ErotischeVerhalen.com: Mannenmetaforen door Ingmar

Mannenmetaforen Ik voel de tranen achter mijn ogen branden en weet niet wat te doen, wat te zeggen. Hij is zo onvoorstelbaar lief, maar hij kent me niet meer. Ik ben bang dat hij me kwijtraakt. Banger nog, dan ik ben om hem kwijt te raken. Wat we hadden, is niet meer. En wat we hebben, daar heeft hij geen flauw benul van. En dan komt er een waas voor mijn ogen en ik begin onbedaarlijk te snikken. De warme tranen lopen over mijn wangen en ik proef het zout in mijn mondhoeken. Voor het eerst sinds mijn trouwdag moet ik weer huilen, maar niet van geluk. Ik huil omdat ik hem verlies. Ik huil omdat ik hem geen verdriet wil doen. En ik huil omdat ik hem niet langer nodig heb. Zijn ogen kijken bezorgd, begaan met mij, zoals altijd. Hij denkt dat mijn tranen bij mijn woorden horen, maar weet niet dat mijn woorden slechts een dekmantel zijn voor de werkelijke reden van mijn verdriet. --#-- 'Ik weet niet of we hier mee door moeten gaan', had ik hem gezegd. Hij dacht dat ik het over mijn baantje had. Maar ik dacht aan ons huwelijk. 'Ik weet of hoe lang ik hier nog tegen kan', zei ik. Hij dacht opnieuw aan mijn werk. Maar ik dacht aan al die hele en halve leugens die ik hem al had verteld. 'Straks is het allemaal afgelopen', zei ik later Nu dacht hij aan ons huwelijk. Maar ik niet. Ik dacht aan al die mannen die ik de afgelopen tijd al had bevredigd. En hoe mijn oorspronkelijke walging was omgeslagen naar een obscene honger naar seks. Hoe ik verslaafd was geraakt aan mijn rol van kostwinner. Zozeer dat ik niet meer wist of ik door moest gaan met mijn huwelijk. Dat ik niet meer wist of ik er nog langer tegen kon om hem voor te liegen. Maar ook, dat ik bang was dat het straks allemaal afgelopen zou zijn met mijn klanten als ik mijn man de waarheid vertelde. En dus zei ik niets en keek hem slechts aan. Vol medelijden. En toen ineens de tranen. --#-- Ruud is nooit een hoogvlieger geweest. Hij was de typische goedzak met een teveel aan naïviteit wat hem al een reeks baantjes heeft gekost. Voor mij was hij Mr Perfect. Met zijn schier eindeloze toewijding en aandacht was hij voor mij de eerste die me werkelijk bewonderde na mijn harteloze thuis. En dus trouwden we jong. En knokten ons van baantje naar baantje. Met regelmatige tussenpozen van werkeloosheid en uitzichtloosheid. Het was in een van de langste periodes van uitkering trekken dat ik terugkwam van een gesprek bij de sociale dienst dat ik een brief in mijn fietstas vond. Hij viel samen met de schaarse boodschappen op de keukentafel. 'Zat van een uitkering?', stond er geschreven, 'Op zoek naar blijvende inkomsten met goede verdiensten? Diverse baantjes voor vrouwen met enthousiasme en toewijding. Bel voor een vrijblijvend gesprek.' Een heftige discussie was het gevolg. Een discussie waarin Ruud mij voor de voeten gooide dat hij al enkele maanden vrijwilligerswerk deed in de hoop daarmee een baantje te bemachtigen en dat ik nu toch ook wel eens wat kon doen. Of hij niet doorhad wat voor baantje dit was, beet ik hem toe. Maar hij hield voet bij stuk en vond dat ik in ieder geval voor een gesprek kon gaan. En dus zat ik een week later tegenover Jochem, die met zijn

Mannenmetaforen (vm:overspel, 13530 words)
Auteur: Ingmar	Toegevoegd: Sep 13 2003	Kijkers/Lezers: 11257/9037 [80%]	Waardering (verhaal): 7.20 (5 stemmen)
Geldnood dwingt mij tot een nieuw beroep. Maar ik raak verstrikt in mijn eigen lusten...