ErotischeVerhalen.com: Overgave door Ingmar

OVERGAVE Ben je ooit geschrokken van jezelf? Ooit jezelf zo volledig verloren? Ben jij ooit door iemand bezeten? Ooit door iemand genomen in de ware zin van het woord? Kennismaking Het is vrijdagmiddag en ik zet mijn fiets buiten de supermarkt neer. Als ik om me heen kijk nadat ik mijn fiets op slot heb gezet vallen mijn ogen op hem. Of eigenlijk valt zijn blik op mij. Meer nog, zijn blik grijpt me bij de keel. Doordringend neemt hij me op. Schaamteloos glijdt zijn blik over mij. En ik? Ik laat het gebeuren. Het is of zijn blik mij verlamd. Zelfverzekerd kijkt hij naar mij. Ik durf mijn ogen zelfs niet weg te draaien. Er gaat een vreemde aantrekkingskracht van hem uit en hij is zich ervan bewust, speelt ermee. Langzaam voel ik dat ik gevangen wordt in zijn net. Zijn duistere blik fascineert me, hypnotiseert me. Dan draait hij zijn hoofd weg en zijn blik verandert. Niet beschaamd, maar alsof hij genoeg weet. Ik kom weer tot mezelf en schiet de supermarkt in. Verward. Ik heb moeite om mijn boodschappen te vinden in deze, toch vertrouwde supermarkt. Door mijn hoofd spoken allerlei gedachten. Had ik hem aan moeten spreken of is dit maar beter zo? Wie is hij? Wat wil hij? Wie ben ik, ben ik gek geworden? Als ik buiten kom kijk ik of hij er staat, maar ik zie hem niet. Een knagend gevoel in mijn buik. Teleurstelling. Ik loop naar mijn fiets. Onder mijn bagagedrager zit een klein papiertje. Een korte boodschap. 'Vanavond, 22:00 uur, Jazzcafe, dresscode: stijlvol en sexy' Ik kijk om me heen. Ik zie hem niet, wil het briefje weggooien, maar het lukt me niet. De rest van de avond ben ik onrustig. Ik besef heel goed dat hij indruk op me heeft gemaakt. Ik ben nieuwsgierig, maar ook bang. Zijn blik was zeer beslist en bepalend. Duister. Ik voel een zekere mate van opwinding in mijn lijf. Diep in mijn hart weet ik al dat ik heen zal gaan, maar mijn hoofd zegt: niet doen. Ik twijfel (of doe ik alsof om mezelf later vrij te pleiten?) en het duurt zolang dat het al half tien is als ik besluit om te gaan. Ik moet me als een razende aankleden. Stijlvol en sexy?? Natuurlijk mijn favoriete lingerie setje aan. Na enig nadenken schiet ik in een lange zwarte strakgeneden rok met een redelijke split, trek mijn open hooggehakte schoenen aan en besluit ik na enige twijfel een getailleerde blouse over mijn zwarte bh aan te trekken. Nauwelijks tijd om me op te maken, en dan ren ik naar de tramhalte. Tien minuten te laat kom ik de kroeg binnen waar hij aan de bar zit. Hij ziet me binnenkomen en gebaart dat ik naast hem op de kruk kan gaan zitten. Diep van binnen neem ik een aanloop en spring in het diepe. 'Je bent laat' 'Sorry' Waarom doe ik dit? Ik ken hem niet eens. 'Dat moet niet weer gebeuren' Hij zegt het met zo'n vanzelfsprekende autoriteit dat ik knik. Ben ik gek geworden? 'Je ziet er goed uit' Ik gloei als een bakvis. Dit gaat nergens over! Hij slaat zijn bier achterover en zegt: 'Kom, we gaan' Hij legt zijn hand in mijn nek en leidt me naar buiten. In mijn hoofd spookt het. Tussen mijn benen broeit het. 'Ik weet niet of ik dit wel wil', het komt er niet overtuigend uit. 'Dan moet je nu weggaan', zegt hij rustig, mijn hoofd naar hem draaiend met zijn hand in mijn nek. Ik ben versteend, verdoofd, verloren. Ik kijk hem langer aan, dan goed voor me is, en de blik in mijn ogen verandert. Ik weet het. Hij ziet het. 'Kom' Ik volg. 'Sluit je ogen' zegt hij , als we even later in de zijn auto zitten, 'tot ik het je zeg'. We rijden een dik kwartier door de donkere stad, totdat de auto stopt. Ik hoor een garagedeur opengaan en even later zijn we binnen. Ik heb geen idee waar we zijn. Hij neemt me mee naar binnen in een grote hal. 'Wacht hier' Het gemak waarmee hij mij commandeert verbaasd me. De lijdzaamheid waarmee ik het toelaat verbijstert me. Wat wil ik? Wat zoek ik bij deze man die me behandeld alsof ik zijn bezit ben? Het duurt lang voor hij weer terug is. Kans genoeg voor mij om na te denken, bij zinnen te komen en te vertrekken. Maar ik blijf staan. Gespannen en nieuwsgierig. Ik neem de hal in mij op. Het is een tot leefruimte omgebouwde oude werkplaats. Ongeveer tien bij vijfentwintig meter. Het lijkt op een atalier maar dat is het niet. Daarvoor ontbreken de materialen. In de grote ruimte staan slechts enkele meubels. Door de grote dakramen komt het maanlicht naar binnen. Ondanks het feit dat de meubels bijna wegvallen in deze ruimte staat valt het me op dat alle meubels een aanzienlijk formaat hebben. In de ene hoek een groot bed, verderop een enorme houten tafel met enkele stoelen erom heen, een sfeervolle zithoek met een moderne bank, een

Overgave (vm:dominerende man, 27870 words)
Auteur: Ingmar	Toegevoegd: Feb 01 2003	Kijkers/Lezers: 30229/24543 [81%]	Waardering (verhaal): 8.20 (5 stemmen)
Ben je ooit geschrokken van jezelf? Ooit jezelf zo volledig verloren? Ben jij ooit door iemand bezeten? Ooit door iemand genomen in de ware zin van het woord?