ErotischeVerhalen.com: EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 13 door Lucky Eye [deel 13]

Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. EEN FLUISTEREND HART Hoofdstuk 13 Terug in de slaapkamer van Stef trok ik alleen mijn broek uit. Ik had het koud gekregen. 'Hmmm,' bromde Stef die jammer genoeg wakker werd. 'Je voelt koud aan, man! Waar ben je geweest? Je ruikt naar mij en de schuur.' 'Goed opgemerkt. Ik heb jouw vest aangetrokken. Was koud in de schuur.' 'Wat doe je daar dan! Het is midden in de nacht!' Ik legde het hem uit. Hij hield zijn ogen gesloten, maar luisterde wel. 'Goed van je, Marc!' sprak hij uiteindelijk. 'Remi is ... nou ja ... heb het al gezegd gisteravond. Maar begrijp nu dat mijn optie 3 geen flauwekul is.' 'Ja. Ga maar weer slapen, Stef!' En heel snel was hij diep weg. Bij mij lukte het nog niet. Het leek alsof een stemmetje me riep dat ik ergens over na moest denken, dat ik iets over het hoofd zag. Het had iets te maken met getallen. Al wakker liggend kwamen er diverse dingen naar voren. Als eerste was er mijn tweede naamgeving die toch anders was geweest dan ik mij had herinnerd. Ik was ervan overtuigd geweest dat Maria het in gang had gezet, maar uit dat wat Stef gisteravond tegen Han had gezegd - en ik toch had meegekregen ondanks mijn misère van dat moment - bleek mij dat het een samenspel tussen de juf in groep 1 en Maria was geweest. Verder kwamen allerlei woorden die die avond gezegd waren naar boven. Het leek alsof ik ze aan het herkauwen wast. Dat wat Ruben op het allerlaatste moment tegen mij had gezegd, en gedeeltelijk had herhaald toen ik hem voor Remi gebeld had, was het meest hardnekkig in het terugkomen. "Als je een keer met mij wilt praten," zo had hij gezegd, "bij mij staat de deur altijd open zoals je weet!" En het waren niet alleen de woorden en het malen ervan die me uit mijn slaap hielden. Ook was er pijn in mijn bal geweest. Eerst een zeurende pijn. Die kon ik in de regel goed hebben, maar naarmate de nacht vorderde kwam de andere variant naar voren en werd het vervelender en pijnlijker. En ... uiteindelijk kwam ook mijn spook weer eens tevoorschijn. En dat had te maken met Stefs mogelijkheid nummer 3. Die was niet goed gevallen bij mij. Remi's verhaal had die optie bevestigd, maar wat betreft Alex kon ik me er geen enkele voorstelling van maken, waarom hij door omstandigheden zo geworden kon zijn. Niets! En dus liet ik het los. Er kwam ook een stukje helderheid in dat opnieuw nachtelijke waken van mij. Ineens leek het me toe alsof ik iets begon te begrijpen van dat wat Grace me had willen zeggen met die Uno-kaarten van vroeger. Bedoelde ze dat ik achter de kaarten moest zien te kijken? Maar wiens kaarten? Die van Alex? Die van onze vader? En, alsof alles ineens in een stroomversnelling raakte, kwamen er ook herinneringen naar boven die ik kwijt was geweest. Ik zag mijn vader, zittend naast mijn bed in de nacht. En ... ik had durven zwerven dat hij nooit naar me had omgekeken in die periode van ziekenhuisopname in Maastricht en later tijdens het herstel bij Grace thuis! Hij en mijn moeder waren toch op vakantie geweest? Maar ... speelde mijn geheugen nu een spelletje met mij? Of ... zag ik het dit keer, voor het eerst, wel scherp. Een andere herinnering kwam. Weer een kamer in het ziekenhuis. Ik doodziek en de grote sterke hand van mijn vader om die van mij. SHIT! Even schudde ik het allemaal van me af. Mijn slapeloosheid moest spelletjes met me spelen! Maar ... het leek allemaal zo waar! Zo echt! En opnieuw greep ik terug op het gesprek met Grace. Had zij het niet over herinneringen gehad die niet de werkelijkheid bleken te zijn? Was de rol van mijn vader dan toch heel anders dan ik altijd had ingeschat? Maar ... misschien was het allemaal wel inbeelding. Wellicht had het te maken met het telefoongesprek, het tweede van die woensdagavond, dat ik had met mijn vader. Een kort gesprek waarin hij mij gevraagd had of we eens samen, van man tot man, konden praten. Mijn eerste gedachte was toen geweest om het te weigeren, maar dat kwam omdat er boosheid in me was opgekomen. Ik had dat gevoel ingeslikt. Mede vanwege die

EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 13 (mm:overige, 4348 words) [13/33] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Nov 28 2020	Kijkers/Lezers: 1311/1038 [79%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg...

Dit is deel 13 van totaal 33 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel