ErotischeVerhalen.com: Vrijgevochten, deel 14 door Lucky Eye [deel 14]

VRIJGEVOCHTEN Een verhaal van Lucky-Eye Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Deel 14 Die nacht deed Rinze geen oog dicht. De slaap wilde maar niet komen en toen hij dat doorhad, deed hij ook geen moeite er meer voor. Hoewel hij de gedachten aan zijn vader had verdreven, kwamen die aan zijn moeder steeds weer terug. Enerzijds was er zijn enorme ongerustheid om haar welzijn en anderzijds waren er steeds herinneringen aan hoe goed het altijd samen met haar was geweest op die momenten dat zijn vader er niet was. Zodra hij ook maar in de buurt kwam, dan leek zij ineens te veranderen in de zoutpilaar en ja-knikker die hij op de een of andere manier van haar in de loop der jaren had gemaakt. Rinze vond het heel fijn om juist die ontspannende momenten samen met haar in zijn gedachten op te roepen nu. Hij dacht aan fietstochtjes die ze samen in de zomervakanties in de buurt van Heino en Raalte gemaakt hadden. Hij dacht aan het bakken van pannenkoeken zomaar op een doordeweekse dag. En steeds beter realiseerde hij zich dat zijn moeder altijd eigenlijk zijn steun en toeverlaat was geweest. Zijn vader was er ook wel eens geweest om mee te praten maar dan moest je haast wel zeker weten dat hij dezelfde mening als jij was toegedaan want anders was een gesprek nooit mogelijk geweest. Zodra je ook maar iets afweek van zijn ideeën was het altijd fout gegaan. Het bleek Rinze al snel dat aan elke leuke herinnering waar zijn moeder in voorkwam ook altijd weer die donkere wolk van zijn vader kwam bovendrijven. De pret was ineens over geweest als zijn moeder zich realiseerde dat het al bijna vijf uur 's middags was en dat ze nog niet eens de aardappelen had geschild. Dan veranderde ze plotsklaps als was ze Assepoester na klokslag middernacht. Ineens was het over en moest er hard gewerkt worden om de 'verloren tijd' weer in te halen. Als kind had hij dat nooit zo gesnapt maar toen hij ouder werd en het hem opgevallen was, had hij haar geholpen waar maar mogelijk omdat hij wilde dat ook zij die heerlijke momenten zo zou blijven voelen. Het allerergste incident stond hem nog heel duidelijk voor de geest. Hij was 7 of 8 jaar geweest en die middag hadden ze een flink eind gefietst. Toen ineens was het gaan onweren en hadden ze moeten schuilen. Daardoor kwam het dat ze niet op tijd thuis waren en dus ook het eten niet op tijd op tafel stond. Bij hun thuiskomst stond het busje van zijn vader al op de oprit. Zijn moeder was enorm zenuwachtig geweest. Binnen liep ze meteen gehaast naar de keuken maar haar haast en inzet mochten niet baten. Ze kreeg een enorme storm van kritiek over zich heen. Hoe kon ze het in haar hoofd halen om niet op tijd het eten klaar te hebben. Haar man had tenslotte de hele dag gezwoegd en geploeterd om alles wat ze hadden te kunnen betalen en zij nam het er maar van. Rinze was kwaad geweest en had het voor zijn moeder opgenomen. Het beeld voor zijn geestesoog werd steeds duidelijker. Als klein jochie - hij was nog steeds klein - maar moest toen gewoon heel erg klein geweest zijn had hij het voor haar opgenomen tegen de reus die zijn vader toen voor hem geweest moest zijn. Hij had verteld over het onweer, dat ze hadden moeten schuilen maar zijn vader had hem compleet genegeerd. Rinze wist het weer, vanaf dat moment was het al misgegaan tussen hem en zijn vader. Later waren er nog veel meer van dit soort momenten geweest maar toen had hij voor het eerst gemerkt dat wat hij ook zei, het er allemaal gewoon niet toe deed. Zijn vaders mening was belangrijk en verder niets! De dag die zo mooi was geweest was geëindigd in een drama. Hij was al vroeg naar bed gegaan om het voortdurende gescheld van zijn vader dat maar door bleef gaan ook toen hij al lang en breed verzadigd was maar niet te hoeven horen. Maar ook ik bed had hij de tirades kunnen horen. Tot de bedtijd van zijn ouders was dat doorgegaan. Waarom was ze eigenlijk nooit bij hem weggegaan, vroeg hij zich af! En die gedachte bleef bij hem in die vroege ochtenduren. Karl ontwaakte zo rond zijn vaste tijdstip. Het feit dat hij nog maar een paar uur in bed lag, deed daar niets aan af. Hij was wakker. Hij draaide zich om naar zijn vriendje en zag dat deze een heel heldere blik in de ogen had. "Al lang wakker?" mompelde hij. "Allang."

Vrijgevochten, deel 14 (mm:overige, 4314 words) [14/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Nov 16 2007	Kijkers/Lezers: 5535/4630 [84%]	Waardering (deel): 9.50 (2 stemmen)
vervolg

Dit is deel 14 van totaal 20 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel