ErotischeVerhalen.com: Vrijgevochten - deel 1 door Lucky Eye [deel 1]

VRIJGEVOCHTEN Een verhaal van Lucky-Eye Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Deel 1 Die zomersaandoende dag in april 2002 waarop het weer zo plotsklaps omsloeg, is een dag geworden die Karl en Rinze beiden nooit meer zullen vergeten. Rinze was boos op de fiets gestapt en woest trapte hij de pedalen in het rond. Zijn hoofd was helemaal niet bij waar hij naar toe op weg was maar alleen maar bij zijn gedachten. Gedachten die hem razend maakten omdat hij zich niet begrepen voelde door zijn ouders. En niet alleen dat, ze hadden eigenlijk totaal niet willen luisteren naar wat hij te zeggen had! Het leek erop alsof zijn gevoelens er totaal niet toe deden en dat... dat was hem zo verrekte tegengevallen dat hij het liefst op dat moment meteen in tranen was uitgebarsten maar... dat had hij niet gedaan. Hij had zijn gevoel van onmacht, van radeloosheid niet aan hen willen laten zien. Normaal gesproken was hij helemaal niet snel geëmotioneerd maar toen het water hem vanmiddag tot aan de lippen was gestegen had hij wel willen janken maar toch had hij het niet gedaan. Zijn ouders zou hij niet laten zien hoe hij zich werkelijk voelde! Niet nu ze geen enkel begrip hadden getoond voor zijn gevoelens. Geen spoortje van inlevingsvermogen had hij bij hen beiden kunnen ontdekken. Zijn vader had alleen maar lopen razen en tieren terwijl zijn moeder alleen maar aan haar eeuwige schort had lopen te friemelen en met kalme woordjes had geprobeerd zowel zijn vader als hem te sussen. Altijd maar alles toedekken met die verdomde 'mantel der liefde'! Had hij maar zijn kop gehouden! Was hij maar niet ingegaan op dat wat zijn moeder had verteld over de ouders van John. Als hij niet daarop was ingegaan, zou er helemaal niets zijn gebeurd. Dan zou alles zo gelopen zijn als hij zich had voorgesteld maar... dat had hij niet gekund. Het was ook allemaal zo verrekte hypocriet! Rinze slaakte een keiharde kreet en werd zich toen pas bewust van de omgeving om hem heen. Hij zag hoe voorbijgangers en mensen op de stoep naast het fietspad hem aanstaarden. Hij voelde dat zijn kleren drijfnat waren van de regen die gestaag uit de hemel viel en al een tijdje moest zijn gevallen want anders had hij nooit zo nat kunnen zijn. Hij had er niets van gemerkt. Het mooie weer was voorbij en met dat het gevoel in zijn lijf terugkeerde, voelde hij zich doodongelukkig. Hij stopte en keek om zich heen. "Verdomme", vloekte hij hardop, "waar ben ik!" In de verte zag hij een bushalte en daar fietste hij zo snel het ging heen. Hij kwakte zijn fiets tegen het bushokje en bekeek het bordje. Zwolle daar was hij dus, zo concludeerde hij. Snel liep hij de regen uit en het bushokje in. Moet ik toch flink hard gefietst hebben, zo bedacht hij maar tegelijkertijd besefte hij zich ook dat hij niet eens wist hoe laat hij van huis was weggereden en ook niet hoe laat het nu was. Hij pakte zijn mobiele telefoon opende deze en zag de tijd: 19:34. Hij stopte het ding weer in zijn broekzak, plaatste zijn ellebogen op zijn bovenbenen en verborg zijn hoofd in zijn handen. De tranen brandden achter zijn ogen en toen hij zich niet meer goed kon houden, liet hij ze lopen. De straaltjes water die uit zijn haren drupten, vermengden zich ermee. Pas toen iemand zachtjes op zijn schouder tikte, schrok hij op. Karl had gedacht dat het kleine buitje waarmee de weersomslag was begonnen niet zo veel om het lijf had en was daarom zonder een paraplu mee te nemen of een regenjas aan te trekken van zijn flat naar het winkelcentrum gerend. Nu hij terugmoest met een volgeladen vouwkrat in zijn armen bleef hij toch maar eerst eventjes wachten onder de overdekte uitgang. Toen het hem te lang begon te duren, waagde hij het er toch maar op. Ver kwam hij echter niet. Het was gewoon onbegonnen werk. Het regende zo ontzettend hard dat hij na de eerste stappen al drijfnat was. Snel schoot hij het bushokje op het plein in. Hij was niet de enige die een schuilplaats voor de regen gezocht had, zo bleek. Tegen het bushokje hing een fiets en het bankje was bezet door iemand die - hoe kon het - nog natter was dan hijzelf. De jongen was volkomen in gedachten verzonken en merkte zijn binnenkomst niet op. De regen roffelde op het glas van het bushokje. Karl zette de krat voor zijn voeten neer en probeerde te blijven bewegen om het niet koud te

Vrijgevochten - deel 1 (mm:overige, 4008 words) [1/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Update: Dec 21 2007	Kijkers/Lezers: 13528/8714 [64%]	Waardering (deel): 9.00 (3 stemmen)
Een toevallige ontmoeting in een zware regenbui heeft grote gevolgen.

Dit is deel 1 van totaal 20 delen.
	toon alle delen	volgend deel