ErotischeVerhalen.com: Duister hart door Lois

Is het nauwelijks een week geleden dat ik hem leerde kennen? Ik kan het nauwelijks geloven. En toch is het zo. Nauwelijks een week geleden zat ik op een terrasje te genieten van een kopje espresso, de lentezon en de blikken van de mannen. Waaronder hij. Groot. Gespierd. En zwart. Hij zat een tafeltje van me verwijderd en droeg opzichtige gouden sierraden, wat hem in mijn ogen een viriel cachet gaf. Uit een ooghoek zag ik hem naar me kijken. Ik hou wel van plagen en kruiste mijn benen zodat hij een royale portie dij te zien kreeg onder mijn korte rokje. "Ik begrijp het niet", zei hij hardop. Had ie het tegen mij? Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en bekeek hem vragend. "Ik begrijp niet dat een aantrekkelijke dame als U alleen is". Dat was een fletse aankomer, maar ik vond hem best aantrekkelijk en bovendien was ik in een frivole bui. Ik hoopte enkel dat hij niet te ernstig zou blijken te zijn. "U vergist zich. Ik ben niet alleen", antwoordde ik met een lachkuiltje in mijn wangen. "Hoezo?" "Jij komt zo meteen toch naast me zitten?", zei ik. Hij toonde me het wit van zijn tanden, stond op en schoof bij me aan. Tot zijn verbazing kwam ik nu overeind. "Ik had middagpauze", verklaarde ik mijn gedrag. "En nu moest ik weer eens gaan werken." Toch stapte ik niet meteen op en draalde even op mijn hoge hakken. Hij beet in het aas."Zal ik je bellen dan?" "Ja. Is prima", zei ik net iets te enthousiast en schreef het nummer van mijn privé-mobieltje op mijn naamkaart, die ik hem aanreikte. En ik stapte weg terwijl ik zijn blikken voelde branden op mijn benen en op mijn deinende billen. Ik schonk aan het voorval niet meer belang dan aan eender welke andere oppervlakkige flirt. Misschien nam hij contact op en misschien ook niet. Pech voor hem in dat geval, dacht ik terwijl al weer een andere man, die van uit de tegenovergestelde richting kwam gestapt, mijn gezicht en lichaam bekeek en me bleef nastaren nadat we elkaar hadden gekruist. Inwendig jubelde ik. Ik was een vrouw. Ik werd begeerd. Ik was het die de lente deed zomeren. Een week ging voorbij eer ik terug van hem hoorde. Het was bijna middernacht toen mijn telefoon overging. "Met Loïs", zei ik zakelijk terwijl ik me afvroeg wie me op dit late uur nog belde. "Hallo", klonk een diepe mannelijke stem aan de andere kant. "Met wie heb ik de eer?" "Prince. Je hebt me je nummer gegeven, weet je nog?" ‘Verwaande kerel', dacht ik bij mezelf. ‘Denkt ie nu echt dat hij de enige man is aan wie ik mijn nummer geef.' "Toen op het terras", vulde hij aan. "O jaaa". Het daagde me. "Ik had je al eerder willen bellen. Maar ik heb er opzettelijk een week mee gewacht omdat ik niet te happig wou overkomen. En nu heb ik me toch verraden." Hij grinnikte kort. Ik beloonde zijn biecht met een parelende lach. "Misschien heb je je kans wel verkeken" "Waar ben je?", vroeg hij dan. "Ik lig in bed". Dat jokte ik. In werkelijkheid zat ik voor mijn computer nog wat formaliteiten af te werken voor mijn startend bedrijfje. "Alleen?" "Je treft het. Vannacht wel." "En wat draag je?", nieuwsgierde hij verder. "Chanel n° 5", antwoordde ik plagerig. "En jij?" "Opium for Men" "Neen, ik bedoel: waar ben jij?" "In bed... alleen." "En wat heb je aan?" "Dat zei ik je toch net." "En verder? "Niets. Ik lig naakt in bed." De gedachte aan hem naakt, de telefoon in zijn ene hand en zijn andere hand ....wond me ogenblikkelijk op. Misschien is hij zich wel aan het strelen, fantaseerde ik, terwijl mijn eigen hand afdwaalde naar mijn dijen die ik lichtjes had gespreid. ‘Stop'; trachtte ik mezelf tot de orde te roepen. Maar de beelden waren te sterk. Mijn vingers glipten onder de rand van mijn rok en van mijn slipje. "Je hebt een hele sensuele stem aan de telefoon", hoorde ik hem zeggen. "Enkel aan de telefoon?", plaagde ik. "Dat kan ik maar op één manier ontdekken", lachte hij. "Vraag je me soms uit?" "Graag", antwoordde hij en liet het klinken alsof ik hem had gevraagd. "Ik pik je morgenavond op." "Oké", zei ik en verbrak de verbinding, gehaast om mijn mobieltje in te ruilen voor mijn vib. De dag erop voelde ik me op een vreemde manier zenuwachtig. Alsof het de eerste maal was dat ik een afspraakje had. Ik koos een extra vrouwelijke outfit uit: hoge hakken, zwarte naadkousen, een vuurrode kanten stringbody en een zwarte jurk met een gewaagde halsuitsnijding. Maar eerst schoor ik mijn seks zorgvuldig. Ik had voor mezelf al uitgemaakt dat ik met hem naar bed zou gaan. En waarom niet? Ik was volwassen. Ik was een vrouw. Die wist wat ze wilde. Een man. Deze man. Vannacht althans. Keurig op tijd hoorde ik de parlofoon zingen. "Hoi", zei ik. "Ik doe open. Kom maar naar boven. Vijfde verdieping." ‘Verrek', dacht ik. ‘Ik versier hem hier ter plekke. We kunnen iets gaan eten nadat we hebben gevreeën. Of ik maak zelf iets klaar.'

Duister hart (vm:trio, 4866 words)
Auteur: Lois	Toegevoegd: Mar 12 2008	Kijkers/Lezers: 10974/8078 [74%]	Waardering (verhaal): 7.67 (6 stemmen)
Is het nauwelijks een week geleden dat ik hem leerde kennen? Ik kan het nauwelijks geloven. En toch is het zo. Nauwelijks een week geleden zat ik op een terrasje te genieten van een kopje espresso, de lentezon en de blikken van de mannen. Waaronder hij.