ErotischeVerhalen.com: Awakenings, deel 3 door Rickyboy [deel 3]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal horloge. "En ik zie nu dat ik zo snel mogelijk thuis moet komen, ik ben kapot!". Richard stond ook op. "Ik stop er ook mee, moet nog wat huiswerk maken en zo, gaan jullie ook?" Hij keek ons aan. "Nou ik zou nog wel even willen doorgaan" sprak Sven. Hij keek me vragend aan. Ik had eigenlijk ook nog wel trek, dus nadat we uitbundig afscheid hadden genomen van Rich en Annika liepen we weer terug naar de baan. "Weet je" zei Sven onder het lopen, "daarnet deed je het eigenlijk best goed, Daan, maar volgens mij moet je wat gaan doen aan je backhand". Dat was ik helemaal met hem eens, dus volgde andermaal een pittig partijtje tennis, zo mogelijk dankzij Sven zo mogelijk nog fanatieker dan aan het begin van de avond. Tegen half 11 konden ze me bij elkaar vegen en gaf ik aan te willen stoppen. We waren de laatsten op de baan en sowieso zou de club rond elven dicht gaan. We pakten onze spullen en liepen nog napratend over het laatste uur richting uitgang. Tony, die belast was met de dagelijkse leiding over de tennisclub stak z'n hoofd om de deur. "Zo heren, uitgespeeld?" Wij antwoordden bevestigend. "Prima, dan kan ik hier afsluiten en elders gaan opruimen". Hij viste een sleutel uit zijn borstzakje en vroeg ons de kleedruimtes te willen afsluiten als we uitgedoucht waren. Dat beloofden we en we liepen de trap af. Hoofdstuk 7 Natuurlijk vroeg ik Sven over MarieAnge; voor mij was het ook een verrassing, al had ik ze wel een paar keer samen zijn praten. Hij lachte verlegen en zei toen: "Jullie denken met z'n allen toch werkelijk maar aan één ding! Marie Ange is een toffe meid, we kunnen leuk samen praten en ja, we zien elkaar ook wel eens buiten school, maar om dat nu al meteen een relatie te noemen.... Ik vind haar aardig, maar geloof me, meer als goede vrienden zijn we toch echt niet, och we zien wel hoe het allemaal gaat..." "Ja ja, we zien wel....." herhaalde ik Annika's opmerking van eerder deze avond, "maar, Svennieboy, waarom ben ik weer de laatste die hier van hoort" jammerde ik quasi verdrietig. Sven stoof op. "Ja zeg, ik hoef jou toch geen verantwoording af te leggen over m'n liefdesleven, bekijk het maar! Bovendien liep jij destijds ook niet met details te koop toen er nog wat moois bestond tussen jou en Annika!" Ik legde m'n hand op Svens schouder - we waren inmiddels in de kleedruimte aangekomen - en zei tegen hem: "Rustig jongen! Ik maakte maar een grapje, natuurlijk gaat jouw liefdesleven mij niks aan, en wat Annika en mij betreft: ik liep niet met details te koop zoals jij het zo lekker ordinair verwoord, eenvoudigweg omdat er geen details waren!" Nou ja, zo goed als geen details dan, overdacht ik, als je tenminste die nachtelijke knuffelpartij in het park buiten beschouwing liet.... We zaten intussen op een van de bankjes en waren onze schoenen aan het uitdoen. Ik dacht terug aan die gebeurtenis en een klein beetje van die nachtelijke opwinding kwam terug. Sven had z'n schoenen inmiddels uit en keek me nieuwsgierig aan. "Waar denk je nu aan, Daniel?" Nu was ik degene die bloosde. "Niets bijzonders" wimpelde ik weg en ik bloosde zo mogelijk nog meer. (echt waar hoor, nette jongetjes als ik deden dat soort dingen in 1973, geloof me!) Sven keek me peinzend aan. "Dus tóch details! Ik wist het wel! Vertel!". "Je verwacht toch niet dat ik je daarover ga vertellen!" "Nee, eigenlijk niet..." "Precies, en daarom zal ik het je maar vertellen...." Ik was eigenlijk best wel trots dat er dan op het laatste toch nog wat gebeurd was, zij het dat we niet tot het uiterste gegaan waren, helaas.... "Ik vertel je dit in vertrouwen, Sven" "Je kunt mij vertrouwen, Daan, ik ben toch je vriend." "Dat weet ik. Nou, in feite is er niks aparts gebeurd. Annika wilde uiteindelijk niet verder gaan. We hebben op een avond in het park wat geknuffeld. Ik raakte opgewonden, kreeg een erectie en heb uiteindelijk een zaadlozing gekregen. Het was fijn, het was natuurlijk opwindend, maar verder dan dat is het dus niet gekomen, helaas...." We waren beiden nu helemaal naakt en liepen naar de douches. Het zojuist gedane relaas had me ietwat onrustig en ook wel wat opgewonden gemaakt, maar gelukkig voor mij was dat niet al te duidelijk te zien, of eigenlijk helemaal niet. Mijn penis is ook in slappe toestand vrij groot en wordt in stijve toestand maar een beetje groter. "Ik ben blij dat je me erover verteld heb, Daan, en natuurlijk zal ik dit nooit aan iemand anders wie dan ook doorvertellen". "Dank je". We draaiden de kranen open en begonnen ons in te zepen. Ik keek tersluiks naar Sven, zonder bepaalde reden en ik zag opeens dat Sven z'n zaadbalen haarloos waren; hij had blijkbaar de haartjes weggeknipt of ze weggeschoren. Ik was verbaasd. Ik had dat nog nooit gezien bij een jongen, hoewel ik toch vaak genoeg (na het sporten op school bijvoorbeeld) blote mannenlijven had gezien. Pornoboekjes waren in die tijd voor mij terra incognita. Ik was natuurlijk wel nieuwsgierig (als alle puberjongetjes!) naar bepaalde zaken, maar alles op z'n tijd, en om opgewonden te raken had ik zo'n boekje echt niet nodig! Daarvoor gebruikte ik mijn rechterhand en m'n fantasie. Ik keek nog eens zo onopvallend mogelijk Svens richting uit, maar had me de moeite kunnen besparen want hij stond met z'n rug naar me toe. Langer dan eigenlijk noodzakelijk was keek ik naar Svens achterkant en ineens kwam de gedachte bij me op dat mijn vriend toch eigenlijk wel een fraai gevormd lichaam heeft: mooi gespierd, een prachtige rugpartij en zijn strakke bilpartij zal ongetwijfeld als de tijd er rijp voor is menige jongedame verrukt doen staan..... Zijn billen???? Mijn God! Wat gebeurde er toch in mijn gedachten??? Ik zat met grote belangstelling en vooral met veel plezier naar de kont van m'n beste vriend te kijken..... Waarom deed ik dat?? En alweer raakte in de grootste verwarring, en wat nog veel erger was: ik voelde een erectie opkomen. Ik sprak mezelf bestraffend toe: "Daniel ter Horst, jij krijgt GEEN, ik herhaal, je krijgt dus GEEN stijve van het kijken naar je vriends achterwerk". Maar helaas voor mij: ik was wél opgewonden en wist me met mijn houding geen raad. Hoofdstuk 8 Ik draaide me een kwartslag zodat Sven, als hij weer mijn kant uitkeek, tenminste m'n Pasen en Pinksteren niet in volle glorie zou zien en hoopte maar dat het snel weg zou ebben... "Hey Daantje, ik schijn m'n shampoo vergeten te hebben, mag ik die van jou ff lenen?" Natuurlijk moest ik ja zeggen, en dat deed ik dan ook. Ik pakte de fles van de grond en nam me voor hem die fles te overhandigen, me weer om te draaien en maar hopen dat Sven niets zou merken. Dat was althans de bedoeling, maar.... Het pakte iets anders uit. In m'n zenuwachtige gehaastheid maakte ik een verkeerde beweging en gleed plotseling uit; ik zou waarschijnlijk een flinke smak gemaakt hebben als Sven niet heel alert zou hebben gereageerd: hij deed heel snel een flinke stap opzij, bukte zich en ving me op, mij daardoor zeer zeker voor een flinke klap behoedend. Mijn hart bonsde in m'n keel van de schrik, terwijl ik door de armen van Sven werd vastgehouden. We stonden dicht tegen elkaar aan, onze hoofden enkele centimeters van elkaar (hij was precies even langs als ik), en ik voelde hoe mijn piemel tegen zijn bovenbeen aanduwde. "Dank je" mompelde ik, terwijl ik nog steeds werd vastgehouden. "Graag gedaan, maar kijk in vervolg wel goed uit!" We hielde elkaar nog steeds vast en alweer was mijn verwarring compleet. We hielden elkaar nu al zo'n 20 seconden vast, hoewel mijn gevoel voor evenwicht allang weer hersteld was, en ik zou weer terug moeten gaan naar mijn plek, maar ik aarzelde. Ik keek Sven in grote verwarring aan, liet hem tenslotte los en liep voorzichtig terug naar mijn plek. Ik voelde me zwaar klote en geneerde me dood! Ik was zo opgewonden als maar zijn kon, nog steeds, en Sven moest toch duidelijk gevoeld hebben hoe mijn opgerichte penis tegen zijn dijbeen had aangedrukt. Ik mompelde iets van aankleden en schuifelde schielijk richting kleedruimte. Ik droogde me enigszins af en ging in volledige verbijstering met m'n hoofd in m'n handen op een bankje zitten. Wat gebeurt er met me?? Ik kon wel janken. Denkend aan m'n project voor Maatschappijleer stelde ik grimmig vast dat de door mij gefantaseerde situatie alras door de realiteit werd ingehaald, althans zo leek het wel...... IK BEN TOCH GEEN HOMO?? schreeuwde ik geluidloos. Ik voelde een hand op m'n schouder en schrok op uit m'n overpeinzingen. Sven ging naast me zitten. "Hey kerel, alles goed?" Ik haalde m'n schouders op. Sven raakte me weer voorzichtig aan. "Daniel kijk me eens aan, alsjeblieft!" Langzaam draaide ik mijn hoofd, er blonken wat tranen in m'n ogen die ik resoluut wegveegde. "Er is niks, helemaal niets. Gewoon geschrokken van die bijna val" "Zeker, absoluut! En daarom zit jij nu hier zo verslagen op dit bankje en staat het huilen je nader dan het lachen. Kom nu toch! Ik ken je al bijna 10 jaar, en van vallen raak jij beslist niet zo uit je doen!" Ik draaide m'n hoofd weer om. "Of is het omdat je een erectie kreeg daarachter en je je daarvoor misschien geneerde naar mij toe?" Ik keek hem weer aan en toen, sarcastisch: "Hoe kom je daar nu toch bij!! Het is toch doodnormaal dat een gewone jongen een stijve krijgt als zijn vriend hem enkele tellen vasthoudt, no big deal!" "Of jij een ‘gewone' jongen bent weet ik niet, waar Daan, als jongens of mannen ontspannen zijn, als ze zichzelf zijn krijgen ze vaak een stijve, dat weet jij toch net zo goed als ik; soms wordt je piemel gewoon hard zonder aanwijsbare reden, inderdaad no big deal. We zijn nu eenmaal jongetjes en dat soort dingen gebeuren, kom nu, maak er toch niet zo'n punt van! Als ik je goed ken trek je je minstens zo vaak af als ik ook, het is toch bepaald geen onbekend verschijnsel voor je......" "Maar het gebeurde wel toen ik jij me vasthield" wierp ik tegen. "Ja en? Er is geen verband, geloof me, dat denk je maar. We hebben twee en een half uur intensief gesport, we nemen na afloop een ontspannende douche, jij wordt opgewonden, en ik trouwens ook (mag je best weten!) en op dat moment val je bijna. Geen verband, mijn vriend! Trouwens ik ben nu ook opgewonden, en eerlijk gezegd interesseert het me geen moer! Het GEBEURT gewoon, doe er dus niet zo moeilijk over!" Zijn pik was stijf, dat was duidelijk, en minstens even duidelijk was mijn vergaande staat van opwinding. Daar gaan we dan, dacht ik opnieuw. "Gaan we nu moeilijk doen, of........" "Wat bedoel je Sven?" Heel eenvoudig: jij bent opgewonden, ik ben opgewonden, en ik zeg je heel eerlijk dat ik ontzettend graag wil masturberen, punt uit!" "Nu? Hier?" fluisterde ik. "Wat is er op tegen? Jongens onder elkaar....." Hij wachtte mijn antwoord niet eens af en liep terug naar de doucheruimte. Als in een droom liep ik traag achter hem aan. Hoofdstuk 9 Sven leunde met z'n rug tegen een van de wanden en keek me strak aan. Ik ging naast hem staan en wachtte af. Sven nam z'n gezwollen pik in z'n rechterhand en trok er heel langzaam aan. Het kon me op dat moment eigenlijk niets meer schelen: ik was erg opgewonden en wilde er gewoon wat aan doen, er aan toegeven dus, dus begon ik te handelen, zoals ik zovaak thuis, onder de lakens, had gedaan. Langzaam schoof ik het vel van m'n pik omhoog en omlaag en heel snel was m'n geslacht op oorlogssterkte. Ik was binnen de kortste keren erg opgewonden (horny as hell zouden jullie tegenwoordig zeggen...) en onwillekeurig ontsnapte wat gekreun mijn lippen. Sven verkende met zijn ogen mijn hele lichaam en was intussen fanatiek aan het trekken, hij kreunde minstens zo hard als ik. "Ah, dit voelt zoooooo lekker, man!" Dat kon ik alleen maar beamen en verhoogde allengs m'n tempo. "Jouw piemel ziet er heel mooi uit" kreunde Sven. "Die van jou mag er anders ook best wel wezen!" sprak ik geheel naar waarheid. Had ik dat zojuist gezegd??? Niet te geloven! Maar op dat moment meende ik ieder woord ervan, en om Rett Butler aan te halen (Gone with the Wind): "freely dear, I don't give a damn"! We stonden nog steeds dicht naast elkaar en de zijkanten van onze lichamen raakten elkaar; ik voelde de warmte van zijn lichaam en mijn opwinding nam alleen maar toe.... Ik sloot mijn ogen en was puur aan het genieten! Opeens voelde ik - heel aarzelend - Svens vingers over het topje van mijn penis gaan. Ik was geschokt en uiterst opgewonden tegelijkertijd. Ik protesteerde niet. Sven streelde mijn ballen en een siddering ging door mijn hele lijf. Ik begon harder te kreunen en als in een reflex duwde ik mijn onderlichaam tegen de hand van Sven. Natuurlijk vatte mijn vriend mijn reactie als een bemoedigende reactie op en nam terstond mijn hele pik met zijn linkerhand vast en begon me af te trekken, eerst nog rustig aan, maar gaandeweg steeds sneller. Ik nam m'n handen weg, liet ze langs mijn lijf hangen en - nog steeds met gesloten ogen - voelde ik mijn opwinding haar hoogtepunt bereiken. Na hele korte tijd gaf ik een schreeuw en in een gigantische ontlading voelde ik hoe mijn zaad in enkele krachtige stoten mijn pik uitspoot, werkelijk álle kanten uit. Dat was dan blijkbaar ook de trigger voor Sven, want onder luid gegrom en gekreun kwam ook bij hem het sperma uit zijn piemel en ik zag hoe het krachtig op de vloer van de doucheruimte werd gespoten. We hijgden nog een tijdje na. Bij mij ebde het supergeile gevoel zo langzamerhand weg, en wat nu overbleef was alweer een gevoel van uiterste verwarring. Ik had me door Sven laten aftrekken uiteindelijk, had er intens van genoten, en nu - na afloop - voelde ik me desperaat. Ik wist me geen raad. Begrijp me goed: ik was totaal niet verliefd op m'n vriend, voelde me oprecht hetero, maar zat wel met een hoop tegenstrijdige gevoelens in m'n hoofd waar ik dus op dat moment totaal geen raad mee wist!. Ik was alweer totaal van slag af. Zwijgend spoelden we ons af en liepen naar de kleedruimte. In een doodse stilte kleedden we ons aan, het huilen stond me nader dan het lachen. "Daniel" begon Sven voorzichtig. "Alsjeblieft Sven, laat maar". Sven keek me aan met de blik van een geslagen hond. Godverdomme kut!!! Dat wil ik niet, ik geef om hem. Ik keek hem recht in de ogen. "Ik ben in de war, Sven, door wat er zojuist gebeurd is, sorry, ik weet me geen houding te geven, begrijp het alsjeblieft. Ja, ik heb echt en oprecht genoten van jouw aanrakingen zojuist, van de andere kant staat het me tegen, ik weet het gewoon niet...... Je bent mijn beste vriend en ik wil je geen pijn doen, echt niet, maar.... Dit.... Wat daarachter heeft plaatsgevonden.... Sorry....maar het voelt niet goed bij mij, het spijt me......" Ik was ten einde raad en wist de juiste woorden niet te vinden. Ik zag dat Sven gekwetst was en het niet echt begreep. Ik begreep op dat moment mezelf niet eens. Wat gebeurde er toch?????? Opnieuw voelde ik de tranen opkomen. "Jij bent goed hoor, écht goed, vriend, heel goed zelfs, vooral als het erom gaat hoe je anderen pijn kunt doen. Nou, als je nog twijfelde: je bent voor 100 procent geslaagd hoor, en wat ik zo juist van de jury heb gehoord mag je in ieder geval door naar de volgende ronde!" "Sven, ik ben radeloos" riep ik uit "geef me wat tijd, ik begrijp ook niet helemaal wat..." "Bespaar je de moeite, lieverd, ik ben er vandoor, en o ja, bespaar jezelf en vooral mij die traantjes, het werkt niet echt weet je!". Hij draaide zich om en beende het vertrek uit. "SVEN" riep ik vertwijfeld. "Doe geen moeite, en o ja, laat me in vredesnaam voorlopig met rust, wil je?" Hij sloeg de deur dicht en liet me - radeloos huilend - achter. ‘Lieve lezers: ik geniet intens van het schrijven over Sven en Daniel, ik heb ze in m'n hart gesloten. Daniel is een klein beetje mezelf, denk ik, en Sven, is iemand die ik had willen zijn, lang geleden. Natuurlijk ga ik door, alleen ga ik voor een maandje op vakantie binnenkort, dus Sven, Daniel en de rest moeten helaas ff in de koelkast, het spijt me. Ik heb al heel veel leuke reacties mogen ontvangen, en dat doet me niet alleen deugd maar streelt ook nog eens mijn ego! Blijf schrijven, dan doe ik dat ook. Er komen zeker nog 2 afleveringen, misschien wel meer, maar dat hangt een beetje af van wat Daniel en Sven gaan doen en hun omgeving natuurlijk. Sven begint naar mijn idee een klein beetje wispelturig te worden en een eigen willetje te ontwikkelen, maar uiteindelijk denk ik toch dat IK de baas ben!!! Bedankt voor jullie zeer gewaardeerde en welwillende aandacht! Veel liefs, Rick'

Awakenings, deel 3 (mm:romantisch, 3725 words) [3/17] Toon alle delen
Auteur: Rickyboy	Toegevoegd: Jul 07 2008	Kijkers/Lezers: 5164/4064 [79%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Daniel heeft zijn stuk voor het schoolblad af en ervaart een hele confronterende belevenis met zijn vriend Sven. Zal hun vriendschap dit overleven?

Dit is deel 3 van totaal 17 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel