ErotischeVerhalen.com: Kerst in Amersfoort - deel 1 door J.A. Neon [deel 1]

** De dag voor kerst ** "Kut!" het is weer eens niet te geloven hoor, de NS presteert het weer eens om geen treinen te laten rijden. Nee, niet een beetje vertraging maar gewoon wachten tot de volgende dienstmededeling. Fuck zooi! En dan is het nog zo stervens koud ook. Met een kluitje mensen staan we in de veel te kleine wachtruimte op het perron. Waarom ben ik dan ook zo dom geweest om naar huis te gaan? Ik had beter op mijn kamertje in Leiden kunnen blijven. Dan was ik weliswaar alleen geweest, maar nu ben ik nog meer de lul zeg. Ja, de plannen waren zo mooi. Ik zou samen met Bas, mijn schoolvriend sinds jaren en nog steeds studiegenoot en sinds onze studie in Delft ook kamergenoot, de kerstdagen doorbrengen in onze eigen ‘woning', nou ja, voor zover je die twee kamertjes een woning kunt noemen dan. We hadden besloten om eens niet terug te gaan naar ons geboortedorp Lunteren en om gewoon samen de kerstdagen en oud en nieuw te vieren. Ik had dan ook het besluit voor mezelf genomen dat ik het nu zou zeggen, ik zou hem nu zeggen wat ik voor hem voel, met alle risico's van dien, maar zo kan het ook niet langer. Altijd ben ik al verliefd op hem geweest, altijd heb ik hem bewonderd en aanbeden. Op de MAVO ging dat nog en later op de MTS ook, maar nu ik de hele week met hem samen ben en ook nog eens de slaapkamer met hem deel, kan ik het niet langer voor mezelf houden. 's Nachts lig ik naar hem te staren, te kijken wat hij doet in zijn slaap en die vijftig centimeter tussen onze bedden in is me ondertussen een te grote afstand geworden. Ik wil hem nu eindelijk eens met tederheid aanraken en niet alleen in de stoeipartijtjes die we bijna dagelijks hebben. Ik ken zijn lichaam al zo goed, ken eigenlijk ieder plekje, maar ken het alleen van afstand. We hebben elkaar al vaak genoeg naakt gezien, maar dat ene, dat ene dat is er nog nooit geweest. Het is zo vaak dichtbij geweest, maar altijd is er wel weer iets wat aan dat wat er gebeurt een wending geeft. Dus had ik uiteindelijk maar eens besloten om het nu te zeggen. Nee, niet direct, dat durf ik natuurlijk niet. Ik had een mooi cadeautje voor hem gemaakt, met een gedicht waarin ik beken wat ik voor hem voel. Maar ja, de kerst zullen we dus niet samen vieren dit jaar. Twee dagen geleden kreeg Bas een telefoontje van zijn moeder. Zijn opa was overleden en zijn moeder zou het heel prettig vinden als Bas de kerst dan toch maar thuis zou komen. Ik merkte aan Bas dat hij het er moeilijk mee had. Het was een strijd die hij voorde aan de telefoon. Och ik begrijp het wel, en toen zijn waterige ogen mij vragend aankeken hoefde ik alleen maar naar hem te knikken en wist hij dat het voor mij geen probleem was. Ik heb hem diezelfde middag naar het station gebracht. Zwijgend zat hij bij mij achter op de fiets. Hij was er niet echt bij met zijn gedachten, want zo als hij zich nu aan me vasthield heeft ie nog nooit gedaan. Och, laat maar... enne prettig vond ik het wel om zijn strakke omarming te voelen. Op het perron hadden we een paar minuten voordat de trein arriveerde. Op tijd, ondanks de sneeuw. Ik gaf hem nog een schouderklopje toen hij instapte. "Ik bel je!" was het laatste wat ik van hem hoorde. Op weg terug naar onze kamer schoot even de gedachte door mijn hoofd dat zijn strijd misschien niet om zijn overleden opa was, maar omdat hij mij achter moest laten... Was het maar waar. Eenmaal terug in onze woning, ja ik blijf het zo noemen, voel ik pas hoe eenzaam en alleen ik ben. Alle andere studenten zijn naar huis. Iedereen viert de kerst thuis... dat was juist de reden voor ons om het hier te vieren. Wel een uur, of nog langer, heb ik voor het raam gestaan. Starende over de besneeuwde straat en het werd alleen maar erger, meer sneeuw. Bah. De overpeinzingen die ik had gaven mij het besluit om dan toch maar naar huis te gaan. Morgenochtend zou ik de trein naar Lunteren nemen... wat ik dus tot mijn spijt heb gedaan. Hier sta ik dan, in Amersfoort, vlak bij huis en kan niet verder. Ja, ik weet ook wel dat er wel erg veel sneeuw is gevallen, alle wegen zitten ook dicht en het advies wordt dan ook gegeven om thuis te blijven. Maar ik ben nu eenmaal onderweg en wil naar huis! "De trein in de richting Ede-Wageningen zal met een vertraging van 45 minuten vertrekken vanaf spoor 1a." Galmt het over het perron. Fuck, nog drie kwartier en ik sta hier al meer dan een uur. Alle mensen beginnen te mopperen, maar ja, dan gaat er in ieder geval nog een trein.

Kerst in Amersfoort - deel 1 (mm:eerste keer, 4791 words) [1/2] Toon alle delen
Auteur: J.A. Neon	Update: Apr 11 2006	Kijkers/Lezers: 7765/5928 [76%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Hevige sneeuwval op de dag voor kerst maakt dat ik niet verder kom dan station Amersfoort, terwijl ik op weg ben naar Lunteren en eigenlijk weer terug naar Leiden wil.

Dit is deel 1 van totaal 2 delen.
	toon alle delen	volgend deel