ErotischeVerhalen.com: ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 11 door Lucky Eye

ZWEDEN... EEN EINDE Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Hoofdstuk 11 "Ben je blij dat je gebeld hebt?" Johan knikte. Er was angst geweest om het te doen en zijn stem moest enorm raar geklonken hebben met al die trillingen erin maar... hij had het toch gedaan. Toch Kees gevraagd of ze met elkaar konden praten. En die malle Kees de Wit had gezegd dat hij eraan kwam! Toen Johan het contact verbrak had hij Anna raar aangekeken en Kees' woorden herhaald. Zij had alleen maar geglimlacht. En er was iets met die glimlach. Alsof... Lang tijd om verder na te denken over Anna's glimlach had hij niet want de voordeur van haar woning ging open en Kees stapte naar buiten. Kees!!! Johans mond viel van verbazing open en ineens begreep hij de glimlach van Anna maar al te goed. Toen Kees voor hen stond, begon Johan opnieuw te huilen. Snel maakte Anna plaats zodat Kees naast Johan kon gaan zitten. Ze zag hoe Kees zijn armen om Johan heensloeg, hem begon te knuffelen en hoorde hoe hij lieve, troostende woordjes tot hem sprak. Op haar beurt moedigde ze Kees aan door haar hand op zijn schouder te laten rusten en er af en toe eventjes in te knijpen. Ze wist dat hij het nodig had. Was er de afgelopen weken getuige van geweest hoe Kees had geleden onder Johans tocht naar de rand van de afgrond. Regelmatig was hij bij haar geweest om zijn hart uit te storten en zij had geluisterd zoals zij zo-even had geluisterd naar Johan. Samen hadden ze ook hun plan van aanpak uitgewerkt. Hun plan om Johan weer terug te krijgen uit de greep en macht van de duisternis die hem leek op te slokken. Omdat hij halsstarrig bleef weigeren zich tegenover hen uit te spreken, waren ze tot de slotsom gekomen dat er een breekpunt nodig was. Een punt waarop Johan zelf tot het inzicht zou komen dat hij afdreef naar de klippen. Alleen dat zou er waarschijnlijk voor kunnen zorgen dat er inzicht kwam. Natuurlijk had Kees gewoon kunnen blijven en wachten totdat dat punt bereikt zou worden maar, zo hadden ze het idee gehad, als ze dat iets konden versnellen, zou het mooi zijn. En daarom was het plan geboren dat Kees zijn spullen zou pakken en zou weggaan. En... met een hernieuwde glimlach op haar gezicht vierde ze dat het gelukt was. Missie geslaagd! "Waar kom je nou zo ineens vandaan?" zei Johan toen hij wat rustiger was geworden. "Ik ben nooit weggeweest, Johan. Als je al iets gezien hebt toen ik vertrok, was het dat ik wegreed in mijn auto maar... niet dat ik achter het huis van de buurvrouw parkeerde en bij haar weer naar binnenging." "Een opzetje van jullie beiden?" "Ja. Maar we hebben wel de hele club van mensen die zich zorgen maken om Johan erbij betrokken." "Huh?" "Je vader, Olaf, Timothy en Edward bedoel ik. Zij maakten zich net als wij vreselijk zorgen om jou. Merkten hoe je afdwaalde en... het leek echt alsof we je niet terug konden krijgen, Johan. Het was vreselijk gewoon om dat te moeten aanzien." "Het spijt me dat het gebeurd is, Kees. Ik ben een stom... " "Niet jezelf gaan oordelen en veroordelen, Johan. Niet doen. Nergens voor nodig. Het belangrijkste is dat wij hier nu met z'n drieën zitten. Dat je Anna in vertrouwen hebt genomen, tenminste dat neem ik aan, en dat je mij gebeld hebt." "Ja, dat is het ook. Ik moet je zoveel vertellen, Kees." "Ja, schatten dat moeten jullie. Praten met elkaar," onderbrak Anna hun

ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 11 (mm:overige, 3155 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Jul 18 2013	Kijkers/Lezers: 3905/3096 [79%]	Waardering (verhaal): 9.50 (2 stemmen)
Vervolg...