ErotischeVerhalen.com: Onuitstaanbare Shantal door David

Het was weer moeilijk om van zijn vrouw los te komen, in letterlijke zin: haar verleidelijk gladde kutje hield zijn stijve pik (immers haar wetmatig bezit) nu al zeker een kwartier stevig gevangen, waarbij ze hem in de volle lengte soepeltjes bereed. "Ik moet echt gaan," zuchtte hij spelbrekerig. "Nou ga dan," glimlachte zijn amazone lief, liet zich kronkelend extra diep over zijn instrument glijden, en ging van 't stapvoets berijden over in galop. De verhevigde pikinzwelging door haar melkende schedewanden lieten hem diep kreunen. Zijn handen grepen haar stevige tietjes vast, zij steunde met haar armen op zijn borstkas. "Ik zal je missen," zei ze, terwijl golven van genot, eveneens in galop, door heel haar lichaam trokken. "Je pik..." Op dat woord kwam ze ook klaar, lieve klagelijke geluidjes makend. Ze kwam nagenietend langzaam tot stilstand, haar hoofd in haar nek, hijgend en onweerstaanbaar in deze pose van geile gelukzaligheid. Pas toen ze van hem afstapte was hij (helaas) weer vrij om te gaan en kon hij zich naar de douche reppen. Natuurlijk kwam hij een half uur later in de file terecht. Het stilstaan en moeizame geschuif leek precies de tegenzin weer te spiegelen die hij voelde voor de komende tijd. Er stond een bijscholing van een avond en een dag op het programma, waarbij zijn afdeling ingewijd zou worden in de geheimen van een nieuw besturingssysteem en andere organisatievernieuwingen. Paul zag er niet naar uit; zijn ervaring was dat bij zo'n scholing achteraf bleek dat alles ook in een paar uur gekund had. En waarom moest 't in het hoofdkantoor, aan de andere kant van het land? Het bedrijf had weliswaar voor iedereen een hotelkamer geregeld, maar hij was toch honderd keer liever bij zijn Maaike gebleven. Zijn gedachten dwaalden weer af naar vanmiddag en dat inspireerde tot een glimlach op zijn lippen en een prikkelende doorbloeding verder beneden. Hij lag weer innig verstrengeld met zijn jonge vrouw, zag haar erotische blik en fluisterende mond, in een wereld zonder snelwegen en bedrijven. "Hee Paul," begroette een collega hem, toen hij nog net op tijd het kantoorpand binnenstapte. "Je bent laat. Welkomstdrankje in de hotelbar gemist! Jij bleef toch overnachten of niet? De rest is al allemaal ingedeeld, maar je hebt geluk, je hebt een tweepersoonskamer voor jezelf. Anders had je die met Shantal moeten delen, haha! Maar die is gelukkig niet komen opdagen." "Geluk bij een ongeluk." Terwijl ze de trappen bestegen het snelle geklik van hoge hakken achter hen. "Wacht even jongens! Waar moeten we zijn?" Shantal. Haast niemand mocht deze laatste aanwinst op de afdeling (misschien een paar mannelijke collega's haar aanblik). Ze was een op zich interessant specimen van een chique trutje met de charmes van een straatmeid. In mantelpakjes gestoken zette ze een enorm grote mond op als iets niet naar haar zin was, en dat was nogal vaak. De meesten behandelden haar koeltjes of negeerden haar gewoon. Dit scheen Shantal volstrekt niet te beÃ¯nvloeden, ze bleef met verbazingwekkende vasthoudendheid haar gang gaan, waarmee ze alleen de anderen maar niet zichzelf scheen te vermoeien. Toch hoopte iedereen dat ze het niet lang zou uithouden op de afdeling. Maar Tanja (secretariaat) vertelde dat ze op een dag verdachte geluiden uit het kantoor van de baas had opgevangen; even later was Shantal naar buiten gekomen. Dat zou kunnen betekenen dat ze sexuele diensten verleende aan de baas, zelfs op kantoor, en ongetwijfeld ook daarbuiten. Niemand keek van deze mogelijkheid op. Paul, die Shantal zo min mocht als de anderen (die naam al, waarom niet gewoon met een C?), zag er niet naar uit een kamer met haar te delen, maar hij nam zich voor om zich niets van haar aan te trekken, en een paar mijlen boven haar te blijven staan. Na de 'les' trokken de overnachters naar het hotel, meer bepaald de hotelbar.Gelukkig was het met zijn collega's gezellig, en het werd alcoholisch en laat. Toen Paul op een gegeven moment naar het toilet ging, zag hij hoe Shantal tegen de receptioniste een of andere nijdige preek aan het houden was. Ze kreeg blijkbaar niet gedaan wat ze wilde, want met een geirriteerd rukje met haar hoofd en een wegwerpgebaar stevende ze opeens weg. Toen de bar ging sluiten, ging Paul maar eens op zoek naar zijn kamer. Hij moest bij de receptie vragen welke dat was, want Shantal was al zonder een woord naar de kamer verdwenen. De receptioniste kon zich echter Shantal nog goed herinneren, bleek. Hij moest lang kloppen voordat de deur openschoof en het hoofd van Shantal verscheen. "We zijn aan elkaar gekoppeld, begrijp ik," begon Paul. "Ik sliep al," zei Shantal. Dit was duidelijk niet als mededeling maar als verwijt bedoeld. Ze sloop in haar japonnetje de donkere kamer in. Toen Paul

Onuitstaanbare Shantal (vm:een-op-een, 6039 words)
Auteur: David	Toegevoegd: Sep 26 2002	Kijkers/Lezers: 10920/9051 [83%]	Waardering (verhaal): 7.89 (9 stemmen)
Noodgedwongen opgescheept zitten met een mooie maar onuitstaanbare collega. Daar komt wrijving van. (Een langer verhaal)