ErotischeVerhalen.com: ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 07 door Lucky Eye

ZWEDEN... EEN EINDE Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Hoofdstuk 7 Dat andere verhaal, over de vader van Kees, kwam toch nog diezelfde nacht. Johan was - zoals eerder al gezegd - klaarwakker en zijn oude vriend stond nog lang niet op instorten en was eigenlijk best blij dat hij zijn hart opnieuw kon luchten. De grootouders van Kees hadden hem schoorvoetend beloofd dat ze het zouden laten rusten maar hem wel aangeraden eens met zijn oom Frederik te gaan praten. Oom Frederik was beeldend kunstenaar. Hij tekende, schilderde en beeldhouwde en had zich teruggetrokken op een heel rustig plekje, ver van de bewoonde wereld. Volgens de grootouders van Kees woonde hij daar heel erg mooi en zijn vriend was een heel erg leuke en goede jongen. Kees sliep niet echt best die nacht. Pas toen het al weer licht was, viel hij in een onrustige slaap. Steeds weer werd hij met een schok wakker. Toch bleef hij lang liggen. Tegen het middaguur ging hij het bed uit en at met zijn oma en opa. Daarna douchte hij zich en maakte zich gereed voor de reis naar oom Frederik. Opa had Kees uitgelegd hoe hij moest rijden want de TomTom deed het niet helemaal goed volgens hem. Ondanks die aanwijzing stelde Kees de navigatie toch in op het hem gegeven adres en reed zuidwaarts richting de Belgische grens. Dat van die TomTom klopte helemaal. Toen Kees de opmerking ‘Bestemming bereikt' kreeg te horen stond hij stil voor een groot, leeg weiland. Geen huis te zien! Draaien op het pad - want een echte weg was het niet - lukte maar dat alleen omdat het autootje klein was. Hij reed terug naar de dichtstbijzijnde boerderij en vroeg daar de weg. De boer was een joviale man en zei dat dit vaker voorkwam: ‘Allerlei nieuwerwetse dingen in een wagen en niemand kan de weg meer vinden!' Hij moest erom lachen en aangezien de lach van de boer erg aanstekelijk was, moest Kees ook wel lachen. De man zette hem op de goede koers en zo vond Kees tegen zeven uur in de avond het huis van zijn oom. Er werd opengedaan door een prachtig mooie, licht getinte jongeman in een lichtblauwe badjas. Kees had echt eventjes met de mond opengestaan, zo vertelde hij Johan. ‘Ah! Familie!' had het geklonken. Kees had opgekeken en nog voor hij iets kon zeggen werd hij gewezen op de familietrekken in het gezicht. ‘Ook die openvallende mond hoort daarbij,' werd er met een lach aan toegevoegd. De uitgestoken hand nam hij aan en hij noemde zijn naam. De jongeman heette Jim. En dat gewoon op z'n Nederlands. ‘Dan ben jij de zoon van Frederiks oudste broer Albert,' werd er geconcludeerd en Kees knikte. De deur ging verder open en hij werd binnengenodigd. Jim ging hem voor naar de woonkamer en zei dat Frederik in een kunstzinnige opwelling verkeerde en daarom niet aanspreekbaar was. Kees had raar opgekeken en Jim legde het uit. Kunstzinnigheid kwam met vlagen, zo bleek. Als de inspiratie er eenmaal was dan moest die op dat moment uitgebuit worden. Oom Frederik had dan de gewoonte zich terug te trekken in zijn atelier totdat het onderhanden kunstwerk af was. ‘Hij woont daar dan en leeft op koffie, whisky en brood,' kreeg Kees te horen. Jim vertelde dat hij al diverse keren geprobeerd had om er tijdens die aanvallen van kunstzinnigheid voedzamere dingen in te krijgen bij zijn partner maar dat dat nog steeds niet gelukt was. Jim had voor Kees wat te eten klaargemaakt en hij had het zich goed laten smaken. Natuurlijk had hij eerst gezegd dat het echt niet nodig was maar daar had Jim niets van willen weten. Na de maaltijd waren ze weer in de woonkamer gaan zitten en onder het genot van enorm sterke koffie had Jim Kees gevraagd zijn verhaal te doen. "Mijn verhaal kwam en de tranen ook," merkte Kees nuchter op. "Geen wonder! Maar waren die er eerder niet geweest?" "Tuurlijk wel. Meteen al bij mijn oma en opa thuis en later toen ik mijn brieven en die van jou zag en daarna opnieuw bij mijn grootouders. Ik ben een aardige huilebalk de laatste dagen." Kees lachte om zijn eigen grap en Johan lachte met hem mee.

ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 07 (mm:overige, 2502 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Jun 13 2013	Kijkers/Lezers: 3725/3194 [86%]	Waardering (verhaal): 9.50 (2 stemmen)
Vervolg...