ErotischeVerhalen.com: Jan en Karel deel 6 door IJsbrand [deel 6]

Jan en Karel. Deel 6. Jan was klaar met zijn instructies. De jongens en meisjes van de beide kampen gingen allemaal aan de slag met hun verslagen. Hij vroeg zich af waarom Karel en Bennie niet terg gekomen waren. Hij kon er nu wel even tussenuit. Snel liep hij door de gang naar het kamertje van de decaan. Zouden ze daar nog binnen zijn? Hij klopte, en na een ‘binnen' van Karel opende hij de deur. Daar zat Karel in de stoel. Diep in gedachten verzonken. Hij had zo te zien niets omhanden. Waar is Bennie? Karel keek de kamer rond en er vormde zich een frons op zijn gezicht. Naar Robbert, Die jongen had het niet meer. Robbert had zijn telefoon uit en reageerde ook niet op msn. Dus............. En nu? Hij zal mij berichten. Ze willen graag met ons samen spreken en ik heb gezegd dat morgenavond onze sportavond was en dat jij dan ook kan. Ik denk dat we dat dan bij mij thuis moeten doen. Kan dat dan wel? Zouden daar geen praatjes van komen? Tuurlijk kan dat, er komen vaker jongelui bij me en jij komt me toch ook altijd halen voor het sporten? Maar ik hoop dat ze komen. We kunnen voor de jongens natuurlijk een smoes bedenken over het verslag omdat zij de lessen van vanmorgen gemist hebben. Ze kunnen deze dan alsnog bij mij morgenavond inleveren. Ik hoor van je, ik moet weer terug naar de club. Succes! Jij ook succes. Ik kom ook zo want ik kom hier ook niets verder en er komt ook niets verder uit mijn handen. Ik ga anders alleen maar zitten malen. Dat hadden we eerder moeten bedenken. Hoepel op naar de aula, anders pak ik je hier ter plekke.. Robbert lag op bed nog steeds te malen. Was Bennie maar hier. Die zal nu wel op school zijn en niet weten wat er aan de hand was. Maar hij had zijn telefoon uitgezet en ook niet meer op msn geweest. De paracetamol begon te werken en de koppijn werd minder. Maar het probleem was nog niet opgelost. Hij was alleen thuis. De rest van de familie was aan het werk en naar school. Hij liep naar beneden pakte de krant en deed de tv aan. Even aan iets anders denken. Bennie reed als een razende naar het huis van Robbert. Hij zou wel alleen zijn, maar zou die de deur wel open doen? Bennie liep achterom. Daar zag hij Robbert op de bank liggen met de afstandsbediening in de hand en de krant naast hem. Een steek van ontroering ging door hem heen. Robbert, je moest eens weten hoeveel ik van je hou. Zachtjes klopte hij tegen de ramen. Een verschrikt gezicht keek hem aan vanaf de bank en in een mum was Robbert bij de deur. Veel werd er niet gesproken want toen de deur achter hen dicht viel pakte hij Bennie beet en het enige wat die uit kon brengen was: Bennie. En zo met de armen om elkaar heengeslagen bleven de beide jongens bij elkaar staan. Vast gekleefd. Tijd viel even weg. Er was alleen maar het zijn in het nu. Dat was op dit moment het enige dat telde. Twee jongens die zoveel van elkaar hielden. Maar met zo'n barrière. Bij de een al een tijd , bij de ander nog zo pril en dat die verwarring. Weer zo verschillend. Bij de een was er geen twijfel en bij de ander niets anders dan dat. Ik ben blij dat je er bent, maar je moet toch op school zijn hoe kan dat. Ja, jij had ook op school moeten zijn. Hoe kan dat dan. Nu Bennie er was viel opeens alles weer op zijn plek. Het was alsof een donkere wolk waarachter de zon zich schuil hield weg waaide. Robbert voelde weer plezier in zijn lijf. En Bennie........ die was alleen maar bkij, maar ook bezorgd. Hand in had gingen ze naar de keuken. Wil je wat drinken? Nee, ik kom om met je te praten. Ik was erg ongerust omdat ik geen contact kon krijgen. Daarom ben ik hier heen gekomen. Karel weet ervan, dus ik spijbel niet. Maar wat is er aan de had? Kom dan gaan we naar mijn kamer daar kunnen we rustig praten zonder gezien te worden. Robbert vertelde Bennie van het voorval van gisteren en zijn verwarring en onmacht van de twijfel na de opmerking van zijn zus en dat hij het daarna gewoon niet meer wist. Waarom heb je me toe niet gebeld? Dan was ik bij je gekomen. Dat kon ik niet ...en daarna weer die stilte. En nu dan? Moet ik gaan? Nee Bennie nee, blijf.. Ik heb je zo nodig. En met deze woorden vonden de beide monden elkaar in een lange liefdevolle tongzoen. Hier op Robberts slaapkamer in de stilte van het lege huis. In de verte klonk de muziek van de TV en verder waren er alleen de beide jongens. En heel langzaam ebde bij beiden de spanning weg en kwam het verlangen naar elkaar keerde terug en de hartstocht werd weer aangestoken. Eerst langzaam, maar toen Bennie met zijn handen over de rug van Robbert streek was het alsof er weer een gloed door heen zijn

Jan en Karel deel 6 (mm:eerste keer, 2726 words) [6/10] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: Jan 18 2010	Kijkers/Lezers: 4061/3283 [81%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Het kamp is afgelopen, we gaan weer naar school. En nu?

Dit is deel 6 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel