ErotischeVerhalen.com: Zoals beloofd.... Laat je weten wat je ervan vindt? door Dunebunny

Een vervolgverhaal..... We zouden een verhaal voor elkaar schrijven. Een verhaal die weergeeft wat we met elkaar zouden willen doen. En dat windt me op. Want een verhaal schrijven die grotendeels op fictie gebaseerd is is een ding. Maar een verhaal schrijven wetend dat een ander, die je kent, het zal lezen en er misschien zelfs naar zal handelen is hele andere koek. En waar het verhaal te beginnen? Bij het contact wat er al is maar..... Ons laatste berichtenwisseling was lekker opwindend. Elkaar aftastend. Vragend naar elkaars fantasieën. Schromeloos vertellen dat ik geinteresseerd ben in wat hij in zijn broek verbergt. Na het chatten sloot hij als volgt af. "Hele dikke kus. En kies zelf maar waar je die wilt hebben". Hmmm... mijn gedachten dwalen zonder géne naar het beeld van zijn hoofd tussen mijn benen. Zijn warme adem wat tegen mijn venusheuvel slaat en die tong. Die tong die hij gretig tussen mijn kaalgeschoren lipjes haalt. "Mijn nek is wel een goeie plek om te beginnen....."antwoord ik "kriebelt wel enorm. Ik zal proberen niet teveel in de lach te schieten. Kus terug..... laat maar weten waar". Zijn reactie ligt in dezelfde strekking. "Doe die kus maar in mijn hals. En kriebelen is geweldig lekker van top tot teen". Wat hij daarmee bedoelt is me eigenlijk niet helemaal duidelijk. Maar ik kan me er wel wat bij voorstellen De dagen verstrijken. Toch blijft de gedachte aan hem hangen. 's Avonds laat zit ik op de bank. Een berichtje verschijnt. "Ben je alleen?" stuurt hij. "Nee, hoezo?" mijn gedachten springen alle kanten uit. Zou hij in de buurt zijn? Langs willen komen? Willen dat ik bij hem langskom? Ik weet het niet maar wat ik wel voel is dat mijn lijf direct reageert. Ik voel hoe de adrenaline stijgt en het bloed warm wordt rondgepompt en blijft hangen tussen mijn benen. Hij bericht terug. "Ik ben vanavond vrij, zin om ergens wat te gaan drinken?". Mijn antwoord klinkt zonder aarzeling. "Ja!". We spreken af op het station. Onderweg in de trein klopt mijn hart in mijn keel. Ik kan niet meer terug. En dat wil ik ook helemaal niet! Wanneer ik het station uit loop zie ik dat hij komt aanrijden. Hij stapt uit en loopt me tegemoet. De gesprekken over het eerste contact, de aanraking bij een volgende ontmoeting zijn spontaan uit mijn gedachten verdwenen wanneer we op elkaar af lopen. Ik laat me leiden door het moment. Een zoentje volgt. Eentje op de wang en een volgende, een weloverwogen doch door mij klungelig uitgevoerde kus op zijn lippen. De toon is gezet. Wat volgt is een leuke avond. Wat drankjes, gesprekken, aanrakingen, een lach en een traan.... De tijd gaat snel. En al gauw is het tijd om richting de laatste trein te vertrekken. Te snel, veel te snel staan we weer bij het station met nog 20 minuten te gaan voor mijn trein vertrekt. We nemen plaats in zijn auto waar we nog even samen kunnen zitten. Warm en uit het zicht van de straat. We draaien naar elkaar toe. Hij neemt het initiatief, zijn hand streelt zachtjes langs mijn wang. Zijn lippen zoeken de mijne. Hij zoent me. Hij zoent me zoals ik nog nooit gezoend ben. Anders. Zachte strelingen die mij kippenvel bezorgen. Aanrakingen die me diep raken. Ik denk dat ik het niet gewend ben, de zachtheid van zijn aanrakingen, dat ik dat ooit heb mogen ontvangen van iemand. Ik zie het als een cadeau. Een cadeau waarvan ik mag genieten. Dit is een leermoment voor mij. Een stukje zelfontdekking. Zo kan het dus ook voelen. Een soort tederheid, vingertoppen die mijn huid zachtjes raken als kleine kusjes. Mijn hand glijdt over zijn been. Tast het stof af richting zijn kruis. Zijn gekriebel aan mijn lijf vervult alle receptoren. Het is zacht, opwindend, mijn energie stroomt. Het liefst ga ik er stilletjes voor liggen. Laat ik hem mijn lichaam ontdekken met zijn vingers. Nemen we de tijd. Een bed, wat muziek..... ik zie het al voor me. Maar daar is nu geen tijd voor. Ik moet gaan. De trein komt zo. Ik trek me terug en pak mijn tas. Bedank hem voor de leuke avond. In de trein geniet ik na. Kom helemaal tot rust. Een paar weken later spreken we af. Ik ga voor hem komen... typte ik nou echt per ongeluk komen in plaats van koken! Ha... Koken dus... Komen misschien ook wel maar dat ligt er een beetje aan hoe de avond vordert. Het is spannend. We hebben wel al geil gechat over wat dingen die we

Zoals beloofd.... Laat je weten wat je ervan vindt? (vm:een-op-een, 2189 words)
Auteur: Dunebunny	Toegevoegd: Jan 13 2019	Kijkers/Lezers: 2903/1945 [67%]	Waardering (verhaal): 8.20 (5 stemmen)
We zouden een verhaal voor elkaar schrijven en dat windt me op. Want schrijven wetend dat een ander het zal lezen en er misschien naar zal handelen is hele andere koek.