ErotischeVerhalen.com: ANDERS ... een kerstverhaal - hoofdstuk 1 door Lucky Eye [deel 1]

Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. ANDERS ... een kerstverhaal Hoofdstuk 1 Het allereerste wat mij opvalt op de ochtend van 25 december is dat het anders is. De lucht in mijn slaapkamer voelt anders aan. Het geluid van de wind, of beter gezegd, het ontbreken daarvan valt me op. Een aantal dagen lang had de wind keihard uit de poolstreek geblazen en die had naast veel kou ook heel veel sneeuw gebracht in de hoofdstad en de rest van het land. Gelukkig was het kerstvakantie en van een ontwrichting van de samenleving was dan ook geen sprake geweest. De scholen waren al dicht en heel veel werknemers hadden vrije dagen opgenomen zodat ze samen met hun kinderen thuis konden zijn. Als ik mijn neus echt onder het dikke dekbed vandaan haal heb ik zelfs het idee dat het een stuk minder koud is dan de vorige dagen maar ... dat kan ook inbeelding zijn. Op mijn slaapkamer is het in de regel fris. Ik slaap als het enigszins kan met het raam open, de radiator van de centrale verwarming dichtgedraaid en van elektrische voorzieningen om mijn bed warm te houden maak ik geen gebruik. Alleen als het buiten meer dan vijf graden vriest draai ik de radiator iets open om te voorkomen dat er iets gaan knappen. Vraag me niet wat er kan gaan knappen want zo technisch ben ik niet. Opstaan. Maar eigenlijk is er niet echt een aanleiding om uit mijn bed te stappen en dus kruip ik weer onder het dekbed in de hoop dat ik nog wat kan slapen. Maar - dat zul je altijd zien - juist op het moment dat er alle tijd is om nog weer wat in te dutten lukt dat niet. Bij mij niet in elk geval die morgen. Dat komt ook omdat het kerst is. Voor het eerst na twee jaar heb ik de afgelopen dagen weer iets van de kerstsfeer gevoeld in huis. Niet dat de plek vorig jaar en het jaar ervoor niet prachtig versierd was maar ... ik had Olav zo vreselijk gemist. Olav was mijn vriend en twee jaar geleden was hij overleden. Een Noor in hart en nieren. En toch had ik hem voor het eerst ontmoet in Zweden. Mijn beroep brengt met zich mee dat ik een groot gedeelte van de wereld heb gezien. Na mijn opleiding aan de universiteit van Oxford - ik ben een Engelsman van geboorte - vond ik werk in de diplomatieke dienst. Eerst een paar jaar op het ministerie van buitenlandse zaken en daarna een aanstelling op de ambassade in Mexico. Ik was nog een broekkie. Was nieuwsgierig en leergierig genoeg en lette heel goed op mijn meer ervaren collega's. Langzaamaan begon ik het vak te begrijpen. En net toen ik doorhad hoe het werkte, volgens mij, werd ik overgeplaatst naar Chili. Het voelde voor mij alsof ik helemaal opnieuw moest beginnen. En ook al die andere keren daarna dat ik overgeplaatst werd had ik datzelfde gevoel. Elke nieuwe standplaats betekende echter ook dat ik opklom in de hiërarchie totdat ik ambassadeur werd in Iran. Een moeilijke tijd. De betrekkingen tussen het Verenigd Koninkrijk en Iran waren niet altijd even goed voornamelijk omdat wij vaak in het kielzog van de Verenigde Staten overal meenden te moeten optreden als de politieagent van de wereld. Maar ... ik vond het vooral een uitdaging. Ik deed mijn uiterste best om gedurende de jaren dat ik daar stond er het allerbeste van te maken. En wonderwel lukte me dat ook nog. Vier jaar is meestal de periode dat je als ambassadeur van hare majesteit de Koningin ergens mag vertoeven. Dan is het inpakken, wegwezen en je inwerken op je nieuwe werkplek. Een regeling die er volgens mij voor bedoeld is dat je niet al te zeer geworteld raakt op de plek waar je staat. Maar terug naar Olav en Zweden. Hij was daar voor zaken en de ontmoeting was geheel toevallig. Ik was een avondje uit met vrienden en hij was het zakendoen moe. De portier van het hotel waar hij verbleef had hem de uitgaansgelegenheid aangeraden omdat er volgens hem goede muziek werd gedraaid. Op een gegeven ogenblik stonden we tegelijkertijd aan de bar om een drankje te halen en ... er was meteen een vonk die oversloeg. Meteen iets van elkaar leuk vinden. Toen ik in zijn ogen keek zag ik helder blauwe meren en hij zag - zoals ik later uit hem wist te krijgen - precies hetzelfde. Nou is hij, was hij, het type Viking: lichtblonde haren en blauwe ogen. Ik had die blauwe ogen ook maar ze zijn volgens mij niet zo sprankelend als de zijne en mijn

ANDERS ... een kerstverhaal - hoofdstuk 1 (mm:overige, 4501 words) [1/5] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 25 2018	Kijkers/Lezers: 2859/1963 [69%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Een kerstverhaal op kerst 2018 van Lucky Eye

Dit is deel 1 van totaal 5 delen.
	toon alle delen	volgend deel