ErotischeVerhalen.com: euforia door Motoreiziger

Euforia Ik was nu zo,n drie maanden op weg. Huis en haard verlaten zoals dat heet. Werk opgezegd, vrienden vaarwel gekust. Motor gestart en op pad gegaan. Mijn hele leven heb ik deze droom gehad. Een wereldreis op mijn motor. Jaren alleen erover gepraat maar nooit de grote stap durven wagen, tot da er iets gebeurde in mijn leven waardoor ik het grote besluit heb durven nemen. Ik woonde samen met de bekoorlijkste, liefste, mooiste... vrouw die je je maar kunt voorstellen. Estelle was een donkere negerin met krachtige billen en majestueuze borsten. Vaak gebeurde het dat mannen zich omdraaiden als ze voorbij kwam. We hadden een heerlijk relatie en op seksueel gebied klikte het perfect. We waren volmaakt gelukkig samen. Tot die ene dag. Ik herinner me het nog precies. Ik was aan het werk toen de telefoon ging. "hoi, met Estelle". Peter ik moet je spreken. Nu!". Ze huilde. Vanzelf sprekend ben ik meteen in mijn auto gesprongen en naar huis gegaan. Thuis gekomen vond ik Estelle huilend op de bank.. Ze was bij de dokter geweest. De knobbeltjes moesten nader onderzocht. Weken later naar het ziekenhuis. De uitslag negatief. Toen is het snel gegaan. De begrafenis was mooi zeiden ze. Hoezo mooi. De begrafenis van mijn Estelle kon natuurlijk nooit mooi zijn. Estelle was mooi. Zij was mijn leven.. Ik was dus nu zo'n drie maanden onderweg. Snel na de dood van mijn Estelle heb ik het besluit genomen. Weg ik moest weg. .. en daar reed ik dan op deze prachtige dag ergens in de bergen van Maridistan. Een onbekend gebied. Kaarten had ik van deze streek niet kunnen vinden. Dat was dan ook de reden dat ik zelf deze onbekende streek wilde ontdekken. Het landschap was prachtig. Weidse vergezichten. Groene grasvlakten gevuld met kleurige en geurige bloemen. De weg was meer een pad of karrenspoor. Duidelijk dat hier niet vaak gemotoriseerd verkeer plaats vond. Dat was ook niet nodig want in principe ging deze weg niet echt ergens heen. Ik genoot van het landschap. Dit was voor mij de manier om even niet aan Estelle te denken. Het weer was prachtig maar toen ik op een gegeven moment over een berg top weer naar omlaag reed, ging ik plotseling de wolken in. In een paar minuten tijd reed van heerlijk zonnig weer ineens een regen wolk in. Het was koud en nat. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk dit dal weer verlaten toe mijn oog viel op twee wezentjes die ineengedoken aan de rand van de weg zaten. Ik stopte meteen om te zien of de twee wellicht hulp nodig hadden. Een beetje angstig werd ik bekeken. Ik zag er natuurlijk verschrikkelijk uit. Helm op mijn hoofd, leren pak intussen bevuild door de modder. Snel zette ik mijn helm af en keek vriendelijk naar de twee die daar nog steeds ineengedoken langs de kant van het pad zaten. Ik zag nu dat de twee, jonge vrouwen waren, gekleed in zachte zijdeachtige gewaden, zeker niet berekend op het koude natte weer waar ze nu in beland waren. Zo vriendelijk mogelijk groette ik hun goede dag. Duidelijk was dat ze me niet konden verstaan. Ze bekeken me van top tot teen en giechelde wat zenuwachtig naar elkaar. Uit een van mijn koffers haalde ik een zeil dat ik gebruik als grondzeil. Niet veel, maar alles wat ik hun op dit moment te bieden had. Dankbaar namen ze het grondzeil en sloegen het om hun heen. Ze keken me nu ook vriendelijk aan en maakte een gebaar waaruit ik begreep dat ik bij ze moest komen ziten. Uit mijn tanktas haalde ik brood en water, en ging bij ze onder het zeiltje zitten. Ik brak het brood in stukken en gaf ze ieder een stuk. Ze bleven me maar aankijken en giechelde onafgebroken. We hebben daar een tijdje gezeten en gewacht tot de regen stopte. Veel gesproken hebben we niet, het was duidelijk dat het taaltje dat zij spraken bij mij totaal niet bekend was. Ik kon er werkelijk geen touw aan vast knopen. Toen de regen gestopt was stonden we op. Ik wilde verder gaan maar de twee dachten daar duidelijk anders over. Ze gebaarden dat ik met hun mee moest gaan. Ze stonden bij mijn motor en maakte gebaarde dat ik moest gaan rijden en dat ze met me mee wilden. Een raar gevoel maakte zich mij meester. Ik had ze niet goed kunnen bekijken daar onder dat zeiltje, maar ik vermoede toch dat ze allebei een zekere schoonheid bezaten. Het waren grote vrouwen viel me nu pas op. Eerder was me dat niet opgevallen omdat ze ineengedoken zaten, maar nu ze recht opstonden zag ik pas hou groot ze waren. . Ook hun schoonheid viel me nu pas op. Ze leken veel o p elkaar. Niet als zusjes maar wel duidelijk van het zelfde ras. Ik kon dat ras echter niet thuis brengen. Groot, met lange blonde haren maar een redelijk donkere huid en bruine ogen. Ranke schouders en omdat hun gewaden nat waren zag ik hun stevige, grote borsten. Ik dacht door de stof heen te zien dat erg atletisch gebouwd waren. Strakke buiken, lange stevige benen en mooie ronde krachtige billen. Als gehypnotiseerd door hun schoonheid klom ik

euforia (vm:groep, 2869 words)
Auteur: Motoreiziger	Toegevoegd: Nov 15 2002	Kijkers/Lezers: 7321/5721 [78%]	Waardering (verhaal): 8.50 (6 stemmen)
Reiziger ondekt paradijselijk land