ErotischeVerhalen.com: Als door de bliksem getroffen door Ivan K. [deel 1]

Door de bliksem getroffen. Wat er allemaal precies gebeurt is weet ik niet. Of hoe. De gebeurtenissen en de omstandigheden kan ik je wel makkelijk vertellen. Het regende. En niet een beetje. Ik fietste zo snel als ik kon naar huis toe, want ik had geen regenkleding of zelfs maar een paraplu bij me. Daarbij heb ik door de Mythbusters op Discovery Channel geleerd dat snel rijden/lopen beter is dan gewoon fietsen/lopen. Je wordt er minder nat van. Het is ook niet zo vreemd dat ik zo onvoorbereid fietste, want er was ook geen regen voorspeld; zelfs geen kans op regen. Uiteraard fietste ik door een open veld. Wel netjes op de weg met mijn verlichting aan, maar voor de rest was ik overgeleverd aan de natuur. In de verte zie ik een grote boom staan en al snel neem ik de beslissing; daar ga ik schuilen. Nu kun je je afvragen of dat wel verstandig is, schuilen onder een boom. Bliksem zal immers de boom opzoeken. Maar er was geen enkel teken dat er bliksem en donder zou gaan komen. De bliksem die in de boom sloeg toen ik er onder stond was de eerste en de enige. Ik zette net mijn fiets tegen de stam en door de klap werd ik naar achteren gesmeten. Ik lag op mijn rug bewusteloos op het gras in de regen; getroffen door de bliksem. Alles was zwart. Tot ik mijn ogen weer open deed, me niet realiserend wat er gebeurt is. Snel sluit ik mijn ogen weer, want de regendruppels vallen er vol enthousiasme in. Nu voel ik ook de druppels die op mijn hoofd en handen kletteren. Daar waar ik kleding heb voel ik uiteraard niets. Ik kom overeind en draai me half om, zodat ik tenminste mijn ogen kan openen zonder dat er regen in komt. Ik open mijn ogen en hoewel ik stil zit draait allen om me heen. Alles in me lijkt verdoofd en ik geloof dat men deze toestand waar ik me nu in bevind "groggy" noemt. In ieder geval ervaar ik het zo. Ik knijp mijn ogen dicht, stevig; en als ik ze weer open is het draaien minder. Intussen begin ik me te realiseren wat er zojuist gebeurt is. Zojuist? Hoe lang lig ik hier al? Een minuut? Tien minuten? Een half uur, misschien al een uur? Aan de doorweektheid van mijn kleding te merken en de intensiteit van de regel al lang. Versuft kijk ik om me heen. Ik zie de boom langskomen. Althans, dat wat er van de boom over is. En de overblijfselen van mijn fiets. Langzaam begin ik mijn lichaam te controleren. Ik voel nergens pijn, maar is dat een goed teken? Eerst kijk ik of ik al mijn ledematen nog heb. Mijn handen en armen zijn er nog, evenals mijn voeten en benen. Ik probeer ze allemaal één voor één te bewegen. Gewillig en zonder problemen volgens mijn lichaamsdelen de commando's van mijn hersenen op. Mooi. Het draaien van alles is inmiddels gestopt en ik kan weer normaal om me heen kijken. De wereld staat weer stil, maar van binnen voel ik toch iets vreemds. Ik kan het niet thuis brengen en niet omschrijven. Het is net alsof ik de aarde voel draaien. Ik kan voelen hoe de planeet door de kosmos vliegt en hoe de dagen voorbijgaan door het draaien om de as. Vreemd. Heel vreemd. Ik kijk weer om me heen. De boom, mijn fiets, nou ja, de verwrongen resten van mijn fiets, het veld. Mistroostend kijk ik naar de overblijfselen van mijn fiets. "Verdomme," vloek ik, "nu moet ik nog lopen ook. Kan de bliksem mijn fiets niet repareren?" en woedend knip ik met mijn vingers. Ik zucht en blijf nog mistroostend zitten, starend naar de grond. "Nou," zeg ik hardop tegen mezelf, "dan zal ik maar moeten gaan lopen." Voorzichtig probeer ik op te staan. Dat lukt gelukkig zonder problemen en zonder pijn. Eindelijk sta ik en ik rek me uit. Dan draai ik me om, om nog een blik te werpen om dat wat eens mijn trouwe fiets was. Mijn ogen worden groot en mijn mond zakt open van verbazing. Ik merk niet eens dat er wat kwijl op de grond valt. De boom staat er weer, volledig onbeschadigd met mijn fiets er tegenaan; net zoals voor de blikseminslag. Verbaasd kijk ik om me heen, maar ik zie niets en niemand. Alleen de weg en de weilanden. Ik snap er niets meer van. Hier is net de bliksem ingeslagen! Door mij heen! En nu? Niets meer te zien; alsof het nooit gebeurt is. Het vreemde, voor zover je binnen deze hele situatie nog van iets vreemds kunt spreken, is dat de boom en de fiets exact zo staan zoals ik dat zojuist in mijn gedachten had. Even terugdenken. Wat heb ik ook allemaal gedaan? Ik had het beeld in mijn gedachten gehad, maar wat heb ik toen gedaan? Ik knipte met mijn vingers, maar...wacht even. Ik knipte met mijn vingers. Zou dat het zijn? Eigenlijk is daar maar één manier om achter te komen. Uitproberen. Maar hoe, en op wat? Dan besluit ik het simpel te houden. In mijn gedachten neem ik het beeld van mijn fiets, aan de andere kant tegen de boom geparkeerd. Ik knip met mijn vingers en ik zie hoe de fiets verdwijnt en aan de andere kant van de boom verschijnt. Gaaf! Dit moet ik beter leren kennen. Ik weet niet hoe dit kan, maar ik weet wel

Als door de bliksem getroffen (vm:een-op-een, 15002 words) [1/3] Toon alle delen
Auteur: Ivan K.	Update: May 17 2012	Kijkers/Lezers: 7137/5764 [81%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Bent u ooit door de bliksem getroffen? Letterlijk en niet figuurlijk? Ik wel en wat dat met me deed? Ik kreeg ongekende krachten, kan doen en laten wat ik wil. Red ik de wereld? Nee, ik houd het voor mezelf en deel het met u.

Dit is deel 1 van totaal 3 delen.
	toon alle delen	volgend deel