ErotischeVerhalen.com: Zonsondergang in de duinen door Roman

Zonsondergang in de duinen Ik sta aan de rand van het strandfeest, golven slaan loom tegen het zand, en de zon zet langzaam, als een overrijpe vrucht, de hemel in vuur en vlam. Het is een van die avonden waarop de wereld zich lijkt te openen, vol beloften van warmte en en passie. Ik , man, 45 jaar, met zilvergrijs haar dat ik nooit fatsoeneer, en een camera die als een talisman om mijn nek hangt - mijn uitlaatklep, mijn excuus om te kijken. Fotografie is mijn hobby, maar vanavond is het meer: een jacht. En mijn prooi? Sarah. Dertig jaar, 1,60 meter pure verleiding met kort rood haar dat in de wind danst als een vlam. Slank als een wilg, met kleine cup A-borstjes. Een rond en stevig kontje dat wiegt als ze loopt en me 's nachts wakker houdt. Ik heb haar een aantal keren gezien, op borrels van gemeenschappelijke vrienden, en elke keer was het een groot plezier. Die obsessie begon bij onze eerste ontmoeting: ze lachte voluit, was energiek aanwezig en een genot voor het oog. Ze boog voorover om een glas op te pakken en ik keek zo haar bloesje in. Ze droeg een losse, dunne blouse, weer zonder bh en deze viel open bij het naar voren buigen. Daar waren ze weer, haar kleine borstjes, parmantig en roze tepels als knopjes, die hard werden in de koele avondlucht. Ik staarde, kon niet wegkijken, voelde mijn pik bewegen in mijn broek. Later die avond, in bed, rukte ik mezelf af met dat beeld in mijn hoofd. Sindsdien jaag ik op meer momenten dat ik haar borstjes kan zien. Elke borrel, elk feestje, positioneer ik mezelf strategisch. Vorige maand nog, op een tuinborrel, reikte ze naar een schaal met hapjes, boog voorover, en het bloesje gaapte open, haar tepels zichtbaar door de stof, hard van de avondwind. Ik slikte, deed alsof ik mijn telefoon checkte, maar mijn ogen verslonden haar - die kleine heuveltjes, de schaduw eronder, hoe ze bewogen toen ze zich weer oprichtte. God, ik heb uren gefantaseerd over ze: ze likken met mijn tong, met mijn tanden er zachtjes in bijten, en ze kneden met mijn handen. En dan haar kontje? Die zie ik altijd als ze wegloopt, de billen wiegen verleidelijk, die rondingen die smeken om klapjes. Ik ben er door geobsedeerd geraakt. Niet gestoord, maar hongerig naar haar. Ze weet het, denk ik - die blikken die ik niet kan verbergen, hoe mijn stem hapert als ze te dichtbij komt. Maar ze bloost nooit, lacht alleen, en dat maakt het erger. Vanavond, met de zon die langzaam in de zee zakt en het bier dat vloeit, voel ik dat het weer gebeurt. Ze staat daar, in een wit topje dat strak om haar slanke figuur spant, een korte spijkerbroek dat haar kontje amper bedekt. Geen bh, natuurlijk. De haar tepels prikken al tegen de stof, subtiel, maar ik zie het. Ik nip van mijn biertje, voel mijn hart bonzen, en loop naar haar toe. "Hai, Sarah," zeg ik met lage een stem waarin geen aarzeling in doorklinkt, alsof ik al weet dat ze zal gehoorzamen. "Ik zie dat je geniet van de avond en de zonsondergang. Vertel me, wat maakt deze zonsondergang zo bijzonder voor jou?" Ze draait zich om, glimlacht - die lippen, vol en uitnodigend - en ik voel het al: de hitte in mijn lendenen. "Absoluut. Deze zonsondergang is magisch. Zulk mooi licht en rustig water. Jij hebt je camera toch bij je? Mis je geen shot?" Ik lach zacht, tik tegen het apparaat, en houd haar blik vast, dominant, zodat ze niet weg kan kijken. "Ik ben altijd voorbereid op het perfecte moment, Sarah. En vanavond is het licht ronduit betoverend - alsof de hele wereld zich aanbiedt om vastgelegd te worden. Jij zou er prachtig in passen." Mijn ogen glijden omlaag, naar haar topje, en ik zie dat haar tepels tegen de stof drukken, kleine punten die me doen verlangen naar meer. Ik herinner me die ene keer, op de kerstborrel, ze liet haar jasje zakken, boog voorover om een cadeau op te pakken, en bloesje, net een knoopje te veel open, gaf een een goed zicht haar borstje, bloot, tepel hard en roze, de tepelhoven klein en perfect. Ik moest me omdraaien om me niet te verraden. s Avonds herleefde ik het met mijn hand om mijn pik, strelend tot ik explodeerde met haar naam op mijn lippen. Nu bijt ze op haar onderlip. Ze weet dat ik haar met mijn ogen verslind, maar ze zegt niets. We praten over werk en andere onzin. Ik leid het gesprek, houd haar gefocust op mij. Ik stuur het gesprek naar de fotografie. "Ik breng uren door met het vangen van licht en schaduw, het vastleggen van schoonheid in haar puurste vorm. En jij, Sarah, jij bent een natuurlijk model. Die rode haren van je tegen de oranje lucht... dat zou een geweldig beeld opleveren. wil je dat voor me doen."

Zonsondergang in de duinen (vm:dominerende man, 2644 words)
Auteur: Roman	Toegevoegd: Sep 13 2025	Kijkers/Lezers: 54/48 [89%]	Waardering (verhaal): 0.00 (0 stemmen)
Man met een verlangen naar een jongere vrouw, neemt haar mee naar de duinen voor foto's van haar in de zonsondergang. Dit leidt tot meer.