ErotischeVerhalen.com: Awakenings, deel 4 door Rickyboy [deel 4]

AWAKENINGS DEEL 4 Hoofdstuk 10 Sven is kwaad, maar vooral heel verdrietig en natuurlijk totaal uit het lood geslagen. Dit zijn zijn gedachten: Ik voelde me verdrietig tot en met. Ik wist me geen raad. Ik was ook boos, en voelde me vreselijk opgelaten. Shit shit, godverdomme kut. Zo, dat is er uit! O nee, sorry, ik wil niet dat de kinderzielen van al te jeugdige lezertjes een emotionele knauw krijgen, dus nog een keer: poep poep, potvolblomme vagina. Zo dat is beter.... Natuurlijk voel ik me op een rotte manier afgewezen door Daan, hij heeft me echt pijn gedaan. Van de andere kant kan ik mezelf wel vervloeken dat ik alles zo ver heb laten komen. Oké, Daniel hád een stijve en was duidelijk opgewonden, ík had een stijve en was opgewonden, maar achteraf beschouwd had ik het er gewoon bij moeten laten, als ik verstandig geweest was. Ik heb me helaas enigszins laten meeslepen door de hele situatie en een poging ondernomen mijn vriend te verleiden, dat was een ontzettende fout realiseer ik me nu. Daniel in de war, ik voel me afgewezen en reageer daarbij ook nog eens gekwetst en boos, maar het was eruit voor ik er erg in had. Ja, ik kan mezelf wel vervloeken. Ik fiets naar huis, terwijl de tranen als vanzelf komen. Ben ik Daantje nu voorgoed kwijt? Eenmaal thuis kwakte ik m'n sporttas in de bijkeuken en hoopte dat ik niemand zou zien voorlopig, ik wilde alleen zijn met m'n gedachten. Natuurlijk kwam pa net binnen (die grappig genoeg ook Daniel heet) en me vriendelijk goedendag zei. Ik bromde wat terug en snelde naar boven, naar m'n kamer. Ik plofte neer op m'n bed en toen kwam mijn verdriet er pas goed uit. Mijn emotionele pijn leek wel vanuit m'n tenen te komen, het was heel heftig. Jezus! Ik verviel in een krampachtig snikken en wist me geen raad. Wat was er toch met me aan de hand?? Dat wist ik natuurlijk wel, dat wist ik drommels goed, en die wetenschap maakte het in mijn ogen alleen maar erger. Het was heel simpel, kinderlijk eenvoudig. My dear Watson, it's so obvious, can't you see? Ik was tot over m'n oren verliefd op m'n beste vriend, en dat al sinds ruim een half jaar. In de winter van ‘72/'73 was het besef dan gekomen. In februari van dit jaar werd ik 17 en op mijn feestje werd ik hartelijk omhelsd door Daniel, die me feliciteerde met m'n verjaardag en me het allerbeste wenste voor het jaar dat komen zou. En in een ‘split second' ging er dus die beroemde knop om bij mij en vielen alle puzzelstukje in elkaar, om dat mooie cliché maar eens te gebruiken. Ik hou van je, Daniel, dacht ik, terwijl ik een warme knuffel kreeg, ik hou zielsveel van je, ik wil de jouwe zijn en dat voor altijd. Die zelfde avond heb ik me in slaap gehuild, zo vol van onvervuld verlangen. Och liefste Daniel van me, je bent zo dichtbij en tegelijkertijd zo ontzettend ver weg, kon ik je maar, durfde ik je maar te vertellen hoe ik écht voor je voel, had ik maar de moed om je toe te vertrouwen hoe groot mijn liefde voor je is..... Helaas, ik kon en durfde niet, bang om onze mooie vriendschap op het spel te zetten. Gelukkig kon ik in de weken die daarop volgden de zaken weer enigszins op een rijtje krijgen en vond ik weer enigszins mijn innerlijke rust. I count my blessings, en dacht aan al die mooie dingen die Daan en ik wél konden delen. Het leven was goed voor mij, tot vanavond dan... Ik huilde met gierende uithalen in mijn intens verdriet en voelde me verloren. Hoe verdrietig kan een 17 jarige jongen zijn..... Ik schrok op door een hand die mijn schouder streelde. Verdwaasd en ook wel geschrokken keek ik om. ‘Pa', mompelde ik. ‘Ja sorry, jongen, ik heb een paar keer geklopt, maar dat hoorde je blijkbaar niet. Ik dacht dat ik maar eens moest komen kijken, want zojuist zag je er nou niet bepaald goed uit'. Hij ging op m'n bed zitten. ‘Wil je me niet vertellen wat er is, Sven?' Zijn teder gebaar van zijn arm om mijn schouder bracht me niet meteen aan het bedaren, maar voelde natuurlijk wel goed aan. Geleidelijk aan kalmeerde ik wat en kwam tot het besef dat ik nu - meer dan ooit - een soulmate nodig had, wilde ik tenminste niet helemaal onderdoorgaan van verdriet. Ik ging op m'n rug liggen en keek vader Daniel strak aan. ‘Het is niet makkelijk, pa'. Nee, om de dooie dood niet!! Helemaal niet gemakkelijk! Er was maar een iemand op de wereld die van m'n geaardheid op de hoogte was en die was voor zover ik wist ruim 3000 km van me verwijderd. Hoogste tijd om m'n ouders in te lichten, te beginnen met pa, want geloof me, ik trók het gewoon niet meer langer. Ik wilde mijn ontzettende eenzaamheid nu maar

Awakenings, deel 4 (mm:romantisch, 2870 words) [4/17] Toon alle delen
Auteur: Rickyboy	Toegevoegd: Aug 06 2008	Kijkers/Lezers: 4527/3679 [81%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Sven heeft dan seks gehad met z'n vriendje Daniel, en het liep allemaal wat anders dan hij verwachtte.... Dit is dan het verhaal van Sven.

Dit is deel 4 van totaal 17 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel