ErotischeVerhalen.com: De helpende hand door Suomynona

Mijn werk kun je niet opwindend noemen, maar saai is het ook weer niet. Elke dag schuif ik aan bij mijn bureau waar ik voor mijn baas, een ziektekostenverzekeraar, een deel van de administratieve rompslomp tracht bij te houden. Het is geen verkeerde baan, weliswaar ben je de hele dag met cijfertjes bezig, maar je hebt ook veel contacten met verzekerden en dat houdt het leuk. Je maakt de raarste dingen mee, vooral van ouderen die zich nogal eens zonder aanleiding zorgen op de hals halen. Leuk is het ook als allochtonen met hun problemen komen. Niet zelden neemt een moeder haar zoon mee omdat die vaak onze taal beter beheerst. Ik mag die jongens wel. Ze zien er erg sappig uit en soms vind ik het best wel eens jammer dat je er verder niets mee aankan. Mijn leventje is verder niet zo gecompliceerd. Ik woon vlakbij het oude zuiden, je weet wel, daar achter het plein waar je 's zomers zo heerlijk op een terras kunt genieten op een broeierige avond en waar het plantsoen op vijf minuten afstand ligt... Ja, je snapt het al, ik leef single en dat bevalt me best. Ik was net 21 toen ik al gelijk met een vriendje ging samenwonen, maar dat strandde na een jaar of twee. Inmiddels ben ik natuurlijk al lang en breed aan die situatie gewend. Ik heb genoeg vrienden om een wijntje of biertje mee te drinken, en als ik een keer echte actie wil, dan is de grote stad niet eens zo ver weg. Soms gebeuren er echter dingen die je hele wereldje van zekerheden als een kaartenhuis in elkaar doen zakken. Je wilt er meer van horen? OK. Je moet dan weten dat er bij ons op het werk ook techneuten rondlopen. Twee mannen die allerhande klussen opknappen en godzijdank ook raad weten als mijn pc weer eens is vastgelopen. Meestal loopt Sjaak op onze afdeling rond, een grijzende veertiger met een goed humeur en een haast naïef geloof in de eerlijkheid van de mens. Als er alleen maar Sjaken zouden zijn, dan hadden we een heel andere wereld. Sinds een jaartje heeft hij assistentie van Marco. Een gozer van een jaar of twintig, die eerst stage liep en toen is blijven hangen. Een gesloten type, slonzig gekleed. Hij is een echte wizz-kid, want er is geen computer die hij niet aan de praat krijgt. Maar Marco was zo onopvallend, hij was zo grijs, dat ik je amper zou kunnen zeggen hoe hij er precies uitzag. Eens was er dat incident. Ellen, mijn buuv-collega, had een storing aan haar pc en Marco zat er aan te sleutelen. Hij moest om het bureau lopen, struikelde over een draad en belandde via mijn tas op de grond. Die tas sprong open en daaruit rolde de Parijse gay-gids die ik van een vriend had geleend omdat ik de Lichtstad weer eens wilde bezoeken. Ik graaide de spullen bij elkaar, stopte alles terug, maar mijn ogen kruisten de groene kijkers van Marco die een vreemde blik hadden. Einde incident. Na een kwartier was er weer beeld bij Ellen en zonder mij verder een blik waardig te keuren wandelde Marco weer van de afdeling af, Een week of wat later had de directie een grandioze aanbieding. De computers van het bedrijf zouden op een onderling netwerk worden aangesloten. De huidige pc's zouden worden vervangen en wie er eentje thuis wilde hebben kon zijn computer voor een zacht prijsje overnemen. Ik zag dat wel zitten en een maand later stond het apparaat bij mij thuis. Nu had ik wel eens van GAYtel en Internet gehoord, maar ik ben zo technisch als een blok hout. Toen good-old Sjaak op de afdeling rondwandelde, schoot ik hem dan ook aan om te vragen of hij me met zijn technisch wonderhoofd op weg wilde helpen. Wat ik al hoopte bleek inderdaad zo te zijn. Sjaak kende kreten als modem, bulletinboard en nog veel meer en ja, hij wilde me graag op de hoogte brengen van al die voor mij nieuwe technieken. We spraken af voor een donderdagavond, maar die middag kwam hij langs en vertelde me dat zijn vrouw was opgenomen in het ziekenhuis. Nee, niks ernstigs, maar hij zou toch wel een week of twee bezig zijn met bezoekjes aan het hospitaal. Maar Sjaak zou Sjaak niet zijn als hij geen oplossing had. Terwijl ik tegenwierp dat ik makkelijk een tijdje kon wachten, liet hij weten dat hij Marco bereid had gevonden om langs te komen. Hij had mijn adres al gegeven en Marco vond het niet erg, dus ik moest de koffie maar warm houden. Ik kan niet zeggen dat ik blij was met deze voor mij genomen beslissing. Met Sjaak leek het me best gezellig, maar die stille grijze muis zag ik niet zitten. Ik hoopte dat hij snel de zaak had aangesloten, het nodige zou uitleggen en weer wegging. Maar ja, sommige dingen heb je niet voor het uitzoeken...

De helpende hand (mm:eerste keer, 2465 words)
Auteur: Suomynona	Toegevoegd: May 04 2002	Kijkers/Lezers: 7147/5448 [76%]	Waardering (verhaal): 7.00 (1 stem)
Hoe een saai verwachte nazomeravond toch nog onverwacht eindigde...