ErotischeVerhalen.com: Marnix deel 5 Acceptatie door Hans Bernard [deel 5]

MARNIX. 5. Acceptatie. Marnix kon het niet nalaten van tijd tot tijd zijn ouders stiekem gade te slaan. Hij zag wel dat ze het niet erg vonden in de homobar. Nu zijn kappers van nature makkelijke praters, dus aan conversatie geen gebrek. En Niels hadden ze in hun hart gesloten. Marjon, de moeder van Marnix, had hem al toegefluisterd dat ze Niels een beste knul vond. Wat Marnix nog het meest trof, was dat zijn vader zo te zien het niet al te moeilijk had. Hij kende natuurlijk vanuit zijn vak best veel homo's en had daar altijd een goed contact mee, maar toch. Ook Mars keek naar zijn zoon en merkte dat hij het na de eerste onwennigheid nu makkelijker vond te kijken naar Marnix en Niels die zo innig samen dansten. Eigenlijk had hij ook wel zin in een dansje. Hij trok Marjon naar zich toe en fluisterde in haar oor: "Zullen wij ons ook op de dansvloer wagen?" Marjon knikte, lachte en trok hem mee tussen de anderen bargasten. "Zo jongelui, ook een dansje wagen?" Marnix en Niels keken hen plagend aan. "Ja, lach maar, maar je zult nog versteld staan." Terwijl pa en ma weg 'walsten', trok Niels Marnix mee naar achteren. Hij wilde zo graag even alleen zijn met zijn vriendje. Hand in hand liepen zij tot in het uiterste hoekje, waar zij zich in de schaduw terug trokken. Niels pakte het hoofd van Marnix tussen zijn handen en keek hem diep in de ogen. "Wat ben ik blij met je, weet je dat?' Hij kuste Marnix voorzichtig op zijn mond. Marnix werd er helemaal warm van, legden zijn armen om Niels heen en trok hem tegen zich aan. Niels wilde een stapje verder gaan en probeerde zijn hand in de boxer van Marnix te laten glijden. Maar deze pakte zijn pols beet en zei zachtjes lachend: "Ho kereltje, laten we niets overhaasten. Bovendien zijn mijn ouders er, dus kan ik het niet maken om zomaar een tijdje te verdwijnen." "Je hebt gelijk lieverd, laten we teruggaan." En zo stapten de beide jongens wat later de dansvloer weer op. "Ik voel me weer helemaal jong," zie Marjon tegen Mars. "Heerlijk hè. Alleen jammer dat onze zoon eerst uit de kast moest komen om ons weer de dansvloer op te krijgen." "Kijk hoe gelukkig hij is en wat een aardige vriend hij nu heeft." Marjon keek vertederd naar hem. En Marnix, die toevallig ook juist naar zijn moeder keek, gaf haar een veelbetekenende knipoog. Het was laat voor men er erg in had. Op aandrang van pa besloten ze dat het mooi genoeg was geweest. Hoewel hij de volgende morgen al vroeg uit de veren was, bleek Marcus hem toch al voor te zijn geweest. Bij de herinnering aan gisterenavond begon Marnix te stralen als een opkomend zonnetje. Het was nog behoorlijk laat geworden want pas rond de klok van twee uur waren ze met hun drieën opgestapt, uitgewuifd door Niels. Marnix had wel met Niels willen meerijden maar die had bardienst en moest mee opruimen. Bovendien vonden pa en ma, dat het eigenlijk veel te laat werd. Marnix had zijn fiets achter in de auto gelegd en was met Mars en Marjon meegereden. Met een vrolijk "Goedemorgen" meldde hij zich aan het ontbijt. Het was een paar dagen later dat hij zich verslapen had en hij haastig zijn ochtend ritueel afwerkte. Hij had nauwelijks tijd voor een snel ontbijt want hij zag dat het nu de hoogste tijd werd om naar de zaak te fietsen. Hij had pa gisteren beloofd uiterlijk half elf aanwezig te zijn. Voor tussen de middag had hij wat boterhammen gemaakt en zo vertrok hij vrolijk fluitend met de fiets naar de kapsalon. Echter bij de eerste bocht was het raak. Wie stond hem daar op te wachten: Niels. "Ik dacht dat je nooit zou komen." Marnix zijn hart maakte een sprongetje. Hij stond meteen op zijn rem en deed dat zo wild dat hij bijna zijn evenwicht verloor. "Hé Niels, wat lief om mij op te wachten." "Ja hè, ik heb je zo gemist sinds die avond in de bar,"overdreef Niels lachend. "Daar zullen we het dan maar op houden." "Hoe vond jij het die avond?" "Het was heerlijk zo met jou en pa en ma." Wat vonden zij ervan?" Ze gaan zeker nog eens een keertje mee." Zonder op de tijd te letten gingen zij helemaal op in hun gesprek tot Marnix ineens uitriep: "Oei, ik had om half elf op de zaak moeten zijn en nu is het al bijna kwart voor elf." En met een "doeg" en een handkus schoot hij ervan door, om zijn verloren tijd in te halen. Toen hij de kapsalon binnen stapte, was de eerste die hij zag: Marcus. Die draaide weer zijn hoofd weg zonder iets te zeggen. Zelfs een knikje kon er niet af. Marnix voelde zijn maag samentrekken. Hij moest met Marcus praten en wel zo snel mogelijk. Ook pa keek een beetje boos

Marnix deel 5 Acceptatie (mm:romantisch, 2553 words) [5/10] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Sep 08 2011	Kijkers/Lezers: 3960/3339 [84%]	Waardering (deel): 9.67 (3 stemmen)
Gelukkig valt het allemaal mee op eentje na.........

Dit is deel 5 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel