ErotischeVerhalen.com: De Zwerver. door klimbeer-jack

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal dat kon natuurlijk ook aan mijn staren naar hem hebben gelegen. Maar die ogen, die ongelooflijk mooie ogen van hem, wat zag ik daarin? Verdriet, angst, gelatenheid, woede, ik weet het echt niet, ik heb weleens gelezen, de ogen zijn de spiegels van de ziel, wat weerspiegelde dan zijn ogen? Ook toen ik die avond naar bed ging liet het me niet los, laat kon ik de slaap pas laat vatten en stond ik 's morgens moe op. Op het werk heb ik er met een collega over gesproken. "Ik snap niet dat jij door zo'n zwerver geïntrigeerd raakt en dat alleen maar door zijn ogen?" "Dat snap ikzelf dus ook niet Nico, maar het is wel zo, ik zou best weleens met die man willen praten, wat hem tot dat zwerversbestaan heeft gebracht en waarom hij niet terug kan uit dat leventje." "Ik ben er niet nieuwsgierig naar Dik, maar als jij dat graag wilt weten dan moet je het hem gewoon vragen." "Ik weet het niet, kan ik dat zomaar maken hem daar naar te vragen?" "Jij wilt het weten Dik, niet ik en zolang jij niets vraag zul je ook niets te weten komen." Weken gingen zo voorbij, regelmatig zag ik hem in de supermarkt, die hem ook weleens wat te eten toestopte, maar tot een gesprek kwam het nooit, wel bleef ik aan hem denken. Tot vorige week, ik liep weer de supermarkt binnen en zag hem van verre al staan, ik deed mijn boodschappen en besloot om ook een beker koffie te nemen. Terwijl ik mijn koffie inschonk zei ik, "hoi." Een grom was wat ik terug kreeg van hem, maar weer begon ik in die mooie ogen van hem te staren. Na een tijdje werd hij dat beu, "heb ik wat van je aan of zo?" Ik schrok, "nee, natuurlijk niet", zei ik. "Nou dan kijk dan ergens anders naar wil je." "Sorry, ik wilde niet naar je staren." Zwijgend dronken we onze koffie verder op, door zijn vijandige reactie durfde ik niet meer te reageren en ging ik mijn boodschappen afrekenen. Thuis herhaalde ik zijn woorden in mijn hoofd, zijn stem nog horend, en hij had een mooie diepe stem, die ondanks de met kracht uitgesproken woorden toch veel warmte uitstraalde. Wat was dat toch met die man, waarom had hij zoveel tegenstrijdigheden, hij was nors brutaal, vies maar hij straalde veel warmte uit, het is een man bij wie je zo in zijn armen zou kruipen en je aan hem overgeven, om zijn liefde diep in je te laten doordringen, zoals de warmte van de zon. Toen ik de volgende morgen wakker werd, stond mijn besluit vast, ik zal en moet met die vent praten, ik moet uitvinden wat hem tot zijn zwerversbestaan heeft gedreven, en als je me nu vraagt wat mij drijft om dat te doen, ik weet het niet, maar ik moet het gewoon doen. Op zaterdag trok ik de stoute schoenen aan, zonder dat ik echt iets uit de stad nodig had ging ik op pad om die zwerver te zoeken. Ik had geluk, al snel zag ik hem voor het stoplicht staan wachten, vlug liep ik naar hem toe en ging naast hem staan. "Hoi", zei ik, hij draaide zijn hoofd naar me toe en even had ik het idee dat ik iets van herkenning in zijn ogen zag, maar weer kreeg ik een grom en keek hij recht voor zich uit. Het stoplicht sprong op groen, hij begon te lopen en ik achter hem aan. Ik zette even een paar passen bij en liep naast hem, "mag ik je een kop koffie aanbieden", vroeg ik hem? "Waarom, heb je, je goede daad voor vandaag nog niet gedaan?" "Nee, niet daarom, maar ik wil graag met je praten." "Donder op man, ik ben geen prater." Stug liep hij door. Even was ik uit het veld geslagen en wist ik niet wat te doen. Ik keek tegen zijn voorover gebogen kromme rug en zette de achtervolging weer in, zo gemakkelijk kwam hij niet van me af. "Luister", zei ik, terwijl ik hem bij zijn arm vastpakte, "ik wil echt met je praten, ga met me een kop koffie drinken, alsjeblieft?" "Ken jij het woord nee, niet?" "Jawel, maar ik moet met je praten." "Ik moet niets, laat me met rust", hij trok zijn arm los en liep weer door. Dit maakte me nog vastberadener dan voorheen en bleef naast hem lopen. Een tijd lang liepen we zwijgend door de stad, regelmatig zag ik mensen naar ons kijken, maar het interesseerde me geen bal, ik zal en moet met hem praten. Het moet wel een komisch gezicht geweest zijn, ik in mijn dure leren jas, naast hem in zijn versleten kloffie. Na een uur en al een heel stuk uit het centrum keek hij me aan, lang en heel diep keek hij in mijn ogen, ik zie niets en liet hem begaan. "Wat moet je nu van me?" "Niets, ik wil alleen maar met je praten." "Nou praat dan." "Niet hier kom met me mee om een kop koffie te drinken." "Waar?" "Waar jij maar wilt, ergens in de stad of bij mij thuis." "Jij bent toch niet zo'n vieze flikker hé?" "Vies niet, homo wel, maar dat heeft hier niets mee te maken, ik wil gewoon met je praten, is dat zo gek dan?" "Ja, want niemand wil met me praten." "Ik wel, kom mee dan gaan we een kop koffie drinken in de stad." "Doe dan maar bij jou thuis, want in de stad ben ik niet welkom." "Ook goed, loop maar met me mee." Zwijgend liepen we het hele stuk terug en kwamen na ruim een uur bij mijn appartement aan. "Je bent in ieder geval een rijke flikker", zei hij met iets wat op een lachje leek om zijn mond. Ik besloot om die opmerking te negeren en ging hem voor bij mij naar binnen. "Waar laat ik mijn kar, ik wil niet dat er iets van gestolen wordt, want het is alles wat ik heb." Alsof hier in dit appartementencomplex iemand iets van zijn kar wilde hebben, kom zeg, maar goed. "Zet hem maar bij mij in de hal dan." Terwijl ik door liep naar de keuken om koffie te zetten hoorde ik hem met veel kabaal zijn kar over de drempel trekken, de deur sloeg dicht en toen ik mij omdraaide, zat hij bij mij in de kamer op de bank. Terug in de kamer stak ik mijn hand naar hem uit, "ik ben Dik van Loon." "Ran Svenson", zei hij zonder mijn hand aan te nemen. "Nu weet ik in ieder geval je naam al, dat is al iets." Er werd niets meer gezegt, na een kwartier stond ik op en kwam met de koffie en kopjes terug in de kamer, die hij zat rond te kijken. "Bevalt het een beetje?" "Het is beter dan wat ik heb." Weer zo'n sarcastische opmerking, hoeveel zouden er nog gaan komen ? Nadat ik de koffie had ingeschonken bleven we weer stil. Ik keek hem een paar keer diep in zijn ogen en probeerde zijn stemming te peilen, dat stoorde hem duidelijk, want hij werd er niet vriendelijker van, tot hij zei. "Jij wou toch praten, praat dan." "Waarom ben jij zo kort af, ik ben toch geen hond tegen wie je spreekt." "Luister, ik heb hier niet om gevraagd en zit er niet op wachten om door jou als zielig geval in huis te worden genomen, dus als jij me wat te vragen hebt doe het dan, dan kan ik weg oké?" "Ran ik weet niet zo goed of ik je alles wel kan vragen wat ik wil." "Jij kunt vragen wat je wilt, maar of ik ook antwoord geeft is nog maar de vraag."" "Je zit zo vol tegenstrijdigheden, dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen, je uiterlijk en lichaamstaal zijn vijandig, maar je ogen en je stem stralen ongelooflijk veel warmte uit." "Het is maar wat je wilt zien." "Het is wat ik er in zie, Ran" "Hoe komt het dat je zo'n bestaan leid?" "Weet ik niet, ik loop al zolang zo, opeens was het er." "Heb jij dan geen behoefte om dat van je af te schudden?" "Nee, waarom, ik krijg genoeg eten en drinken en slapen kun je ook overal." "Maar hoe is het dan om zo te moeten leven?" "Hoe is het voor jou om zo te moeten leven, Dik?" "Ik moet niet, maar ik wil hier op deze manier leven." "Dan heb je mijn antwoord ook meteen." "Jij wilt toch niet zeggen dat je er voor kiest om zo te leven?" "Ja, want anders zou ik het wel veranderen toch?" "Kan jij nog wel veranderen?" "Luister Dik, ik heb hier niet zo'n zin meer in, vind je het erg als ik ga?" "Waarom Ran, geef ik je het idee dat ik in je geïnteresseerd zou zijn?" "Nee, maar ik voel me gewoon niet zo op mijn gemak hier." "Dan gaan we toch naar een plek waar jij je wel op je gemak voelt." "Nee, Dik ik ga, bedankt voor de koffie." "Ran, mag ik nog eens met je komen praten, ik wil je echt leren kennen." "Je bent een rare Dik, maar ik zal erover nadenken, dan ga ik maar." Als ik op wil staan om hem uit te laten, zegt hij, "doe geen moeite ik kan de uitgang zelf wel vinden." In de hal hoor ik hem zijn kar pakken en weer met veel kabaal de deur uit gaan, nadat ik de voordeur dicht hoor gaan, zet het mij aan het denken, hij is veel zachter dan hij zich voor wil doen, hij is intelligenter dan hij laat blijken en dan die ogen en die stem van hem. Ik kan me er niet aan onttrekken dat ik wat voor die zwerver gaat voelen, hij doet iets met me. Hoofdstuk 2. Kan het zijn dat ik toch verliefd word op hem? Hij heeft me in ieder geval duidelijk laten blijken dat hij geen homo is, maar wat doet hij dan toch met me? Ik moet gewoon met hem praten, ik moet hem beter leren kennen, misschien als hij mij beter kent, dat hij wat milder wordt ten opzichte van mij. Hoor mij nu denken, ik heb het idee dat ik voor hem ga en waarom, ik weet het niet. De hele zondag houd het me bezig, ik kan Ran niet uit mijn gedachte krijgen. Iets zegt mij dat ik vol moet houden, dat ik met hem moet blijven praten. Er gaan vele weken voorbij, op kantoor is het zo ongelooflijk druk dat ik een hoeveelheid werk mee naar huis neem en mijn gedachten aan Ran vervagen daar door. Ik vraag aan een goede vriend of die voor mij de boodschappen wil doen, simpelweg omdat ik er geen tijd voor heb. Het is inmiddels voorjaar geworden en met een lekker zonnetje in mijn gezicht loop ik op een zaterdag weer eens naar de stad, daar zie ik Ran op de trapjes van het winkelcentrum zitten. "Hoi Ran, hoe is het met je?" Hij kijkt me aan, geeft me weer zo'n grom en draait vervolgens zijn hoofd van mij vandaan. "Is er iets dat ik gedaan heb Ran?" "Oh nee, meneer neemt me mee naar zijn huis, geeft me koffie, belooft me om met me te blijven praten en dumpt me vervolgens als oud vuil, maar verder heb je niets gedaan hoor Dik." "Ja, sorry maar ik heb het vreselijk druk gehad de laatste maanden, laat me het goed maken met je, kom een kop koffie met me drinken?" "Waarom zou ik?" "Omdat ik nog steeds met je wilt praten, kom Ran ga nu mee?" Hij kijkt me diep in mijn ogen, maar blijft zitten waar hij zit. Ik pak hem aan zijn arm, "ga je mee" en trek hem omhoog. Samen lopen we zwijgend naar een restaurant in het winkelcentrum, ik loop het restaurant binnen kijk even rond en neem plaats aan een van de tafeltjes en bestel twee koppen koffie bij de dame, die me komt helpen. Verbaasd kijkt ze me aan, "voor wie is die tweede kop koffie, als ik vragen mag?" Ik kijk rond me heen en zie Ran op grote afstand in het winkelcentrum staan, "ogenblikje ik ben zo terug" en loop naar hem toe, met het schaamrood op mijn kaken. "Wat doe jij nou man, ik zit voor lul daar, kom op", ik pak hem bij zijn arm en sleur hem het restaurant binnen en we gaan zitten, "voor hem zei ik tegen de dame." Na een korte tijd zet ze twee koppen koffie bij ons op tafel. Ik kijk Ran in zijn ogen, ik zie verdriet, heb ik hem dat aangedaan door hem zolang te laten wachten, of is er wat anders aan de hand. "Hoe is het nu met je, vraag ik." "Goed." "Heb je geen kou 's nachts?" "Nee." "Waar slaap je eigenlijk?" "Overal en nergens." Blijf je zo kortaf? "Ja." Al die tijd heeft hij me niet aangekeken, maar zat wezenloos naar zijn kop koffie te kijken waar hij maar in bleef roeren, ik legde mijn hand op de zijne om het getingel van het lepeltje in zijn koffie te stoppen. "Kom op Ran praat met me." "Stop dan eens met dat gezeik over mijn bestaan man en vraag me wat anders." Ik liet me hierdoor niet uit het veld slaan, dat besluit had ik al een tijd terug genomen voor mezelf. "Waar kom je eigenlijk vandaan?" "Uit Zweden, mijn ouders zijn naar Nederland gekomen toen ik twee jaar was." "Leven ze nog, je ouders?" "Nee, die zijn al jaren dood." "Die van mij ook, ik heb ook geen broers en zussen." "Ik ook niet." "We hebben dus wel wat gemeen met elkaar, hé Ran?" "Heb jij eigenlijk wel vrienden Ran?" "He, gaffel kijk eens goed naar me, kan ik zo vrienden krijgen?" "Ik praat nu toch met je?" "En dat maakt jou meteen mijn vriend?" "Niet meteen misschien maar het zou op den duur toch kunnen en daarbij aan dat uiterlijk kan je gemakkelijk wat doen toch?" "Zou kunnen ja." "Luister Ran, waarom kom je niet met me mee en douche jij je bij me, dan eten we wat en zien we wel wat de avond nog verder brengt." "Oh hoor hem de barmhartige Samaritaan." "Helemaal niet lul, ik vraag het je, als jij dat niet wilt houd het hier gewoon op en zie ik je nog wel eens." Nu was Ran uit het veld geslagen want hij bleef lang stil, geen sarcastische opmerking, geen spitsvondigheid, ik liet hem begaan, hij komt wel, dacht ik. "Sorry Dik, maar ik ben hier niet aan gewend, mag ik nog steeds met je mee?" "Natuurlijk, kom dan gaan we meteen, ik reken de koffie af" en terwijl we naar mijn appartement lopen vraag ik naar zijn kar. "Die heb ik veilig verstopt, zodat anderen hem niet kunnen vinden." "Heb jij onder de andere zwervers", "daklozen", onderbreekt hij me, "oké daklozen, geen vrienden dan?" "Nee, die zijn er alleen maar op uit om je spullen te stelen." "Kom op Ran, er zullen er best wel tussen zitten die wel je vriend of vriendin willen zijn, als jij ze dat toelaat." "Misschien wel, maar ik heb daar geen behoefte aan, oké." "Oké, wat jij wilt." Als we bij mij thuis zijn vraag ik hem, "wat doe je eerst douchen?" "Maakt mij niet uit." "Goed, als jij je nu uitkleed en gaat douchen dan doe ik je kleding in de was." "Jij staat mij toch niet te versieren hé flikker", weer was daar die vijandigheid. "Nee Ran, ik wil je alleen maar helpen en als jij het moeilijk vind om je uit te kleden waar ik bij ben, vraag dan gewoon of jij je in de slaapkamer mag uitkleden, maar stop met dat gescheld tegen me, je weet hoe ik heet." "Sorry Dik", hij begint zich uit te kleden, met verwondering sta ik naar hem te kijken, het ene na het andere kledingstuk trekt hij uit, bloes na bloes, T-shirt na T-shirt en ook twee broeken trekt hij uit, er blijft niets over van de brede zwerver die ik ontmoet had, maar een slank en mooi gespierd lijf, met ja sorry hoor ik moet kijken, een mooie lange slanke lul tussen zijn benen. Ran staat met een rood hoofd wat onhandig in mijn huiskamer rond te kijken. Ik ga hem voor naar de badkamer, daar leg ik een badlaken, een washand en een badjas voor hem klaar, "hier heb je ook een nieuwe tandenborstel en tandpasta, gel en wat je nog meer nodig hebt ligt hier bij de wastafel, oké" en laat hem dan alleen om zich te douchen, ik ga naar de keuken en sorteer de hoop wasgoed die voor me op de grond ligt, daarna ga ik het avond eten voorbereiden. Na ongeveer een uur komt hij uit de badkamer, zijn schone natte haren heeft hij achterover gekamd en zijn mooie ogen zijn nu nog beter zichtbaar, ook zijn tanden zijn prachtig wit geworden en staan mooi recht in zijn mond, zijn baard, netjes gekamd, is nu bijlange niet zo groot, maar bedekt nog wel het grootste gedeelte van zijn mond, ik kan een kleine zucht niet onderdrukken. Ran heeft hem gehoord, "niet verliefd worden hé", zegt hij lachend. "Ik zal het proberen, Ran." "Nee, je zult het doen Dik", zei hij streng. "Waarom draag jij al je kleren", vraag ik, zijn opmerking negerend. "Zo kunnen ze niet gestolen worden." "Maar dat is in de zomer toch veel te warm?" "Dat wel, maar je raakt niets kwijt zo." "Ga mee naar de keuken, ik ga koken." "Durf je me niet alleen te laten in je mooie huiskamer?" "Weet je wat jij doet Ran, ga alsjeblieft weg, ik ben dat vijandig gedoe van je meer dan zat, ik wil alleen maar goed doen, maar schijnbaar heb jij daar geen behoefte aan of zo, maar ik ben dat gedonder meer dan zat, daar ligt al een deel van je kleren schoon, doe ze aan en rot op, de rest breng ik als ze klaar zijn." "Oké, je hebt gelijk, sorry." "Zo gaat het iedere keer Ran, je scheld me uit voor flikker, behandeld me als oud vuil terwijl ik je vertrouwd, ik je hebt meegenomen alleen om goed te doen en vervolgens bied je, je excuses aan om weer een scheldpartij af te steken." "Ik vraag je alleen maar in de keuken om mee te helpen, zo kunnen we lekker praten met elkaar en samen gezellig koken, is dat te veel gevraagd?" "Nee, Dik je hebt gelijk, ik moet je vertrouwen zoals jij mij vertrouwd, nogmaals sorry jongen ik meen het echt." "Nou zand erover dan maar." Het wordt echt gezellig in de keuken en naarmate ik mijn vragen op hem afvuur komt hij los en verteld me uit eigen beweging dingen, zo kom ik erachter dat hij al op jonge leeftijd, veertien jaar, van huis is weggelopen, alleen weet ik de oorzaak nog niet, die houdt hij angstvallig verborgen. "Hoe oud ben je nu Ran?" "Twee en veertig, waarom?" "Dan moet jij al heel lang op straat leven toch?" "Dat heb ik je al verteld, ik weet niet beter of ik leef zo." Als ik vraag waarom hij van huis is weggelopen krijg ik ontwijkende antwoorden, ik blijf het proberen. "Hou er over op Dik, ik wil niet boos worden op je, laat het rusten." "Oké, jij je zin", als het eten klaar is gaan we aan tafel en blijkt Ran een zeer gezellige tafelgenoot te zijn, na het eten doen we samen de afwas en gaan in de bank zitten en praten verder. Alles had iets knus', iets huiselijks, hij in mijn badjas bij me in de keuken en aan tafel en nu hier op de bank, ik voel me er heel goed bij. Terwijl de avond vordert, vordert ook zijn was en als alles schoon en droog is wil ik aan de strijk gaan beginnen. "Wat ga jij nu doen Dik?" "Je kleren strijken, wat dacht jij dan?" "Maar dat hoeft niet jongen, ik trek dadelijk toch alles aan." "Weet je dat zeker, want het is zo gebeurt hoor." "Echt niet nodig, je hebt al zoveel voor me gedaan, heus geloof me het hoeft echt niet." Als hij zijn kleren aantrekt zegt hij, "wat ruiken ze lekker nu, god dat is lang geleden." "Wat ga je nu doen Ran?" "Een slaapplaats voor de nacht op zoeken." "Je kunt ook hier blijven slapen als je wilt, ik heb een aparte slaapkamer voor je, dus hoef je niet bij mij in bed." "Ho, maar Dik, het is duidelijk genoeg geweest vandaag, ik snap wel wat je bedoelt, maar nee dank je wel, ik ga." Als hij de deur uit gaat zeg ik hem dat hij kan komen eten en douchen wanneer hij wil. Met een lachje en een bedankje neemt hij afscheid en gaat weg. In de kamer laat ik me in de bank vallen en voel verdriet om die mooie vent, er is iets wat hij niet wilt of durft te vertellen, iets dat hem dreef in dit uitzichtloze bestaan van zwerver, sorry dakloze, maar wat? Waarom is hij al op veertien jarige leeftijd van huis weggelopen, of hebben zijn ouders hem op straat gezet, want als je tussen de regeltjes door luisterde, van zijn verhaal, werd me dat niet helemaal duidelijk. Ik denk aan die mooie vent naakt bij mij binnen, zijn mooie slanke lijf, zijn bloedmooie ogen, die warme diepe stem en dan die prachtige lange slanke lul van hem en hoe goed het voelde, hij bij mij binnen, nu weet ik het zeker ik ben verliefd op die vent. Ook weet ik dat ik het de volgende keer, als hij komt, het niet kan laten merken. Ik ga naar bed, als ik daar naakt op lig, pak ik met mijn hand, mijn harde pik, zachtjes laat ik mijn hand op en neer gaan, ik sluit mijn ogen, in mijn hoofd zwemmen de gedachten rond van die mooie vent, die zo dichtbij en tegelijkertijd ook zo ver weg is. In mijn hoofd voel ik zijn borst laat ik mijn handen over zijn buik naar zijn pik glijden, zacht knijpend trek ik hem langzaam af. Met mijn lippen op de zijne breng ik hem liefdevol naar zijn hoogtepunt en laat ik hem in mijn hand klaarkomen, kreunend spuit hij zijn sap over mijn hand op zijn buik, als ik mijn ogen open doe zie ik dat ik tot op mijn borst mijn zaad heb gespoten, met mijn vingers schraap ik het op en lik ze af, dan loop ik naar de badkamer om de plakkerige zaadresten van me af te wassen, terug in de slaapkamer val ik spoedig in slaap. Op zondag zet ik nooit een wekker, ik zie wel wanneer ik wakker word, maar vandaag is het anders, ik ben al vroeg wakker en van het gedraai in bed heb ik rugpijn gekregen, dus sta ik vroeg op. Met de slaap nog in mijn kop zet ik koffie en ga in de kamer op de bank zitten, meteen denk ik aan Ran en zie ik hem wat onhandig bij mij in de kamer rond kijken omdat hij naakt voor me staat, ik kan een lachje niet onderdrukken. Ook nu voel ik me weer verdrietig omdat hij niet bij me is, maar ik voel ook de warmte die hij uitstraalt ik word me ervan bewust dat dit wel eens een heel moeilijke situatie kan gaan worden. Ik verliefd op hem, hij die op dat vlak niets van me wil weten, maar ik heb hem wel uitgenodigd om bij me te komen douchen en eten, ik heb mezelf in een hoek gedrukt waar ik niet zo makkelijk meer uit kan. De hele dag loop ik onrustig door mijn appartement te ijsberen, hoe moet ik dit oplossen, hoe kan ik voor hem een goede vriend worden zonder mezelf daarbij te schaden, want telkens als hij bij me is, wil ik hem hebben, ik wil van die man houden, seks met hem hebben en in zijn mooie gespierde armen liggen, ik realiseer me nu dat hij voor mij totaal onbereikbaar is, maar dat hij morgen weer bij me op de stoep kan staan. Het is een hele lange dag voor me geworden, en Ran is niet langs gekomen, van de ene kant vind ik dit jammer, maar van de andere kant kan ik niet in de verleiding komen om nog meer verliefd op hem te worden, als dat al mogelijk is. Als de volgende morgen mijn wekker afloopt, doorloop ik mijn gewone routine als op de automatische piloot en voor ik er erg in heb sta ik op mijn werk in de ogen van Nico te kijken. "Wat kijk jij glazig zeg, is er wat gebeurt afgelopen weekend?" "Ja, Nico ik ben tot op het bot verliefd op Ran geworden, maar hij niet op mij." "Verklaar je nader jongen, ik kan je nu niet goed volgen." Ik vertel hem wat er gebeurt is en ook wat Ran me verteld heeft. "Ik snap niet wat jij in die eikel ziet Dik, ik had hem allang buiten gegooid, je haalt hem uit de goedheid van je hart in huis en vervolgens laat jij je huid vol schelden, je lijkt wel een masochist zeg." "Dat ben ik niet hoor Nico, maar wel verliefd, ik hou van die vent, en ik heb hem ook bij me uitgenodigd wanneer hij maar wil, kan hij komen eten en douchen." "Je bent echt hartstikke gek, je weet niet eens wie je in huis haalt man, voor het zelfde geld haalt hij je huis leeg of overvalt je." "Nee, dat geloof ik niet, dat doet Ran niet, ik voel gewoon dat hij ergens mee zit, wat hij niet durft te vertellen, ik moet zijn vertrouwen blijven winnen." "Ja, en als hij eenmaal gewent is krijg jij hem de deur niet meer uit." "Misschien is dat wel mijn bedoeling." "Je gaat je gang maar het is jou appartement en leven, maar kijk in godsnaam uit wat je doet, wil je?" "Natuurlijk jongen, ik loop niet in zeven sloten tegelijk." "Nee, in zes is al voldoende." Lachend ga ik naar mijn kantoor, de dag verloopt vlot en als ik thuis kom haal ik mijn brievenbus leeg, als ik langs de buitendeur loop kijk ik even of ik Ran zie, niemand. Eenmaal binnen kleed ik mezelf om en ga in de bank zitten met een pilsje om even tot rust te komen. Als ik de dag laat passeren komen bij mij nu wel de twijfels op, ik herhaal de woorden van Nico nog eens in mijn hoofd en kan me er niet aan onttrekken dat hij inderdaad heel mijn kamer in zich op zat te nemen, ik sabel die gedachten meteen weer neer, nee niet Ran. Mijn gedachten gaan uit naar Ran, waar zou hij nu zijn, wat zou hij eten en komt hij nog naar mij toe. Ik ga naar de keuken en begin aan de maaltijd, ik kook alvast maar voor twee want je weet maar nooit, als het eten klaar is ga ik eten, zit ik weer alleen aan tafel, als ik klaar ben met eten kan ik de rest weggooien, Ran is niet komen opdagen. Zo gaat het gaat het de hele week, ik gooi zo grote hoeveelheden voedsel weg en roep mezelf tot de orde. Dit kan zo niet langer door gaan, hier moet ik mee stoppen, maar wat dan, moet ik hem gaan zoeken en vertellen van mijn verliefdheid voor hem? Nee, dan ben ik hem voorgoed kwijt, maar als ik hem regelmatig bij mij op visite laat komen wordt mijn verlangen naar hem wel steeds groter en kan ik dat aan? Misschien is het beter om het risico te lopen hem kwijt te raken, mocht het dan zo zijn dan kan ik tenminste doorgaan met mijn leven, nu niet, nu draait alles om Ran en mijn onmogelijke en onbeantwoorde liefde voor hem. Weken gaan voorbij, dat ik niets verneem van Ran, als er op vrijdagavond bij me wordt aan gebeld, ik loop naar de videofoon en zie Ran er voor staan, maar ik zie iets aan hem, alleen weet ik niet wat. "He, Ran", zeg ik, "kom verder jongen", ik ontgrendel de buitendeur en wacht zijn komst af. Als ik hem zie slaat de schrik me om het hart, zijn oog is blauw en zijn bovenlip bloed, hij loopt voorover gebogen met zijn armen om hem heen, alsof hij vreselijk pijn heeft, ik sprint op hem af en pak hem onder zijn arm, zo draag ik hem bij me naar binnen, "God, Ran wat is er gebeurt jongen?" "Ik ben aangevallen door een stel jongeren, ik zat rustig op het trapje bij het winkelcentrum toen ze me zagen zitten, een van die gasten riep, hé vuile zwerver je stinkt, naar me, ik heb op mijn manier gezegt dat hij kon oprotten en me met rust moest laten, toen kwamen ze op me af en begonnen me te slaan en schoppen." "Met moeite wist ik te ontkomen en ben meteen naar je toe gerend, achter me hoorde ik hoe ze mijn kar ook te grazen namen, van mijn spullen zal wel niets meer over zijn nu." "Dat is niet belangrijk jongen, kom mee naar de keuken, eerst je gezicht maar eens verzorgen." Toen ik hem hielp met opstaan kreunde hij en kroop meteen weer in elkaar. "Wat is er Ran?" "Ze hebben me ook geschopt waar ze me maar raken konden, mijn ribbenkast doet pijn." "Weet je wat, ik bel de dokter jij gaat je eerst even na laten kijken." "Nee, geen dokter dat kan ik niet betalen." "Niet zeiken Ran, dan betaal ik wel voor je, je hebt nu verzorging nodig." Ik belde naar mijn huisarts en kreeg via het bandje te horen wie er weekend dienst had, daar naar gebeld en we konden meteen komen, met moeite kreeg ik hem zover dat hij zich door mij naar de dokter liet brengen. Die onderzocht hem maar kon aan de buitenkant niet zoveel ontdekken en stuurde ons meteen door naar het ziekenhuis om foto's te laten maken, daar bleek dat hij twee gekneusde ribben had, hij werd stevig in gepakt en ik kon hem weer mee naar huis nemen. "Jij blijft voorlopig maar hier slapen, je hebt nu rust nodig." "Nee, Dik ik ga weer, ik moet gaan kijken wat er van mijn spullen nog over is." "Jij moet helemaal niets, jij blijft hier tot je genezen bent." "Dik, jij kunt me niet vertellen wat ik moet doen of laten begrepen?" "Blijf jij zo'n koppige eikel, of laat je, je nu voor een keer eens goed verzorgen, als je straks weer beter bent kun je gaan en staan waar je wilt, voor nu blijf je hier en ga ik je bed klaar maken, HEB JIJ DAT BEGREPEN !!?" "En mijn spullen dan?" "Ga er maar van uit dat daar niets meer van over is." "Blijf waar je bent Ran, en denk er maar eens over na wanneer je aangifte wilt gaan doen tegen die gasten, ik ga je bed opdekken." Na tien minuutjes ben ik terug en breng hem naar zijn slaapkamer, daar kleed ik hem uit en leg hem naakt in bed. "Ik ben zo terug met een kop soep", ik laat een sip kijkende Ran achter, maar hij spartelt in ieder geval niet meer tegen. In de keuken trek ik een blik kippensoep open en maak die warm, met drie boterhammen en een kop soep loop ik naar zijn kamer, daar zit hij nog steeds in dezelfde houding als ik hem had achter gelaten, "hier heb je soep met boterhammen eet dit lekker op, ik kom straks wel weer bij je kijken." Terwijl ik de slaapkamer uitloop hoor ik hem zachtjes zeggen, "dank je wel Dik." "Graag gedaan Ran", zeg ik de deur sluitend. Ik laat hem zo lang mogelijk alleen, wetend dat hij zich schaamt om zo gezien en verzorgt te worden, opeens hoor ik mijn naam roepen. "Wat is er Ran", zeg ik als ik zijn kamer betreed, "ik moet naar de wc, maar kan alleen het bed niet uit." Ik sla mijn arm om hem heen en help hem naar de wc, daar laat ik hem steunend met een hand tegen de muur achter, als hij doortrekt weet ik dat hij klaar is en help hem weer terug op bed, als ik zijn kamer wil verlaten vraagt hij of ik wil blijven. "Dan ga ik eerst even koffie zetten en kom ik zo terug", met een kwartier zit ik naast zijn bed met hem koffie te drinken. "Ran mag ik je wat vragen?" "Ja." "Waarom ben je zo lang weggebleven?" "Ik wil geen misbruik van je maken." "Hoezo misbruik, ik heb het je toch aangeboden?" "Dat weet ik wel, maar toch." "Luister jongen je bent ten alle tijden van harte welkom bij me, ik voel me gewoon goed bij jou in de buurt." "Daarom kom ik ook niet zoveel Dik, ik wil niet dat je verliefd wordt op me." "Ik beloof je dat ik het niet zal worden oké?" "Maak dat de kat wijs, ik voel het toch, nee jongen jij maakt mij niets wijs." "Misschien niet, maar ik zal je dan wel met rust laten als jij dat wilt en wel nu meteen, want jij hebt je rust nodig." "Ben je nu boos op me?" "Nee, Ran, maar je moet rusten nu, en o ja mocht je vannacht toch besluiten om weg te gaan, trek de deur dan goed in het slot, wil je?" "Heb je trouwens nog nagedacht of je aangifte gaat doen?" "Nee, ik doe geen aangifte, heeft geen enkele nut." "Dat kan je niet menen Ran, die gasten moeten toch gepakt worden." "Laat maar Dik ik doe geen aangifte, laat me nu maar." "Oké, Ran Welterusten dan." "Welterusten eikel", grinnikte Ran naar me. Lachend trek ik de deur dicht, maar ik ben niet vrolijk, weer die verdomde afwijzing, ziet hij dan niet dat ik echt van hem houd, dat ik echt verliefd ben op hem, ik voel de tranen op mijn wangen komen en zit in de huiskamer te huilen. Als ik naar bed ga denk ik er nog over na, ik moet tot me door laten dringen dat hij geen homo is en dus nooit verliefd op me zal worden. Hoe graag had ik hem in mijn armen willen sluiten en nu dat gebeurt is, is de anticlimax zo groot, omdat het op een manier gebeurt, is die je niemand toe wenst, toch zeker niet degene op wie je verliefd bent, al is hij dat niet op jou. Maar aan de andere kant is hij wel naar me toe gekomen nu hij me nodig had, betekende dat hij toch wat voor me voelt maar het niet toe wilt geven? Of, hij kent niemand anders en was ik de eerste aan wie hij dacht. Ik moet het echt loslaten, anders word ik gek. De volgende dag is zijn pijn nog erger, als ik voorbij zijn kamer loop hoor ik hem kreunen. Ik klop op de deur, "mag ik binnen komen?" "Natuurlijk het is jou huis." "Zal ik een paar pijnstillers voor je pakken, ik hoorde je kreunen." "Ik probeerde op mijn andere zij te gaan liggen, het deed nogal pijn." "Wacht maar even, dan ga ik koffie zetten en pak meteen een paar tabletten voor je." Met de tabletten en een glas water kom ik bij hem terug, als hij ze heeft ingenomen vraag ik of ik hem nog moet wassen. "Waarom?" "Omdat jij zo niet onder de douche kunt en je ruikt een beetje." "Het zal wel moeten dan hé, als jij dat zegt." Met een gemeen lachje laat ik hem alleen om een korte tijd later met een emmer warm water, zeep, een washand en een handdoek bij hem terug te komen. Ik sla de dekens terug en begint hem te wassen, als ik zijn pik en ballen was, voel ik dat deze een beetje hard wordt, ik kijk hem aan en met het schaamrood in zijn gezicht slaat hij zijn ogen neer. "Je hoeft je voor mij niet te schamen Ran, ik heb dit al vaker gezien." "Maar niet die van mij en dat wilde ik zo houden." "Dat zal dan niet meer lukken jongen, want ik zal je vaker moeten wassen nu." "Schiet nu maar op." "Kom even uit bed vent, dan ik je achterkant ook even doen." Met moeite en het nodige gekreun komt hij uit bed en was ik zijn rug, voor zover het verband het toeliet, zijn billen en benen. Als hij weer gaat liggen staat zijn lul keihard rechtovereind en is hij niet meer zo slank als in slappe positie, toch krijg ik geen stijve van hem, ik ben hem aan het verzorgen niet aan het verleiden. Hoofdstuk 3. Snel slaat hij de dekens over zich heen en kijkt mij beschaamd aan. Ik zeg er niets over en loop met de wasspullen zijn kamer uit. Tijdens het wassen had ik hem nogmaals gevraagd of hij geen aangifte moest doen tegen die gasten, maar weer hij wilde daar niets van weten, zelfs toen ik er op aandrong bleef hij weigeren zo erg zelfs dat hij boos werd, toen heb ik het maar laten gaan, maar was het er niet mee eens. Even later kom ik met koffie en een paar boterhammen terug en laat hem alleen om te eten. Ik laat hem net zo lang alleen tot hij me roept, dan pas ga ik naar hem toe en vraag wat ik kan doen voor hem. "Niets maar kom even bij me zitten wil je?" Ik pak een stoel en gaat naast het bed zitten wachten tot hij gaat spreken, "sorry, van daarstraks, ik had geen stijve mogen krijgen." "Dat geeft niets jongen, ik ben wel wat gewend hoor, ik heb jaren lang met een man samengewoond, die ik op het laatst ook moest wassen." "Ja, maar toch, ik wil niet dat je verliefd op me wordt, maar lig hier wel een stijve te krijgen als jij me wast." "Laat het rusten Ran, ik begrijp je best, probeer nog wat te slapen, dat is goed voor je en zolang je slaapt voel je ook geen pijn, tot straks vent." "Tot straks Dik", als ik de deur sluit meen ik te horen, "je bent lief." Met een lach op mijn gezicht ruim ik de ontbijtspullen op. Zou dit een eerste toenadering kunnen zijn, of hoop ik nu op te veel, van zijn kant. Hij blijft nog weken bij me, dan komt de dag dat hij moet gaan, niet van mij hoor, ik probeer hem er van te overtuigen dat hij nog niet genezen is, maar hij wil weg. Als hij de voordeur uit gaat kijk ik net zolang tot ik hem niet meer zie, dan sprint ik naar de huiskamer om te zien of hij voorlangs loopt, hij kijkt naar binnen ik zwaai nog naar hem dan is hij weg en wanneer ik hem terug zie weet ik niet. Hij heeft een nogal zelfstandige, zeg maar gerust een koppige houding, als het op zijn vrijheid aan komt. Je kunt het hem niet kwalijk nemen, als je al acht en twintig jaar op de straat leeft. Ik verwacht hem niet zo snel weer terug te zien, ik wordt al weer verdrietig bij de gedachten alleen al, maar wat kan ik doen, de liefde komt maar van een kant en niet van de zijne. Weken lang blijf ik aan die mooie, maar onbereikbare vent denken, als op een avond ik het niet meer uit houd en een wandeling gaat maken. In mijn achterhoofd houd ik er heus wel rekening mee dat ik hem dan "toevallig" tegen kan komen. Net als ik van de trappen van ons complex af wil lopen kom ik een man tegen die vriendelijk naar me lacht, ik lach ter begroeting vriendelijk terug en loop zonder nog om te kijken verder. Na een paar passen voel ik een hand op mijn schouder en ik kijk verschrikt om, weer die vriendelijk lachende man, ik kijk hem lang aan als ik door krijg wie het is. "Ran, ben jij dat?" "Ja Dik, hoe vind je me?" Als ik die stem hoor en diep in die ogen kijk zie en hoor ik het pas, "oh god, jongen ik had je niet herkend, wat ben jij veranderd man, goed van je." "Ik wilde op de koffie komen als dat kan, maar ik zie dat jij weg moet, dan zal het voor een volgende keer zijn." "Nee, jongen ben je gek ik wilde alleen maar een wandeling gaan maken, kom met me mee naar binnen", samen lopen we naar mijn appartement, waar ik meteen de koffie aanzet. Terug in de kamer kan ik het niet laten naar hem te kijken, ik zie een bloed mooie vent zonder baard en snor, zijn lippen zijn dun en van een delicate kleur rood, kort geknipt haar, en mooie schone kleren aan, die zijn slanke lijf goed laten uitkomen. "Je begint weer verliefd op me te worden hé, ik zie het." "Ik zal je het maar vertellen, ik begin niet verliefd op je te worden want dat ben ik allang." "Luister Dik, na de koffie wil ik je wat laten zien en als jij de tijd hebt om naar mij te luisteren, zal ik heel mijn verhaal doen, daarna heb ik je hulp nodig." "Natuurlijk heb ik de tijd voor je, zeg maar wat ik moet doen en het gebeurt." "Dan wil ik eerst wel zo'n lekker bakkie koffie van je, kan dat?" "Slijmbal", zeg ik terwijl ik lachend naar de keuken ga voor de koffie, blij dat ik nu eindelijk weer iets voor hem kan doen. Na het tweede kopje vraagt hij me met hem mee te gaan. "Waar gaan we naar toe Ran", vraag ik hem. "Niet zo ongeduldig jongen, je krijgt het vanzelf wel te zien." Als van zelfsprekend loop ik naar de parkeergarage om naar mijn auto te gaan. "Nee Dik, we gaan te voet, hebben we mooi de tijd om lekker te babbelen onderweg." "Oké, leid de weg vent en ik volg." Als we een tijd gelopen hebben merk ik dat we aan de rand van de stad komen, opeens blijft hij staan en kijkt mij aan. "Wat is er Ran, zijn we er al?" "Ja, en wat vind je ervan?" "Waarvan?" Met zijn hoofd wijst hij een groot, verwaarloosd huis aan, het is door de overwoekerende tuin bijna niet te zien. "Ja, en wat moet jij daarmee?" "Dit is mijn huis Dik." Ik sta met open mond een tijd naar het huis te kijken, ik draai mijn hoofd naar Ran, "jouw huis, maar hoe kan dat, jij leefde toch op straat?" "Kom mee naar binnen, dan vertel ik je alles." We lopen over het smalle, overwoekerde tuinpad naar het huis, met zijn sleutel draait hij de voordeur van het slot en laat mij voor gaan in een grote, donkere hal, daar doet hij het licht aan, het is er vuil, onderkomen maar zeker niet vervallen. "Kom maar mee", hij gaat me voor naar de huiskamer, als hij ook daar het licht aan doet, kijk ik in een kamer die eens rijk gemeubileerd moest zijn, maar nu ziet er alles vervallen uit, alles is vies en zit onder een dikke laag stof. "Ga zitten, lust je een pilsje?" "Ja, lekker", als hij even later terug komt geeft hij mij een flesje bier, als ik het aanpak ben ik verrast te voelen dat het lekker koel is, Ran ziet mijn verbazing, "ik heb elektriciteit en een koelkast hier hoor." "Sorry Ran, zo was het niet bedoeld." Geeft niets jongen, we zitten samen van ons bier te genieten als ik zijn gezicht zie betrekken. "Is er iets Ran?" "Ik zou je mijn verhaal vertellen weet je nog?" "Ja, is het zo erg dan?" "Als je het hoort wel, en dan snap je meteen waarom ik niet wilde dat jij verliefd op me werd." "Nou, vertel maar dan." Met een rood hoofd begint hij te vertellen. "Zoals je weet ben ik op jonge leeftijd van huis weggelopen, dat is niet helemaal waar, ik ben het huis uitgezet, ik was verliefd geworden op Richard, een jongen uit de klas, hij was net zo oud als ik en had een mooi en lief gezichtje, ik liep daar best wel lang mee, want je begrijpt zoiets vertel je niet een twee drie." "Toen ik hem vertelde dat ik verliefd op hem was, vloog hij me om mijn nek, want hij was het ook op mij, we zijn toen naar zijn kamer gegaan en hebben daar seks gehad met elkaar, voor het eerst in mijn leven lag ik met een jongen in mijn armen en het voelde verdomd goed aan." "We waren nog wel wat onhandig, maar al snel hadden we door hoe we moesten pijpen en neuken, maar vooral zijn tongzoenen waren het lekkerst, hij kon enorm goed zoenen, niet van die natte waarbij het spuug je uit de mond liep, ook niet van die droge, maar gewoon erg lekker." Ik gaf een kleine glimlach, toen hij dit vertelde. "Meestal waren we op zijn kamer samen, maar soms deden we het ook bij mij thuis, of op mijn kamer of in het theehuisje in de tuin, maar altijd als mijn ouders er niet waren." "Na een paar maanden beloofde we elkaar eeuwige trouw en kregen we vaste verkering, Richard vond het toen tijd worden dat we het aan onze ouders zouden gaan vertellen, omdat we op zijn kamer waren, vertelde we het eerst aan zijn ouders." "Wij waren verrast om te horen dat ze het niet erg vonden, ondanks onze nog jonge leeftijd en ze wensten ons een gelukkig leven met elkaar, ze waren oprecht blij voor ons, de lieverds." "Helemaal in euforiestemming gingen we naar mijn ouders, wat kon er nu nog verkeerd gaan dachten we, nou hoe fout die gedachten waren wisten we zo, ik werd naar mijn kamer verbannen en Richard mocht nooit meer bij ons komen." "Natuurlijk wist ik wel dat mijn ouders streng voor me waren, maar er was bij ons thuis tot dan toe ook veel liefde voor elkaar, ik was vast besloten mijn Richard niet te laten gaan, niet moeilijk want we zaten op dezelfde school, dus konden we elkaar op school ook ontmoeten en anders was er zijn kamer nog, ook daar vergiste ik me lelijk." "Toen ik op maandag uit bed kwam om naar school te gaan, zei mijn vader dat hij me wel zou brengen, toen wij onze school voorbij reden, kreeg ik de schrik van mijn leven, waar gaan we naar toe pa, vroeg ik, maar ik kreeg geen antwoord." "Nog vele malen heb ik die vraag gesteld, tot hij het beu werd en hij zwijgend met een vreselijke dreun op mijn gezicht mij tot stilte maande." "Zo kwam ik met een bloedlip op het internaat terecht, ik moest uitstappen en zwijgend liepen we naar de deur, daar belde mijn vader aan en toen die open ging zette hij mijn koffer binnen en zonder iets te zeggen of afscheid van me te nemen draaide hij zich om liep naar de auto en reed weg." Verward staarde ik naar de wegrijdende auto, mijn vader had niet eens om gekeken, met grote snelheid was hij vertrokken, daar stond ik tegenover een vreemde met een bloedlip en niet wetend waar ik terecht was gekomen." "Zal ik nog een flesje bier halen", onderbrak ik hem, "nee laat maar ik loop zelf wel." Met twee flesjes bier komt hij terug, als hij het flesje aan me geeft voel ik dat hij trilt en zie ik een traan in zijn ogen. "Wil je stoppen met vertellen, dat kan hoor vent, als je het niet meer aan kunt moet je gewoon stoppen." "Je bent lief Dik, maar ik wil nu alles aan je kwijt." "Oké, ik luister wel." Ran kwam dicht tegen me aan zitten en begon weer te vertellen. "Daar stond ik dus, met een bloedlip, ik werd door die vreemde man meegenomen naar een soort keuken, daar kreeg ik een vaatdoek in mijn gezicht gegooid, maak die smerige lip van je schoon en opschieten graag ik heb niet de hele dag de tijd, snauwde hij naar me." "Ik werd meegesleurd naar de slaapzaal, daar stonden zes bedden een ervan was voor mij, ik moest er mijn koffer op zetten en meekomen, uitpakken doe je straks maar, je hebt al te veel lestijd verloren, ik werd een klaslokaal ingedreven, daar zaten allemaal jongens van mijn leeftijd ongeveer, heel timide de les te volgen." "De man stelde mij voor aan de leraar, dit is Ran Svenson, hij begint vandaag." "Hij liet me achter en mij werd mijn plaats gewezen, houd je rustig in mijn klas dan gebeurt er niets, zo niet dan kan je weer zo'n lip krijgen, ben ik duidelijk?" "Ja, meneer zei ik." "Ik wist zeker dat ik het niet lang vol zou houden hier, dit was geen plek voor mij, zeker niet toen ik zag wat er gebeurde, een jongen naast me liet per ongeluk zijn balpen op de grond vallen, woest kwam de leraar op hem af en sloeg hem met een liniaal hard op zijn handen, de jongen kermde van de pijn, houd je kop of je krijgt er nog een paar, zei de gek." "Toen stond voor mij mijn besluit vast, zodra ik de kans zag zou ik ontsnappen aan dit vreselijke oord, je mocht er werkelijk helemaal niets, als er gepraat werd op de slaapzaal kon je in een hoek gaan staan wachten tot het tijd was om op te staan en was je dus de hele dag zo moe als een hond en als je dan de lessen niet kon volgen kreeg je daar ook weer straf voor." "Tot de tijd dat ik kon ontsnappen hield ik me zeer rustig, bang voor de straffen die je hier kon krijgen, was ik zeer bang." "We kregen wel wat zakgeld, veel was het niet hoor, maar we mochten dan een keer per week naar de stad om snoep te kopen of zo, dat waren dan kleine lichtpuntjes, die we hadden." "Ik maakte nooit al mijn geld op, zodat ik nog wat spaarde." "Twee maanden duurde het voor ik kans zag te vluchten, toen begon de ellende pas goed, waar moest ik naar toe, naar huis kon niet en terug ook niet, ik voelde de straf al als ik er nog maar aan dacht, er bleef voor mij niets anders over dan op straat te slapen." "Met het beetje geld dat ik had heb ik een kaartje gekocht om met de trein naar Amsterdam te gaan, daar heb ik de hele dag rond gezworven, op zoek naar een geschikte slaapplaats." "Laat in de avond zag ik een afbraakpand, toen ik een plekje had gevonden kwam er een man op me af, hé maak dat je weg komt, dat is mijn plaats, zei hij." "Mag ik alstublieft hier bij U slapen, vroeg ik hem." "Hij keek me heel doordringend aan, en je moet nog vreten ook zeker?" "Ik heb wel honger ja, nou vooruit dan, hier heb je een stuk brood, meer kan ik niet missen, maar ik wil er straks wel wat voor terug, ik snapte absoluut niet wat hij bedoelde, want ik had niets, dus kon ik hem niet veel geven." "Al snel had ik door wat hij bedoelde, want toen ik op de mij aangewezen plek ging liggen kwam hij achter me liggen en nam me in zijn sterke armen, meteen greep hij in mijn kruis en begon me hard te knijpen." "Van schrik bleef ik heel stil liggen, kom knulletje als jij op straat leeft weet je toch wel wat een man nodig heeft, of niet dan, hij bleef maar knijpen in mijn pik en ballen, na een tijdje maakte hij mijn broek los en haalde mijn hele zaakje uit mijn broek, laat mij eens lekker op je pikkie zuigen knul, dat vind jij ook vast lekker, toch?" "Voor ik me er op bedacht was draaide hij me op mijn rug, met zijn ene arm hield hij me in bedwang en met zijn andere hand pakte hij mijn ballen en trok daar vreselijk hard aan, ik gilde het uit van de pijn, hij liet ze een beetje gaan en begon me te zuigen, dat voelde wel lekker en liet hem zijn gang gaan, ik kon niet anders." "Maar hij wilde meer, hij legde me op mijn buik, trok mijn broek en onderbroek neer beneden en zonder enige waarschuwing of voorbereiding drukte hij zijn ongelooflijke grote lul in mijn gaatje, het werd zwart voor mijn ogen en ik verloor mijn bewust zijn." "Hoe lang ik bewusteloos ben geweest weet ik niet, maat toen ik bij kwam lag hij nog steeds op me met zijn paal in mijn kontje." "Zo ben je er weer, dan kan ik je nu lekker neuken jongen, want ik wil dat jij het net zo goed voelt als ik, en meteen begon hij vreselijk hard op mijn kont rammen, en goed voelen dat deed ik hoor, ik had het gevoel dat ik tot mijn oren uitscheurde van die enorme paal van hem." "Hij bleef maar beuken, tot net zo lang hij klaarkwam." "Toen hij op het punt stond te spuiten haalde hij zijn lul uit mijn kont en spoot me helemaal onder, daarna trok hij mij ontzettend hard en pijnlijk af, ook ik spoot mijn zaad over me heen, toen liet hij me los en mocht ik dicht tegen hem aan komen liggen en viel hij in slaap." "Daar lag ik mijn eerste nacht als dakloze en meteen al verkracht, het kon niet erger, ik lag te overwegen om naar huis te gaan en mijn straf onder ogen te komen, maar na even nadenken was dat ook geen optie, dus het was de rit uitzitten en dan maken dat ik weg kwam bij deze gek, huilend en met een zeer pijnlijke kont ben ik toch nog in slaap gevallen." "De volgende morgen werd ik door hem op straat gezet, met de spermaplekken op mijn kleren stond ik weer op straat." "Wat doe je dan, goede raad is duur, ik kon niet naar de opvang, die zouden me meteen terug sturen naar huis, of nog erger naar het internaat, bij die man bleef ik ook niet, als ik nog maar aan zijn lul dacht, deed mijn kont al pijn, wat die trouwens toch al deed." "Zo heb ik weken over straat gezworven, proberend bij de politie weg te blijven en niet meer verkracht te worden, al snel leerde ik uit de vuilnisbak te eten, want bedelen levert ook niet genoeg op en het risico om betrapt te worden door de politie was te groot." "Ik dacht eraan om mijn kont te verkopen, nu ik eenmaal geneukt was moest het wel meevallen dacht ik, maar na een paar klanten was dat ook niets, het leverde weliswaar wat geld op, maar de gevolgen voor mijn kont waren erger, dan het geld goed kon maken." "Je leert snel als je op jezelf bent aangewezen, zo heb ik jaren door allerlei steden rond getrokken, tot ik weer naar hier kwam, dat is nu drie jaar gelden." "De eerste die ik tegen kwam was Richard, hij herkende me niet, dat kon ook niet anders, want ik zag eruit zoals jij me voor het eerst hebt gezien, toen ik hem aansprak wilde hij niets meer van mij weten, hij had een vriend en wilde mij niet eens meer kennen." Ik zat heel stil naar hem te luisteren, ik ook had de tranen in mijn ogen, hoe kon zo'n mooie, lieve vent zoiets vreselijks overkomen zijn, ik pakte zijn hand en kneep er zachtjes in. Hij trok zijn hand terug, maar meteen pakte ik die weer en met een lieve lach en knipoog, kneep ik weer zachtjes, nu liet hij zijn hand waar die was. Hij ging door, "ik ging uit frustratie rare dingen doen, ik begon jonge jongens te verleiden, en vraag niet hoe of waarom, maar op de een of andere manier waren ze tot me aangetrokken en had ik seks met ze, betalen kon ik niet en mezelf door hen te laten onderhouden wilde ik ook niet." "Op het laatst werden ze wel heel erg jong en had ik seks met veertien jarige, daar ben ik zelf zo van geschrokken dat ik me voor goed van seks wilde onthouden, dit kon niet, dit ging zelfs voor mij te ver." "Toen kwam jij in mijn leven, ik zag je voor het eerst in de supermarkt en meteen voelde ik iets tussen ons, jij was anders als al die anderen, bij jou voelde ik me veilig, maar vanwege wat ik gedaan had met die jongens kon ik je niet onder ogen komen." "Ik had het gevoel dat je het aan me kon zien, dat ik me van binnen zo vies voelde, ik wilde je van me afstoten en daarom deed ik zo grof tegen je, maar je liet je niet afschrikken, nee je nam me zelfs in huis, dat deed me ontzettend goed, weet je dat?" "Nu wel, jongen." Hoofdstuk 4. "Vier weken voor dat ik door die gasten te grazen werd genomen, was ik opgespoord door een notaris, hij vertelde me dat mijn ouders al heel lang geleden gestorven waren, maar dat de hele erfenis er nog stond, inclusief het huis, nu had ik geld en een huis en hoefde ik dus niet meer te zwerven dacht ik." "Mag ik even wat vragen voor je doorgaat?" "Ja, vraag maar." "Toen ik je voor de tweede keer sprak, zei je dat je ouders allang dood waren, hoe wist jij dat toen?" "Dat wist ik toen ook niet Dik, maar omdat ik uit huis gezet ben en zo lang op straat gezworven had, waren ze voor mijn gevoel al wel dood, vandaar, kan ik doorgaan nu?" "Ga je gang Ran." "Ik ben er meteen naar toe gegaan, eenmaal binnen voelde ik de pijn die ik hier had gehad, hoe ik de deur ben uitgezet en hoe mijn ouders me verstoten hadden." "Ik heb de deur achter me dicht getrokken en heb mijn leven als dakloze weer opgepakt, tot die gasten me in elkaar hadden geslagen en jij me hebt verzorgt, dat bracht me op andere gedachten." "Ik was van je gaan houden, maar ik kon je het niet vertellen, en daar zat nu mijn probleem." "Ik was niet alleen vies van buiten maar ook van binnen, ik was een pedofiel, ik had seks gehad met jongens van veertien, ik kon en mocht niet gelukkig worden met jou, want dan zou ik mijn vuiligheid op jou afgeven en dat mocht ik je niet aan doen." Huilend trok ik hem tegen me aan en knuffelde hem zo hard ik durfde, heel lang hebben we zo samen zitten huilen. "Stil maar jongen, alles komt goed met je." Hij rukte zich uit mijn armen en keek me heel strak aan. "Nee dat komt het niet Dik, ik kan en mag jou hier niet in betrekken, ik moet hier iets mee doen ik kan dat zo niet laten." "Mag ik ook wat zeggen Ran?" "Ja. " "Ik denk dat jij het alleen maar uit frustratie dat hebt gedaan, ook omdat jezelf verkracht was, niet omdat je het lekker vond, want als ik je goed begrijp walg je nu van jezelf, of heb ik het mis?" "Nee, dat heb je niet, maar dat neemt niet weg dat ik het wel gedaan heb." "Dat kan goed zijn, maar laat ik je dan vertellen dat je van binnen net zo schoon bent als van buiten, ik zie hier naast me een van de eerlijkste, mooiste, liefste en dapperste mannen die ik in mijn leven heb ontmoet en ik wil je graag blijven ontmoeten." "Dat zeg je alleen maar om me te troosten." "Nee jongen dat zeg ik omdat ik van je houd, ik buig me naar hem toe en plaats mijn lippen op zijn mond en geef hem een liefdevolle kus." Ruw duwt hij me van zich vandaan, "rot op Dik, dit wil ik niet, ik heb je toch gezegt dat ik niet wil dat je verliefd op me wordt, doe dat dan ook niet, ga maar weg." "Maar Ran, ik hou echt van je en jij houd van mij, dat heb je net zelf gezegd." "Dik rot op, of ik schop je weg, eruit, nu." Verbaasd over zoveel agressiviteit sta ik op en loop naar de deur, ik kijk nog om, "ga Dik, rot op." Ik snap er nu helemaal niets meer van, wat wil hij nu eigelijk van me, eerst wijst hij me af, omdat ik dacht dat hij geen homo was, dan komt hij terug en verteld me dat hij van me houd en doet zijn verhaal om me vervolgens weer de zak te geven. Dit is te veel voor me, verdrietig en met mijn ogen troebel van mijn tranen loop ik het hele stuk alleen terug naar huis, daar laat ik me op de bank vallen en huil ik als nooit te voren, zelfs niet toen mijn man gestorven was. Begrijp me niet verkeert hoor, wij hebben heel veel van elkaar gehouden, maar als iemand zolang ziek is en dan na jaren sterft heb je een soort berusting, als je eenmaal uit dat rouwproces bent. Nu is het anders, nu heb ik iemand ontmoet die mij ook leuk vind en die stoot mij, om voor mij onbegrijpelijke redenen af. Ik moet in slaap zijn gevallen want toen ik wakker werd was het alweer licht, moe en met pijn in mijn rug kom ik van de bank af, ik ga me douchen, daarna zet ik koffie en met twee boterhammen en een kop koffie, ga ik terug in de bank zitten. Alles laat ik weer de revue passeren, waar heb ik gefaald, waar ben ik bij hem de mist in gegaan, had ik niet harder moeten proberen om hem te helpen, hem bijstaan in zijn dilemma. Hoe dan ook, ik kon er nu niets meer aan doen, hij heeft mij weggestuurd en hij zal me weer moeten vragen om terug te komen. Hoeveel ik ook van die man houd, ik laat me niet behandelen als een hond, daar ga ik zelf ook aan onder door, ik heb genoeg verdriet gehad met mijn eerste man, ik wil dit niet nog eens meemaken, zeker niet als het aanvoelt als een rouwproces, met dit verschil dat Ran niet dood is, maar ik hem wel verlies en daar kom nog bij, hoeveel ik ook van Ran houd, ik weet niet tot wat hij allemaal in staat is. Zo liep ik me het hele weekend op te peppen. Op maandag ga ik zoals gewoonlijk op tijd naar mijn werk, als ik met mijn auto voorbij onze trappen rijd zie ik Ran zitten, ik stop, draai mijn raampje open en kijk hem aan, maar zeg niets. Met tranen in zijn ogen kijkt hij naar me, "het spijt me vreselijk wat ik jou heb aangedaan Dik, wil je nog met me praten alsjeblieft?" "En weer als een hond buiten geschopt worden zeker, nee dank je Ran daar heb ik geen zin meer in, volgens mij is het beter als we onze eigen levens leiden jongen, ik heb geprobeerd je te helpen waar ik maar kon, maar jij blijft mij verstoten, ik kan dat niet meer aan." "Sorry dat het zo heeft moeten lopen, maar ik moet nu naar mijn werk." "Ik blijf hier op je wachten jongen, ik moet met je praten, anders word ik gek." "Je doet maar wat je niet laten kan Ran, maar ik moet gaan." Ik draai mijn raampje weer dicht en rijd weg, met de tranen in mijn ogen kom ik op het werk aan, ik ga meteen door naar mijn kantoor, om zo de blikken van mijn collega's te ontlopen. Net voor de lunch gaat mijn telefoon, het is de buurvrouw, "hoi Dik sorry dat ik je stoor maar er zit een man op de trappen te huilen, hij zei dat hij net zolang blijft zitten tot jij naar huis komt om met hem te praten, alsjeblieft Dik kom naar huis, ik heb geprobeerd hem mee naar binnen te nemen, maar hij blijft op jou wachten, wij kunnen dit niet meer aanzien, kom naar huis wil je?" "Oké, ik ben er zo, laat hem bij mij naar binnen, wil je, dan is hij tenminste van de stoep af." "Dank je Dik tot zo." Bij mijn baas regel ik twee weken vakantie en aan Nico vraag ik of hij mijn afdeling tijdelijk over wilt nemen, nadat ik alles geregeld heb ga ik naar huis. Als ik bij mij binnen kom zie ik hem zitten op de bank, ik ga naast hem zitten en kijk hem heel doordringend aan, Ran blijft met zijn hoofd voorover gebogen zitten. Ik leg een vinger onder zijn kin en laat hem naar mij kijken, "praat", zeg ik hem. Dikke tranen rollen over zijn wangen, "ik heb er zo'n spijt van wat ik je heb aangedaan, de enigste man die naar me wilde luisteren, die de moeite nam om me te helpen en die me zelfs in zijn huis nam toen ik mishandeld ben stoot ik van me af, het spijt me heel erg Dik en geloof me als ik zeg dat ik van je houd." "Ik wil je heel graag geloven vent, maar jij maakt dat onmogelijk voor me, iedere keer als ik toenadering tot jou zoek word ik afgeblaft en krijg ik telkens weer de kous op mijn kop, dit kan ik niet aan." "Help me Dik, leer me van je te houden, alsjeblieft?" "Dat hoef ik je niet te leren Ran, want dat doe je al, wat jij moet leren is, van jezelf te houden, in willen zien dat ook jij een waardevolle vent bent, dan pas kan ik je helpen." "Is dat waar jij toen ook over sprak, de hulp die je me vroeg?" "Niet helemaal, ik zit met mezelf in de knoop over die jongens, ik wilde me aan gaan geven bij de politie, vanwege de seks die ik met ze gehad heb, ik wilde je vragen op me te wachten tot ik uit de gevangenis kom om met mij een nieuw leven op te bouwen, een leven gebaseerd op liefde, vertrouwen en geloof in elkaar, die hulp had ik je willen vragen." "Er zijn ook andere wegen die je kunt bewandelen, daar hoef jij echt de bak niet voor in, waarom ga je niet met die gasten praten en hoor je van hen hoe erg het is geweest, of niet natuurlijk." "Denk jij echt dat ze met me willen praten?" "Dat weet ik niet, maar jij hebt ze niet tot seks gedwongen toch, hij schut zijn hoofd nee, en er is tegen jou toch nooit aan aanklacht ingediend?" "Niet dat ik weet, Dik." "Nou dan, dan kan ik me niet voortstellen dat ze niet met je zouden willen praten en als jij wilt ga ik met je mee." "Maar jij moet zodadelijk toch terug naar je werk?" "Nee, Ran ik heb twee weken vrij genomen, dat is het voordeel van baas zijn." Hij gaf me een klein glimlachje. "Dat zie ik graag maat, je lacht naar me, kom dan ga ik eerst even koffie zetten, daarna praten we verder, en praten zal je Ran, al moet het tot diep in de nacht duren, maar praten zal je." En dat is wat we gedaan hebben, tot diep in de nacht zaten we te praten, alles kwam er nu uit bij hem, nog nooit van mijn leven heb ik zoveel ellende gehoord, ik wist niet dat het mogelijk was in een mensenleven. Het was inmiddels drie uur in de nacht, ik vond het welletjes en wilde naar bed. "Kom Ran dan gaan we slapen, morgen is er weer een dag." "Oké dan", zei Ran, we liepen naar de slaapkamer, maar Ran liep naar de logeerkamer. "Slaap je niet bij mij?" "Lijkt me niet zo'n goed plan." "Waarom niet Ran." "Ik wil nog geen seks met je." "Ik vroeg je om te gaan slapen niet om met me te gaan vrijen, kom op slaap bij me wil je?" "Echt alleen maar slapen hé?" "Alleen maar slapen jongen", zo liepen we naar mijn slaapkamer en kleedde we ons uit, ik slaap altijd in een te ruime boxer en T-shirt, dus deed ik dat nu ook. "Heb jij voor mij ook nachtkleding ik heb niets bij me, ik trok mijn kast open, kies zelf maar wat, het zal wel niet zo goed passen maar dat maakt niets uit." Nadat we omgekleed waren kropen we naast elkaar in bed, ik pakte zijn hand vast, "welterusten jongen, slaap lekker." "Jij ook vent, tot morgen." Tot mijn verbazing trok hij zijn hand niet terug maar liet hem in mijn hand liggen, zo vielen we beide al snel in slaap. Ik werd wakker omdat ik iets tegen me aan voelde liggen, ik opende mijn ogen en zag dat Ran zich dicht tegen me aan had genesteld, ik sloeg en arm om hem heen en bleef liggen. Zacht kuste ik zijn haar, gelukkig werd hij er niet wakker van. Na een tijdje opende hij zijn ogen en zag dat hij in mijn armen lag, hij lachte en bleef liggen. "Lig je lekker, vroeg ik hem." "Hm, hm." "Blijf dan nog lekker even liggen, ik vind het ook fijn om zo in bed te liggen, Hans en ik konden uren zo in elkaars armen liggen." "Je hebt veel van hem gehouden hé, Dik?" "Heel veel, we waren zowat onafscheidelijk van elkaar, we waren dan ook al jaren samen, toen hij stierf waren we bijna twintig jaar bij elkaar." "Da's een hele tijd jongen, ik hoop dat ik ook die tijd krijg." "Van wie Ran?" "Van jou." "En van jezelf jongen, gun jezelf ook de tijd dan komt alles wel goed echt geloof me." Met een kus op zijn mond stap ik uit bed. "Wat ga je doen Dik?" "Koffie zetten en ontbijt maken." "Dan help ik je mee, kan ik meteen weer praten met je, want ik ben nog lang niet klaar." De dagen regen zich aan elkaar, veel is er gesproken en uiteindelijk zijn we die jongens gaan zoeken, ook daar hebben we veel mee gepraat en heeft Ran zijn oprechte excuses aan hen aangeboden. Weer bij mij thuis was hij zichtbaar opgelucht en kon hij aan een nieuw leven beginnen. "Er is nog een ding wat je moet doen, Ran." "En dat is?" "Wat doe je met dat huis, houd je het of verkoop je het?" "Wat denk jij?" "Ik denk niets, het is jou beslissing." "Maar als ik het verkoop, waar moet ik dan heen?" "Wat dacht jij van een ander huis of bij mij of in een hotel, wat jij maar wilt, maar in dat huis gaan wonen zou, denk ik verkeert zijn, het heeft te veel nare herinneringen voor je." "Dat wel Dik, maar om nu al bij jou in te trekken vind ik nog wat te vroeg." "Je kunt altijd nog in de logeerkamer slapen, noem het maar helpen, maar als jij naar een eigen plekje wilt zal ik je niet stoppen." "Maar aan je ogen te zien zou je het wel jammer vinden, of niet dan?" "Zeker weten schat, we hebben nu al zoveel met elkaar mee gemaakt dat de band die ik voel voor je, zo sterk is dat ik er heilig van overtuigd ben dat het met ons wel goed zit, ook al kennen we elkaar nog maar zo kort." "Je noemde me schat." "Deed ik dat?" "Voor het eerst sinds we elkaar hebben ontmoet noemde jij me schat." "Deed ik dat echt lieverd?" "Dik, hou op met dat geintje." "Voor mij is het geen geintje, jongen maar bittere ernst, ik hou van jou", ik loop naar hem toe en sluit mijn lippen op zijn mond", even houd ik ze daar dan laat ik hem los. "En probeer me nu maar weer eens van je af te stoten, als je durft." Met de tranen in zijn ogen drukt hij zijn mond op de mijne, mijn lippen wijken uiteen en zijn tong dringt mijn mond binnen, een heerlijke lange tongzoen gaven we elkaar. "Niet Richard maar jij kon dus zo lekker zoenen hé maat, god wat was dat lekker zeg." Weer vonden onze monden elkaar en was een lange hete tongzoen onvermijdelijk. Daarna zijn we toch ons ontbijt gaan maken en hebben we samen gezellig ontbeten. Na de afwas werd ik weer wat serieuzer, "wat ga je nu doen, Ran?" "Ik ga als eerste mijn huis verkopen, met dat geld ga ik die jongeren helpen die het nodig hebben." "En waar ga jij wonen?" "Mag het hier zijn, schat?" Ik kon mijn geluk niet op, Ran komt bij me inwonen, toch temperde ik mezelf, "en waar ga jij slapen", zei ik mijn wenkbrauwen ophalend? Met een rood hoofd, zei hij, "bij jou in bed?" "Hm, mag ik daar een nachtje over nadenken?" "Nee", zei hij, mij een flinke klap gevend tegen mijn schouder. "Oké, dan is dat geregeld, schat." "Dan is er nog een ding dat ik moet doen Dik." "En dat is?" "Kom maar met me mee", ik loop hem achterna en al gauw blijkt dat hij de slaapkamer opzoekt. Hij gaat op bed liggen, strekt zijn armen naar me uit en zegt, "vrij met me lieverd." Ik ga naast hem liggen en sluit hem in mijn armen, ik druk hem zo vast als ik durf tegen me aan, dan kus ik hem op zijn mond, minuten lang liggen we te tongen. Ik laat zijn mond los, trek hem zijn T-shirt uit en ga naar zijn mooie gespierde borst, daar laat ik mijn tong rond zijn tepeltjes draaien om ze daarna een voor een te likken en te zuigen. Lang speel ik met zijn tepeltjes en laat me afzakken naar zijn nu nog slanke en slappe pik, druk mijn tong tegen de top, door zijn boxer heen en meteen voel ik de reactie van zijn lul, met kleine schokjes komt het ding omhoog en drukt de stof naar voren, met mijn vingers onder de rand schuif ik het in een beweging omlaag en doe het uit. Snel sluit ik mijn mond om zijn staaf en laat hem mijn keel in groeien, als hij helemaal stijf is ga ik hem zuigen, van de top tot aan zijn ballen laat ik hem in mijn keel schuiven. Het is zo lang geleden dat ik dit genot heb gehad, nu beleef ik het weer en het voelt zeer lekker in mijn mond. Langzaam en hard zuigend laat ik zijn lul uit mijn mond gaan en richt mijn aandacht op zijn ballen en bilnaad, ook daar wil ik mijn tong lang laten gaan, hij heeft zich overal geschoren en kan ik dus lekker door likken. Ik geniet van zijn genot en hoor hem heerlijk kreunen van hetgeen ik bij hem doet. Zeker een half uur lig ik hem te verwennen als hij zich naar mij toe draait en zegt dat hij mij wil gaan verwennen. Ran legt mij op mijn rug, trekt in een ruk mijn boxer uit en gaat meteen met zijn mond naar mijn lid waar hij verrukkelijk hard op ligt te zuigen, met zijn tong drukt hij tegen mijn eikel en zuigt mijn vijftien cm helemaal naar binnen, ik kronkel en kreun van genot. Minuten lang ligt hij mij zo te verwennen, dan laat hij mijn lul gaan zuigt mijn ballen in zijn mond, zachtjes knabbelt hij er op en laat ze door zijn mond heen rollen, ondertussen had ik zelf al mijn T-shirt uit getrokken. Met zijn tong beroert hij mijn gaatje en drukt zijn tong naar binnen, dit is zo heerlijk dat ik luid lig te kreunen en gillen, hij maakt me helemaal gek met die tong van hem. Dan komt hij bovenop me liggen en kust me weer op zijn ongelooflijk lekkere manier. "Neuk me lieve schat", fluistert hij in mijn oor, "neuk me met je lekkere paal." Hij gaat van mij af en gaat op zijn handen en knieën zitten zo zijn mooie en strakke gaatje aanbiedend, ik ga achter hem zitten en lik nogmaals aan dat grotje van hem. Uit het nachtkastje pak ik de tube glijmiddel en smeer zijn kontje lekker dik in waarbij ik mijn vingers diep bij hem naar binnen steek. Dan smeer ik mijn lul in en neem achter hem plaats, daar druk ik mijn lul tegen zijn gaatje, ik blijf stil zitten, "kom met je kontje naar achteren schat en duw hem over mijn lul heen." Zachtjes drukt hij zijn kontje tegen mijn lul en laat hem zo naar binnen glijden, zacht knijpt hij met zijn kringspier in mijn pik, ik moet alle moeite doen om niet meteen door te stoten. Langzaam begint hij met zijn kontje mijn lul te berijden, hij laat hem bijna eruit gaan om hem vervolgens weer tot aan de wortel in hem te nemen, hij voert zijn tempo een beetje op. Rustig neem ik zijn tempo over en begin in hem te stoten, terwijl hij met zijn kontje in mijn lul knijpt ga ik steeds sneller en dieper door zijn holletje. Het is al zo lang geleden dat ik dit gevoelt heb dat ik mijn hoogtepunt niet meer kan uitstellen, met een brul en hard stotend loos ik mijn zaad diep in zijn warme lichaam, straal na straal spuit ik in hem, zoveel als nu heb ik nog nooit gespoten. Tot de laatste druppel melkt hij knijpend met zijn kringspier alles uit mijn lul, moe laat ik me op zijn rug zakken en geef hem liefdevolle kusjes in zijn nek. "Dank je wel schat, het was geweldig." "Jij was ook geweldig lieverd zoals jij met je kontje kneep, heerlijk gewoon." Ik ga van zijn rug af en kom naast hem liggen, Ran legt zich schuin over me en begint me weer te kussen, met zijn tong wrijft hij langs mijn lippen, die ik gewillig voor hem open doe en zijn tong bij me naar binnen laat, heerlijk liggen we heel lang te tongen met elkaar. Ik voel zijn voorvocht tegen mijn been aan komen, "wil jij me nu ook neuken schatje", Ran wil het glijmiddel pakken. "Niet nodig schat, je pik druipt van het voorgeil, hij is zo glad als een aal, kom zo in me het lukt wel." Ran gaat tussen mijn benen liggen en plaatst zijn lul tegen mijn gaatje, zachtjes drukt hij door, ik voel zijn gezwollen staaf in me komen, "oh ja druk door schatje dit voelt zo heerlijk." Heel rustig gaat hij door mijn grotje op en neer, het duurt lang voordat hij zijn tempo een klein beetje verhoogt, maar telkens als hij er bijna helemaal in zit geeft hij dat laatste stukje een extra stoot, zodat ik zijn eikel diep in me voel doordringen. Met mijn handen lig ik in zijn haren te graaien van puur genot, als ik in zijn ogen kijk zie ik alleen maar liefde, liefde voor mij. Lang laat hij me genieten van zijn heerlijke paal, als hij bijna aan zijn orgasme komt voert hij zijn tempo op, net voordat hij klaarkomt, drukt hij zijn mond op de mijne zijn tong glijd bij me naar binnen, op het moment dat hij gaat spuiten begint hij heel wilt met me te vrijen, zijn handen houden me in een ijzeren greep, zijn lul gaat hard in me op en neer, dan laat hij met een gesmoorde kreet zijn zaad gaan en spuit me vol, ook ik probeer hem het genot van een knijpend kontje te geven en doe mijn uiterste best om mijn kringspier zo klein mogelijk te maken. En met succes, hij stopt met vrijen richt zich steunend op zijn handen op en komt kei hard brullend klaar, ik voel dat ik helemaal gevuld word door zijn liefdessappen, ik sla mijn benen om hem heen, nooit meer laat ik deze man nog gaan. Kleine zweet druppeltjes parelen op zijn voorhoofd, met de rug van mijn hand veeg ik ze weg, ik neem zijn hoofd in mijn handen en breng deze naar mijn gezicht, onze lippen sluiten op elkaar en een heerlijke tongzoen blijft dan niet meer uit. Tijdens het vrijen glijd zijn lul uit mijn kont en daarmee ook wat van zijn zaad, ik voel het langs mijn spleetje op het bed glijden, maar het geeft niets, hij heeft me gegeven wat ik al zo lang heb moeten missen, het delen van elkaars lichamen, dat is liefde. Tevreden, nee zeer tevreden vallen we in elkaars armen in slaap, ik voel me totaal gelukkig. Groetjes J.

De Zwerver. (mm:een-op-een, 14310 words)
Auteur: klimbeer-jack	Toegevoegd: Sep 07 2007	Kijkers/Lezers: 8386/5603 [67%]	Waardering (verhaal): 10.00 (2 stemmen)
Wat doe je als man, als je alleen komt te staan en je ontmoet een zwerver......?