ErotischeVerhalen.com: Even een tientje uitlenen door Ivan K. [deel 1]

Waarom ik het deed weet ik nu eigenlijk nog niet. Een daad van naastenliefde? Werd ik gegrepen door hun hulpeloosheid? Was het die blik van wanhoop op hun gezicht? Was het ergens in mijn hoofd de gedachte uit al die sexverhalen die zich op deze manier manifesteerde? Goed, ze zijn jong en ze zien er lekker uit in hun strakke kleding, maar zoals ik al zei, ik weet niet waarom ik het deed. Laat ik anders de situatie even uitleggen, dan snapt u waar ik het over heb. Ik stond die mooie dag in mijn plaatselijke snackbar te wachten tot mijn bestelling klaar was. Mijn gebruikelijke en voorspelbare bestelling, met een hoop op een glimp op wat van de ronde vormen van de jonge vrouw achter de toonbank, maar aangezien ze druk is komt daar niets van. Terwijl ik zo sta te wachten komen er twee jonge meiden naar binnen gestapt, druk in overleg met elkaar. Uiteraard bekijk ik ze vluchtig even, snel een scan van wat er naar binnen is komen lopen en wat ik zie bevalt me wel. Twee jonge meiden die ik zo rond de achttien, negentien jaar schat. De donkerblonde is in verhit gesprek met de brunette over wat ze zullen doen. Ze staan nog in twijfel, maar hebben al wel besloten om hier te eten. De blondine mikt in ieder geval haar jas op één van de bankjes, dus daar ga ik wel vanuit. Het is dan hun beurt om te bestellen, maar ze aarzelen nog. De blondine zoekt inmiddels angstig in haar broekzakken naar dat briefje van tien euro waar ze het al over had met haar vriendin. Het geeft mij de gelegenheid om ze wat ongegeneerder op te nemen. De blondine, ok donkerblond maar voor het gemak, is gekleed in een licht topje, dat redelijk los rond haar lichaam hangt, maar niet kan verhullen dat ze niet echt grote borsten heeft. Niet dat ik dit echt erg vind, ik heb ze liever wat kleiner. De brunette draagt een donkerkleuring topje, volgens dezelfde insteek als van de blondine, met ook nog eens hetzelfde effect. Haar borsten kunnen qua maat de strijd aan met die van haar vriendin, ik schat ze op ongeveer even groot...eh...klein...eh, van hetzelfde formaat. Beide meiden zijn zo rond de één vijfenzeventig groot en gehuld in strakke broeken die mooi klemmen om hun kontjes. Queen's "Fat Bottomed Girls" is op deze twee meiden absoluut niet van toepassing. De blondine wordt wel steeds nerveuzer en glimlacht even naar de snackbarman die geduldig wacht tot beide meiden zover zijn om hun bestelling van gefrituurde etenswaren te doen. Inmiddels is de blondine de zakken van haar jas aan het navoelen op zoek naar dat briefje van tien euro. Bijna in paniek, hoewel dat niet echt nodig is, overlegt de blondine met de brunette en ze zwaaien even naar de snackbarman om bij hun fietsen te kijken. Ik kijk het even aan en neem het besluit. Zoals ik al aanstipte, ik weet niet waarom. Het zijn lekkere meiden, maar geen supermodellen. Ik ken ze niet en ze kennen mij ook niet. En dit kan best wel eens verkeerd aflopen, op zo veel manieren ook nog eens. Ik gebaar even kort naar de snakbarman(mooi woord voor scrabble trouwens) dat ik zo terug ben en ik loop naar buiten. "Ik weet het niet, Tanja, ik was ervan overtuigd dat ik dat tientje in mijn broekzak heb gedaan. Ik snap er niets van," zegt de blondine tegen de brunette die dus Tanja blijkt te heten. Tanja haalt haar schouders op, "Maar waar had je het dan voor het laatst dan?" De blondine kijkt Tanja aan met een gezicht vol vraagtekens en ze schudt haar hoofd. "Ik weet het eerlijk niet meer. Ik dacht op de keukentafel in het mandje, maar nu weet ik het helemaal niet meer." Tijd voor mij geloof ik. "Dames, is er een probleem?" Ze kijken tegelijk naar me om en antwoorden tegelijk. De blondine zegt alleen, "Nee hoor, dank u meneer," maar de brunette(Tanja dus) zegt, "Jawel! Die trut hier," en ze wijst op de blondine, "is het geld vergeten waarmee we zouden eten." Boos slaat de blondine haar op haar arm. "Tanja! Dat zeg je toch niet zomaar! Zeker tegen een vreemde!" Tanja lacht en ik glimlach, "Ik kan me even voorstellen, dan ben ik geen vreemde meer." Tanja schatert het uit van de lach, maar de blondine wordt rood tot achter haar oren. Ik ga maar verder, "Ik begrijp uit jullie gesprekken dat jullie tien euro kwijt zijn en dus ook gepland hadden om voor maximaal tien euro te eten. Klopt dat?" Tanja knikt en de blondine zegt, "Ja, zo ongeveer." Ik kijk ze beiden even aan. "Weet jullie wat, ik schiet het jullie wel voor. Jullie krijgen van mij tien euro," en ik maak aanstalten om mijn portemonnee te pakken. "Waarom?" vraagt de blondine argwanend en geef haar eens ongelijk. In een tijd dat tienermeiden het heel normaal vinden iemand te pijpen voor een drankje kun je bijbedoelingen verwachten. "Denk je soms dat we uit dankbaarheid met je meegaan ofzo?" Ik schud mijn hoofd, kijk even omhoog naar de zon die haar stralen op het land doet neerkomen en zeg, "Nee. Misschien komt het door het weer, misschien omdat jullie er leuk uitzien, misschien omdat ik zelf ook honger heb...ik weet het eigenlijk niet. Bovendien ligt het risico bij mij. Ik kan mijn geld kwijt zijn. Ik zal jullie mijn telefoonnummer

Even een tientje uitlenen (vm:een-op-een, 17077 words) [1/2] Toon alle delen
Auteur: Ivan K.	Update: Feb 04 2009	Kijkers/Lezers: 14006/11668 [83%]	Waardering (deel): 9.00 (6 stemmen)
Waarom ik het deed? Ik weet het niet. Een daad van naastenliefde? Werd ik gegrepen door hun hulpeloosheid? Was het die blik van wanhoop op hun gezicht? In ieder geval leidt het uitlenen van tien euro aan Tanja en Sandra tot terugbetaling met een hete rent

Dit is deel 1 van totaal 2 delen.
	toon alle delen	volgend deel