ErotischeVerhalen.com: Metro Paradis door Heet in Brussel

Sinds de aanslagen van Madrid en Londen wekt de metro bij de meeste mensen alleen maar nare associaties aan uitééngereten lijken en angstkreten van verminkte slachtoffers. Bij mij niet. Ik heb heel wat aangenamer herinneringen aan de metro. Neem nou twee weken geleden, toen ik na het werk wat verveeld zat aan te staren tegen mijn collega Gert, hij op weg naar het Centraal Station en de trein, ik op weg naar huis. We zochten wanhopig om iets tegen elkaar te zeggen behalve het werk. Bij de eerste stop stapten er een paar Magrebijnse meiden op die alle ogen naar zich toetrokken. Dijlaarzen, netkousen, korte rokjes, diep gedécolleteerde bloezen, gefriseerde haren doorvlochten met veelkleurige haarlinten, fel aangestifte mond en met rouge geaccentueerde jukbeenderen gaven hun een hoerige uitstraling, die tegelijkertijd afstootte en aantrok. "Waren het soms straatmadeliefjes?", vroeg ik me inwendig af toen de dames - nou ja! - na even rondgekeken te hebben in het metrostel naast ons kwamen zitten. Alhoewel er plek genoeg was om lichamelijk contact te vermijden, schoof mijn bankgenote haar dij heel dicht tegen de mijne. Aan de overzijde ging het nog een stapje verder. Dat grietje was half zijlings gaan zitten, de benen hoog over elkaar gekruist zodat ik benevelende porties dij te slikken kreeg en met haar borsten zwaar tegen de bovenarm van mijn collega aanleunend. Die had ondanks zichzelf een hoogrode kleur gekregen. Misschien was het bij mij net hetzelfde. Wat ik in elk geval wist is dat mijn pik klopte als een drilboor. Was ik alleen geweest, dan had ik zeker aanstalten gemaakt, maar de aanwezigheid van mijn collega maakte me ongemakkelijk. Wellicht was hij zo politiek correct dat hij scharrelen met losse meiden afkeurde. Twee haltes gebeurde er niets, tot de grietjes haast aan hun charmes gingen twijfelen. "Elle te plait pas? Bevalt ze je niet?", sprak mijn overbuur me tenslotte aan. "Het is niet haar die ik tegenover me heb zitten", kaatste ik de bal terug. "En ik, beval ik je dan?", vroeg ze terug. Prompt legde het grietje naast me haar hand op mijn kruis en fluisterde schor. "O ja chérie. Jij bevalt hem. Hij is zo hard als en betonijzer". "O ja? Is dat zo?", zei de meid tegenover me. Haar geklauwde handen op mijn dijen plaatsend, boog ze haar bovenlichaam naar me toe, tot haar gezicht slechts enkele centimeters van me verwijderd was, ik bevangen werd door de geur van haar parfum en door de duizelingwekkende geul tussen haar loshangende tieten. Ik was helemaal in haar ban en stulpte mijn lippen al voor een zoen terwijl de hand in mijn schoot knijpende bewegingen maakt in mijn lul. "Maar jij bevalt me helemaal niet", liet ze zich met een wrede keellach achterovervallen, me achterlatend met de as van ontgoocheling in mijn mond. "Jij daarentegen" richtte ze zich tot Gert. Ze legde haar vingers op zijn kin en draaide zijn gezicht naar het hare toen, nam toen zijn hand en drukte die tegen haar borsten. Daartegen was geen sneeuwman bestand en spoedig kon ik zijn tong niet meer van de hare onderscheiden. "Tu devras te contenter de moi. Je zal je tevreden moeten stellen me mij", klonk het naast me. Ik keek haar aan en zag een gelaat, dat ondanks de maquillage en de al dan niet gespeelde geilheid, nog iets heel meisjesachtigs en prils had en daarom mijn eerlijkheid afdwong. "Tu est belle. Je bent mooi" Mijn oprechtheid brak haar masker open in een glimlach. Ze kwam overeind. "Viens", zij ze en reikte me haar hand. "On va faire l'amour. We gaan de liefde bedrijven. Komen jullie ook tortelduifjes?". Omarmd kwamen me met zijn vieren uit de metro, alsof we elkaar al een eeuwigheid kenden. Ze bleken Zohra en Djamila te heten en te houden van het leven, van hun lichaam en van de liefde. Ze vonden het de normaalste zaak toe te geven aan hun lusten en te nemen waar ze zin in hadden, ook als iemand anders dat als zijn of haar eigendom beschouwde. Dat veel mensen zo moeilijk deden rond seks, daar konden ze niet bij. "Ik heb zin in jou. Heb jij zin in mij?". Zo éénvoudig was dat toch? Of niet soms? Hun naïviteit werkte aanstekelijk. Zohra troonde ons mee naar het appartementje dat ze met zijn beiden deelden. Het interieur leek zo te zijn weggeplukt uit een Oosterse fantasie van Duizend-en-een-nacht. Overal stapels kussens, gekalligrafeerde Arabische motieven en kaarsen, die ze aanstaken voor ze de zware overgordijnen dichttrokken. Ze kleedden elkaar al strelend uit terwijl ze ons lieten toekijken, eerst Zohra Djamila en toen andersom. Ze waren prachtig gebouwd: misschien iets te mollig naar westerse normen, maar met zware borsten en gitzwarte haar dat als rijpe druiventrossen afhing tot op hun billen waren ze de belichaming van

Metro Paradis (vm:groep, 3721 words)
Auteur: Heet in Brussel	Toegevoegd: Dec 29 2005	Kijkers/Lezers: 9434/6560 [70%]	Waardering (verhaal): 8.00 (1 stem)
Op de metro ontmoeten mijn collega Gert en ik een stel adembenemende Marokaanse meiden, die tot onze verbazing zelf het initiatief nemen.