ErotischeVerhalen.com: Vrijgevochten, deel 15 door Lucky Eye [deel 15]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal moeder laten zien dat ze uitstekend voor zichzelf kan zorgen. Het lijkt er haast op dat ze dingen heeft voorbereid." "Zou dat het dan zijn toen ze me zei dat ze tijd nodig had?" "Mischien Rinze. Laten we hopen dat we er straks op terug kunnen kijken en dan zul je zien dat alle puzzelstukjes op hun plaats zullen vallen." "En nu?" "We gaan de Ardennen in lieverd. We zoeken ergens een leuke plek op en wachten af wat er gebeurt. Volgens mij het enige dat we kunnen doen toch?" "Ik haat het als ik niet actief iets kan doen!" sprak Rinze pissig. "Ik in principe ook schat," en hij haalde de knuffel nog eens stevig aan, "maar we kunnen eventjes niets anders doen. We kennen de plannen van je moeder niet en dus zullen we wel moeten afwachten. Hopelijk weet Matthieu die Nijsingh te bereiken en dan krijgen we in elk geval misschien een paar antwoorden." "Emmen! Wat heeft ze daar nou te zoeken!" "Weet je zeker dat je daar geen familie hebt?" Rinze knikte en bevestigde het nog een keer. "Hebben ze daar geen dierentuin dan!" Toen begreep Rinze de grap en kneep hij Karl keihard in zijn billen. "Auwww! Lelijk joch," schreeuwde Karl verontwaardigd en om de zere plek te betasten liet hij zijn vriendje meteen los. Rinze zette het op een lopen! Karl achter hem aan. Ze reden via allerlei binnenweggetjes weg van Bastogne naar het Groothertogdom Luxemburg. Zodra ze de grens gepasseerd waren, koos Karl een route naar het Noorden. Omdat het al ruim na twaalven was en ze na het ontbijt niets anders hadden gehad dan wat slokjes water, hadden ze beiden flink honger en dorst en stopten ze ergens om iets te eten. Daarna gingen ze verder. Ze waren nog maar net weer op weg toen er opnieuw werd gebeld. Karl wilde niet opnieuw door Rinze op de vingers getikt worden en liet alles over aan hem. Toen Rinze de telefoon uit Karls broekzak haalde, kreunde deze verheerlijkt waarop hij een flinke stomp tegen zijn schouder kreeg. "Rinze!" "Matthieu hier! Problemen Rinze. Je moeder is aangekomen in Emmen en daarop ingestapt bij iemand in de auto. De achtervolger, de EIKEL, lag iets achter bij het uitstappen en heeft geen tijd gehad het nummer te noteren. We zijn haar kwijt!" "Shit," vloekte Rinze. "En nu?" "Ik ben nog steeds bezig met het zoeken naar Arend-Jan Nijsingh en heb hem bijna te pakken heb ik het idee. Zodra hij zijn medewerkers permissie geeft het dossier aan mij te tonen, kom ik er wellicht achter of zij wellicht een adres heeft afgegeven waar zij te bereiken is. Ken je echt niemand in de omgeving van Emmen?" "Nee, en waag het niet een grapje te maken over familie die mogelijkerwijs in de dierentuin woont want dan doe ik je wat!" Matthieu slikte een proestbui in omdat hij begreep dat het Rinze menens was. "Probeer je rustig te houden Rinze. Nederland is klein en we vinden haar vast en zeker en bovendien... heb je niet het idee dat zij ook pogingen zal ondernemen om jou te zoeken?" Hier moest Rinze over nadenken en het duurde dan ook even voordat hij antwoordde. "Ja! Je hebt gelijk. Ik denk dat ze dat ook zal proberen. Alleen ik zou niet weten waar ze zal moeten beginnen!" "Laten we ervan uitgaan dat je moeder inventief genoeg is om met iets te komen, Rinze." "Je hebt gelijk, Matthieu en bedankt voor alles wat je voor me doet." "Graag gedaan Rinze. Ik maak graag een goede indruk op nieuwe leden van de familie. Zodra ik Nijsingh te pakken heb en dat kan echt niet lang meer duren, dan laat ik het weten. De groeten!" "Spoorloos?" vatte Karl het gesprek samen. "Ja! Van de aardbodem verdwenen zo lijkt het. En nu maar wachten tot er iets gebeurt. Ik kan dat heel slecht man!" "Kom hier vriendje!" Hij pakte de hand van de jongen en kneep er stevig in. "Samen kunnen we het Rinze! Alleen zouden we beiden verzanden op dit moment maar als we onze krachten en goede eigenschappen combineren, lukt het ons vast en zeker!" "Ik zal op je woorden moeten vertrouwen Karl en dat doe ik graag want tot nu toe is alles wat je hebt gezegd en beloofd gegaan zoals je gezegd had. Dus..." "Je bent lief." De rit was op zich mooi genoeg maar Rinze had er niet echt oog voor. Hoe vaak Karl ook probeerde hem af te leiden door hem op iets moois in de omgeving te wijzen, steeds was het maar voor eventjes. In gedachten was hij bij zijn moeder. Hij probeerde zich in haar te verplaatsen en om de een of andere reden had hij totaal niet het idee dat ze in zak en as zat of zich reddeloos verloren voelde. Het was gek maar het was zo. Het voelde aan of ze zich reuze op haar gemak voelde. Net toen ze België weer inreden ging de telefoon opnieuw. Rinze had hem bij zich gehouden en nam op. Het was Matthieu. Hij wist te vertellen dat het hem dan eindelijk gelukt was om Nijsingh te bereiken. Hij waarschuwde Rinze, die het vooral aan Karl moest doorgeven, dat de telefoonkosten op de nota wel erg hoog zouden uitvallen. Nijsingh zat namelijk op Hawaii. Matthieu had een goed gesprek gehad met zijn confrère en de uitkomst daarvan was dat hij zijn mensen op zijn kantoor de opdracht zou geven om Matthieu volledig ter wille te zijn. Toen Rinze hem nieuwsgierig vroeg hoe hij dat voor elkaar gekregen had, lichtte Karls broer toe dat er nog een oude rekening te vereffenen was. Rinze herinnerde zich de opmerking in de mail. Nog vanavond zou Matthieu naar Zwolle reizen om vandaar uit de zaak verder af te handelen. Er was verder nog geen contact geweest tussen Rinze's moeder en het kantoor van Nijsingh. Met een vriendelijke groet over en weer werd er afgesloten. "Goed bericht mag ik hopen?" vroeg Karl die het gesprek niet meegekregen had. "Bij Nijsingh gaan ze nu meewerken. Matthieu gaat vanavond nog naar Zwolle dus morgen kan hij daar dan beginnen. Dan weten we heel snel of het inderdaad om een scheiding gaat en of ze een verklaring heeft afgegeven daar." "Het begin is er Rinze." "Yep! En nu wil ik genieten van de omgeving want volgens mij heb ik heel wat moois gemist!" "Ach! Zolang je maar af en toe naar mij kijkt!" plaagde Karl hem. Rinze reageerde niet maar draaide zijn hoofd en keek demonstratief door zijn zijraam naar buiten. Lang reden ze echter niet meer. In Honvelez stopten ze om iets te drinken en onderwijl keken ze ook uit naar een hotel. Het plaatsje was niet al te groot en het enige hotel zag er wat sjofeltjes uit zodat ze besloten om daar maar geen gebruik van de maken. De eerstvolgende plaats van betekenis was Salmchâteau. En hier was het van hetzelfde laken een pak: niet interessant dus. In Trois Pont stopten ze en vroegen ze de weg naar de plaatselijke VVV. Daar werden ze door de medewerkster aan de balie in het Frans gewezen op het hotel dat aan dezelfde straat lag of het bungalowpark op de weg naar Stavelot. Het laatste leek hen wel wat en Karl bediende zich van keurig Frans om haar dat te vertellen. Rinze keek eerst op zijn neus maar realiseerde zich al snel dat Karl VWO had gedaan op het internaat en dus ook tenminste 6 jaar Frans had gehad op school. De dame achter de balie was vriendelijk genoeg om meteen voor hen te informeren of er nog plaats vrij was. Er bleek een klein probleem te zijn. Normaal werden de huisjes daar verhuurd van zaterdag tot en met zaterdag en nu was het dus al woensdag. Karl zei dat hij de volledige huurprijs zou betalen en toen bleek er ineens van alles mogelijk te zijn. Karl was gul en gaf de vriendelijke dame een flinke fooi. Rinze keek hem bedenkelijk aan. "Probeerde je haar te versieren?" zei hij toen ze weer buiten waren. "Hoe bedoel je?" "Nou met die dikke fooi die je haar gaf!" "Laat je nakijken dude! Het is een vrouw! Ik val alleen maar op leuke jongens zoals jij!" Hij legde zijn arm op de schouders van zijn vriend en zo liepen ze terug naar hun auto. Van Trois Pont was het maar een klein eindje naar het bungalowpark. In eerste instantie reden ze er per ongeluk voorbij en moesten ze een klein eindje terugrijden, iets dat niet tot problemen leidde want het was rustig op de weg. Ook daar weer een vriendelijke dame aan de balie en Karl weer op zijn allercharmantst. Dit keer hoefde hij zijn kennis van het Frans niet te etaleren want het bleek een door Nederlanders gerund park te zijn en dus werd ook aan de balie Nederlands gesproken. Hun huisje lag ergens achteraan op het park. Ze reden er naar toe met een slakkengangetje want op het hele park gold een maximumsnelheid van 15 kilometer. En beiden konden ze zich heel goed voorstellen dat dat in de zomer - als er waarschijnlijk heel veel kinderen rondliepen - ook noodzakelijk was. Alle huisjes op het achterste gedeelte van het park stonden los van elkaar. Hun nummer 240 lag hoog en Rinze vond het reuze avontuurlijk. "Kijk eens! Het huisje heeft klimtouwen!" wees hij Karl aan. "Emmen???" kwam meteen Karls reactie. Rinze wierp hem een ijzige blik toe. "Er is toch voor mensen ook wel een gewoon pad naar boven hè!" verzuchtte Karl, zijn maatje plagend. Natuurlijk was die er maar zodra ze de koffers binnengebracht hadden, wilde Rinze meteen de klimtouwen uitproberen. Voorzichtig liet hij zich vanaf de veranda van hun huisje naar beneden zakken langs een touw. Hij genoot! Hij vergat even compleet waarom ze eigenlijk daar beland waren. Karl liet zich niet onbetuigd en waagde zonder enige aansporing van Rinze de afdaling ook. Hij zou die jonge hond eens laten zien dat hij net zo kon blaffen. Toen hij beneden was en omhoog keek, had hij toch wel iets van pffffffffffffffffffffff. Rinze merkte dit op en kon het niet laten een grap te maken. "Valt het je tegen opa!" Toen moest hij dus hard wegrennen want Karl schoot hem meteen achterna. Een tijdje wist Rinze uit zijn grijpgrage armen te blijven maar uiteindelijk legde hij het af en kreeg Karl hem te pakken. Zonder enige moeite slingerde Karl zijn maatje over de schouder in de brandweergreep en mepte hij hem met de vrije hand op de billen. Triomfantelijk droeg hij Rinze zo terug via de trappen naar het huisje. Bij de buren rechts van hen gingen de gordijnen eventjes opzij en Karl zwaaide vrolijk naar hen. In huis gekomen, zocht hij met de jongen op zijn schouders de slaapkamer op en wierp hem daar op het bed dat vervaarlijk begon te kraken. Tijd voor Rinze om zich te herstellen was er niet want Karl lag meteen boven op hem. "Opa wil je leegzuigen, schatje!" lispelde hij als een oud mannetje zonder kunstgebit in. Rinze kreeg een lachstuip en liet toe dat Karl zijn broek en short omlaag schoof en uittrok. Karl nam de nog slappe penis ter hand en begon hem te likken. Meteen kwam de reactie en al snel was het pikkie de superpik die hij kende. Hij nam de eikel in zijn mond en zoog hem diep naar binnen. Rinze kreunde hard. "Pas op de buren, schatje!" "Schijt aan de buren Karl! Zuig me!" Karl deed zijn best zoals altijd en het duurde niet lang voor Rinze zich in zijn mond leegspoot. Toen het spuiten ophield, streelde Rinze door de krullenbol van zijn vriend. "Ik hou van je Karl. Je weet me altijd weer gerust te stellen en mijn gedachten af te leiden." "Ja! Lekker hè!" "Ja! Zoiets heb ik nodig nu! Vind je dat erg?" "Jongen zolang het betekent dat ik seks met jou kan hebben..." "Dat bedoel ik niet man!" Natuurlijk wist Karl dat maar al te goed. "Ik bedoelde..." Verder kwam Rinze niet. Karl had zijn mond gedrukt op die van Rinze en hem meteen getongd. Elk gesprek was nu onmogelijk. Alleen nog maar twee jongens die in stilte - met eventuele bijgeluiden natuurlijk - bezig waren elkaar te beminnen. Het minnespel deed hen beiden ontvlammen. De tongzoen werd beëindigd waarop Karl meteen uit de kleren schoot en ook Rinze zich ontdeed van wat hij nog aan had. Ze betastten elkaar, speelden met elkaars lichamen en deden hun uiterste best elkaar te plezieren. Er werd overal gevoeld. Geen enkel plekje op de twee lichamen was veilig voor de liefdevolle aanrakingen waarmee ze elkaar aanraakten. Het spel werd heter en het gehijg duidelijker merkbaar. Eventjes stopten ze en keken elkaar met open mond aan. "Ik hou van je Karl," sprak Rinze hijgend. "Ik van jou jongen. Ik hou ontzettend veel van jou." Ze kropen tegen elkaar aan en voelden allebei het keiharde lid van de ander. Eventjes werd er gegiecheld en toen was er opnieuw een loeihete tongzoen die hen in hogere sferen bracht. Karl genoot met volle teugen van de onstuimigheid die hij voelde bij Rinze. En andersom was het al niet anders. Heel duidelijk voelde hij de interesse van Karl in zijn billen. De handen van zijn vriend gleden eroverheen, knepen er zachtjes in alsof ze het vlees keurden. Ineens waren de vingers in zijn bilspleet. Eventjes verstrakte Rinze en Karl voelde het meteen. "Ik doe niets wat jij niet wilt, schat. Zeg het me als ik moet stoppen," klonk het bijna buiten adem uit de mond van Karl. Rinze glimlachte. "Je gaat voorlopig je gang maar. Ik fluit je terug als ik het te eng vind worden." Karl ging verder en zijn handen waren meteen weer op het billenvlees. Hij streelde en bevoelde het. Het waren heerlijke jongensbillen die hij nu onder handen had maar dat warme plekje ertussen had ook zijn belangstelling. Een vinger gleed er al spelend doorheen. Karl hoorde het lichte kreunen van Rinze en merkte dat die zijn manipulaties op het lichaam van zijn vriend staakte. Hij kon geen twee dingen tegelijk, zo leek het. Karl vond het niet erg. Zo kreeg hij eventjes de tijd om zich volledig te richten op al dat lekkers dat hij onder handen had. Nogmaals liet hij zijn vinger door de jongensspleet gaan en toen hij dat voor een derde keer deed, drukte hij zachtjes tegen het gaatje. Opnieuw voelde hij de verstarring bij Rinze. Teken voor hem om gewoon te stoppen. Hij wilde niet zover gaan dat de jongen hem terug zou fluiten. Voor hem zou dat een stap te ver zijn en dat wilde hij absoluut niet. Karl drukte een kusje op het sterretje en draaide zich op zijn buik om vervolgens Rinze op te roepen zijn werk nu eindelijk eens te doen. "Ow," reageerde deze, "doen we dat zo tegenwoordig." "Ja schat! Aan het werk jij!" Rinze ging op zijn knieën naast het uitgestrekte lichaam van zijn vriend zitten en bekeek al dat lekkers eens nadrukkelijk. "Komt er nog wat van?" vroeg Karl op manende toon. En inderdaad Rinze kwam in actie want hij liet zijn vlakke hand hard op de billen van Karl neerkomen. "Ohhh jahhh schat! Zo heb ik het graag!" speelde Karl het spelletje mee. Ze lachten. Rinze boog zich over Karl heen en drukte hem een kusje in zijn nek. "Op handen en knieën eerst, lieverd." Karl voldeed met graagte aan het verzoek. Rinze nam nu achter hem plaats en zijn handen gleden spelend over de mooie, bilpartij die wel weer eens een scheermes nodig had, zo leek hem. Maar ach, die kleine, donkere haartjes stonden ook wel grappig eigenlijk. Hij zou de keuze overlaten aan Karl zelf tenzij deze hem erom vroeg. Hij streelde beide bilhelften met de vlakke hand iets dat Karl hevig deed kreunen. Rinze vond het prachtig om te merken wat voor reactie zijn daad opriep. Nogmaals streelde hij al het mannenvlees dat onder zijn handen kwam. Daarna masseerde hij de billen flink en ook dat leek Karl fijn te vinden want het kreunen werd alleen maar heviger. Toen bracht hij een vinger in de spleet. Hier groeiden nog geen haren, zo bemerkte Rinze. Waarschijnlijk hield Karl dit beter bij. Rinze liet zijn vinger op en neer gaan en het resultaat was ernaar. Karls kreunen ging over in een soort van diep gegrom. Rinze glimlachte. Hij staakte de beweging van zijn vinger en zocht het gaatje op. Hij duwde er zachtjes tegen aan maar ging niet naar binnen. Nog niet. Hij bracht zijn gezicht naar de bilspleet en begon deze te likken. Hij maakte hem kletsnat met zijn tong. Vooral het gaatje benatte hij zodat het straks zou kunnen dienen als glijmiddel. Zijn eigen pik sprong op bij die gedachte. Shit man, wat was hij geil. Hij wilde hem hebben, hij wilde zijn harde lul naar binnen werken. Het speelkwartier was over, zo leek het. Rinze wilde erop! Hij zette zijn eikel tegen het natte gaatje en duwde hem meteen diep erin. Karls hoofd veerde omhoog en hij riep Rinze op om door te gaan. De jongen liet zich aanmoedigen, trok zijn staaf een klein eindje terug om hem meteen weer verder naar binnen te duwen. Het was een heerlijk gevoel, zo vond hij en verdere aanmoedigingen - hoewel hij ze wel kreeg - had hij eigenlijk niet nodig. Het stampen en beuken ging als automatisch. Zijn jongeheer leidde een eigen leven dat er uitsluitend op uit was om zijn zaad diep tussen Karls billen te spuiten. Op een gegeven moment verloor hij de controle over zichzelf en had hij het idee dat hij alleen nog maar uit een grote, wild stotende pik bestond. Hij vond het niet erg. Het was een geweldig heftig en enerverend gevoel dat hem enorm veel genot verschafte. Hij bleef zijn pik in en uit Karls kontgaatje rammen totdat hij zich wild schreeuwend in hem leegspoot. Wordt vervolgd... Grote dank ben ik verschuldigd aan EP die als mijn editor me op heel veel fouten, kleine en grote, heeft geattendeerd en me daarnaast goede vondsten heeft aangedragen. Daarnaast is de titel van dit verhaal van zijn hand. EP, bedankt! Reacties zijn welkom op: lucky_eye2@yahoo.co.uk © Lucky-Eye, september 2007 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Vrijgevochten, deel 15 (mm:overige, 3610 words) [15/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Nov 23 2007	Kijkers/Lezers: 5500/4602 [84%]	Waardering (deel): 9.33 (3 stemmen)
vervolg

Dit is deel 15 van totaal 20 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel