ErotischeVerhalen.com: De professor door Make_My

De professor Met mijn 1,75 meter voel ik me niet snel klein bij een man, maar wel bij Meneer Stek. Ik zou kunnen verdwalen in hem. Machteloos zou ik zijn, als hij mij vast zou pakken. Meneer Stek is op verschillende manieren een erg opwindende man. Zo heeft hij bijvoorbeeld een wilde bos, donkere krullen, een gebruinde huid en helder blauwe ogen die constant een speels lachje weerspiegelen. Het is een intelligente man met kleine rimpeltjes naast z'n ogen die samen met de diepe groeven in z'n wangen laten lezen dat de man een levensgenieter is. Maar boven alles heeft deze lange Meneer Stek het meest opwindende bovenlijf dat ik ooit heb gezien. Een brede gespierde borstkas, enorme armen met grote, opwindende mannenhanden. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe die borstkas er onder zijn kleding uit zou moeten zien. Op de enigszins technische opleiding, die ik bijna heb afgerond, geeft hij één van de praktijkvakken. Het grote lokaal is dan ook ingericht met machines en grote werkbanken. Een paar tafels en stoelen, voor theoretische lessen, zijn ergens in een hoek neergezet bij het rommelige bureau van de docent. Daarachter staan overvolle, stalen archiefkasten met een chaotische indeling die alleen hij begrijpt. Daarom noemen we Meneer Stek ook altijd ‘de professor', alles is zo rommelig dat hij net een verstrooide professor lijkt, alhoewel hij er niet verstrooid uitziet, met uitzondering wellicht van zijn wilde haar. Hij staat voor ons kleine klasje zijn verhaal af te steken met op de achtergrond het ritmische pompen en sissen van de machines. Met mijn elleboog op de tafel en mijn hoofd op mijn rechterhand geleund, kijk ik naar hem. Mijn gedachten dwalen dan altijd snel af... Zijn grote handen houden mijn bovenarmen stevig beet, hij tilt me bijna op als hij me zoent.... Mijn lippen strelen zijn brede borst, mijn tong draait kleine rondjes om zijn tepels voor ik ze in mijn mond neem... Ik bijt zachtjes op het puntje van mijn pink, speel ermee met mijn tong. Ik hoor geen woord van wat hij zegt. Onze blikken kruisen elkaar en ineens is hij er.. hij is in mijn gedachten. Mijn blauwe ogen verborgen niets van wat ik dacht en nu ziet hij wat ik zie. Hij stokt in zijn verhaal en drie seconden is het helemaal stil. Het lijkt een eeuwigheid, waarin hij daar maar staat, voor de klas, starend naar mij. Zijn mond is een beetje geopend alsof hij met stomheid geslagen is. Ik kijk hem met grote ogen aan. Voel me betrapt. De rest van mijn klasgenoten kijken naar de professor in afwachting van het vervolg op zijn verhaal. Niemand heeft het in de gaten, maar ik weet wat er is gebeurd. Hij weet.. Hij zag wat ik dacht, audio en video. Ik schaam me en neem me dan ook onmiddellijk voor om dat nooit meer te doen; me zo te laten gaan. Dat gaat redelijk tot ik op een dag met hem sta te praten in zijn lokaal. Het is laat op de dag, de lessen zijn voorbij en de school loopt leeg. Ik sta met mijn rug tegen de muur geleund, hij tegenover me, te dichtbij. Ik hoef maar een hele kleine stap te doen om me tegen hem aan te drukken, mijn hoofd tegen zijn gespierde borst te leggen... Ik zou omhoog kijken, hij zou mijn hoofd in beide handen nemen, zijn vingers door mijn haar en.... Ik kijk naar zijn gezicht, er ontstaat een glimlachje rond z'n lippen en een brede grijns in zijn ogen. Hij heeft me uitgedaagd, speelt een spelletje met me. Hij had niet anders verwacht dan dat mijn gedachten af zouden dwalen, hij rekende erop. Ik sla mijn ogen neer en glimlach verlegen. Ik ga de uitdaging aan. Ik voel de speelsheid in me omhoog kruipen resulterend in een erg ondeugende, weinig verhullende blik in mijn ogen. Met juist die blik kijk ik omhoog. Een blik van "O.K. je hebt me door.. wat dan nog". We voeren een intens, ongesproken gesprek. In de lessen die volgen, spelen we het spel. We tarten elkaar. Ik geneer me niet langer om hem te observeren met een blik die boekdelen spreekt. Hij, op zijn beurt, kijkt terug met een blik die met een glimlach zegt "ik weet wel wat je denkt...". Eén van ons zal zich moeten overgeven. Welke betere gelegenheid dan ook dan het kamp voor de tweedejaars in de Ardennen, waar een aantal vierdejaars, zoals ik, als vrijwilligers worden ingeschakeld. We blijven twee nachten op een buitenveldje van een camping. De tenten staan in een grote kring op het veld en aangezien de professor mij heeft geholpen met het opzetten van de tent is het geen toeval dat we naast elkaar staan. Ik slaap alleen, hij met één van zijn collega's. Overdag worden wij, de studenten, flink bezig gehouden in de hoop dat we ‘s avonds vanzelf in slaap vallen en de docenten nog wat nachtrust kunnen krijgen. Jammer genoeg voor de docenten blijken wij onuitputbaar. Met binnengesmokkelde drank, een

De professor (vm:oudere vrouw/man, 2764 words)
Auteur: Make_My_Day	Toegevoegd: Sep 07 2001	Kijkers/Lezers: 8864/5907 [67%]	Waardering (verhaal): 8.00 (3 stemmen)
Het spel tussen haar en haar docent...