ErotischeVerhalen.com: Alles door dp69

Stomverbaasd kijkt hij haar aan. Hij heeft Miranda eigenlijk altijd als een lief en aardig meisje gezien, een vriendin, niets meer en niets minder. Haar plotselinge onthulling verrast hem nogal. "Hoe lang al?" Verlegen kijkt ze naar de grond. "Al een paar jaar eigenlijk." "En nu zomaar opeens vertel je me dat?" "Sorry", antwoordt ze met een klein stemmetje. Wat moet hij hier nu weer mee aan. Hij kent haar al jaren, maar hij heeft er eigenlijk nooit op die manier bekeken. Pas nu ziet hij dat ze in de laatste paar maanden wel heel erg mooi is geworden. Met haar 17 jaar ziet ze er al volwassen uit. Volwassen en verdomd aantrekkelijk. Waarom heeft hij dat niet eerder in de gaten gehad? Misschien omdat hijzelf acht jaar ouder is of misschien omdat hij haar al kende toen ze nog maar een jaar of tien was. Al die tijd is hij haar als dat kleine meisje blijven zien, zelfs toen ze bevriend raakten. Als vanzelf werd ze voor hem een jonger zusje. Tot vandaag, vandaag ziet hij voor het eerst hoe ontzettend vrouwelijk ze eruit ziet: haar lange, golvende, blonde haar, haar misschien niet zo grote, maar wel erg mooie ronde borsten, haar slanke middel en bredere heupen. "Geeft niet joh. Je overvalt me er alleen nogal mee. Waarom heb je niet eerder wat gezegd?" "Ik durfde niet." "Waarom nu wel dan?" "O-omdat", even stottert ze, maar dan haalt ze diep adem. "Omdat ik nu oud genoeg ben." Diep verstopt onder haar verlegenheid ziet hij opeens een spoor van zelfvertrouwen. "Vorige week, toen ik 17 werd, stond ik 's avonds voor de spiegel. Ik keek in de spiegel en ik beloofde mezelf dat ik het je de eerste keer dat ik je weer zag zou vertellen. Je kan me niet meer als meisje zien. Ik ben een vrouw." Met een glimlach op zijn gezicht bedenkt hij zich dat ze deze woorden waarschijnlijk voor die spiegel heeft staan oefenen. Als hij recht in haar blauwe ogen kijkt richt ze haar blik snel weer naar beneden. Even snel als haar trotse houding opkwam is hij ook weer verdwenen. Draaiend met haar voet staat ze er een beetje verloren bij. Ze weet zich totaal geen houding meer te geven nu ze heeft gezegd wat ze van plan was. Zwijgend blijft hij naar haar kijken, best beseffend dat ze zich hier alleen maar nog minder door op haar gemak voelt. "Je bent dus verliefd op me." Het lukt haar een heel minimaal knikje te geven, terwijl ze naar de grond blijft kijken. "Wat wil je nu verder van me?" "Je hebt geen vriendin..." Het geluisterde zinnetje wordt niet afgemaakt. "Dus je wilt mijn vriendin worden?" "Ja." Bij dit antwoord is haar stem opeens minder zacht en hoopvol kijkt ze hem aan. "Denk je dat je goed genoeg voor me bent?" Hij doet misschien niet erg aardig en zijn stem houdt hij zelfs bewust vlak. Haar antwoorden en haar hele houding vertellen hem op deze manier hoe diep haar verliefdheid is. En voor hij kan beslissen wat hij hier mee aanmoet wil hij wel weten wat ze precies voelt. Wat hij zelf wil weet hij eigenlijk nog niet. Dat ze mooi is kan hij niet meer ontkennen en dat ze een erg lief karakter heeft is ook zeker waar, maar is ze niet te jong en zal ze niet teveel tegen hem opkijken? Op zijn tijd is

Alles (vm:eerste keer, 8769 words)
Auteur: dp69	Toegevoegd: Apr 16 2002	Kijkers/Lezers: 15786/11748 [74%]	Waardering (verhaal): 8.71 (7 stemmen)
Al jaren is de 17-jarige Miranda verliefd, maar wat zal er gebeuren als ze hem dat eindelijk durft te vertellen?