ErotischeVerhalen.com: in de knoop? 3 door Spannend010 [deel 3]

Wederom gingen 2 weken voorbij, door het nieuwe elan dat Irmgard me gegeven had ging ik al een stuk onbezorgder door het leven, er kwam een beetje van mijn oude "ik" terug en dat had een positief effect op de sfeer thuis en op het werk. Er werd weer gepraat en zelfs tussen de lakens bloeide de passie weer op. Nog niet zoals het er uit hoort te zien bleef er ruimte voor verbetering, met wat professionele hulp achter de hand had ik er weer alle vertrouwen in. Mijn vrouw was nog in de veronderstelling dat ik afspraken bij de paradontoloog en de mondhygiëniste had en sprak haar verbazing uit over mijn vrolijke buien. Zonder lood in de schoenen en vol enthousiasme zette ik later weer koers naar het ziekenhuis, ná het vorige consult was er wat meer contact geweest, ik was degene die de eerste stap had gezet door een bedankmailtje te sturen, het antwoord was onverwacht inclusief een tweetal zwart-wit foto's waarop niets en tegelijkertijd alles in schaduwen gevangen leek. Nog altijd was het me niet duidelijk of Dr. van Tilborg haar ondeugende behandelwijze zich voor mijn, of voor haar eigen genot aanwendde, het interesseerde me aan de andere kant geen reet.. ik genoot en mocht me vergrijpen aan met afstand de mooiste vrouw die ik ooit gehad had.. hoewel, gehad. .. ik had haar niet en zou haar nooit krijgen, ik moest tevreden zijn met wat ik mocht, ik zou zo'n sterke persoonlijkheid toch nooit op langere termijn kunnen beteugelen. Aangekomen bij de balie stuurde de receptionist me gelijk door; "Dr. Van Tilborg verwacht u al, loopt u maar door". Met bonzend hard en in gedachten al een kwartier verder beende ik in draf de hoek om, het bordje "Caution - Wet Floor" volkomen negerend. Dat had ik beter anders kunnen doen... en wie haalt het potdomme in zijn hoofd om alleen Engelse tekst op zo'n rotbordje te zetten, toen ik weer bij mijn positieven kwam tilden twee verpleegkundigen de rijdende stretcher nét omhoog, uit mijn arm stak een infuus en rond mijn dijbeen was een soort opblaasbare spalk aangebracht, Irmgard stond verderop met een collega te kletsen maar kwam mijn kant op toen ze door had dat ik bij was. Met haar hand op mijn schouder wenste ze me sterkte en zei dat ze me wel op zou zoeken als ik een kamer had gekregen. In de OK werd een pen en een hoeveelheid ijzer aan mijn dijbeen aangebracht, en na het ontwaken uit de narcose en zelfstandig geplast te hebben kwam ik op een 2 persoons kamer terecht waar op dat moment iemand lag te slapen, ik belde zo zachtjes als ik kon naar huis met de vraag of er het één en ander gebracht kon worden.. voldoende toiletspullen en verschoningen, tablet en telefoonoplader, een badjas en wat contanten voor het geval dat... nou ja, voor elk geval eigenlijk. Ik was lelijk terecht gekomen, en hoe ironisch.. al in een ziekenhuis.. hoe toevallig wil je het hebben.. de arts assistent had me al in ieder geval drie dagen toegezegd, afhankelijk van het helingsproces en de beschikbare hulp thuis konden dat er nog meer worden. Die avond kwamen mijn vrouw en haar broer met de spullen die ik gevraagd had en nog wat extra's, toen ze eenmaal wegwaren viel ik door de morfine en nederland 3 (wie zou die afstandsbediening hebben gejat?) als een blok in slaap, midden in de nacht werd ik door gebrek aan voeding met gruwelijke trek wakker, het been belemmerde me mijn bed uit te gaan waardoor ik extra blij was met de bezorgde fruitcollectie. Liggend op mijn zij en me storend aan de zware ademhaling van mijn kamergenoot greep ik de schaal waarvan ik hoopte dat het de bedpan was, je weet hoe mannen wakker worden maar ik had absoluut geen tijd meer om te wachten met plassen tot mijn piemel weer in slaap viel, jemig wat een ongemak! Zonder te morsen kreeg ik het voor elkaar en wist het ding zowaar onder het bed te krijgen. Een verder slapeloze nacht later floepte eindelijk het licht aan, het zwaar overdreven "goedemorgeeeeen" schoot zijn doel voorbij, ik kan me wel voorstellen dat het op een sadisctische manier fijn kan zijn de afdeling zo te wekken. Het was voor het eerst dat ik overnachtte in een ziekenhuis, het ontbijt was simpel maar toereikend alleen één kop slappe oploskoffie ging me niet wakker houden de hele dag. De jongeman die met een kom warm water aan kwam zetten heb ik weggestuurd, ook met een frame om mijn been was ik nog prima in staat me te wassen. Later werd rond de wondjes nog wat grondiger ontsmet, de chirurg die daags ervoor het ftame had aangelegd kwam nog even langs en dat was het dan... ik vervloekte de boel en wilde zo snel mogelijk weg. Na de lunch werd mijn kamergenoot opgehaald voor zijn oefeningen, geen idee wat hem mankeerde en ik had ook niet de behoefte om welk praatje dan ook met hem te maken.. Ondertussen zat ik nog met de geilheid van

in de knoop? 3 (vm:een-op-een, 2117 words) [3/4] Toon alle delen
Auteur: Spannend010	Toegevoegd: Apr 25 2014	Kijkers/Lezers: 4546/3604 [79%]	Waardering (deel): 7.20 (5 stemmen)
Deel 1was de ontmoeting met mijn psychologe, deel 2 uitgebreid. . En nu deel 3.. een ongelukje..

Dit is deel 3 van totaal 4 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel