ErotischeVerhalen.com: BLANCO deel 2 - hoofdstuk 9 door Lucky Eye

BLANCO Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. DEEL 2 Hoofdstuk 9 Van Haastrecht is zoals hij gezegd had voor zijn volgende ronde even langs gekomen om hen bij te praten. De verwijdering van de nier en de ingrepen in de buik zijn nog in volle gang. Het heeft allemaal wat vertraging opgelopen. Meer nieuws is er eigenlijk niet. Pieter vraagt hoe hij de toestand op dit moment inschat. De situatie is niet gewijzigd. "Nog steeds zeer kritiek. Het spijt me dat ik zo kort ben maar ik vind het vreselijk moeilijk er meer over te zeggen. Ik hoop dat jullie begrijpen dat het ook voor mij en het hele team heel erg moeilijk is. Zijn situatie is nog steeds levensbedreigend en meer kan en wil ik er niet over zeggen. Misschien ben ik te voorzichtig hoor maar... voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast, zo zei mijn moeder vroeger altijd. Ik hoop dat jullie dat snappen." "Ja, ik begrijp dat heel goed," luidt Pieters antwoord. "Doel je eventueel ook op blijvend letsel of iets anders dat hij kan overhouden van dit?" vraagt Astrid nadrukkelijk. "Op dit moment kan ik niets uitsluiten omdat ik gewoon nog veel en veel te weinig weet. Op dit moment zijn we nog niet toe aan onderzoeken. Pas als de tijd ervoor rijp is gaan we daar me bezig. Het spijt me enorm dat ik niet duidelijker kan zijn. Ik ga nu weer en zorg ervoor dat jullie op de hoogte gehouden worden." Van Haastrecht gaat en Marion kijkt het kringetje van aanwezigen rond. Ze ziet verdriet. Heel veel verdriet. En dan breekt een nieuwe periode van rustig bij elkaar zitten en wachten aan. Astrid probeert de kinderen bezig te houden. Ze heeft ergens kleurpotloden en kleurplaten vandaan gehaald evenals wat andere spelletjes. Martin is erg ongedurig. Hij voelt zich niet op zijn gemak. Hij heeft vanaf zijn jeugd al een fobie voor ziekenhuizen en hoewel hij dat de afgelopen uren goed heeft kunnen onderdrukken, begint dat hem nu toch op te breken. Hij ijsbeert het kamertje door en af en toe gaat hij ook de gang op. Soms in zijn eentje, soms samen met een van de anderen. Er wordt weinig gesproken. Het is duidelijk dat iedereen druk bezig is met zijn of haar eigen gedachten. Bovendien is iedereen moe aan het worden. De slaap, voor de een wat meer dan de ander, heeft niet echt geholpen. Als het spelletje dat Marion samen met Astrid en de kinderen gedaan heeft afgelopen is, staat ze op en zegt dat ze even haar zus gaat bellen. De kinderen willen met haar mee naar beneden. Als ze daar op dezelfde plek als eerder die nacht gaan zitten, zien ze dat er bevoorraad wordt. De kinderen vinden het leuk, staan op en gaan er bij staan kijken. Marion ziet dat de mannen die aan het werk zijn hen wat vragen en dat ze antwoord geven. Even later helpen ze zelfs mee. Marion zoekt het nummer van haar zus in haar telefoon en kiest deze. Al heel snel wordt er opgenomen. "Marion! Jij bent er vroeg bij!" "Jij niet zeker! Op een feestdag en dan ben jij al voor dag en dauw wakker." "Tja, ik slaap nooit lang hè dat weet je en bovendien moet ik natuurlijk eerst uren bezig zijn met kleren uitzoeken en me opmaken voor ik gasten kan ontvangen." "Ja ja, maak dat de kat wijs Afie!" zegt Marion wetende dat haar zus een zeer beperkte garderobe heeft en nooit make up gebruikt. Het is een

BLANCO deel 2 - hoofdstuk 9 (mm:overige, 4561 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Sep 10 2011	Kijkers/Lezers: 3995/3019 [76%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
vervolg