ErotischeVerhalen.com: Elisabet, dochter van Graaf Aernoud door Zonnewind [deel 1]

In het bosrijke vlaamse land staat, omringd door hectaren landgoed, de burcht van Graaf Aernoud. Als jaren heersten de voorvaderen van Graaf Aernoud over uitgestrekte velden en dichtbegroeide bossen, en natuurlijk over de mensen die er woonden. Je kan niet zeggen dat het werkvolkje luxueus leefde, maar echt slecht hadden ze het ook niet... Aernoud was een rechtvaardig en diepgelovig man, en handelde daar ook naar. Enkele weken geleden was er een boodschapper langsgekomen met de vraag of hij mee wilde gaan om heidenen te bekeren in het Oosten. Gelovig als Aernoud was kon deze natuurlijk niet wijgeren, en was zich nu aan het voorbereiden op de lange en gevaarlijke tocht. Over enkele dagen zouden ze vertrekken. Vanavond was het feest, om het vertrek van Graaf Aernoud te vieren en de nobele daad die hij zou gaan verrichten. Naast de Graaf aan de feestdis zat zijn wondermooie vrouw Machteld, en aan zijn andere zijde hun dochter Elisabet. Elisabet was net 17 geworden en was eigenlijk stiekem verliefd op de page van haar vader. Michiel, want zo heette hij, was al 23 en de rechterhand van Graaf Aernoud. Het logische gevolg hiervan was natuurlijk dat hij mee zou gaan om de wilden te bekeren. Michiel was eigenlijk niet eens zo'n knappe jongen, maar wel zeer charmant en heel sportief. Hij zat iets verder aan tafel, iets te ver naar de zin van Elisabet. Alle genodigden schoven aan en de meiden dienden het eten op en voorzagen iedereen van een flinke scheut wijn. Het hele gebeuren werd wat opgeluisterd met muziek en acrobatentoeren. Een vuurspuwer daagde enkele genodigden uit om het ook eens te proberen. De een na de ander mislukte, wat bij de overige aanwezigen steeds op luid gelach werd onthaald. Dan was het de beurt aan de messenwerper. Eerst toonde hij zijn kunstjes met een vogelverschrikker en enkele vertrouwelingen, maar al snel vroeg hij of er iemand het lef had deze proef te doorstaan. Het werd muisstil, niemand dierf te antwoorden, tot plots van achter een paal Henryk de nar (en tevens de beste vriend van Michiel) verscheen. Al tuimelend en springend kwam hij naar voren en stopte bij de messenwerper. Hij wilde wel. Een daverd applaus en luid gejoel weerklonk door de burcht. Henryk nam plaats voor rechtop gezette tafel, spreidde armen en benen en sloot toen de ogen. Weer werd het stil. De messenwerpen nam plaats, concentreerde zich en wierp toen in een mum van tijd vijf dolken naar de nar. Het duurde even maar weer barstte de zaal los in luid geroep, het was gelukt. Toen sprong Michiel op de tafel, liep naar Henryk en drukte hem aan de borst. Toen Henryk zich dan eindelijk los kon werken, vroeg hij Michiel het zelf eens te proberen. Michiel twijfelde maar besloot het dan uiteindelijk toch te doen. Hij nam plaats voor de tafel waar daarnet Henryk nog stond, spreidde zijn armen en benen en sloot de ogen. Het werd weer stil in de zaal. Iedereen keek gespannen toe, en niet in het minst Elisabet. Weer nam de messenwerpen zijn plaats in, concentreerde zich en liet zijn dolken door de lucht klieven. Plots werd iedereen opgeschrikt door een ijzige gil. De messenwerper had gemist, er zat en dolk diep in het dijbeen van Michiel. De dokter en enkele genodigden snelden ter hulp, stelpten de wonde en brachten Michiel naar zijn vertrek. Hij zou zeker enkele dagen te bed moeten blijven, vaarwel kruistocht. Elisabet had alles van op een afstand gevolgd en was onopgemerkt naar Michiels vertrek geslopen. Het feest was afgelopen en iedereen ging naar huis, druk napratend over wat gebeurd was. Toen de dokter en de anderen Michiel alleen lieten om het te laten rusten, sloop Elisabet de kamer binnen. Michiel lag uitgeteld op bed en was in een diepe slaap verzonken. De dokter zal hem wel iets gegeven hebben. Elisabet nam een stoel en zette zich neer naast Michiels bed en nam zijn hand in het hare. Graaf Aernoud en Gravin Machteld namen ondertussen afscheid van hun laatste gasten en bedankten hen voor de geboden hulp. Ondanks alles was het toch al laat en moest de Graaf morgen fris opstaan om 's avonds te vertrekken. Voor ze gingen slapen besloten zouden ze eerst naar Michiel gaan, het was tenslotte hun beste hulpje en eigenlijk was hij een beetje als een zoon voor hun. Ze liepen de trappen op en openden de deur van Michiels vertrek. Gravin Machteld ging eerst binnen, gevolgd door de Graaf. Toen ze plots halt hield botste de Graaf pardoes tegen haar. En toen zag hij het ook. Naast het bed zat Elisabet. Haar hoofd lag op het bed en had nog steeds de hand van Michiel vast. Machteld keek naar Aernoud, en met een glimlach op hun mond vertrokken ze weer. Het zou morgen best een drukke dag kunnen worden. De volgende verliep vlot. Elisabet week niet van de zijde van Michiel en verzorgde hem als een echte verpleegster. De tijd was gekomen voor Graaf Aernoud om te vertrekken. Hij ging afscheid nemen van Michiel en Elisabet, nam afscheid van Machteld die hem wel enkele weken zoniet maanden zal moeten missen, en vertrok... zonder Michiel. Tijdens het avondeten zaten de Gravin en haar dochter even samen. Ze babbelden wat

Elisabet, dochter van Graaf Aernoud (vm:science-fiction/fantasie, 2468 words) [1/2] Toon alle delen
Auteur: Zonnewind	Update: Feb 09 2002	Kijkers/Lezers: 7125/5113 [72%]	Waardering (deel): 7.50 (2 stemmen)
Tijdens een spel wordt page Michiel ernstig gewond. Elisabet, dochter van Graaf Aernoud, wil kost wat het kost Michiel verzorgen...

Dit is deel 1 van totaal 2 delen.
	toon alle delen	volgend deel