ErotischeVerhalen.com: Een nazomerdag op een verlaten strand door Ivan K.

Het was een lange en zeer stressvolle zomer geweest. Nu ben ik iemand die graag in de warmte zit. De meeste van mijn collega's verklaarden, en verklaren, me voor gek dat ik graag in de zon zit, maar ik blijf het heerlijk vinden, de warme stralen op mijn huid, en dan het liefst met zo min mogelijk kleding aan zodat ik echt overal mooi bruin word. Dus toen er verspeld werd dat deze zomer, in 2018, lang en heet zou worden, was ik blij. Maar die blijdschap verdween... als sneeuw voor de zon, in wel een leuke vergelijking in dezen. In korte tijd overleden namelijk mijn enige overgebleven opa, die aan mijn moeders kant, en oma, die aan mijn vaders kant. En hoewel ze beiden op zeer gevorderde leeftijd waren, opa was 97 en oma 101, kwam hun overlijden toch als een behoorlijke schok. Zo had ik al april al twee begrafenissen. In mei besloot mijn oom uit de kast te komen, iets dat hij niet durfde te doen toen mijn oma, zijn moeder dus, nog leefde. Nu heb ik daar geen enkel probleem mee, ik ben een hetero man, maar als hij op kerels valt, mij best. Als hij maar een beetje smaak toont. En dat is de reden van de stress in dit gedeelte. Die smaak heeft hij absoluut niet. Zoals sommige vrouwen op foute mannen vallen, zo doet mijn oom dat ook. Dat zorgt voor stress in de familie. In juni overleden twee van mijn beste vrienden. Eén in Turkijë bij een duikexcursie, de ander aan kanker. Weer twee uitvaarten, ditmaal twee keer een crematie en van twee mensen van mijn eigen leeftijd. Zo jong en nu al weggerukt uit het leven. De laatste heeft me in april nog opgevangen toen opa en oma overleden en toen was hij nog topfit en sprak over de marathon van London. In mei werd de ziekte geconstateerd en in de spanne van een maand zag ik hem wegzakken. In juli was er een enorme, en onaangekondigde, reorganisatie binnen het bedrijf waar ik werk. Daarbij gingen niet alleen heel veel banen verloren met gedwongen ontslagen; het leidde tot enorme onrust onder al het personeel. Van niemand was bekend of de baan veilig was, er leek geen enkele logica te zitten achter het snoeiwerk van het management. Gelukkig bleek mijn baan veilig en ging ik er in functie zelfs op vooruit, of kwam ik bovendrijven bij gebrek aan beter. Financiëel werd ik er niet echt gelukkiger van, de salarisstijging was netto € 27. Per maand. Het ging echter helemaal mis toen bleek dat het management, die met zo'n botte bijl door het bedrijf was gegaan en heel veel personeel en heel veel goed personeel zonder enig pardon eruit schopte, zichzelf enkele dikke bonussen toekende omdat ze voldaan hadden aan hun eigen target met betrekking tot personeelskosten. Boven die managers zat een hoofdkantoor in Amerika, één of andere investeringsmaatschappij. Met de verlaagde kosten konden die ons bedrijf verkopen aan een Japanse firma in ons veldgebied en op zoek naar een ingang in Europa. Toen de Japanners erachter kwamen wat de managers geflikt hadden, hebben ze die er zonder enig pardon uitgegooid, op staande voet ontslagen en zijn ze er zelfs in geslaagd om de uitbetaling van de bonussen te blokkeren. De Japanners begrepen hoe ze het wel moeten doen en hebben een deel van het personeel dat ontslagen was terug kunnen halen, maar niet iedereen wilde terug en veel van hen hadden bij concurrenten inmiddels beter verdienende banen gevonden. Het betekende wel dat onderaan er veel nieuwe mensen zijn aangenomen en ingewerkt worden. Alleen, dat is september. Dit begon in juli. Al die tijd zat ik enerzijds in de spanning of ik mijn baan zou behouden, ten tweede in de rats om mijn collega's en vrienden die in hetzelfde schuitje zaten en ten derde werd ik bijna over de kop gewerkt, want alle werkzaamheden gingen onveranderd door, alleen met veel minder personeel om het uit te voeren. Werkdagen van 10 uur waren regel, 12 uur kwam vaak voor en af en toe tikte ik 14 uur aan. Dat pleegde roofbouw op mijn lijf en mijn geest en dus is het niet vreemd dat mijn relatie in die tijd uitging. De Japanners stelden orde op zaken en ik kreeg weer een promotie. Ik ging zelfs twee treden omhoog omdat er natuurlijk in het management heel veel mensen uitgemikt waren en de Japanners stonden te springen om goed personeel dat het bedrijf en de werkzaamheden kent. Dat deed ik en ik werd, samen met anderen, uitgekozen om de nieuwe strategie vorm te geven en uit te rollen. Dat deden we met veel inzet en plezier en vanuit Japan kwam veel waardering en respect voor ons, de nieuwe managers, en het aanwezige, overgebleven en nieuwe personeel. We kregen de zaak weer op de rit, omdat het gewoon fijner werkt als de bazen tevreden zijn en je niet als slaaf/voetveeg gebruikt. Een trede op weg naar nog hoger. Alles deed me bijna de das om. Dat er zoveel waardering en respect kwam hield me gaande, maar na de laatste presentatie ben ik ingestort. Ik

Een nazomerdag op een verlaten strand (vm:een-op-een, 3587 words)
Auteur: Ivan K.	Toegevoegd: Oct 16 2018	Kijkers/Lezers: 5966/4505 [76%]	Waardering (verhaal): 6.86 (7 stemmen)
Ik moet relaxen, tot rust komen. Op het strand lukt het met zo'n warme nazomer. Het strand wordt leger tot ik alleen achterblijf. Maar ik krijg vreemd bezoek.