ErotischeVerhalen.com: Laatste trein ... door D. H. Brenner

Laatste trein naar Antwerpen Centraal "De laatste trein met bestemming Antwerpen Centraal van 23u49 staat op spoor 3." Ik haaste me naar perron 3 van het Gentse Sint-Pietersstation. Het was een onweerachtige en zwoele juni-nacht en het laatste wat ik kon gebruiken was wel het missen van de laatste trein. Mijn bus naar het station had in een file vastgezeten omdat een stuk van de weg ondergelopen was tijdens een heftige onweersbui. Ik besloot dan maar om de laatste 2 kilometer te voet en te loop af te leggen ... Toch leek het er nu op dat ik mijn trein alsnog zou halen en zette mijn looppas door, hoewel mijn benen mij alle signalen gaven dat ze dit beter niet deden. Ik graaide de reling van de perrontrap vast om zo mijn draai korter te kunnen nemen. De gladde eerste trede en mijn vermoeidheid beslisten echter eenzijdig dat ik het volgende ogenblik met een harde klap op de tweede trede zou neerkomen. Een scherpe pijnscheut schoot door mijn linkerknie en enkel. Toch was mijn aandacht nog volledig gericht op het halen van mijn trein. Ik werkte me recht en sleepte me de trap op. Bij iedere beweging van mijn gehavende been, voelde ik hoe mijn keel als het ware dichtgeknepen werd. Toen ik uiteindelijk op het perron aankwam, hoorde ik het signaal voor het sluiten van de treindeuren. In een laatste krachtinspanning wriemelde ik mij tussen de bewegende deuren. Hijgend en de pijn verbijtend, opende ik de schuifdeur en liet me in de eerste, de beste zetel vallen. Ik sloot mijn ogen en tastte verkrampt naar mijn knie en enkel. Na enigszins te zijn bijgekomen van de inspanning, opende ik mijn ogen en bekeek in het witte TL-licht mijn getekende broek. Er zat een rafelig gat in mijn licht beige zomerbroek en mijn knie bloedde. Ook mijn enkel was gehavend : mijn kous was er ook aangegaan toen ik mijn enkel tegen de stenen zijkant van de trap had geschraafd. Beide plaatsen zinderden van de pijn en ik vervloekte de omstandigheden die hiertoe geleid hadden: het onweer, de riolen die het water niet hadden kunnen slikken, mijn fysieke conditie, de NMBS die de laatste trein beter 5 minuten later had kunnen programmeren, de natte trap, ... Ik zuchtte diep en keek daarna voor me uit. Op slag vergat ik alle ellende : aan de andere zijde van de voor de rest lege trein zat een jonge, beeldmooie vrouw me te bekijken. Ze had lang donkerbruin, golvend haar dat zich spreidde over een wit T-shirt. Een puntgaaf gezich keek me meelijdend aan. Ze droeg haar korte T-shirt boven een jeans en haar gebruinde, platte buik contrasteerde fel met het maagdelijk wit van haar topje. Haar tepels priemden fier door de witte stof heen. Ze was het toppunt van vrouwelijke elegantie en kleedde zich met veel smaak. Plots realiseerde ik me mijn uiterlijk : mijn T-shirt was doorweekt door de hevige onweersbui, ik droeg een beige zomerbroek met bloedvlekken onder het gat en de sporen van de niet al te nette trap waarmee ik kennis gemaakt had, was bovendien ongeschoren sedert 2 dagen en mijn haar was gemodelleerd door regen en wind. Het besef om in deze toestand de mooiste vrouw die ik ooit gezien had, tegen te komen, maakte dat ik deze dag zou inschrijven als één van de zwartste in mijn geschiedenis. Eén woord weerhield mij hier echter van. - "Kan ik helpen ?" vroeg ze mij. "Ik ben tweedejaarsstudente geneeskunde in Gent." Ik probeerde mijn houding wat te verbeteren en toverde een glimlach op mijn gezicht. - "Alvast bedankt, maar ik weet niet hoe je me hiermee kan helpen." antwoordde ik. "Alvast bedankt ...", echode het in mijn hoofd. Waar haalde ik het vandaan ??? Deze stoot wou een gesprek aanknopen en alles wat ik haar zei was "Alvast bedankt ...". Dit was weer één van mijn topdagen ... Tot mijn verbazing schoot ze recht en kwam naast me zitten. - "Ik ben Tanja. Dit ziet er niet goed uit, het moet nodig ontsmet. Voor zo'n situaties heb ik altijd steriele doekjes bij. Mag ik ?" Ze glimlachte op een ontwapenende manier naar me en ik vergat direct alle nare gebeurtenissen van eerder die dag. - "Dank je." probeerde ik zo vriendelijk mogelijk te antwoorden. Wat was dit een schoonheid ! Ze opende haar sporttas en begon erin te graaien. Toen ze niet direct vond wat ze zocht, nam ze wat kleren uit de tas en legde ze op haar schoot. Toen ik nader keek, zag ik dat ze er een sexy fitness pakje uithaalde en per ongeluk trok ze met haar pink ook het schouderlijstje van een mooie kanten BH uit de sporttas. Ongestoord, legde ze dit alles op haar schoot. Ik voelde mijn pik hard worden achter mijn rits. Ik stond op het punt verzorgd te worden door een sexy brunette, die hier net al haar intieme lingerie ten toon stelde ! Toen vond ze wat ze zocht : een lichtblauw toilettasje. Ze ritste het open en haalde er wat steriele doekjes, wat watten, een schaartje en een flesje zuurstofwater uit. Ze ging op de bank tegenover me zitten en strekte mijn been. Ik kreunde innerlijk toen een felle pijnscheut alle andere

Laatste trein ... (vm:een-op-een, 3423 words)
Auteur: D. H. Brenner	Toegevoegd: Jul 03 2001	Kijkers/Lezers: 8221/6579 [80%]	Waardering (verhaal): 9.00 (4 stemmen)
Die zwoele juni-avond begon niet direct perfect : een hevige onweersbui, wateroverlast, een bus met vertraging en als toetje een pijnlijke schuiver op de perrontrap ... Maar Tanja maakte dat ik nu steeds met weemoed terugdenk aan die nacht.