ErotischeVerhalen.com: Carlo en Marco, de grote schok, deel 9. door klimbeer-jack [deel 9]

Namen, plaatsen en tijden zijn verzonnen, het verhaal is fictief. Iedere overeenkomst is dan ook louter toeval. Mocht er dan toch nog iemand zijn, die zich erin meent te herkennen, die bied ik mijn welgemeende excuses aan. Carlo en Marco de grote schok, deel 9. Wat vooraf ging: Na de knallende ruzie tussen Marco en Carlo, is Carlo weer bij zijn ouders gaan wonen, Wel proberen ze met elkaar in contact te blijven, maar toen Marco zijn zoon sloeg, was bij Carlo de maat vol. Carlo blijft ook proberen om met Bart in contact te blijven, maar ook dat blijkt moeilijker dan gedacht, en dan, wat is er met Tristan gebeurd... <>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<> Hoofdstuk 1. "Hoezo, het is Tristan, wat is er gebeurd"? "Loop nou maar gewoon mee". Ik trek Marco aan zijn arm en blijf abrupt stil staan, "doe nou eens even kalm aan man en vertel me nu wat er aan de hand is, ik word gek zo van je". "Tristan ligt in het ziekenhuis hij heeft een ongeluk gehad, iets met een bus of zo, precies weet ik het ook niet, maar de politie belde me net, daarom wil ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis, snap je dat nou niet"? "Natuurlijk snap ik dat jongen, maar je loopt jezelf voorbij man, doe rustig aan, het komt wel goed, ze zullen echt wel goed voor hem zorgen, maak je niet druk". "Maar wat als het nu wel ernstig is, of erger"? "Dan had de politie jou niet gebeld maar dan hadden ze voor je buro gestaan, dus maak je maar niet druk het zal wel meevallen, maar kom op we gaan nu meteen kijken", zonder uit te klokken zijn we weggegaan, in de auto van Marco reden we naar het ziekenhuis, daar werden we door de baliemedewerker naar de vierde verdieping verwezen. Met twee treden tegelijk stoof Marco de trap op, ik had de grootste moeite om hem bij te houden, Marco had geen geduld genoeg om op de lift te wachten. Daar aangekomen worden we opgevangen door het afdelingshoofd en die brengt ons naar een kamertje,"we hebben Uw zoon maar hier neergelegd meneer de Graaf, dan ligt hij lekker rustig", we komen het kamertje binnen en zien Tristan alleen liggen, we lopen samen naar het bed, Marco gaat naast de jongen zitten, en pakt in zijn linker hand de hand van Tristan en met zijn rechter hand streelt hij zachtjes door zijn haren. Ik ga naast Marco staan en leg mijn hand zachtjes op zijn schouder en knijp heel even, Tristan slaapt, we zien dat zijn gezicht gelukkig meevalt een paar kleine schaafwondjes op zijn wang en een blauw oog, maar zijn handen zijn er erger aan toe, die zijn beide helemaal kapot, ik ben bang voor de rest van zijn lijf, god weet hoe dat er uit ziet. "We houden hem vandaag nog in een kunstmatige slaap meneer de Graaf". "Waarom, als ik vragen mag", zei Marco. "Hij heeft een flinke smak gemaakt, dus heeft hij veel pijn, hij reed rechts naast de bus die afsloeg, Uw zoon reed met zijn fiets in de dode hoek en de chauffeur van de bus heeft hem niet gezien, maar een passagier heeft het zien gebeuren en gilde meteen naar de chauffeur, die toen direct de bus stil heeft gezet en is gaan kijken, toen is 112 gebeld, dat is wat de politie en het ambulancepersoneel me heeft verteld, mocht er nog meer zijn dan hoort U dat wel van de politie, ik laat jullie nu maar alleen bij hem, maar weet dat hij niet wakker wordt voor morgen middag". "Kunt U mij vertellen wat hij allemaal heeft, ik zie zoveel slangetjes en draden". "Daar over hoeft U zich geen zorgen te maken, hij is aangesloten op de bewaking en hieruit komt de vloeistof die hem in slaap houdt, en met dit infuus wordt er vocht toegediend en een pijnstillend middel, hij heeft veel schaafwonden en kneuzingen, zowel in als uitwendig, over zijn hele lichaam, zijn kniebanden in zijn rechterknie zijn gescheurd, en zijn rechterscheenbeen is op twee plekken gebroken, we hebben hem door de scan laten gaan, er zijn verder geen inwendige bloedingen, of ander dingen aan de hand, buiten een paar kneuzingen dan, dus al met al, valt het nog al mee, al denkt U daar nu misschien wel anders over, wat ik me heel goed kan voorstellen, maar blijft U nog maar even bij hem, en praat met hem, maar dan kan U naar huis gaan en morgen terug komen, hij slaapt voorlopig nog wel even, want morgen middag wordt zijn infuus pas verminderd zodat hij heel langzaam wakker wordt". "Oké, zuster dank je wel", zei Marco met trillende stem. Als ik dat hoor sla ik mijn arm om hem heen, Marco kijkt me even aan en begint dan te huilen, ik pak hem stevig vast en troost hem zoveel ik kan, zo zitten minuten lang. "Dit is allemaal mijn schuld Carlo", zei

Carlo en Marco, de grote schok, deel 9. (mm:een-op-een, 14020 words) [9/9] Toon alle delen
Auteur: klimbeer-jack	Toegevoegd: May 19 2008	Kijkers/Lezers: 4912/3575 [73%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Na alles wat ze hadden meegemaakt, kwam er wel een hele grote schok, hoe gaan ze hiermee om?

Dit is deel 9 van totaal 9 delen.
vorig deel	toon alle delen