ErotischeVerhalen.com: Vrijgevochten, deel 14 door Lucky Eye [deel 14]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Of heb je gewoon geen oog dichtgedaan want daar lijkt het meer op." "Goed gezien Karl. Ik kon gewoon niet in slaap komen. Allerlei gedachten hielden me wakker." "Probeer van hem los te komen lieverd," zei Karl die raadde naar de reden van Rinze's onrust. "Ja ik weet het maar het is verrekte moeilijk. Eerst dacht ik inderdaad steeds aan hem maar toen heb ik daar vrolijke momenten met mijn moeder tegenover gezet. Maar weet je... elk leuk moment met haar heeft weer een verbinding met hem. Gewoon omdat zij zodra hij in de buurt kwam, of zodra het tijd werd om met het eten bezig te gaan, veranderde. Dan ineens was de fun over en kwamen de schaduwen die zich aan haar opdrongen. Ik vertel het wat dramatisch maar zo heb ik het wel gevoeld." Rinze begon te praten en hield niet op voordat hij al zijn overpeinzingen van de afgelopen tijd met Karl had gedeeld. Toen hij klaar was zuchtte hij diep. "Het moet rot geweest zijn om al die dingen als kind te voelen, Rinze," concludeerde Karl. "Ja, dat was het ook en dat is het nog steeds. Ik maak me echt vreselijke zorgen om haar Karl." Karl trok hem tegen zich aan en begon hem te knuffelen. "Ik weet het jongen en het spijt me dat ik die zorg niet kan wegnemen. Maar op de een of andere manier heb ik het idee dat je moeder er zich wel doorheen slaat Rinze." "Ik zal op die overtuiging van jou proberen te vertrouwen. Dat is het enige dat ik kan doen op dit moment." "Je bent lief schat." En Karl plaatste een kusje op de neus van Rinze. "Trouwens nog bedankt dat je me niet meteen zondagavond aan mijn weddenschap hebt gehouden." Karl glimlachte. "Wanneer had je het door?" "Toen m'n vader me gebood me uit te kleden. Toen wist ik ineens wat jij bedoelde met het veranderen van mijn kapsel en geloof me mijn moeder zou me niet hebben kunnen redden als hij zoiets had gezien." "Dat voorgevoel had ik al jongen op grond van de manier waarop jij je vader had beschreven en de gebeurtenissen van die zaterdagmiddag bij jou thuis. En daarom zou ik je daaraan ook absoluut niet blootgesteld hebben! Het was juist mijn bedoeling om alles wat er gebeurde zo rustig mogelijk te laten gebeuren. Vandaar dat ik jou ook steeds op het hart drukte om niet te reageren op welke provocatie dan ook." "En daar heb ik me keurig aangehouden." Rinze kuste Karl op zijn mond. "Is het al tijd om te eten hier in huis?" vroeg hij meteen daarna. "Je kunt hier altijd eten." "WOW, prachtig zeg! Echt iets voor mij dus. Ik voel me helemaal thuis." Er werd gelachen. "Maar... " zo ging hij verder, "eigenlijk heb ik eerst wel zin in iets anders." Karl zag de glinstering in de ogen van zijn maat en wist wat deze bedoelde. Hij gniffelde. "Daar heb ik ook wel zin in." De vrijpartij begon. Eerst lekker loom en rustig. Kusjes over en weer. Het aarzelende begin van een tongzoen die plagerig werd geweigerd. Daarna de omhelzing van de ene tong door de andere waarna de vonken begonnen over te slaan. "Het bed kraakt toch niet hè," vroeg Rinze hijgend. "Het bed kraakt als de pest!" "Zullen we dan maar stoppen?" "Ben je gek, je hebt me iets lekkers beloofd schat en dat laat ik me niet ontnemen door een krakend bed." "Maar je ouders zullen het kunnen horen!" "Nou en?" Rinze keek hem verbaasd aan. "Jongen toen mijn broers verkering hadden hebben ze ook wel eens een meisje op hun kamer gehad hoor en denk je dat zij dan nooit iets uitgevreten hebben?" Het begrip kwam. "Dus ze vinden het niet erg." "Natuurlijk vinden ze het niet erg. Trouwens dat woord 'natuurlijk' past heel goed. Het is een heel natuurlijke zaak dat als twee mensen elkaar leuk en aardig vinden er seks bij komt kijken." "Alleen leuk en aardig?" "Je weet best wel dat er voor jou en mij meer is en dan is het helemaal goed toch?" "Ik stangde je alleen maar een beetje." "Oké ik zal er voor gaan liggen," zei Karl en hij gaf Rinze een vette knipoog. Rinze lachte, draaide zijn vriend op zijn buik en gaf hem een harde pets op zijn billen. "Owww zo lekker schat doe het nog een keer!" Een tweede pets volgde en toen boog Rinze zich over hem heen. Hij streelde de billen en bovenbenen. Zocht de gevoelige plekjes aan de binnenkant van de ledematen en streelde deze net zolang totdat het een lekker gekreun ontlokte aan Karl. Toen liet hij Karl zijn benen spreiden. Rinze speelde met zijn vingers door de mannenspleet en duwde zachtjes tegen het rozetje. Het gekreun werd heviger. Rinze maakte zijn vingers nat in zijn eigen mond en duwde opnieuw. Eén vinger liet hij voorzichtig naar binnen gaan. "Owww man, je maakt me gek," verzuchtte Karl. Rinze lachte en deed er een tweede vinger bij. "MMMMMMMM, ik hou van je Rinze!" "Ik van jou Karl!" Hij trok zijn vingers terug en bracht zijn inmiddels keiharde lans in stelling. Het ging beter dan de eerste keer dat hij Karl geneukt had. Het lukte hem om zijn gaatje in een keer te penetreren. Hij ging er meteen diep in. Karl veerde op. Rinze trok zich ietsjes terug om daarna zijn harde weer diep erin te duwen. Beiden kreunden ze, zich er niet van bewust dat hun gekreun meer lawaai maakte dan het kraken van het bed. Rinze kwam goed op stoom en slaagde erin zijn volle lengte naar binnen te werken. Het voelde idioot krap zo vond hij en er ontstond een enorme druk op zijn pik. Het gevoel dat hij klaar ging komen werd steeds heviger en bewust nam hij eventjes wat gas terug. Hij streelde over Karls rug en schouders maar het verlangen om klaar te komen was toch heviger. Opnieuw trok hij zijn lul een eindje terug om hem er dan weer hard in te stoten. Karls gekreun werd heftiger en dat wond Rinze op. Vol overgave begon hij nu te pompen. Eruit en er dan weer diep in. Ohhh wow wat een gevoel. Het zaad kon hij niet lang meer tegenhouden zo wist hij en nog voordat hij uitgedacht was, stroomde het er al uit. Karl bromde diep van genoegen toen hij voelde dat de jongen hem volspoot. Het ontvangen was zo heerlijk! Net als het geven trouwens! Nadat ze zich gedoucht hadden, schoot Karl snel in de kleren om te gaan kijken wat voor weer het was. "Is het mooi weer buiten?" vroeg Rinze hem bij zijn terugkeer. "Het is prachtig weer al! De zon begint al lekker te rijzen en er zijn zowat geen wolken aan de lucht." "Dan is het dus tijd voor een korte broek," zo besloot Rinze. Hij zocht het een en ander uit en liet het keuren door zijn vriend. Deze floot ten teken dat hetgeen hij zag er prima uitzag. "Kom! Op naar het ontbijt!" dirigeerde Rinze hem naar beneden. "Eten is wel heel erg belangrijk voor jou hè!" Zo vrolijk kibbelend kwamen ze beneden waar de ouders van Karl inmiddels al aan de ontbijttafel zaten. "Honger?" vroeg Hanna. "Zeker!" zei Rinze en Karl vond het nodig om toe te lichten dat Rinze altijd honger had. "Dit is de vijfde ochtend dat ik deze jongeman meemaak en altijd heeft hij honger!" sprak hij quasi verongelijkt. "Dan moet je er maar goed voor zorgen zoon," zo sprak Toine, "dat hij niets tekort komt! Je bent met zo'n jonge knaap een verplichting aangegaan en voldoende voeding hoort daar ook bij. Dus Rinze, eet hem de oren van de kop en houd je vooral niet in." "Zal ik doen!" sprak Rinze met volle mond en breed glunderend. Er werd volop gesproken aan tafel iets dat Rinze ook niet kende van thuis. Met Karl had hij het al heel gezellig gevonden tijdens het eten maar ook moeder en vader Van Houthem zorgden voor de nodige gezelligheid. Allerlei onderwerpen kwamen aan bod. Rinze die zichzelf een beetje de rol van toehoorder had toegedicht, begreep uit het gesprek dat Toine zich nog niet zo heel erg lang geleden had teruggetrokken uit het door hem opgerichte advocatenkantoor en dat Matthieu deze nu runde samen met een vennoot. Toine hield zich nu alleen nog maar bezig met zijn moestuin en Rinze voelde heel duidelijk aan dat hem dat nog niet zo lekker zat. Toen het gesprek allang weer ergens anders over ging vroeg hij hem ernaar. "Is het moeilijk om afstand te nemen van het werk?" "Je moet hè!" luidde het korte antwoord. "Maar het is niet gemakkelijk!" reageerde Rinze. "Absoluut niet. Zelf zou ik veel liever zijn doorgegaan maar als je lichaam je zegt dat je rustig aan moet doen, is het beter om daar naar te luisteren." "Iets wat hij wel doet, maar nog steeds niet van harte," vulde zijn vrouw aan. "Zo is het maar ik probeer er het beste van te maken en van elke dag te genieten maar als Matthieu langskomt om iets te bespreken over de zaak dan fleur ik helemaal op, weet je. Dan heb ik nog steeds het gevoel dat ik er een beetje bij hoor." "Ook als je je bezig houdt met de groenten in de tuin ben je belangrijk hoor!" verklaarde Rinze stellig. "Ja toch? Wat zou er anders 's avonds op tafel moeten komen. Groenten uit de tuin zijn veel lekkerder dan die uit een potje of een blik!" "Kijk," zei Karl, "zodra het over eten gaat, ben je bij Rinze aan het goede adres!" Iedereen lachte maar toen het gesprek op hun aanstaande vertrek kwam, werd de sfeer toch duidelijk minder uitbundig. Het was duidelijk dat iedereen het er moeilijk mee had. Rinze had eventjes mogen proeven aan de huiselijk sfeer die er hing bij Karl thuis en zou het liefste hier willen blijven. Karl had nog lang niet voldoende 'thuis' opgesnoven zoals hij van plan was en zijn ouders vonden de problemen waarin de jongens verkeerden zorgwekkend. Tegen negenen waren ze klaar met het ontbijt en meteen daarna was het tijd voor het afscheid. Er werd geknuffeld dat het ene lieve lust was en Rinze liet zich dit alles welgevallen. Hij hield ervan en voedde zich in de liefderijke warmte die hem voedde. Pa en ma deden hen uitgeleide en zwaaiden hen na toen ze de oprit afreden in Hanna's BMW. Een veiligheidsmaatregel, zo had Karl gezegd. Zo halverwege ongeveer kwamen ze de auto van Matthieu tegen. De wagens stopten naast elkaar en de portierraampjes werden naar beneden gedaan. "Goedemorgen jongelui! Al op weg?" "Yep," verklaarde Karl kort en bondig. "Het is beter om even flink te zijn en zo snel mogelijk verder te gaan. "Ik snap je broertje. Ik hoop voor jullie dat het snel allemaal achter de rug zal zijn. En..." hij graaide iets van de passagiersstoel af, "ik heb best wel goed nieuws. Het is een mail van een collega die meer verstand van dit soort zaken heeft dan ik. Let niet op zijn plagende manier van schrijven. De steken onder water zijn voor mij bedoeld. Lees het straks maar eens door en doe alsjeblieft voorzichtig aan. Rijd niet te lang aan een stuk door Karl!" Handen werden stevig geschud en daarna trokken beide auto's op. "Wil je dat ik het je voorlees?" vroeg Rinze die de mail aangereikt had gekregen. "Ja, maar niet nu. Wacht even tot we op de provinciale weg naar Margraten zijn. Zodra ik een bredere weg onder de banden heb, lees je het maar voor. Oké?" Rinze vond het prima en legde de fax in het zijvak van het portier. Hij keek om zich heen en genoot van de prachtige omgeving van het Zuidlimburgse land. Het stukje naar de grote weg duurde maar kort en op het teken van Karl begon Rinze de mail voor te lezen. "Zeer gewaardeerde confrère," zo begon hij. "Confrère is een woord dat advocaten gebruiken zoals wij collega," lichtte Karl meteen toe. "Zeg Karl! Ik doe VWO hoor en weet heus wel wat het betekent!" "Sorry, maat! Lees verder als je wilt de inhoud is belangrijker dan de opening, lijkt me." Meteen liet hij er een glimlach op volgen om duidelijk te maken dat zijn opmerking niet rot bedoeld was. "Altijd goed om te weten dat de volprezen Matthieu van Houthem zelf niet de juiste antwoorden weet. Ook heel goed om te weten is dat hij dan niet schroomt om zijn licht op te steken bij zijn oude studiegenoten die zeer verheugd zijn dat ze eindelijk iets van de rekening die ze bij hem hebben openstaan kunnen inlossen." "Oké gezwets van collega's dus! Kun je niet het belangrijkste eruit halen?" "Oké Karl zet de wagen maar aan de kant dan kun je het zelf lezen. Man wat ben jij een drammer!" Rinze verfrommelde de mail en stopte hem terug in het vak in de deur. Karl stuurde de wagen naar de kant van de weg en stopte in de berm. "Het spijt me Rinze." Rinze was echter pissig en keek hem niet aan. "Alsjeblieft schat, kijk me aan. Het spijt me echt. Ik zal me gedragen maar ik ben zo vreselijk benieuwd naar de inhoud..." "Ja," zo onderbrak Rinze hem, "ik ook maar dat is nog geen enkele reden om je niet te gedragen. Laat mij rustig die mail voorlezen en anders lees je hem zelf maar." Rinze reikte hem het A4'tje aan. "Ik wil dat jij hem verder voorleest Rinze en doe het op jouw manier. Ik zal verder niet zeuren. Het spijt me echt!" Rinze begreep dat het zijn vriend ernst was en keek hem aan en begon te glimlachen. "Onze eerste woordenwisseling Karl!" "Ja en om iets heel onbenulligs eigenlijk." "Inderdaad en daarom snap ik het ook niet! Waarom doe je zo vanmorgen?" "Ik voel me opgejaagd, Rinze. En dat is niet een prettig gevoel. Vanaf het moment dat ik je ontmoette en wist van je problemen, heb ik in mijn hoofd eigenlijk al plannen zitten maken om je een veilige plaats te bezorgen. En dat brengt spanning met zich mee." "Maar hadden we hier niet kunnen blijven dan? Bij je ouders bedoel ik. Niemand weet van ons, Karl!" "Je hebt misschien gelijk maar het risico bestaat natuurlijk altijd dat mensen zich, als er naar gevraagd wordt, dingen gaan herinneren. We hebben afgelopen maandagochtend samen door Zwolle gebanjerd nietwaar? Dinsdagavond heb ik je opgewacht bij het station. Als mensen dingen met elkaar gaan combineren dan... " "Ik begin het te snappen. Je wilt zekerheid voor alles." "Ja en daarom kunnen we ook hier niet blijven, hoe graag ik het ook zou willen. Dit is voor mij de allerbeste plek van de hele wereld maar toch..." "Niet goed genoeg op dit moment," vulde Rinze aan. "Inderdaad. Het zou me enorm onrustig maken om hier met jou te blijven. Dit land is te klein. Contacten zijn te snel gelegd en daarom lijkt het mij beter om verder weg te gaan. In elk geval over de landsgrenzen heen." "Afzoenen?" stelde Rinze voor. "Goed idee!" Ze bogen zich naar elkaar toe en zoenden het af. Een lustopwekkende tongzoen die in elk geval bij Karl iets teweeg bracht. "Shit man, nou heb ik weer zin in je," zei hij op smachtende toon. "Ja, je kunt me wat. Rijden met die kar anders komen we nooit waar je me heen wilt brengen." Karl lachte en terwijl hij de auto startte en de weg opreed, maakte Rinze aanstalten om verder te lezen. "Je hebt mazzel dude! Het gezwets is over en die lui kunnen dus ook gewoon Jip-en-Janneke-taal spreken." Hij schraapte zijn keel. "In heel veel van dit soort gevallen wordt er bemiddeld tussen de persoon in kwestie (de minderjarige) en de ouders. Goede bemiddelaars zijn te vinden bij Bureau Jeugdzorg maar weet dat dit tijd kost en naar ik begrijp uit jouw mail is dat er niet echt. De persoon in kwestie is 16 en dus volgens de wet nog minderjarig. Dat betekent dat de ouders in principe nog bepalen waar hij woont. Het hem zonder hun toestemming laten wonen bij de andere (meerderjarige) persoon is mogelijk maar dan is het wel noodzaak dat laatstgenoemde de ouders inlicht. Hij kan ervoor kiezen dit rechtstreeks te doen. Dan weten de ouders uiteraard wel waar hun kind zich bevindt. Wil je dit voorkomen dan kun je dat informeren ook laten uitvoeren door de Raad voor de Kinderbescherming. In beide gevallen weten de ouders dan dat hun kind in veilige handen is. Niets laten weten, maakt dat degene die onderdak verschaft strafbaar is voor het verbergen van een minderjarige." "Maar wat heeft dat informeren voor zin?" onderbrak Karl het voorlezen toen Rinze eventjes stopte om opnieuw zijn keel te schrapen. "Dat komt nu schatje! Rustig aan alsjeblieft!" "Sorry." "De politie zal niet in actie komen als de minderjarige van huis is en zijn adres wèl bekend is. Dit wordt altijd vooraf gecheckt." "Oké dat is het dus!" "Ja, je voorkomt dus gedoe als je informeert. Wacht nog eventjes..." Rinze las in zichzelf verder. "En?" "Ja niet veel bijzonders meer eigenlijk. Het schijnt het beste te zijn dat de minderjarige één van zijn ouders aan zijn kant heeft staan want dan voorkom je dus al het voorgaande." "Je moeder?" "Weet echt niet of ze compleet dwars tegen de wil van mijn vader zou durven ingaan!" "Ook niet als je je bedenkt wat ze allemaal voor je gedaan heeft? De kleren? De ontsnapping?" "Allemaal in het geniep Karl!" "Ja. Je hebt gelijk. Een rechtstreekse confrontatie met je vader zou wellicht heel iets anders zijn." Het gesprek verstomde. Beiden waren ze in gedachten verzonken. Bij Margraten sloeg Karl rechtsaf. Via Sint Geertruid kwamen ze bij de snelweg naar België. Daar gaf Karl flink gas. Het was net iets voor elf uur toen Karls mobiele telefoon begon te piepen. Toen hij het ding tijdens het rijden uit zijn broekzak diepte en het gesprek wilde beantwoorden, greep Rinze in. "Zeg ben jij helemaal gek! Rijden en telefoneren tegelijk! Hier dat ding!" Karl was verbluft en stond het toestel meteen af. "Rinze!" zo nam de jongen op. "Met Matthieu! Waar zitten jullie ergens?" "Even aan de roerganger vragen," reageerde Rinze grappend en speelde de vraag door naar Karl. "Op de E25/A26 even boven Bastogne volgens je broertje." "Neem de eerstvolgende afslag, zoek een parkeerplaats en bel me dan terug. Oké?" "Prima!" Vervolgens gaf Rinze de opdrachten door aan Karl. "Van de snelweg af? wat heeft ie?" "Weet het niet Karl maar hij klonk serieus genoeg dus doe nou maar gewoon wat hij zegt." Karl deed wat hem gezegd werd en op de laatste afslag voor Bastogne verliet hij de snelweg. De eerste de beste parkeerplaats nam hij en stopte de auto. "Bel jij of wil je dat ik bel?" "Ik bel wel." Rinze beantwoordde het laatst ingekomen gesprek en kreeg Matthieu zonder tussenkomst van een telefoniste of secretaresse aan de lijn. "Hé dat hebben jullie snel gedaan zeg!" "We luisteren goed, grote broer!" Matthieu grinnikte. "Wat is er aan de hand?" "Misschien is het niet nodig dat jullie zo ver weggaan!" "Hoezo?" vroeg Rinze nu een en al oor. "Vanmorgen zijn er een paar dingen gebeurd bij je thuis. Ten eerste kwam je vader gehaast pas tegen halfacht naar buiten gerend." "Dan is hij veel te laat! Hij gaat altijd al voor zevenen van huis omdat zijn rayon in het Noorden ligt!" "Inderdaad vreemd dus. Daarna bleef het een tijdje rustig en iets na achten nam je moeder de bus naar Zwolle. Ze liep van het station rechtstreeks naar het kantoor van Nijsingh..." "De advocaat???" viel Rinze hem in de rede. "Niemand minder dan die. En daar heeft ze dus al die tijd voor de deur gewacht tot ze zojuist toen ik jullie belde binnen werd gelaten." "En nu?" "Ze is nog binnen volgens mijn contactpersoon anders had ik het inmiddels wel geweten. Enig idee wat ze daar aan het doen is?" "Nee! Jij?" "Ik heb de hoop op iets maar weet dat pas zeker, en ik wil alleen van zekerheden uitgaan, als ik het gecheckt heb." "Maar hoe kom je daarachter dan?" "Mijn geheim jongen! Maar blijf waar jullie zijn op dit moment. Geniet van de parkeerplaats en wacht op mijn telefoontje. Doei!" Matthieu hing op. Karl had meegeluisterd en was even verbaasd als Rinze. "Zou ze dan toch van mijn vader gaan scheiden?" sprak hij peinzend voor zich uit. "Wat zou ze anders bij een advocaat moeten?" "Schiet mij maar lek! Ik weet het niet man!" Wordt vervolgd... Grote dank ben ik verschuldigd aan EP die als mijn editor me op heel veel fouten, kleine en grote, heeft geattendeerd en me daarnaast goede vondsten heeft aangedragen. Daarnaast is de titel van dit verhaal van zijn hand. EP, bedankt! Reacties zijn welkom op: lucky_eye2@yahoo.co.uk © Lucky-Eye, september 2007 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Vrijgevochten, deel 14 (mm:overige, 4314 words) [14/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Nov 16 2007	Kijkers/Lezers: 5547/4636 [84%]	Waardering (deel): 9.50 (2 stemmen)
vervolg

Dit is deel 14 van totaal 20 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel