ErotischeVerhalen.com: Depressie door Lois

Als ik in een neerslachtige bui ben, ga ik niet naar de pillendokter maar ga ik steevast in stringmonokini langs de strandlijn struinen. Van zodra ik de eerste bewonderende mannenblikken ervaar, ben ik opgemonterd. Toen ik vanochtend depressief wakker ben, wist ik dus meteen wat me te doen stond. Ik douchte, gaf mijn haren volume en reed dan in bikini naar de dijk, waar ik mijn auto stationeerde. Mijn topje liet ik achter in de wagen, mijn boek, handdoek en zonnebrand nam ik mee. De treden naar het strand waren warm. Ik wandelde naar de strandlijn, en volgde die dan. Ik genoot van het mulle zand onder mijn voetzolen en tussen mijn tenen, dat me een gevoel van aardse verbondenheid gaf, en van de zon en de bries die mijn huid streelden. Nu nog de mannen. Het was nog vroeg, het strand bijna verlaten. Bijna want daar zag ik dan toch twee jonge mannen liggen, de ene met zwart haar, de andere blond, die blijkbaar al vroeg hun plekje voor de rest van de dag hadden willen veiligstellen. Ze floten bewonderend toen ik voorbij stapte. Ze hadden er geen benul van wat die bewondering voor me deed: ik was immers al vijfenveertig. Ik draaide mijn hoofd naar ze toen, lachte parelend "Goeie dag jongelui", en wandelde dan verder. "Heb je de tieten van dat mens gezien", hoorde ik de een tegen de ander zeggen. "Sssst. Ze kan ons nog horen." "En dan! Zag je dan niet dat ze wou bekeken worden." Dat inzicht en die eerlijkheid apprecieer ik bij mannen. Het antwoord van zijn vriend kon ik niet meer horen. Ik was al te ver weg. Mijn donkere gedachten waren helemaal verdwenen. Het leven lachte me toe. Een paar honderd meter verder ging ik op mijn handdoek zitten, wreef mijn benen en mijn bovenlichaam in, strekte me uit op mijn rug en maakte de zon heet met mijn blote tieten. Na een tijdje draaide ik me om en genoot van dat lome stadium tussen wakker zijn en slapen tot ik opeens een schaduw op me voelde vallen. Ik keek opzij en omhoog, en zag de zwartharige jongeman van daarstraks op me neerkijken. Ik glimlachte "Nogmaals goeie dag jongeman. Dank je dat je me even in de schaduw zet, want mijn rug begon stilaan te verbranden en ik kan moeilijk overal bij". Hij begreep de hint. "Ik kan je wel insmeren hoor." "Nou graag." Hij had bekwame handen en was bovendien zo slim om geen domme praatjes te maken. Voor ik het wist dommelde ik in. Bij het wakker worden was hij er nog steeds. Hij lag op zijn buik naast me, steunend op de ellebogen en zat in een boek te lezen. Mijn boek, merkte ik op. "Dag jonge man", zei ik voor de derde maal. "Je blijft maar opduiken in mijn leven." Ik lachte vrolijk. Hij liet het boek uit zijn handen glippen. "Zal ik je rug doen? Die ziet al aardig rood", stelde ik op mijn beurt voor. "Is goed". Ik ging schrijlings over zijn bovenbenen zitten, vlak onder het strakke jongenskontje, kneep een spoor olie uit over de hele lengte van zijn ruggengraat en smeerde het zijwaarts uit over zijn rug. "Lees maar verder hoor", plaagde ik hem. Van op de dichtgeknapte kaft staarde Xaviera Hollander me aan met een zwoele blik. Het was haar tweede boek - Xaviera! - dat ik persoonlijk haar beste ooit vond, tenminste in de oorspronkelijke Engelstalige versie. Hij antwoordde niet. Ik liet niet af. "Waar was je aanbeland?" Hij zweeg nog steeds. "Wees nou niet zo schuw. Je reageert net als mijn tienerzoon toen ik hem met een ‘vies' boekje betrapte. Maar dit is mijn boek weet je. Ik ben het die dit leest" Bij die woorden wreef ik wat olie op mijn borsten, en leunde voorover, zijn schouderbladen lichtjes masserend met mijn tieten. Hij reageerde verrast. "Vertel toch.", vroeg ik nogmaals. "Bij die passage in het begin waar Xaviera zich laat neuken door die

Depressie (vm:een-op-een, 3819 words)
Auteur: Lois	Toegevoegd: Jun 02 2010	Kijkers/Lezers: 7788/6116 [79%]	Waardering (verhaal): 8.67 (9 stemmen)
Als ik me depressief voel, trek ik mijn monokini aan, en wandel ik langs het strand.