mij gebeurt dat niet. Het positieve resultaat van die vechtpartij is dat het pesten minder wordt. Blijkbaar heb ik een signaal afgegeven. Natuurlijk worden er achter

Wie de schoen past ... - deel 1 (mm:overige, 5692 words) [1/8] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Update: Jul 02 2005	Kijkers/Lezers: 9705/6743 [69%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Als Theo een pizza bestelt, gebeuren er dingen die hij nooit had verwacht.

Dit is deel 1 van totaal 8 delen.
	toon alle delen	volgend deel