ErotischeVerhalen.com: MIJN REDDER door Luc Nes

MIJN REDDER Die ochtend had ik me flink in het zweet gewerkt. Ondanks het feit dat het een paar graden onder nul was, had ik het toch behoorlijk warm gekregen met het zagen, kloven en opstapelen van een grote berg haardhout. Mijn ouders waren een paar weken op wintersportvakantie en mijn pa had me voor vertrek vriendelijk verzocht om de stapel weg te werken. Nu ben ik de beroerdste niet en daarom had ik me die ochtend flink staan uitsloven. Na het eten en een snelle douche besloot ik om toch ook nog maar eens te gaan genieten van de nu al een paar weken durende winter. Bij de sloot achter ons huis bond ik mijn schaatsen onder en al snel gleed ik over het ijs van het Noordwest-Overijsselse merengebied. Ik ben een goede schaatser en kende de omgeving op mijn duimpje. Daarom week ik al gauw af van de vaste routes om de wat rustigere plekjes op te zoeken. Hier kon je tenminste vrijuit schaatsen zonder steeds te moeten uitwijken voor een ander. Lange tijd ging het prima maar toen begon er wat lichte sneeuw te vallen. Geen probleem, dacht ik en schaatste verder. De sneeuwval werd echter snel heftiger en al spoedig zag ik geen hand voor ogen meer. Hoe bekend ik hier ook was, in deze omstandigheden kon ik me niet meer orienteren en was ik de weg kwijt. Geluiden drongen vanwege de harde wind niet meer tot me door en zien kon ik al helemaal weinig. Bij een splitsing aangekomen koos ik om naar rechts te gaan. Ik struikelde over wat takken, gleed op mijn buik over het ijs en kieperde zo het ijskoude water in. Het leek me vast te pakken en naar beneden te trekken. Met armen en benen maaide ik om me heen, kwam weer aan de oppervlakte en riep instinctief om hulp: "Help, help!!!" Door de kou bevangen ging ik opnieuw kopje onder en toen werd het zwart om me heen . In de grote angstaanjagende donkerte was er even een moment geweest van heerlijk aanvoelende warmte en toen niets meer totdat ik mijn ogen opsloeg en tot bewustzijn kwam. Ik lag in een voor mij vreemd tweepersoonsbed onder een dik dekbed. Ik keek onder het dek en zag dat ik geheel naakt was. Ik ging rechtop zitten en propte een van de kussens in mijn rug. Nieuwsgierig keek ik de kamer rond. Het was er heerlijk warm omdat de houtkachel volop brandde. De kamer was aardig vol gestouwd met meubels en ik kreeg het idee dat het bed er eigenlijk niet hoorde. Waar was ik toch verdorie? Ik zou spoedig antwoord op mijn vraag krijgen want ik hoorde geluiden achter de deur. De klink zakte naar beneden en de deur ging open. Een man van tussen de 30 en de 40 stapte de kamer binnen. "He ben je eindelijk wakker?" vroeg hij. Ik knikte. "Ik heet Tobias en jij?" Ik vertelde hem dat ik Jeroen heette en stelde aansluitend meteen mijn vraag. "Je bent ergens vlakbij Vollenhove," zei Tobias. "Maar hoe kom ik hier?" Tobias pakte een stoel en zette die naast het bed. Waarschijnlijk werd het een lang verhaal concludeerde ik. En dat werd het. Tobias vertelde dat hij mij aan het eind van de middag van de vorige dag uit het water had gevist. Terwijl hij de laatste spullen van zijn erf naar binnenbracht, had hij een plons gehoord. Vlak daarna hoorde hij mijn hulpgeroep. Op zijn buik liggend op de kant had hij nog net mijn lange, zwarte haren kunnen beetpakken en me hieraan weer voorzichtig boven water getrokken. "Ik heb je naar binnengedragen en voor de kachel neergelegd. Deze meteen hoger opgestookt en daarna je natte kleren uitgetrokken en je droog gewreven. In een deken gewikkeld heb ik je voor de kachel laten liggen toen ik mijn buurman ophaalde. Hij is dokter en vond zo'n 500 meter verderop." Het was een werkelijk heroisch verhaal. Tobias vechtend tegen de sneeuwstorm. Heen alleen en samen met de dokter terug. De arts had na onderzoek geconcludeerd dat ik een gezonde jongen was en me niets ernstigs was overkomen. "Houd hem goed warm de komende tijd," had hij gezegd. Daarna hadden beide mannen het bed uit de slaapkamer naar de woonkamer gebracht. Mij erin gelegd en ik had van dit alles niets vernomen. Terwijl Tobias zijn verhaal vertelde had ik genoeg tijd om hem op te nemen. Omdat ik op jongens val, heb ik er een gewoonte van gemaakt om hen (indien mogelijk) te observeren. Tobias was ongeveer net zo groot als ik (1.85m) en misschien ietsjes zwaarder. Ook hij heeft pikzwart haar maar terwijl ik het halflang tot in de nek draag, heeft hij stekeltjes. Hij had een knap gezicht met een kleine neus, helderblauwe ogen en brede, zwarte wenkbrauwen. Hij zag er best goed uit. Tobias' verhaal was uit en ik vroeg hoelang ik nu eigenlijk geslapen had. Hij keek op de klok en zei: "Bijna 28 uur. Gisteren om vijf uur haalde ik je uit het water en nu is het 10 minuten voor negen 's avond." Hij schoof zijn stoel weg en vroeg of ik wellicht iets wilde eten of zo. "Ja dat is prima. Maar eigenlijk zou ik me eerst graag even willen

MIJN REDDER (mm:romantisch, 3367 words)
Auteur: Luc Nes	Toegevoegd: Apr 07 2001	Kijkers/Lezers: 7237/4962 [69%]	Waardering (verhaal): 7.00 (1 stem)
Mijn schaatstochtje loopt beroerd af, of toch niet?