ErotischeVerhalen.com: Evelyn door Lucifer deVille

Evelyn. Een ontmoeting. Ik schrijf normaal gesproken niet een verhaaltje voor een iemand. En mijn vertelsels opdragen aan een persoon doe ik eigenlijk ook niet. Soms echter, maak je een uitzondering. Soms breek je de regels die je voor jezelf hebt opgesteld. En schrijf je dus een verhaaltje voor een persoon in het bijzonder. Ze vindt zichzelf niet zo bijzonder, maar natuurlijk is ze dat wel. Ze, want het is een vrouw. En die vrouw is begin twintig, lang en slank, ze heeft lang bruin haar en blauw met grijze ogen. Ze heeft een stralende lach en twee heel ondeugende ogen. Ze heeft gelukkig geen grote borsten, ik hou niet van die knoepers. Lekker een handvol. Precies goed. Ik weet dat, want ik heb ze gezien, en in mijn handen gehad. Die jonge vrouw heeft ook een naam. Een prima naam, waar niks mis mee is. Natuurlijk zal ik die hier niet noemen, dat zou niet erg aardig zijn. Dus noem ik haar voorlopig maar Evelyn. Klinkt een beetje engels en dus vreemd. En vreemd, dat is ze eigenlijk ook wel. Op een goede manier hoor. En ook op een prettige manier. Er is nog een connectie met het engels. Ze vindt mij een echte gentleman. Zo eentje die met driedelig pak en paraplu over straat loopt. Gelukkig heb ik geen bolhoed, die staat me niet. Evelyn is zelf niet echt engels. Integendeel: daar waar de engelse jongedames soms een beetje stijf zijn bij een eerste ontmoeting, greep zij al gelijk mijn hand en babbelde gezellig terwijl we wandelden door de straten van de stad. En hoe kwamen we daar? Nou gewoon, ik belde haar en vroeg of ze mee ging. Een afspraakje dus. En zij stemde toe. Heel gewoon en alledaags. Alleen had ik haar nog nooit gezien. We kenden elkaar van een chatbox, van lange brieven vol gebabbel en flirten en erotische lading. En nu liepen we dus hand in hand door de stad. We waren op weg naar een café om wat te gaan drinken. En terwijl we liepen, vertelde Evelyn dat ze eigenlijk niet zo nerveus was. Nou, de vlinders in mijn buik wel. Daar liep ik dan met een leuke jonge vrouw, hand in hand en ze wist wat ik met haar van plan was. En toch liep ze niet weg. Met een lekker drankje voor onze neus werd het heel plezierig. Gewoon praten, geen zwaarlijvige onderwerpen en af en toe een stille hint op mijn plannen. Haar ogen bleven ondeugend. Haar glimlach straalde en verwarmde mijn hart. Een opmerking over handboeien deed haar ogen twinkelen. "Dat durf je niet." Dat was haar antwoord op mijn opmerking dat ik haar best wel midden in de zaal wilde vastbinden. En haar antwoord deed het hem. Met een zwierig gebaar haalde ik een rinkelend stel handboeien tevoorschijn. Evelyn trok haar wenkbrauwen op en ik zei haar de polsen achter haar rug te houden. Ze deed het en ik klikte ze vast. "Dus durf je het wel." Haar nuchtere antwoord nam iets van de magie weg, maar ik wist daar wel raad mee. Evelyn moest wel wat doen voordat ik haar zou bevrijden. Ze bleef even zitten en ik zag al diverse mensen naar ons kijken. Ze werd roder en probeerde haar rug naar de muur te draaien. Ik glimlachte naar een jongeman die fluisterde naar zijn vrienden en keek naar de geboeide jongedame aan mijn zijde. Ik liet haar even alleen, bezocht het toilet en rekende vast af. Terug bij het tafeltje zat Evelyn met een rood hoofd en boze ogen naar me te kijken. Ze vroeg of ik haar nu los wilde maken, ik had tenslotte nu bewezen dat ik het aandurfde haar vast te binden in een vol café. Ik schudde mijn hoofd. "Daarvoor moet je toch wel iets meer doen dan lief vragen. Maar ik zal een beetje aardig wezen. Sta op en kom mee." Ik pakte haar jas en sloeg die om haar schouders. Zelf mijn jas aan en we vertrokken. Buiten haalde ze opgelucht adem. "Je was net op tijd terug, die jongens in de hoek stonden al op om naar mij toe te komen. Dat was niet leuk. En wil je me nu losmaken? Alsjeblieft?" "We spelen een spelletje, Evelyn. En je hebt genoeg verhaaltjes gelezen om te weten wat ik van je wil. Je hebt me verteld dat je wel eens iets heel spannends wilt meemaken, dus niet zeuren." Nu heb je vast wel een paar andere verhaaltjes van me gelezen en weet je dus wel wat er gaat komen. Nou, Evelyn, wist dat ook. Ik leidde haar mee door de stille straten en babbelde wat. Voor de paar mensen die ons passeerden, leken we een heel normaal stel, gewoon samen op weg naar onze bestemming. Ze ontspande zich en babbelde mee. Best een aparte

Evelyn (vm:bondage, 2394 words)
Auteur: Lucifer deVille	Toegevoegd: Jan 28 2002	Kijkers/Lezers: 8956/6603 [74%]	Waardering (verhaal): 8.00 (1 stem)
De eerste ontmoeting met Evelyn in de stad.